Χρεοκοπούν οι αγορές όχι η Αργεντινή

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ   

Η απόφαση του δικαστηρίου της Ν.Υόρκης , υπέρ των κερδοσκοπικών hedges funds , αποτελεί μια ξεκάθαρα πολιτική απόφαση, που προσπαθεί εκβιαστικά να δημιουργήσει νέα, πρωτοφανή δεδομένα, στα πλαίσια του νέου παγκόσμιου οικονομικού πολέμου.

Μια πολιτική απόφαση υπέρ των κερδοσκοπικών hedges funds, τα οποίαδιεκδικούν το ποσό του 1,3 δισεκατομμυρίων ( λειτουργούσαν με κέρδη 14% το χρόνο από το 1977) , σύμφωνα με την οποία οι απαιτήσεις τέτοιων πιστωτών , αναδεικνύονται ανώτερες από τις όποιες συμφωνίες μεταξύ κυρίαρχων κρατών και δανειστών τους διεθνώς.

Τα νεοφιλελεύθερα μέσα μιλούν για χρεοκοπία αποσιωπώντας το γεγονός ότι σε επίπεδο πραγματικής οικονομίας δεν πρόκειται να υπάρξουν συνέπειες στην οικονομία της χώρας. Και δε πρόκειται να υπάρξουνσυνέπειες γιατί έχουν ήδη αντιμετωπιστεί σε πολιτικο-οικονομικό επίπεδο.

Οι συμφωνίες που υπέγραψε η Αργεντινή με τη Κίνα, πριν από 3 εβδομάδες, για την τόνωση των συναλλαγματικών αποθεμάτων ύψους 11 δις εξασφαλίζει την αποφυγή της προσφυγής στις αγορές. Παράλληλα υπογράφηκαν πάνω από 20 διμερείς συμφωνίες με τη Κίνα (ανάμεσά του και η κατασκευή υδροηλεκτρικών εργοστασίων ύψους 4,7 δις) αλλά και με τη Ρωσία, ενώ προχωρούν οι διαδικασίες σύνδεσης με την ομάδα BRICKS.

Να υπενθυμίσουμε ότι η Αργεντινή χρεοκόπησε (οι γνωστές εικόνες με τις κλειστές, κατεστραμμένες τράπεζες που οι νεοφιλελλέ περιφέρουν ως εφιάλτη) όταν:

1. Ήταν εν μέσω της απόπειρας «προσαρμογής» της στις επιταγές του ΔΝΤ και των δανειστών της, είχε συνδέσει το νόμισμά της με το δολάριο, η ανεργία είχε φτάσει στο 16%, η πτώση του λαϊκού εισοδήματος κατά 20% - 30% και η ύφεση 14,7%

2. Ήταν ενταγμένη σε μια οικονομική και πολιτική ένωση, τη Mercosur.

Ούτε στάση πληρωμών είχε κηρύξει, ούτε το νόμισμά της είχε ακόμη αποσυνδέσει από τη σταθερή ισοτιμία του με το δολάριο, ούτε τη μονομερή διαγραφή χρέους της κατά 75% είχε αρχίσει.

Τα πρόσφατα γεγονότα αποδεικνύουν εκ νέου ότι:

1. Οι κερδοσκόποι (δυστυχώς) έχουν «πατρίδα».

2. Βρισκόμαστε σε μια φάση παραπέρα έντασης της ευρωατλαντικής επιθετικότητας είτε στρατιωτικά είτε οικονομικά. (Ιρακ, Συρία, Λιβύη, Γάζα, Ουκρανία).

3. Η οικονομική επιθετικότητα του ευρωατλαντικού άξονα μετατρέπεται σε μπούμερανγκ. Η.Π.Α καιΕ.Ε. απομονώνονται ολοένα και περισσότερο. Οι οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία,όχι απλά «άνοιξαν» την ενεργειακή αγορά της Κίνας, αλλά μπορούν να αποδειχθούν καταστροφικές για τις χώρες της «περιφέρειας» της Ε.Ε. –όπως η Ελλάδα-σε περίπτωση που η Ρωσία «απαντήσει» με αντίστοιχα μέτρα περιορισμού εισαγωγής αγροτικών προϊόντων.

4. Οικονομία, πολιτική αλλά και γεωστρατηγικές επιλογές αποτελούν διαλεκτική ενότητα με το κάθε σκέλος να μη μπορεί να αυτονομηθεί.

«Νικήσαμε όλους εκείνους που στοιχημάτιζαν εναντίον μας . Λύσαμε τις πιο επείγουσες ανάγκες μας και τώρα προχωρούμε μπροστά για το πιο σημαντικό: ανάπτυξη στην οικονομία».

Δεν είναι το γνωστό απόσπασμα από την ομιλία του Α.Σαμαρά στο συνέδριο του Economist . (Και ας συμβουλέψει κάποιος όσους γράφουν τις ομιλίες του να μην κάνουν τέτοια αστεία στον πρωθυπουργό). Είναι απόσπασμα από συνέντευξη του Domingo Cavallo, υπ. Οικονομικών της Αργεντινής λίγο πριν τη χρεωκοπία (The New York Times, 5.6.01).

πηγή : ¨Iskra