Ο ΟΗΕ στριμώχνει τα αρπακτικά των αγορών

                                         Στην ιστορική συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευση του ΟΗΕ της  9^ης  Σεπτεμβρίου, εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία ψήφισμα που προστατεύει τις χώρες με υπέρογκα χρέη από τις αυθαιρεσίες των αρπακτικών του κλεπτοκρατικού καζινι-καπιταλισμού.Με το ψήφισμα, ο ΟΗΕ παρεμβαίνει στην αντιμετώπιση πτώχευσης μιας χώρας καταργόντας τη μονοκρατορία των πιστωτών, που βρίσκονται υπο την ομπρέλα του Κλαμπ των Παρισίων του ΔΝΤ, της Ουάσιγκτον και του Βερολίνου. 

«Τόσο δεσμευτικά και σαφή είναι σπάνια τα ψηφίσματα του ΟΗΕ» δηλώνει o Γιούργκεν Κάιζερ συντονιστής του μεγαλύτερου γερμανικού συνδέσμου αναπτυξιακής πολιτικής erlassjahr.de(στα

ελληνικά «έτος διαγραφής») ο οποίος εδώ και σχεδόν 15 χρόνια τάσσεται υπέρ μιας διαφορετικής αντιμετώπισης των χρεοκοπημένων κρατών. Σε συνέντευξη στην Deutsche Welle ο γερμανός ειδικός μίλησε για τις προσδοκίες του από το ψήφισμα:

«Αναμένουμε ότι με την νέα διαδικασία ελεγχόμενης πτώχευσης, την οποία σύμφωνα με το ψήφισμα θα εκπονήσει μέχρι το τέλος του 2014 ο ΟΗΕ, οι χρεοκοπημένες χώρες δεν θα αναγκάζονται να περιμένουν υπερβολικά μέχρι την αναδιάρθρωση του χρέους. Σήμερα δυστυχώς η διαδικασία δεν είναι ανεξάρτητη, μιας και για παράδειγμα στο Κλαμπ του Παρισίου οι πιστωτές είναι εκείνοι που καθορίζουν τι θα γίνει. Όπως όμως ισχύει στην πτώχευση μιας επιχείρησης ή ενός νοικοκυριού, και στην περίπτωση μιας χρεοκοπίας κράτους δε θα πρέπει οι πιστωτές να αποφασίζουν, αλλά με μια αντικειμενική διαδικασία να δίνονται ρεαλιστικές λύσεις».

Αναφερόμενος στην Ελλάδα και το ενδεχόμενο νέας αναδιάρθρωσης ο Κάιζερ τάχθηκε υπέρ μιας ανεξάρτητης μελέτης που θα καθορίσει το ακριβές ύψος του κουρέματος που απαιτείται: «Στην Ελλάδα έχουν γίνει αναδιαρθρώσεις χρέους χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η χώρα έχει ανακτήσει την φερεγγυότητά της. Προς το παρόν συνεχίζεται η συζήτηση αν και πότε η Ελλάδα θα χρειαστεί μια νέα αναδιάρθρωση. Θα ήταν ωστόσο θετικό όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής κυβέρνησης, να εξάγουν τα σωστά συμπεράσματα από την τελευταία πενταετία.

Δηλαδή αν αποφασίζει το ΔΝΤ υπό την πίεση της ΕΕ για το ύψος του κουρέματος χρέους που χρειάζεται η Ελλάδα, τότε σίγουρα το αποτέλεσμα δεν αρκεί για να επανακτήσει η χώρα ευχέρεια κινήσεων. Σε περίπτωση όμως που υπάρξει νέος γύρος διαπραγματεύσεων για ένα ακόμα κούρεμα τότε θα βοηθούσε πολύ αν υπήρχε μια ανεξάρτητη πραγματογνωμοσύνη, η οποία να μας πει το πραγματικό ύψος του κουρέματος που απαιτείται, έτσι ώστε να μην χρειαστεί η χώρα σε δύο χρόνια και νέα αναδιάρθρωση».

Υπέρ του σχεδίου ψήφισαν 124 χώρες, μεταξύ των οποίων η Ρωσία και η Κίνα, κατά 11 (ανάμεσα στις οποίες η Γερμανία) και 41 απείχαν (ανάμεσά τους και η Ελλάδα !). Επικεφαλής των αναπτυσσόμενων χωρών του  επιλεγόμενου G77 ( http://www.g77.org/doc/index.html) ήταν η Αργεντινή, η οποία με το ψήφισμα ισχυροποεί τη θέση της και ανοίγει το δρόμο για δίκαιες ρυθμίσεις. Το τραγικό είναι ότι, η Ελλάδα που ευνοείται κατ’ εξοχήν απο ένα τέτοιο ψήφισμα, απείχε από την ψηφοφορία, καταδεικνύοντας το μέγεθος της υποτέλειάς μας.