Τα ψέματα και η αλήθεια για την Αργεντινή

Η τραγωδία της Αργεντινής, διαστρεβλώνεται συστηματικά από το διεθνές και το δικό μας πολιτικοδημοσιογραφικό κατεστημένο, για να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για αποτυχημένες συνταγές που εφαρμόζονται εδώ. Η χώρα αυτή, αποτελεί επιτυχές παράδειγμα απεξάρτησης από   από ένα σκληρό νόμισμα όπως το δολάριο και απεγκλωβισμού από το διεθνή χρηματιστηριακό ιμπεριαλισμό. Μια περίπτωση δηλ. που μας αφορά, αφού με το σκληρό ευρώ και τον επελαύνοντα Μερκελισμό εξοντώνεται η Ελλάδα και οι άλλες περιφερειακές ευρωπαϊκές χώρες. Γι΄αυτό και το διεθνές κατεστημένο των μέσων μαζικής παραπληροφόρησης, διαστρεβλώνει κατάφωρα την πραγματικότητα που την αφορά.

 Τα ψέματα του διεθνούς κατεστημένου

Εμφανίζονται στα ΜΜΕ και αναπαράγονται πληθωρικά, κάποιες υποκινούμενες «πορτοκαλί» κινητοποιήσεις, οι οποίες χαρακτηρίζονται  ως δήθεν μαζική λαϊκή αντίθεση στην ανεξάρτητη πορεία της Αργεντινής. Αλλά ακόμα και αυτές οι ίδιες φωτογραφίες που δείχνουν τις επίμαχες πρόσφατες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, φανερώνουν καθαρά λίγες εκατοντάδες ή  χιλιάδες συγκεντρωθέντες που είναι αναμενόμενο, υποκινούμενοι ή μη, να συνευρίσκονται σε διαδηλώσεις σε μια δημοκρατική χώρα 40 εκ. κατοίκων. Γίνονται αναφορές  στην αμφιλεγόμενη παρακράτηση ενός Αργεντίνικου σκάφους σε κάποιο λιμάνι της Αφρικής, ύστερα από απόφαση διεθνούς δικαστηρίου που οφείλεται σε  χρέη του ιδιοκτήτη του, ή πιθανώς σε  απαιτήσεις  κατόχων  Αργεντίνικων ομολόγων που δε δέχτηκαν τη συμψηφιστική πρόταση για τα παλαιότερα χρέη της χώρας. Και αυτό, σε αντίθεση με όσους την αποδέχτηκαν και εξοφλήθηκαν στο ακέραιο  εφέτος το καλοκαίρι.

Διαδίδουν ότι υπάρχει έντονη λαϊκή αγανάκτηση, αφού χύθηκε αίμα στις μαζικές διαδηλώσεις. Αντιπαρέρχονται το γεγονός ότι, αυτό συνέβη όταν η χώρα είχε φτάσει στον οικονομικό Καιάδα, ύστερα από τη σύνδεση του νομίσματός της με το σκληρό δολάριο. Ακούσαμε έκπληκτοι τον εδώ κυβερνητικό εκπρόσωπο να ισχυρίζεται ειρωνικά ότι, από τη χώρα δραπέτευσε  ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δηλ. ο αντίστοιχος Τσίπρας. Ενώ στην πραγματικότητα, εκείνος που το έσκασε κακήν κακώς με ελικόπτερο από το προεδρικό μέγαρο στις 21/12/2001, ήταν ο Πρωθυπουργός Ντε Λα Ρούα και λίγο πριν ο μισητός Υπουργός Οικονομικών Ντομίγκο Καρνάγιο. Δηλαδή  οι αντίστοιχοι Σαμαράς και Στουρνάρας, για τον πρώτο από τους οποίους προσωπικά απεύχομαι να συμβεί κάτι τέτοιο.

Καταστροφολογούν  ψευδόμενοι  για τη σημερινή  οικονομική κατάσταση της χώρας. Φυσικά κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχουν προβλήματα. Αλλά η κατάσταση της οικονομίας της Αργεντινής είναι σήμερα πολύ καλύτερη σε σχέση με την εποχή της σύνδεσης του νομίσματός της,του πέσος, με το δολάριο, πριν δηλ. το 2001. Η μεγαλύτερη απόδειξη γι΄αυτό είναι οι οικονομικοί δείκτες που δημοσιεύουν διεθνείς οίκοι, αλλά και η New York Times, ακόμα και αυτή η CIA ( ! ). Και πάνω απ’ όλα, το γεγονός ότι,  η σημερινή κυβέρνηση της Κριστίνας Κιρτσνερ ψηφίστηκε από το 53% του Αργεντίνικου λαού στις τελευταίες εκλογές. Αλλά ας ρίξουμε μια σύντομη ματιά στα γεγονότα όπως πραγματικά συνέβησαν και όχι όπως τα διαστρεβλώνουν ασύδοτα οι διεθνείς και δικοί μας καθ΄ έξιν παραπληροφοριοδότες.

Η σύνδεση του πέσος με το δολάριο

Η Αργεντινή βίωσε μια δύσκολη οικονομική περίοδο με πολύ υψηλό πληθωρισμό στη δεκαετία του 1980.  Το 1990, ο τότε πρόεδρος Κάρλος Μένεμ με τον υπερυπουργό  Οικονομικών Ντομίνκο Καβάγιο, συνδέουν το πέσος με το δολάριο με ισοτιμία 1: 1. Ιδιαίτερα μετά το 1995, η  οικονομία βυθίζεται στην ύφεση.  Τον Ιούνιο του 2000, μια γενική απεργία 30 ημερών παραλύει τη χώρα. Το ΔΝΤ, η  Παγκόσμια Τράπεζα και η Διαμερικανική Τράπεζα Ανάπτυξης, ένας τρισυπόστατος φορέας αντίστοιχος της δικής μας Τρόικας, επιβάλλει  ένα νεοφιλελεύθερο δεσμευτικό «σχέδιο διάσωσης», με αποκρατικοποιήσεις, απολύσεις στο δημόσιο, περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές και απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων. Ακολουθούν κοινωνικές συγκρούσεις με θύματα. Με τις αντιδράσεις να πολλαπλασιάζονται, η Τρόικα  παρέχει νέο δάνειο ύψους 39,7 δις δολαρίων. Το Μάρτιο του 2001, ο  Ντομίγκο Καβάγιο που επανέρχεται στη θέση του Υπουργού Οικονομικών υπό τις ευλογίες του ΔΝΤ, προωθεί νέα σειρά σκληρών μέτρων λιτότητας, με συνέπεια το κλείσιμο εκατοντάδων επιχειρήσεων και την επιτάχυνση της ύφεσης. Ακολουθεί κοινωνική αναταραχή που κορυφώνεται με τη γενική απεργία της 20ης Ιουλίου 2001. Λόγω της μαζικής φυγής καταθέσεων από τις τράπεζες, η κυβέρνηση τις μπλοκάρει και επιτρέπει την ανάληψη μόνο μικροποσών, εφαρμόζοντας το επιλεγόμενο corralito. Την ίδια περίοδο, τα δημοσιονομικά έσοδα καταρρέουν προκαλώντας  παράλυση της οικονομίας, βαθιά ύφεση και ελλείψεις βασικών αγαθών πρώτης ανάγκης. Η Αργεντινή, μια χώρα με τεράστια γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγική δυναμική, αδυνατεί να θρέψει τους πολίτες της. Ο οίκος Fitch την υποβιβάζει σε καθεστώς χρεοκοπίας. Το ΔΝΤ ανακοινώνει ότι δε θα καταβάλλει τη δόση του δανείου του 1,26 δις δολαρίων εκείνης της περιόδου.

Τα Δεκεμβριανά

Ακολουθούν  νέες ταραχές και στις 12 Δεκεμβρίου 2001 κηρύσσεται γενική απεργία.  Όλη  η χώρα βρίσκεται στους δρόμους με εμπροσθοφυλακή το «κίνημα της κατσαρόλας», αστυνομική βία,  35 νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες και 4.500 συλλήψεις.  Στις 19/12/2001 ο Υπουργός Οικονομικών, Ντομίγκο Καβάγιο εξαφανίζεται. Δυο μέρες μετά, στις 21/12/2001, ο Πρόεδρος Ντε Λα Ρούα με τη γυναίκα του, δραπετεύουν με ελικόπτερο. Τη διακυβέρνηση αναλαμβάνει αρχικά ο Α. Ροντρίγκεζ Σάα, και πολύ σύντομα  ο Ε. Ντουάλτε, ο οποίος τον Ιανουάριο του 2002 αποδεσμεύει το πέσος από το δολάριο και το υποτιμά  κατά 55%. Η Τρόικα πιέζει σκληρά και στη χώρα επικρατεί κοινωνική αναταραχή. Το Μάιο του 2003 Πρόεδρος ανακηρύσσεται τελικά  ο Νέστορ Κίρστνερ. Παρ’ όλες τις πιέσεις της Τρόικα αυξάνει τους κατώτερους μισθούς και τις συντάξεις κατά 40-50% και παίρνει επιπλέον μέτρα για την ενίσχυση της εσωτερικής κατανάλωσης.  Διαπραγματεύεται σκληρά την αποπληρωμή των χρεών, με  προϋπόθεση το κούρεμα  του 70%  και τελικά αποσπά τη  συναίνεση των περισσότερων δανειστών.

Αύξηση Καθαρού Εγχώριου Προϊόντος σε Αργεντινή και Βραζιλία, 2000 - 2012

Πηγή : Paul Krugman : Down Argentina way, The New York Yimes,3/5/2012

Η Αργεντινή ύστερα από την αποσύνδεση του πέσος από το δολάριο

Σήμερα, δέκα χρόνια μετά τη δραπέτευση του Ντε Λα Ρούα με ελικόπτερο το 2001, η Αργεντινή, χωρίς φυσικά να έχει λύσει όλα της τα προβλήματα, βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Ανέκτησε την ανταγωνιστικότητά της με το υποτιμημένο πέσο, ανέστρεψε την ύφεση, οι επενδύσεις τριπλασιάστηκαν, δημιουργήθηκαν 3 εκ, νέες θέσεις εργασίας, η εσωτερική κατανάλωση αυξήθηκε σημαντικά, η  οικονομία της καλπάζει σε επίπεδα του 9-10% ετησίως ξεπερνώντας το ρυθμό ανάπτυξης της γειτονικής Βραζιλίας ( βλ. σχετικό διάγραμμα ). Τα ελλείμματα συρρικνώθηκαν θεαματικά, οι μισθοί και οι συντάξει αυξήθηκαν σημαντικά, τα επίπεδα της φτώχειας μειώθηκαν κατά 50%, η ανεργία έπεσε στο 7% και ο επίσημος πληθωρικός στο 10%. (Ο ανεπίσημος πληθωρισμός λέγεται ότι ανέρχεται σε επίπεδα της τάξης του 15-20%). Η χώρα συμμετέχει ενεργά στη διεθνή οικονομική ζωή, με τις εξαγωγές των προϊόντων της να αυξάνονται διαχρονικά. Η ισοτιμία του εθνικού της νομίσματος σήμερα ανέρχεται στο λογικό ύψος των 100 πέσος προς 1 δολάριο, γεγονός που επιτρέπει ισχυρή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας με ικανοποιητική σχετικά συναλλαγματική σταθερότητα.

Το 53% του Αργεντίνικου λαού ψήφισε την Κίρστνερ και την πολιτική της

Ο Νέστορ Κίρστνερ που έφυγε από τη ζωή στις 27/10/2010,λατρεύεται σαν ήρωας και η σύζυγός του Κριστίνα Φερνάντες Κίρστνερ που τον διαδέχτηκε στην προεδρία, η οποία στις τελευταίες εκλογές του Οκτωβρίου 2011, ψηφίστηκε, το επισημαίνουμε και πάλι, από τo 53% του Αργεντίνικου λαού. Και κατέβαλλε στους διεθνείς πιστωτές της, το τελευταίο ποσό των συμφωνηθέντων χρεών ύψους μόλις  2,5 δις δολαρίων πρόσφατα στις 29 Ιουλίου 2012. Η ανατρεπτική, στιβαρή και αποτελεσματική  αυτή κυβερνητική πολιτική, είχε ως επίκεντρο την αποδέσμευση του πέσος από το σκληρό δολάριο που έπληττε την ανταγωνιστικότητα της Αργεντινής, σε συνδυασμό με μέτρα ελέγχου των εισαγωγών και της εξαγωγής κεφαλαίων, κάτι που δεν είναι αποδεκτό από τη σημερινή διεθνή τάξη πραγμάτων. Εκτός από ριζική βελτίωση της οικονομικής πραγματικότητας της χώρας, αυτή η πορεία χάρισε στους πολίτες της, όπως οι ίδιοι το αναγνωρίζουν, ένα υπέρτατο αγαθό που συμποσούται σε τρεις λέξεις : « ελπίδα, αξιοπρέπεια, εργασία» ( βλ. το έξοχο σχετικό ρεπορτάζ του Γ. Αυγερόπουλου). Γι΄αυτό και η συντριπτική τους πλειοψηφία , τη στηρίζει, παρ’ όλες τις υποκινούμενες «πορτοκαλί» επαναστάσεις οι οποίες πέφτουν στο κενό. Όσο και αν τα κατευθυνόμενα διεθνή μέσα μαζικής παραπληροφόρησης και οι παπαγαλιστές τους διαστρεβλώνουν ασύδοτα την πραγματικότητα για τα τεκταινόμενα σήμερα στην Αργεντινή, δεν μπορούν να αντιστρέψουν την κυρίαρχη αλήθεια. Το γεγονός ότι σήμερα ο η χώρα, με το δικό της νόμισμα και την εθνική αναπτυξιακή πορεία που ακολουθεί, βιώνει καλύτερες μέρες από την εποχή που είχε εναποθέσει τις τύχες της στο σκληρό δολάριο και στην ξένη οικονομική κηδεμονία του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου.

Θ.Κ., 24/11/2012