Συμμαχία των χωρών του νότου

Η Συμμαχία του Νότου : μια  βιώσιμη προοπτική ύστερα απο τις τελευταίες εξελίξεις στην Κύπρο και την Ιταλία

Τελικά η ανατροπή της ευρωκόλασης και της  γερμανοποίησης της Ευρώπης, φαίνεται ότι θα έρθει απο την Κύπρο και την Ιταλία. Τις ίδιες ώρες που στην Ιταλία, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, ο  Μπέπε Γκρίλο έρχεται πρώτος σε δημοφιλία, μια πρωτιά που ακολούθησε τις θέσεις του για έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ, τη σημαία της αντίστασης παρέλαβαν οι Κύπριοι. Οι οποίοι  αντέδρασαν δυναμικά στην Τρόϊκα που επεδίωκε τη δήμευση μέρους των τραπεζικών καταθέσεων και γενικότερα την υπαγωγή της κυπριακής οικονομίας και των Τραπεζών σε καθεστώς Μερκελικής κηδεμονίας. Η ανελέητη βερολινέζικη επέλαση ενάντια στον ευρωπαϊκό νότο, συνάντησε απρόσμενη αντίδραση απο το λαό και το κοινοβούλιο της Μεγαλονήσου και υποχρεώνει τώρα τους Γερμανούς  κατακτητές να κάνουν πίσω. Ή ακόμα καλύτερα, να επιμείνουν, ναι να επιμείνουν, έτσι ώστε να οδηγηθούμε επιτέλους στην αρχή του ξηλώματος της ευρωκόλασης και την απαλλαγή από τους απανταχού τοποτηρητές της και ειδικότερα τους εδώ ευρωλάγνους Φιρφιρίκους.

---

Η  υπεραλαζονία των Γερμανών ναυάγησε αιματηρά σε δύο παγκόσμιους πολέμους που προκλήθηκαν με ίδια ευθύνη και βρίσκεται σήμερα στα πρόθυρα μιας νέας μεγάλης ήττας. Στο σύγχρονο   παγκόσμιο οικονομικό  πολέμου  όπου πρωτοστατούν, φαίνεται πως νιώθουν πολύ ισχυροί ύστερα από τη συνένωση της Δυτικής με την Ανατολική Γερμανία, την πρόσκαιρη  αποστασιοποίηση των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, την αποδυνάμωση της Γαλλίας, τη δορυφοροποίηση ή απονεύρωση των άλλων βοειοκεντρικών χωρών και τα ανοίγματά του Βερολίνου προς τη Ρωσία.  Όλα αυτά, θυμίζουν παρόμοιες γεωστρατηγικές κινήσεις στα πρόθυρα του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, οι οποίες τελικά ανατράπηκαν και οδήγησαν στην αιματηρή ήττα του Τρίτου Ράιχ. Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία ή ως φάρσα.

Το φοβερό δίδυμο Μέρκελ-Σόϊμπλε, φαίνεται να ακολουθεί παρόμοιες φιλόδοξες ονειρώξεις γερμανικής ηγεμονίας, αξιοποιώντας την οικονομική της παντοδυναμία και το υπερόπλο της , το ευρώ, το οποίο ελέγχει απόλυτα. Μένει να δούμε πιο θα είναι το τέλος των δικών τους ονειρώξεων αλλά κια του δικού μας δράματος.  Είναι πολύ πιθανό τελικά, η εγγενής  υπεραλαζονία των Γερμανών να αποτελεί και να αποτελέσει και πάλι  το αίτιο της καταστροφής τους. Όμως, στο δρόμο αυτής της καταστροφής,  έχουν υπάρξει και θα υπάρξουν ακόμα μεγάλα ερείπια κυρίως στις χώρες του νότου, με πρώτη τη δική μας που έχει τραυματική εμπειρία από γερμανική κατοχή. 

Γι΄αυτό, σημασία έχει ο ελληνικός λαός να παύσει να παρακολουθεί "ενεός, μοιραίος και αφασικός αντάμα" τις εξελίξεις, καταθέτοντας μόνο την αγανάκτηση και την οργή του, χωρίς να προτάσσει συγκεκριμένες ρεαλιστικές λύσεις για την ανατροπή του Μνημονίου, της απέραντης φτωχοποίησης, της υποτέλειας και της ντροπής. Γιατί το Μνημόνιο και το ευρώ είναι αδιαχώρητοι Σιαμαίοι αδερφοί και η μονοδιάστατη οργίλη αντιπολίτευση σ΄αυτό λειτουργεί ως βαλβίδα διαφυγής της λαϊκής οργής, αγανάκτησης και απελπισίας. Μια βιώσιμη προοπτική ελπίδας, έχει ως κεντρικό άξονα την έξοδο από το ευρώ υπό τη σκέπη της συμμαχίας των χωρών του νότου απέναντι στην ολέθρια γερμανοποίηση της Ευρώπης.

Η οικονομική και πολιτική συμμαχία των χωρών του νότου, αποτελεί σήμερα μια ορατή, εφικτή, βιώσιμη διέξοδο από το τέλμα της κρίσης που βιώνουν οι χώρες της περιφέρειας. Αυτό το δρόμο σηματοδοτούν οι τελευταίες εξελίξεις στην Ιταλία, την Κύπρο, αλλά και παρόμοιες κινήσεις στην Ισπανία και την Πορτογαλία. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις των ποδηγετούμενων κεντρικών ΜΜΕ, οι υποστηρικτές της δραχμής ανέρχονται σε 38%. Ποσοστό που θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερο, πέραν της πλειοψηφίας, αν υπήρχε στοιχειώδης ισοτιμία δημόσιας παρουσίασης των εκατέρωθεν επιχειρημάτων. 

Η συμμαχία των χωρών του νότου, συνεπάγεται την έξοδο της Ιταλίας, της Ελλάδας,της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Κύπρου, της Μάλτας από το ευρώ, την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, τη συναλλαγματική σύνδεση των νομισμάτων τους με κεντρικές συμφωνίες λελογισμένων ισοτιμιών, τη δημιουργία ζώνης ελεύθερου εμπορίου, τη θέσπιση κοινών πολιτικών σε οικονομικές, τραπεζικές, νομισματικές πρακτικές, τη δημιουργία σχεδίων για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Καθώς και πολιτική αλληλοϋποστήριξη για διαπραγμάτευση των χρεών, αξιοποίηση των ενεργειακών πηγών και ενίσχυση της διεθνούς γεωπολιτικής τους ισχύος.