Μνημόνιο και Ευρώ είναι Σιαμαίοι αυτόκλητοι αδερφοί-Μονόδρομος η επιστροφή στη δραχμή

 Η τρομοκρατία ενάντια στο εθνικό μας νόμισμα

Η χώρα μας βρίσκεται σε μια από τις κρίσιμες  περιόδους της ιστορίας της. Το κυρίαρχο πολιτικοδημοσιογραφικό σύστημα, έχει εξαπολύσει μια υστερική τρομοκρατία ενάντια στην περισσότερο από ορατή πλέον πιθανότητα εξόδου της χώρας μας από το ευρώ. Εκτοξεύονται έωλα έως φαιδρά επιχειρήματα του τύπου ότι... χρειαζόμαστε δύο χρόνια για να τυπώσουμε δραχμές ! Ότι δε θα έχουμε να φάμε. Ότι δε θα υπάρχουν φάρμακα και  καύσιμα. Ότι εξαρτόμαστε από τις εισαγωγές γιατί δεν  παράγουμε τίποτα. Και επί πλέον, προβλέπουν συνεχώς βελτίωση της τραγικής οικονομικής πραγματικότητας, η οποία εδώ και πέντε χρόνια δε έρχεται ούτε διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Τα περισσότερα φοβικά επιχειρήματα του κατεστημένου δεν αντέχουν σε σοβαρό αντίλογο. (βλ. και βιβλίο του Θ. Κατσανέβα «Η απομυθοποίηση του ευρώ» και www.dracmi5.gr, ).Αν είναι δυνατόν να χρειαζόμαστε ένα ή δύο χρόνια για να τυπωθούν χαρτονομίσματα και κέρματα ! Για το αν έχουμε να φάμε, επισημαίνεται ότι, η ελληνική παραγωγή τροφίμων είναι υπεραρκετή για να καλύψει τις εσωτερικές ανάγκες και το ίδιο ισχύει και για το μεγαλύτερο μέρος  των αναγκών σε φάρμακα. Αναρωτιέται κανείς, πως καλύπταμε τις ανάγκες μας σε τρόφιμα και φάρμακα πριν μπούμε στον «παράδεισο» της ευρωζώνης ; Σχετικά με τα καύσιμα, σήμερα το μεγαλύτερο μέρος των εισαγωγών γίνεται με πίστωση κυρίως από το Ιράν, κάτι που μπορεί να συνεχιστεί και με διακρατικές συμφωνίες.

Πριν την ένταξή μας στην ευρωζώνη, δεν είχαμε πρόβλημα έλλειψης καυσίμων, όπως δεν έχει σήμερα η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σερβία, που τα αγοράζουν με το δικό τους νόμισμα και κοστίζουν φτηνότερα από εδώ. Ναι η  παραγωγή μας συρρικνώνεται, αλλά αυτό οφείλεται στη συρρίκνωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας λόγω των υψηλών συναλλαγματικών ισοτιμιών του σκληρού ευρώ. Αυτό αφορά ιδιαίτερα τα κύρια προϊόντα μας τον τουρισμό και τη γεωργία, που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση έναντι των γειτονικών μας χωρών που μας ανταγωνίζονται με τα υποτιμημένα νομίσματά τους σε σχέση με το ευρώ. Απλούστατα, το δωμάτιο ενός ελληνικού ξενοδοχείο στοιχίζει δύο φορές περισσότερο απ’ ότι το αντίστοιχο δωμάτιο στη διπλανή Τουρκία, λόγω του σκληρού ευρώ.

Το Μνημόνιο είναι αλυσοδεμένο με το ευρώ

Η τρομοκρατία που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση των υποτακτικών και το κατεστημένο  των ΜΜΕ ενάντια στην ανατροπή του Μνημονίου με την επιστροφή στη δραχμή, έχει ημερομηνία λήξης. Όμως, ελεγκτέα είναι η αντιπολίτευση και όσοι εκφράζουν  την οργίλη αντίθεσή τους  στο Μνημόνιο, αλλά την ίδια ώρα ομνύουν στο ευρώ. Μοιάζουν με το δανειστή που καταγγέλλει τους δανειστές και το δάνειο, αλλά παρακαλά γονυπετής να του το δώσουν ! Πρόκειται για εξώφθαλμο παραλογισμό, αν όχι για πονηρό Μαυρογιαλουρισμό. Με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ μαζί. ! Αντιπαρέρχονται  το αυτονόητο. Ότι  το Μνημόνιο και το ευρώ είναι αυτοκόλλητοι  Σιαμαίοι αδελφοί, μια απόλυτα αδιαίρετη οντότητα. Φυσικά είναι αστείες οι υποθέσεις ότι με μια ποιο σκληρή διαπραγματευτική στάση, οι Μέρκελ και Σόιμπλε θα υποστείλουν τη σημαία της άτεγκτης Μνημονικής λιτότητας. Το φοβερό δίδυμο μπορεί να κάνει μια μπουκιά όποιον μικρούλη του νότου παριστάνει τον τσαμπουκά. Όχι μόνο γιατί η παραδοσιακή πρωσική αναλγησία αποτελεί δεύτερη φύση τους. Αλλά γιατί στον πυρήνα του συστημικού οικοδομήματος της ευρωζώνης, το Μνημόνιο είναι αλυσοδεμένο με το ευρώ. Όσοι δεν έχουν αντιληφθεί ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ολοκληρωτικό σχέδιο νεοιμπεριαλιστικής γερμανοποίησης της Ευρώπης και άλωσής της από τη διεθνή «Ιερή Συμμαχία» του  καζίνο καπιταλισμού, έχουν μεσάνυχτα μαύρα.

Ο καταγγελτικός λόγος πρέπει να συνοδεύεται από πολιτική πρόταση

Η πολιτική δεν είναι μόνο αγανάκτηση, άρνηση, διαμαρτυρία. Είναι πάνω απ’ όλα πρόταση ευθύνης για το μέλλον. Στην τραγική Ελλάδα του σήμερα, ακούγεται πλούσιος καταγγελτικός λόγος για την εγκληματική διακυβέρνηση των τελευταίων δεκαπέντε ετών. Ορθό είναι να αναζητούνται ευθύνες για τους υπεύθυνους της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας. Όμως, ο καταγγελτικός λόγος οφείλει να συνοδεύεται από ολοκληρωμένες πολιτικές προτάσεις. Μια τεράστια αυτονόητη αντίφαση, στην ουσία μια μη-πρόταση, είναι η άρνηση του Μνημονίου, με ταυτόχρονη επαιτεία των δανεικών σε ευρώ. Γιατί δεν μπορεί να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.

Υπάρχουν σήμερα εναλλακτικές υπεύθυνες πολιτικές προτάσεις για την έξοδο από την κρίση, το νοικοκύρεμα, την ανάταξη της χώρας. Με πίστη στις δυνάμεις μας, μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας, να επιστρέψουμε στο εθνικό νόμισμα, να αναστήσουμε την ανταγωνιστικότητα και το παραγωγικό δυναμικό της χώρας. Η επιστροφή στη δραχμή δε θα είναι φυσικά στρωμένη με ρόδα. Όπως έχει δείξει  το παράδειγμα άλλων χωρών και ειδικότερα της Αργεντινής, αλλά και οι απόψεις πάμπολλων σοβαρών διεθνών οικονομολόγων, μετά την αρχική δύσκολη περίοδο των πρώτων 4-14 μηνών, μηνών, με  σχέδιο και συνετή διαχείριση, θα δούμε φως στην άκρη του τούνελ.

Το Μνημόνιο, ας το εκλάβουμε ως ένα χρήσιμο μάθημα για να μην επαναλάβουμε τα εγκληματικά λάθη του παρελθόντος. Ναι, μπορούμε  να βγούμε από την πλαστή ευημερία της εύφορης κοιλάδας, της πλαστής ευημερίας των δανεικών που μας οδήγησε στην υποτέλεια και μας μετατρέπει σε  αποικία. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μπροστά στην άβυσσο να δούμε το γεφύρι. Και να κάνουμε πέρα τη σημερινή συμπολίτευση και αντιπολίτευση που διαφωνούν στα επιμέρους αλλά συμφωνούν στο άγιο δισκοπότηρο, το ευρωμάρκο, τον καταστροφέα της χώρα και της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο.