Η μετάβαση στη δραχμή

Συνεχίζουμε τη δημοσίευση απαντήσεων σε σημαντικά ερωτήματα που αφορούν το καίριο ζήτημα της "Μετάβασης στη Δραχμή" από το ομότιτλο τελευταίο βιβλίο (εκδόσεις Fotounica, 2014 )που περιέχει εβδομήντα απαντήσεις σε σχετικές ερωτήσεις, καθώς και άλλα συνοδευτικά και υποστηρικτικά κείμενα.Το βιβλίο μπορεί να το προμηθευτούν οι ενδιαφερόμενοι με αποστολή στο σπίτι (210-522800,τιμή κόστους 5 ευρώ). 

57. Μπορούν να βρεθούν όμως χρήματα, με πάταξη της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής από τις ανώτερες εισοδηματικές τάξεις.

Ας είμαστε σοβαροί. Δεν είναι δυνατόν, τόσα χρόνια, η φοροκλοπή, η φοροδιαφυγή, η φοροαποφυγή, η σπατάλη, η διαφθορά να θριαμβεύουν και αυτό να ανατραπεί μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες! Θέλει αρετή και τόλμη η υπόθεση αυτή. Με ισχυρή πολιτική βούληση, γνώση, σχέδιο και κυρίως με πράξεις. Ένα γραμμάριο πράξη αξίζει περισσότερο από έναν τόνο θεωρία θα έλεγε εδώ ο Γκράμσι.

58. Η συνταγή της Τρόικα για περικοπές δημοσίων δαπανών, μισθών συντάξεων και λιτότητα γενικότερα, ήταν σωστή ή μήπως εφαρμόστηκε λανθασμένα;

Η στοχευμένη δημοσιονομική πειθαρχία, η πάταξη της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς, της γραφειοκρατίας και του συντεχνιακού κράτους, ήταν και είναι απαραίτητες. Όμως, οι μεγάλες αυξήσεις στον ΦΠΑ, στους φόρους, στις έκτακτες εισφορές, η επιβολή άκαιρων μέτρων όπως το αστείο ενεργειακό πιστοποιητικό για τις οικοδομές, που καθιερώθηκε το 2012 κλπ, έχουν ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη, βραχυπρόθεσμα, γιατί επιδεινώνουν την ύφεση και αυξάνουν το έλλειμμα. Έτσι, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που οδηγεί σε ασφυξία την αγορά και την οικονομία. 

Οι επιχειρήσεις έχουν ζημιές ή κλείνουν, με συνέπεια να χάνονται θέσεις εργασίας, φορολογικά και ασφαλιστικά έσοδα. Γι’ αυτό, η τήρηση της αναγκαίας δημοσιονομικής πειθαρχίας πρέπει να γίνεται σταδιακά, ώστε να περιοριστεί το βάρος στα δημόσια οικονομικά. Όπως έχει δείξει η διεθνής εμπειρία, η δημοσιονομική πειθαρχία είναι αναγκαίο να συνδυαστεί με υποτίμηση του νομίσματος, ώστε να αποκατασταθεί  η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, να αυξηθεί η εγχώρια και η εξωτερική ζήτηση, η αναπτυξιακή δυναμική της χώρας και η θετική εξέλιξη του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. 

Η ανάπτυξη μπορεί να έρθει μόνο με την αύξηση των εξαγωγών και την μείωση των εισαγωγών, ώστε να βελτιωθεί το εμπορικό ισοζύγιο και να μειωθούν τα ελλείμματα. Σε παρόμοιες περιπτώσεις άλλων χωρών, η επανεκκίνηση της οικονομίας ύστερα από στάση ή ρύθμιση πληρωμών με ή χωρίς υποτίμηση του νομίσματος, η ανάκαμψη ήλθε ύστερα από περίπου ένα χρόνο. Η εσωτερική και η εξωτερική ζήτηση αυξήθηκαν κατακόρυφα και αυτό αποκατέστησε την ανάπτυξη, αύξησε τις θέσεις εργασίας, τα εισοδήματα, την ανταγωνιστικότητα. Μια τέτοια πολιτική δεν μπορεί να εφαρμοστεί μέσα στην νομισματική φυλακή ενός σκληρού νομίσματος όπως το ευρώ.

59. Λέγεται ότι, αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ, θα ακολουθήσει ντόμινο κατάρρευσης με έξοδο και άλλων χωρών και συνέπεια την κατάρρευση της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Αν επέλθει το πολυσυζητημένο ντόμινο κατάρρευσης, κερδισμένη θα είναι η Ελλάδα, η ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Χαμένη θα είναι η επιχείρηση γερμανοποίησης της Ευρώπης που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη σήμερα. Η Γερμανία που έχασε δύο πολέμους και κερδίζει τον τρίτο, τον οικονομικό πόλεμο, η Γερμανία που αρνείται ετσιθελικά να μας καταβάλει τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας οφείλει, η Γερμανία που στραγγαλίζει τις περιφερειακές ευρωπαϊκές οικονομίες μέσω της εξοντωτικά περιοριστικής οικoνομικής πολιτικής, σύμφωνα με την γραμμή και τις θέσεις της κυβέρνησης των Χριστιανοδημοκρατών, θα βγει χαμένη από μια τέτοια εξέλιξη[1]. 

Προφανώς, αν δεν συνέφερε στους δυνάστες η παραμονή μας στην ευρωζώνη, θα μας είχαν αποβάλει κακήν κακώς εδώ και καιρό. Γεγονός είναι ότι, η τρέχουσα αυστηρή περιοριστική πολιτική με το υπερτιμημένο ευρώ, είναι σαφές ότι εξυπηρετεί κυρίως τις βραχυπρόθεσμες φιλοδοξίες της σημερινής κυβέρνησης των Χριστιανοδημοκρατών των Μέρκελ - Σόϊμπλε. Ο τελευταίος, ως ο Ευρωπαίος υπερ-Υπουργός οικονομικών, αποκάλυψε ξεκάθαρα σε συνέντευξή του στην Bild το 2013 ότι: «η παραμονή της Ελλάδα στο ευρώ κοστίζει αρκετά στην Γερμανία, αλλά τα κέρδη μας είναι πολλαπλάσια»!

60. Υπήρξε περίπτωση όπου συζητήθηκε σοβαρά η περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη;

Στην σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. στις 19 Δεκεμβρίου 2013, η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, εκμυστηρεύθηκε ότι, «εάν η Ελλάδα είχε αφεθεί να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη, τότε όλα τα μέλη της νομισματικής ένωσης θα εγκατέλειπαν το κοινό νόμισμα σε μεταγενέστερο χρόνο». Ανέφερε ειδικότερα πως «όσο παραμένω καγκελάριος της Γερμανίας θα βοηθώ όλον τον κόσμο αλλά δεν είμαι βέβαιη εάν θα μπορούσα να το κάνω για δεύτερη φορά, λόγω της κόπωσης των Γερμανών φορολογούμενων. Όμως, αυτό μπορεί να εκτροχιαστεί σε κάποιο σημείο» συμπλήρωσε. 

Αν ερμηνεύσει κανείς σωστά τις ακριτομυθίες της υπερκυρίαρχου της σημερινής Ευρώπης, τότε για πρώτη φορά διαφαίνεται η προσωπική της αμφιβολία για την διατήρηση της ευρωζώνης, η οποία αν διαλυθεί, θα οφείλεται κατά την ίδια, στην αντίδραση των Γερμανών φορολογούμενων! Προφανώς, αυτή θα είναι η δικαιολογία όταν επέλθει το αναπόφευκτο μοιραίο της διάλυσης του ευρώ που έχει καταστρέψει τις χώρες της περιφέρειας και ως ιός τείνει να επεκταθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη. Σύμφωνα με την τελευταία αυτή άποψη που υποστηρίζεται και μέσα στην Γερμανία, η οικονομική καταρράκωση  των χωρών του νότου, τελικά θα πλήξει ολόκληρη την ευρωζώνη, την Γερμανία και ολόκληρη την Ευρώπη, η οποία θα υποβαθμιστεί και θα περιθωριοποιηθεί στον παγκόσμιο ανταγωνισμό[2]. 

Αν συνεχιστεί όμως η σημερινή πορεία της μερκελικής ευρωζώνης, οι Γερμανοί θα την πάθουν για τρίτη φορά στην ιστορία. Και αυτή την φορά, ίσως υποχρεωθούν να πληρώσουν το μάρμαρο όπως δεν έκαναν το 1953 που τους χαρίστηκαν τα χρέη και ειδικότερα όσον μας αφορά, δεν κατέβαλαν τις πολεμικές αποζημιώσεις.

61. Αν η ευρωζώνη καταρρέει, πως εξηγείται η ένταξη της Λετονίας στις αρχές του 2014;

Όλες οι χώρες της Ε.Ε. εκτός ευρωζώνης αποκρούουν με αποστροφή της φορτικές πιέσεις των Γερμανών για ένταξη. Η διάλυση της «ευρωζωνικού παράδεισου», επισημαίνεται και πάλι, είναι πολύ πιθανό να προέλθει από μεγάλες χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία όπου πλειοψηφούν πλέον κόμματα με παρόμοιο πολιτικό πρόγραμμα. Η Λετονία, μια χώρα υπό την απόλυτη κυριαρχία της Γερμανίας σήμερα, η οποία παλαιότερα ήταν ενσωματωμένη στην τ. Σοβιετική Ένωση, εντάχθηκε στην ευρωζώνη τον Ιανουάριο του 2014. 

Αυτό έγινε ύστερα από μακρόχρονη διαδικασία και ανελέητη πίεση από την Γερμανία, παρ’ όλο που η πλειοψηφία του λαού της ήταν αντίθετη, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις. Όλο το προηγούμενο διάστημα είχε εξαπολυθεί μια τεράστια προπαγάνδα υπέρ του ευρώ, με κύριο επιχείρημα ότι η χώρα διασφαλίζεται από τον εξ’ ανατολών κίνδυνο της Ρωσίας. Και ενώ παλαιότερα η ένταξη χωρών στην ευρωζώνη γινόταν μέσα σε θριαμβευτικό κλίμα όπως θυμούνται όλοι τους εδώ πανηγυρισμούς με πρωτοστάτες τους κκ. Σημίτη και Παπαδήμο, σήμερα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Είναι προφανές ότι, οι περισσότερες χώρες έχουν αντιληφθεί πως η ευρωζώνη αποτελεί μια νομισματική φυλακή της οποία τα κλειδιά κρατούν οι Γερμανοί. Και όποιος κρατά τα κλειδιά παραγγέλλει και την μουσική.

62. Ποια είναι πολύ συνοπτικά, μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση;

Όπως μας συμβουλεύουν πολλοί διεθνείς αναλυτές, η επιστημονική μελέτη των οικονομικών δεδομένων αλλά και η καθημερινότητα της ευρωκόλασης που ζούμε, πρέπει να υπάρξει ένα σοβαρό πρόγραμμα για συντεταγμένη έξοδο από το ευρώ, ώστε μαζί με προσπάθεια σοβαρού νοικοκυρέματος, να γίνει η οικονομία μας ανταγωνιστική και να συνέλθει από το κώμα. Με την ακολουθούμενη ανελέητη λιτότητα του Μνημονίου που έχει στραγγίσει την ρευστότητα, η τραγική πορεία της ελληνικής οικονομίας θα χειροτερεύει περισσότερο, οι φτωχοί θα γίνονται φτωχότεροι, η ανεργία θα σκαρφαλώνει στα σύννεφα, οι αυτοκτονίες θα πολλαπλασιάζονται, η χώρα θα καταστρέφεται, θα εξαθλιώνεται και η ελπίδα θα αποδράσει οριστικά. Και τίποτα θετικό δεν υπάρχει χωρίς ελπίδα. 

Βουλιάζουμε συνεχώς στην κατάσταση του εκλιπαρούντος την υποτέλεια των δανεικών.[3] Η μόνη εναλλακτική λύση είναι η οδός της δραχμής που συνεπάγεται ένα βραχυπρόθεσμο πόνο, αλλά με ισχυρή προοπτική για ανάσταση. Με ανατροπή του Μνημονίου και επιστροφή στην δραχμή, με αυτοδύναμη ανάπτυξη και νοικοκύρεμα του κράτους, με εθνική αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη.

63. Υπάρχουν πολιτικοί που μπορεί να διαχειριστούν αποτελεσματικά και έντιμα την δύσκολη μετάβαση στο εθνικό μας νόμισμα;

Κατά την κρίσιμη αυτή μετάβαση, στο τιμόνι της χώρας, πρέπει να βρίσκονται άξιοι και έντιμοι κυβερνήτες που είναι αμόλυντοι από την Μνημονική εμπλοκή, έχουν μελετήσει και εκπονήσει ένα σωστό πρόγραμμα επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, έχουν έντιμο πρότερο βίο, διαθέτουν διαχειριστικές δεξιότητες, αποτελεσματικότητα, αναπτυξιακό όραμα, με θέληση να πατάξουν την διαφθορά, την σπατάλη, την φοροδιαφυγή, στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια. Έμπειρα και έντιμα στελέχη με επιστημοσύνη, εντιμότητα και κοινό νού, οι οποίοι θα έχουν το σφρίγος, τις δεξιότητες και την αυθύπαρκτη πολιτική ικανότητα για να διαπραγματευτούν αποτελεσματικά με τους διεθνείς δανειστές. 

Πολιτικοί και τεχνοκράτες που γνωρίζουν ότι η έκδοση χρήματος από το Χολαργό πρέπει να γίνεται με μέτρο και φειδώ και να κατευθύνεται  σε αναπτυξιακά μέτρα και κοινωνικές παροχές και όχι σε απαιτήσεις συντεχνιών και πολιτικών συναλλαγών. Ικανοί και νοικοκυραίοι πολιτικοί που θα στοχεύουν με μεθοδικότητα στην καταπολέμηση της ανεργίας και στην σταδιακή βελτίωση των εισοδημάτων, όταν η οικονομία αρχίσει να ανακάμπτει, αφού αποκτήσει την ανταγωνιστικότητά της. 

Γνωρίζοντας και προειδοποιώντας τον ελληνικό λαό πως η  επιστροφή στην δραχμή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, αλλά ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος  της ελπίδας για έξοδο από την τραγωδία που βιώνουμε σήμερα. Άξιοι ηγέτες με πλούσιο βιογραφικό, καθαρό «πόθεν έσχες» που θα πείσουν τον ελληνικό λαό ότι, οφείλουμε να αξιοποιήσουμε τους άφθονους παραγωγικούς μας πόρους, να δουλέψουμε σκληρά, να στραφούμε σε διεθνείς συμμαχίες, ανάλογα με τις σημερινές παγκόσμιες γεωπολιτικές ισορροπίες, να παλέψουμε για να κερδίσουμε το αύριο της χώρας μας. Η ελευθερία και η εθνική αξιοπρέπεια δεν χαρίζονται. Κερδίζονται με αγώνες και θυσίες.

64. Πολλοί στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, αναρωτιούνται γιατί υπάρχει αυτή η μοιρολατρική αδράνεια με την οποία ο ελληνικός λαός δέχεται το ανελέητο μαστίγωμα του Μνημονίου.

Η περισσότερο λογική εξήγηση για την χαλαρή και ουσιαστικά την μη αντίσταση στην Μνημονιακή γενοκτονία είναι ότι, το ευρώ θεωρείται ταμπού. Κατά συνέπεια και το αυτοκόλλητο με το ευρώ Μνημόνιο είναι ταμπού. Το οποίο θα παραμείνει εδώ για πάντα, εφ’ όσον υπάρχει η ευρωζώνη και αφού μετονομαστεί στο επόμενο διάστημα σε «δημοσιονομικό σύμφωνο». Η κοινή γνώμη βομβαρδίζεται - ψεκάζεται ανελέητα από τα κεντρικά ΜΜΕ που ελέγχονται από τις δυνάμεις κατοχής, με ατεκμηρίωτους ισχυρισμούς, γελοίες φοβίες, απύθμενα ψέματα και ατέρμονη κινδυνολογία για την μετάβαση στην δραχμή. 

Τα κόμματα της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, διάφοροι πολιτευτές και τηλεπερσόνες, επιμένουν ότι το ευρώ είναι κάτι σαν το ιερό δισκοπότηρο μιας θρησκοληπτικής εμμονής. Και το ίδιο ισχύει προφανώς για το Μνημόνιο που είναι αυτοκόλλητο με το ευρώ. Αδιέξοδο! Κάτι σαν την μοίρα του καταδικασμένου μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της αγοράζουν χρόνο πουλώντας ελπίδα με το success story, την γνωστή μας εικονική αισιοδοξία. Συνέχεια προβλέπουν την έλευση της οικονομικής άνοιξης που αναβάλλεται για το επόμενο διάστημα. Πουλάνε ψεύτικη ελπίδα. Ταυτόχρονα, παντού, ακόμα και στα καθεστωτικά ΜΜΕ, υπάρχει οργίλος καταγγελτικός λόγος ενάντια στην λιτότητα, στα εξοντωτικά μέτρα που επιβάλλει η Τρόικα. Αλλά πουθενά δεν παρέχεται μια λογικοφανής διέξοδος, μια βιώσιμη εναλλακτική πρόταση. Ο αδιέξοδος και ανέξοδος καταγγελτικός λόγος, κάθε άλλο παρά βοηθά την αφύπνιση της κοινής γνώμης. Λειτουργεί ως απορροφητήρας της λαϊκής οργής. Το συνδικαλιστικό κίνημα, κατακερματισμένο, αναξιόπιστο και χωρίς εναλλακτική πρόταση, δεν έχει καμιά δυνατότητα παρέμβασης. Το απολίτικο κίνημα της πλατείας Συντάγματος λειτούργησε και αυτό ως αμορτισέρ της λαϊκής αγανάκτησης. Υποστηρίζεται ακόμη ότι διανύουμε εποχές παρακμής, όπου το παλιό δεν έχει τελειώσει, το νέο δεν έχει γεννηθεί, και γι’ αυτό επικρατούν τα τέρατα.

65. Τι πρέπει να κάνουν οι απλοί πολίτες;

Οι πολίτες, οι δημοκράτες, οι πατριώτες που νοιάζονται για την χώρα, πρέπει να μην έχουν καμιά αμφιβολία για την ορθότητα της μιας και μοναδικής πρότασης που προβάλλεται εδώ, τα πέντε-αστέρια θέσεις: 1) την ανατροπή του Μνημονίου με επιστροφή στην δραχμή, 2) την  αυτοδύναμη ανάπτυξη, 3) το νοικοκύρεμα του κράτους, 4) την εθνική αξιοπρέπεια, 5) την κοινωνική δικαιοσύνη. 

Να μάχονται και να υποστηρίζουν σθεναρά την άποψη αυτή για το καλό της πατρίδας. Να μην κιοτεύουν απέναντι στους παραπλανημένους, ανυποψίαστους, αδιάβαστους, φοβισμένους, ή υστερόβουλους που δέχονται μοιρολατρικά την υποτέλεια και την καταστροφή της χώρας. Να αποφεύγουν να ενημερώνονται από τα κανάλια της διαπλοκής και του ψέματος. Να μην παρασύρονται από την διαπλεκόμενη μιντιαρχία. 

Να μην δέχονται τα απέραντα ψέματα, τις στρεβλώσεις, την παραπληροφόρηση, την τρομοκρατία των ευρωραγιάδων. Να βγουν από την στάση της αδιέξοδης διαμαρτυρίας και να περάσουν στην δράση. Να οργανωθούν πολιτικά, ενωτικά και αποτελεσματικά. Να μην επιτρέψουν την διαχείριση της μετάβασης  στο εθνικό  νόμισμα από φαύλους πολιτικούς που μέχρι χθες εξέφραζαν την υποταγή τους στο ευρώ και έχουν μολυνθεί με τις υπογραφές τους στο Μνημόνιο. Αλλά ούτε και σε αυτούς που φωνασκούν ενάντια στο Μνημόνιο, αλλά θεωρούν ταμπού το ευρώ, είτε γιατί φοβούνται ή γιατί δεν θέλουν να γνωρίζουν, ή γιατί επιδιώκουν να γίνουν αρεστοί στους εξωχώριους πάτρωνες της χώρας.

66. Να τρομοκρατήσουμε τους τρομοκράτες.

Καιρός είναι, αντί να είμαστε συνεχώς σε άμυνα και να απαντάμε σε βομβαρδισμό τρομολαγνικών ερωτήσεων για υποθετικές καταστροφές αν φύγουμε από τον «παράδεισο» του ευρώ, να περάσουμε στην επίθεση, να ρωτήσουμε και εμείς, μεταξύ πολλών άλλων:

1) Γιατί σήμερα ζούμε πολύ χειρότερα, από τις εποχές που είχαμε την δραχμή; 2) Πότε στην ιστορία μας, εκτός από περιόδους πολέμων και εμφυλίων, ζήσαμε τέτοια τραγωδία όπως η σημερινή; 3) Γιατί, εκτός από εμάς, και οι  άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου στην ευρωζώνη, παραπαίουν; 4) Γιατί, μεγαλώνει συνέχεια το χρέος παρ’ όλα τα κουρέματα, και την ανελέητη λιτότητα; 5) Υπάρχει άλλη περίπτωση διεθνώς που η ύφεση είχε τέτοιο βάθος και έκταση όπως αυτή στην Ελλάδα σήμερα; 6) Πως εξηγείται να έχουν συνέλθει από την κρίση οι χώρες έξω από την ευρωζώνη και να πηγαίνουν καλύτερα από τις χώρες της ευρωζώνης; 

7) Πως εξηγείται να πηγαίνουν πολύ καλύτερα χώρες όπως η Αργεντινή, η Ισλανδία, η Τουρκία, η Αιθιοπία, η Γκάνα και όχι μόνο; 8) Γιατί χαρίστηκαν τα τεράστια χρέη της Γερμανίας το 1953 και δεν μπορεί να γίνει κάποια ανάλογη ευνοϊκή ρύθμιση και για εμάς; 9) Γιατί η Γερμανία δεν μας πληρώνει τις πολεμικές αποζημιώσεις; 10) Πως και γιατί έχουν γίνει εκατοντάδες χρεωκοπίες και στάσεις πληρωμών διεθνώς και δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο και για εμάς; 11) Πως αγοράζουν διεθνείς επενδυτικοί οίκοι ελληνικά ομόλογα στο 11% της αξίας τους και δεν επιτρέπεται να επιχειρήσει κάτι ανάλογο η ελληνική πολιτεία; 

12) Είναι λογικό ένα σκληρό (υπερτιμημένο) νόμισμα όπως το ευρώ, να ταιριάζει σε μια οικονομία της περιφέρειας όπως η δική μας; 13) Γιατί η Κίνα και πολλές άλλες χώρες κρατάνε υπερβολικά χαμηλά την ισοτιμία του νομίσματός τους; 14) Γιατί χώρες όπως η Ιαπωνία, η Ελβετία, οι ΗΠΑ και όχι μόνο, υποτιμούν συνεχώς το νόμισμά τους; 15) Είναι δυνατόν να αποπληρώσουμε ποτέ το συνεχώς αυξανόμενο τεράστιο χρέος μας; 16) Γιατί διαψεύδονται  συνέχεια οι κυβερνητικές προβλέψεις για την πορεία της οικονομίας μας; 

17) Υπάρχει περίπτωση να βγει από την κατρακύλα της ύφεσης μια χώρα με αυστηρή πολιτική λιτότητας και υπερτιμημένο (σκληρό) νόμισμα; 18) Υπάρχει περίπτωση στο ορατό μέλλον η οικονομία μας, το ΑΕΠ, να αυξηθεί πάνω από 3,5-4% ετησίως, που είναι και το όριο πάνω από το οποίο μειώνεται η ανεργία; 19) Υπάρχουν άλλες χώρες όπου η ανεργία των νέων να έχει ξεπεράσει το 60%; 20) Υπήρξε ποτέ περίοδος της ιστορίας μας που  η εφορία δήμευε τραπεζικές καταθέσεις, έβγαιναν έτσι εύκολα σπίτια σε πλειστηριασμό, απολύονταν υπάλληλοι χωρίς αιτία, κόβονταν στην μέση ή τελείως οι συντάξεις και το εφ’ άπαξ κλπ; 

21) Γιατί το ευρώ πρέπει να είναι ταμπού; 22) Αν συνέφερε στους Γερμανούς, δεν θα μας πέταγαν κακήν κακώς από την ευρωζώνη; 23) Πως είχαμε επάρκεια τροφίμων, φαρμάκων, καυσίμων με την παλαιά δραχμή και δεν θα έχουμε με την νέα δραχμή; 24) Γιατί δεν έχουν πρόβλημα σε είδη πρώτης ανάγκης η Αλβανία, η Βουλγαρία, η Τουρκία, η Γκάνα κλπ, με το δικό τους νόμισμα; 25) Γιατί η παραγωγή μας συρρικνώθηκε ύστερα από την ένταξή μας  στην ευρωζώνη; 26) Γιατί το ίδιο δωμάτιο ενός ελληνικού ξενοδοχείου στοιχίζει περίπου δυο φορές από ότι στην Τουρκία, στην Βουλγαρία, στην Αίγυπτο και στις περισσότερες χώρες όπου δεν υπάρχει το ευρώ; 

27) Γιατί οι περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν θέλουν να μπουν στον «παράδεισο» του ευρώ; 28) Αφού εξαρτόμαστε από τα δανεικά σε ευρώ, είναι ποτέ δυνατό να απαλλαγούμε από το Μνημόνιο; 29) Πόσο χειρότερη μπορεί να είναι η ζωή μας από αυτό που ζούμε σήμερα; 30) Αν η επιστροφή στην δραχμή είναι καταστροφική, πως πρέπει να χαρακτηρίσουμε την σημερινή κατάσταση; 32) Αν η έξοδος από το ευρώ σημαίνει κόλαση, τότε τι σημαίνει η παραμονή στο ευρώ; 33) Είναι αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση, της φτώχιας, της ανεργίας, της δυστυχίας, της απόκλισης αντί της σύγκλισης των εθνών, η Ευρωπαϊκή Ένωση που οραματίστηκαν οι ιδρυτές της;

Αυτά και πολλά άλλα κρίσιμα ερωτήματα μπορούμε και οφείλουμε να θέσουμε σε όσους με έωλα, ατεκμηρίωτα και συχνά γελοία επιχειρήματα, τρομοκρατούν τον ελληνικό λαό και τον κρατούν υπόδουλο στην καταστροφική γερμανόπληκτη ευρωζώνη. Δεν είναι δυνατό να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα το θέατρο του παράλογου που μας σερβίρουν. Ότι η νύχτα είναι μέρα. Ότι το άσπρο είναι μαύρο. Με διλήμματα του τύπου «ευρώ ή το χάος», όπως το αξέχαστο «Καραμανλή ή τανκς». 

Να τελειώνουμε επιτέλους με την «χούντα του ευρώ» που εκτελεί ξένες εντολές και επιμένει στην καταστροφή της χώρας. Να περάσουμε στην αντεπίθεση ακινητοποιώντας και υποχρεώνοντας σε υποχώρηση τους ευρωλάγνους και τους ευρωτρομοκράτες. Ναι, είναι καιρός επιτέλους, να τρομοκρατήσουμε τους τρομοκράτες.

67. Μπορούμε αλήθεια να τα καταφέρουμε;

Και βέβαια μπορούμε. Ο ελληνικός λαός έχει αποδείξει ότι ξέρει να ανταποκρίνεται απέναντι σε μεγάλες αντιξοότητες. Πρέπει να ξαναβρούμε την χαμένη αυτοπεποίθησή μας, να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις, να σταματήσουμε να επαιτούμε τα ευρώ της κυρίας Μέρκελ. Η Γερμανία που αρνείται πεισματικά μέχρι σήμερα να καταβάλει στην χώρα μας τις πολεμικές αποζημιώσεις και επιμένει στην χωρίς ανάσα στυγνή επιβολή του άτεγκτου Μνημονίου, έχει τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα με την Ελλάδα, καρπούται πελώρια κέρδη από την διαφορά των spreads και συγκεντρώνει διεθνή πλούτο με μηδενικά ή και αρνητικά επιτόκια. 

Από την διεθνή κοινότητα να ζητήσουμε την δημιουργία ενός νέου σχέδιου Μάρσαλ για την εκκίνηση της αναπτυξιακής μας διαδικασίας. Και από την Ε.Ε. την προστασία των ανατολικών μας συνόρων από τους «συμμάχους» τους Τούρκους, οι οποίοι μας παρασύρουν σε μια εξωφρενική κούρσα εξοπλισμών που μας καταρρακώνει οικονομικά. Οφείλουμε να σταθούμε στα πόδια μας, να μην καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε. 

Να μην ζούμε με δανεικά, όπως στο παρελθόν «των τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας», όταν οδηγηθήκαμε στην εξόντωση του παραγωγικού μας δυναμικού. Το μεγάλο χαστούκι του Μνημονίου και της Τρόικα, πρέπει να μας γίνει μάθημα για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Πρέπει να ορθοποδήσουμε. Να απολακτίσουμε την λάθρα διαβίωση, τις αντιπαραγωγικές συμπεριφορές, τις αλόγιστες σπατάλες, την διαφθορά. Ύστερα από την καταιγίδα, μπορεί να ανθίσει ο κάμπος, αρκεί να τον φροντίσουμε σωστά.

68. Να στηρίξουμε την Ελλάδα δηλαδή.

Ναι, το λέμε και πάλι, να επιμένουμε ελληνικά. Κάθε ποσό χρημάτων που δαπανάμε για εισαγόμενα προϊόντα, χάνεται από την χώρα μας. Αγοράζοντας ελληνικά προϊόντα, στηρίζουμε τον εαυτό μας, την οικογένειά μας, τους φίλους, τους συμπολίτες μας. Επιλέγοντας για τις διακοπές μας την μαγική Ελλάδα, στηρίζουμε το σπίτι μας, ιδιαίτερα σ’ αυτή την δύσκολη συγκυρία. Αυτές οι σκέψεις πρέπει να γίνουν πράξη από όλους που ζουν σ’ αυτή εδώ την χώρα. Στηρίζοντας τα ελληνικά προϊόντα και τις εγχώριες υπηρεσίες, μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον.

69. Γιατί έχει τόση σημασία να στηρίζουμε τα ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες;

Η προτίμηση των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών, αποτελεί σήμερα πρώτιστη ανάγκη για να βγούμε από το φαύλο κύκλο της ύφεσης, της ανεργίας, της φτώχειας, των ελλειμμάτων, των δεινών του Μνημονίου και της υποτέλειας στους ξένους. Αγοράζοντας εισαγόμενα ή ταξιδεύοντας στο εξωτερικό, οδηγούμε στην ανεργία συμπολίτες μας ή και τον ίδιο μας τον εαυτό, ενώ βοηθάμε την ανάπτυξη των ξένων οικονομιών. Αν εξαρτιόμαστε μόνο από εισαγωγές, απλώνουμε συνεχώς το χέρι για να μας δανείσουν οι ξένοι ώστε να αγοράζουμε τα προϊόντα τους.

Είναι γεγονός ότι υπάρχουν αρκετά ή πολλά προϊόντα που δεν παράγονται στην χώρα μας και γι’ αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να τα αγοράσουμε από το εξωτερικό. Όμως, υπάρχουν πολλά εγχώρια που είναι ισάξια ή και καλύτερα από τα ξένα. Είναι παράλογο να είμαστε ελλειμματικοί ακόμα και στο ισοζύγιο γεωργικών προϊόντων και τροφίμων, με δεδομένο ότι, τουλάχιστο στον τομέα αυτό, κάθε άλλο παρά υστερούμε. Είναι ανεπίτρεπτο να υπάρχουν αρκετοί Έλληνες που επιλέγουν διακοπές στο εξωτερικό, την ίδια ώρα που υπάρχουν διεθνώς ζηλευτοί ελληνικοί τουριστικοί παράδεισοι.

Σήμερα, οι εισαγωγές μας είναι υπερδιπλάσιες των εξαγωγών και αυτό πρέπει όλοι να βοηθήσουμε να ανατραπεί. Μόνο το 20% των εισαγόμενων αν υποκατασταθούν από εγχώρια, η ελληνική οικονομία θα έχει όφελος περίπου 10 δις ευρώ το χρόνο. 
Με το ποσό αυτό, θα μπορούσαν να καλυφθούν οι συνολικές δαπάνες (αμοιβές, ασφαλιστικές εισφορές κλπ) για 600.000 νέες θέσεις εργασίας. Αν 10 εκ. πολίτες δαπανήσουν μόνο 100 ευρώ το χρόνο σε ελληνικά προϊόντα, υπηρεσίες ή τουριστικούς προορισμούς, αυτό σημαίνει έσοδα 1 δισ. ευρώ. Απ’ αυτά, λίγο περισσότερο από τα μισά περίπου, δηλ. 600 εκ. ευρώ, στηρίζουν 60.000 θέσεις εργασίας. 

Με ετήσια δαπάνη περίπου 2.000 ευρώ το χρόνο από όλους τους Έλληνες πολίτες, μπορεί να υποστηριχθεί το μεγαλύτερο μέρος του εργατικού δυναμικού της χώρας και να συμπιεστεί κάτω του 10% η ανεργία! Κάθε ποσό χρημάτων που δαπανάμε σε εισαγόμενα, χάνεται από τον τόπο αυτό. Κλείνει ελληνικές επιχειρήσεις. Προσθέτει και άλλες ουρές ανέργων. Κάθε ποσό χρημάτων που δαπανάμε για την αγορά ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών δίνει ανάσα ζωής σε ελληνικές επιχειρήσεις, δουλειές σε δικούς μας ανθρώπους, σε συμπολίτες, σε μέλη της οικογένειάς μας. Στηρίζουμε την χώρα αυτή που, όσο και αν μας πληγώνει κάποτε, είναι δική μας, έρχεται από πολύ παλιά και έχει δικαίωμα στο μέλλον. Το οφείλουμε στον εαυτό μας και πάνω απ’ όλα στα παιδιά μας[4].

70. Τι άλλο πρέπει να κάνουμε γενικότερα;

Να ακολουθήσουμε μια άλλη πολιτική αυτοδύναμης ανάπτυξης που δεν σημαίνει φυσικά διεθνή απομόνωση. Οι πρωτόγνωρες διεθνώς πρακτικές της εφεδρείας, των απολύσεων, της υπερβολικής συμπίεσης των εισοδημάτων, των τραγικών διαστάσεων της ανεργίας, εκτός από απάνθρωπες, είναι και αντιοικονομικές γιατί οδηγούν σε συρρίκνωση της εσωτερικής ζήτησης και σε κοινωνικές συγκρούσεις με τραγικές κοινωνικο-οικονομικές συνέπειες. Παράλληλα, αναγκαίο είναι το νοικοκύρεμα της οικονομίας, η περιστολή των δημόσιων δαπανών, η ορθολογικοποίηση της δημόσιας διοίκησης, του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. 

Αναγκαία επίσης είναι η πάταξη της διαφθοράς, της ατιμωρησίας, της γραφειοκρατίας, της φοροκλοπής, της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής. Όπως και ο αποκλεισμός των μεσαζόντων από τις μεγάλες κρατικές προμήθειες, οι οποίες θα πρέπει να πραγματοποιούνται μέσω αυστηρών διαγωνιστικών διαδικασιών με διάφανους κρατικούς διακανονισμούς, με διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων και με προστασία της εγχώριας παραγωγής. Κρίνεται απαραίτητος ο σωστός ανασχεδιασμός και η επιμελημένη αναδιάρθρωση των κρατικών υπηρεσιών, με εφαρμογή ορθολογικών αρχών χρηστής και αποτελεσματικής διοίκησης που θα προσωποποιούν την ευθύνη, θα επιβραβεύουν την επιτυχία, θα τιμωρούν την αποτυχία και την διαφθορά, θα επιβάλουν την αξιοκρατία, την διαφάνεια και την πραγματική ανοικτή διακυβέρνηση. Αυτό συνεπάγεται σύγκρουση με συντεχνιακές αντιλήψεις και νοοτροπίες της ήσσονος προσπάθειας, του βολέματος και της κακοδιαχείρησης. 

Και γενικότερα, διαχείριση των δημόσιων οικονομικών με αποτελεσματικότητα, εντιμότητα και αναπτυξιακό όραμα. Αναγκαίος είναι επίσης, ο κατάλληλος προγραμματισμός του ανθρώπινου δυναμικού με την δημιουργία χάρτη των περιφερειακών αναπτυξιακών δυνατοτήτων της οικονομίας και των αναγκών της αγοράς εργασίας, σύνδεση της εκπαίδευσης με την απασχόληση, ενίσχυση της τεχνικής-επαγγελματικής εκπαίδευσης και δια βίου κατάρτισης, του επαγγελματικού προσανατολισμού και της επιχειρηματικότητας[5]. 

Ακόμη απαιτείται ενεργός αναπτυξιακή πολιτική, με στήριξη των υγιών βιομηχανικών και κατασκευαστικών μονάδων. Καθώς και η ενίσχυση στρατηγικών τομέων της οικονομίας, όπως του ενεργειακού και ορυκτού πλούτου, του ποιοτικού τουρισμού, των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, της σύγχρονης και οικολογικής γεωργίας, της ιχθυοκαλλιέργειας, της βιομηχανίας τροφίμων και ποτών, της βιομηχανίας λιπασμάτων, των αμυντικών προϊόντων, της φαρμακοβιομηχανίας, των ναυπηγείων και ναυπηγοεπισκευών, των μηχανολογικών κατασκευών, ανταλλακτικών και επισκευών, της ναυτιλίας, της τροφοδοσίας πλοίων, της τσιμεντοβιομηχανίας και χαλυβουργίας, των μεταφορών και logistics, της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών, της έρευνας, της καινοτομίας και των εκπαιδευτικών υπηρεσιών και ειδικότερα δημιουργία διεθνών εκπαιδευτικών κέντρων για την προσέλκυση φοιτητών και ερευνητών από όλο τον κόσμο[6]. 

Πάνω απ’ όλα, η χώρα πρέπει να κυβερνάται με την αίσθηση του μέτρου και του δικαίου, με αποτελεσματικότητα, ικανότητα και εντιμότητα από τους άριστους και όχι τους αρεστούς. Και να επανακτήσουμε την χαμένη εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνάμεις, προσβλέποντας σε μια ελπιδοφόρα προοπτική για το μέλλον με κοπιώδη συστηματική προσπάθεια. Γιατί ναι, μπορεί να γυρίσει ο ήλιος αλλά χρειάζεται δουλειά πολύ.

---

[1] Βλ. Μαλούχος, Γ. (2011). Η επιστροφή του Ράιχ. Εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη. Κοτρώτσος, Σ. (2013). Η συμμορία του λύκου. Λιβάνης, Γλέζος, Μ. ( 3013). Και ένα μάρκο να ήταν. Α.Α. Λιβάνη

[2] Για τις καταστροφικές επιπτώσεις του ευρώ για ολόκληρη την Ευρώπη και μεσομακροπρόθεσμα για την ίδια την Γερμανία επιχειρηματολογεί το νεοσύστατο κόμμα της Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD) υπό τον καθηγητή οικονομικών Bernd Lucke, που έχει εισέλθει δυναμικά στο γερμανικό πολιτικό προσκήνιο και υποστηρίζει την διάλυση της ευρωζώνης, όπως κάνουν και πολλά άλλα κόμματα σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες.

[3]  Ο Ανδρέας Παπανδρέου, μεταξύ πολλών άλλων, αναφερόταν στην ρήση ότι «όσοι φοβούνται την σύγκρουση, βολεύονται με την υποταγή» και ότι «δεν υπάρχει πολιτική χωρίς ρίσκο». Ο ίδιος σε προφητική ομιλία του στην Βουλή το 1992, προέβλεψε τα δεινά της ΟΝΕ (Οικονομική Νομισματική Ένωση) για την χώρα μας. Επειδή γίνεται συστηματική προσπάθεια επίρριψης ευθυνών για τα αίτια της σημερινής κρίσης στην διακυβέρνηση της χώρας στην πρώτη οκταετία της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, δηλ. πριν από 25-30 χρόνια (!), παραπέμπω στην πλήρη ανατροπή αυτών των έωλων και ανιστόρητων υποθέσεων στο βιβλίο του κάθε άλλο παρά φιλο-Ανδρεϊκού Πρύτανη των οικονομικών αναλύσεων Νίκου Νικολάου, Πρόσωπα της οικονομίας (2008). Εκδόσεις Α. Α. Λιβάνη, σελ. 112-141. Επίσης, βλ. σχετικό άρθρο του υπογράφοντος, «Οι μύθοι για τις ευθύνες του Ανδρέα Παπανδρέου για την σημερινή οικονομική καταστροφή», Περιοδικό Επίκαιρα, 29 Μαρτίου 2012, τεύχος 128.

[4] Βλ. και www.epimenonellinika.gr

[5] Κατσανέβας, Θ.(1998). Επαγγέλματα του μέλλοντος. Παπαζήσης, του ιδίου, (2002). Επαγγέλματα του μέλλοντος και του παρελθόντος. Πατάκης,

[6] Η μελέτη της Mackisney το 2013, προτείνει τις ακόλουθες οκτώ αναπτυξιακές ανταγωνιστικές δραστηριότητες για την Ελλάδα: 1) παραγωγή γενόσημων φαρμάκων, 2) υδατοκαλλιέργειες, 3) ιατρικός τουρισμός, 4) φροντίδα ηλικιωμένων, 5) μεταφορές cargo, 6) διαχείριση αποβλήτων, 7) τρόφιμα, 8) κλασσική εκπαίδευση.

Πρόσφατη μελέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (Ι. Καλογήρου) και του Ι.Ο.Β.Ε. του Σ.Ε.Β. (Άγγ. Τσακανίκας), προτείνει αντίστοιχα τις ακόλουθες οκτώ παραγωγικές δραστηριότητες: 1) τρόφιμα, 2) βιο-αγροδιατροφή, 3) παραγωγή και εξοικονόμηση ενέργειας, 4) περιβαλλοντική βιομηχανία, 5) κλωστοϋφαντουργία και ένδυση, 6 ) κατασκευές και δομικά υλικά, 7) πληροφορική και επικοινωνίες, 8 ) υγεία και συσκευασία.

Για το θέμα της περιφερειακής ανάπτυξης βλ. και Κατσανέβας, Θ. (2009). Η οικονομία και η απασχόληση στις 13 ελληνικές περιφέρειες και περιφερειακή πολιτική. Σταμούλης.