Δημοσιεύουμεμε σε συνέχειες, απαντήσεις σε σημαντικά ερωτήματα που αφορούν το καίριο ζήτημα της "Μετάβασης στη Δραχμή" από το ομότιτλο τελευταίο βιβλίο του Θεόδωρου Κατσανέβα (εκδόσεις Fotounica, 2014 )που περιέχει εβδομήντα απαντήσεις σε σχετικές ερωτήσεις, καθώς και άλλα συνοδευτικά και υποστηρικτικά κείμενα.Το βιβλίο μπορεί να το προμηθευτούν οι ενδιαφερόμενοι με αποστολή στο σπίτι (210-522800,τιμή κόστους 5 ευρώ).
1. Γιατί να επιστρέψουμε στη δραχμή;
Η ένταξη στην ευρωζώνη έγινε για να ενταχθούμε σε μια μεγάλη ισχυρή οικογένεια όπου θα ζούμε καλύτερα, θα διασφαλιστεί η ποιότητα ζωής, η ανάπτυξη της οικονομίας, η ειρηνική συνύπαρξή μας με τις γειτονικές χώρες. Αντί γι’ αυτό, οδηγηθήκαμε στον γκρεμό. Σήμερα βιώνουμε τη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή, εκτός από περιόδους πολέμων. Μια σύγχρονη ελληνική τραγωδία. Ας θυμηθούμε απλά πως ζούσαμε με τη δραχμή και πως ζούμε σήμερα με το ευρώ.
2. Πως φτάσαμε ως εδώ;
Η ένταξή μας στο ευρώ τον Ιανουάριο του 2002 ήταν από την πρώτη στιγμή καταστροφική για την ελληνική οικονομία. Αντί η ισοτιμία του ευρώ προς τη δραχμή να οριστεί σε φυσιολογικά επίπεδα της τάξης του 1:700, καθορίστηκε η πληθωριστική ισοτιμία 1 ευρώ προς 340,75 δραχμές
Στην πραγματικότητα, συντελέστηκε μια ιδιόμορφη κλοπή εθνικού πλούτου. Μετά το 2002 και μέχρι το 2008, υπήρξε μια αρχική περίοδος πλαστής ευημερίας μέσα στην ευρωζώνη που στηρίχθηκε σε δανεισμό. Η χώρα δανειζόταν με δυσμενείς όρους για να πληρώσει παλαιότερα χρέη, για να αγοράσει πανάκριβο αμυντικό εξοπλισμό, για αεροπλάνα χωρίς μηχανές, υποβρύχια που γέρνουν κλπ, σε ένα απύθμενο πάρτι παρασυναλλαγών και διαφθοράς, όπου κυρίαρχο ρόλο είχαν γερμανικές εταιρείες.
Οι τράπεζες προωθούσαν φορτικά, προγράμματα εύκολου δανεισμού, με τις ευλογίες της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η φούσκα της πλαστής ευημερίας της ευρωζώνης έσκασε το 2008 με την έλευση της διεθνούς οικονομικής κρίσης και η οικονομία μας κατέρρευσε, όπως έγινε και σε άλλες περιφερειακές χώρες του νότου.
Με τη διαφορά ότι εδώ, λόγω ασυδοσίας των κυβερνώντων και μεγάλου «φαγοποτιού», τα πράγματα ήταν χειρότερα. Το 2010 κρεμαστήκαμε στη θηλειά της Τρόικα και των Μνημονίων, επαιτώντας συνεχώς και νέα δανεικά σε ευρώ για την αποπληρωμή των παλαιότερων χρεών που συνεχώς διογκώνονται. Έξι χρόνια μετά την κρίση του 2008, η ελληνική οικονομία κατρακυλάει συνεχώς χωρίς ελπίδα ανάστασης. Παρόμοια κρίση σε διάρκεια και βάθος δεν έχει υπάρξει ποτέ διεθνώς. Μας λένε ότι αν γυρίσουμε στη δραχμή θα πάμε στην κόλαση. Ενώ η κόλαση με το καταστροφικό ευρώ και το άτεγκτο Μνημόνιο είναι εδώ. Και με τη σημερινή κατάσταση, θα είναι για πάντα εδώ. Γι’ αυτό, αξίζει να γυρίσουμε πίσω για να πάμε μπροστά.
3. Μήπως φταίει η κακοδιαχείριση, οι σπατάλες, η διαφθορά που μας χαρακτηρίζει;
Oι κυβερνήσεις των τελευταίων είκοσι περίπου χρόνων είναι υπόλογες για την κορυφαία διαφθορά, την κακοδιαχείριση, τη δημοσιονομική σπατάλη και ασυδοσία και πρέπει να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη γι’ αυτό. Το μεγάλο πάρτι της διαφθοράς στο οποίο, επισημαίνεται και πάλι, συμμετείχαν μεγάλες εταιρίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικότερα της Γερμανίας, εξηγεί γιατί είμαστε οι πρωτοπόροι της κατάρρευσης που έχουν υποστεί όλες οι περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης, οι λεγόμενες GIPSI (Greece, Italy,Portugal, Spain, Ireland).
Η κακοδιοίκηση και φαυλότητα της πολιτικής μας ηγεσίας, εξηγεί γιατί η Ελλάδα σέρνει το χορό του Ζαλόγγου στο γκρεμό και μας ακολουθούν οι άλλες χώρες του νότου. Αλλά η κυρίως αιτία της τραγωδίας είναι συστημική. Είναι αυτό το ίδιο το ευρώ που καταστρέφει όλη τη νότια ευρωζώνη και όχι μόνο. Γιατί αν πάρεις το λάθος τρένο, σε όποιο σταθμό και αν κατέβεις θα είναι λάθος.
4 Γιατί το ευρώ ευνοεί τη Γερμανία και όχι την Ελλάδα και τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου;
Το πρόβλημα, τονίζεται και πάλι, είναι συστημικό. Οφείλεται στις διαφορετικές οικονομικές δομές των βόρειων χωρών σε σχέση με τις αντίστοιχες του ευρωπαϊκού νότου , υψηλής τεχνολογίας και καινοτομίας. Τα προϊόντα αυτά, εμπεριέχουν μικρό κόστος πρώτων υλών ή εργασίας. Η παραγωγή τους στοιχίζει ελάχιστα, αλλά επειδή δεν υπάρχουν ανταγωνιστές ή υπάρχουν ελάχιστοι, η τιμή πώλησής τους ορίζεται αυθαίρετα πολύ υψηλή, με συνέπεια τα περιθώρια κέρδους να είναι τεράστια.
Ένας σύγχρονος μαγνητικός τομογράφος, π.χ. της Siemens, πωλείται πολύ ακριβά γιατί θεωρείται αναγκαία η αγορά του στη διεθνή αγορά. Και σε εξωφρενικά υψηλές τιμές πωλούνται τα ανταλλακτικά του. Επί πλέον, η συγκεκριμένη εταιρεία, όπως και άλλες πολυεθνικές, φροντίζουν να έχουν ένα «καλολαδωμένο» δίκτυο αγοραστών σε όλες τις χώρες. Έτσι το σκληρό ευρώ, αυτό το συγκεκαλυμμένο μάρκο, ευνοεί κυρίως τη χώρα δυνάστη της Ευρώπης, η οποία σωρεύει τεράστια συναλλαγματικά πλεονάσματα και κερδοσκοπεί από τη διαφορά των spreads
5. Γιατί δε μας ευνοεί το σκληρό ευρώ;
Ό κύριος προσανατολισμός της περιφερειακής ελληνικής οικονομίας στον τουρισμό και τη γεωργία, απαιτεί παραγωγική διαδικασία έντασης εργασίας. Χρειαζόμαστε δηλ. πολλά εργατικά χέρια, το κόστος των οποίων δεν μπορεί να συμπιεστεί κάτω από ένα ορισμένο επίπεδο,ώστε το συνολικό κόστος παραγωγής να είναι χαμηλότερο ή ίσο με αυτό των ανταγωνιστών μας. Το δωμάτιο ενός ελληνικού ξενοδοχείου, στοιχίζει περίπου το διπλάσιο απ’ ότι ένα αντίστοιχο στην Τουρκία, στην Αίγυπτο, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, στην Ουγγαρία. Γι’ αυτό και η Κωνσταντινούπολη, το Κάιρο, το Βουκουρέστι, η Βουδαπέστη κλπ, πλημμυρίζουν από Έλληνες τουρίστες, αφού οι διακοπές στοιχίζουν λιγότερο από ότι στον Πόρο και αρκετά λιγότερο από ότι στην Πάρο.
Την ίδια ώρα, με τη συνθήκη του Σέγκεν, δε μας επιτρέπεται, ή δεν είναι εύκολο να δεχθούμε μαζικά τουρίστες από χώρες όπως η Ρωσία η Κίνα, το Ιράν κλπ, αν και η κατάσταση στο θέμα αυτό έχει κάπως βελτιωθεί τελευταία. Λόγω του σκληρού ευρώ
Αν ένας εργάτης γης στην Ελλάδα στοιχίζει το λιγότερο 25 ευρώ την ημέρα, στην Τουρκία στοιχίζει σε τούρκικες λίρες που αντιστοιχούν περίπου σε 10-15 ευρώ. Το κόστος ζωής στη γειτονική χώρα είναι χαμηλότερο λόγω της υποτιμημένης τουρκικής λίρας και τα περισσότερα καταναλωτικά είδη που αγοράζει ο Τούρκος εργαζόμενος, είναι επίσης πιο φτηνά. Το γεγονός ότι η Βουλγαρία ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά όχι στην ευρωζώνη, σε συνδυασμό με τη χαμηλή φορολόγηση, έχει οδηγήσει πολλές ελληνικές εταιρείες να μεταφέρουν εκεί την έδρα τους.
Οδηγοί φορτηγών και λεωφορείων από τη Βουλγαρία, αντικαθιστούν Έλληνες συναδέλφους τους με πολύ μικρότερη αμοιβή, αφού το εκεί κόστος ζωής είναι επίσης πολύ χαμηλό. Πολλοί Έλληνες καταναλωτές στα σύνορα με την Αλβανία, τα Σκόπια, τη Βουλγαρία, την Τουρκία, επισκέπτονται σε μονοήμερα ταξίδια τις χώρες αυτές και προμηθεύονται κάθε είδους φτηνά προϊόντα και καύσιμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου