Η εξέγερση και η θυσία του Πολυτεχνείου φωτίζουν το δρόμο για την αντίσταση κατά της σημερινής χούντας της Τρόϊκας και την ανατροπή της ξενοκίνητης κατοχής της χώρας.

Η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στην εξέγερση του Πολυτεχνείου του Νοεμβρίου 1973, ενάντια στην ξενοκίνητη δικτατορία της φαιδρής και κτηνώδους Τρόϊκας των τριών συνταγματαρχών, Παπαδόπουλου, Πατακού και Μακαρέζου. Η χούντα της Απριλιανής Τροϊκας μαζί με τους αποκρουστικούς συνεργάτες της στο στρατό και στην αστυνομία, ποδηγετούμενη και καθοδηγούμενη από τη CIA και το Αμερικάνικο δεξιό κατεστημένο, έβαλε στο γύψο για επτά ολόκληρα χρόνια τη δημοκρατία, εδώ στη χώρα που τη γέννησε.Η εξέγερση και η θυσία του Πολυτεχνείου φωτίζουν το δρόμο για την αντίσταση κατά της σημερινής χούντας της Τρόϊκας και την ανατροπή της ξενοκίνητης κατοχής της χώρας.

Η Απριλιανή χούντα βρήκε πρόθυμους χειροκροτητές ή επιτήδειους ουδέτερους, στο μεγαλύτερο μέρος της πνευματικής ηγεσίας της χώρας, με αποκορύφωμα την ενθουσιώδη υποδοχή του γελοίου καραβανά Γεώργιου Παπαδόπουλου, όταν απευθύνθηκε με τις εξωφρενικές ασύντακτες αρλουμπολογίες του, στην Ακαδημία Αθηνών. Η παρασιτική πλουτοκρατία, μαθημένη από παρόμοιες συμμαχίες και βολέματα, παρέμεινε επίσης στο πλευρό της Απριλιανής χούντας, φροντίζοντας απλά να διευρύνει τα πλούτη της.

Μόνο η νεολαία έμεινε αδούλωτη και αυτή ήταν που άναψε τη φλόγα με την εξέγερση του Πολυτεχνείου για την ανατροπή βάρβαρης ξενόδουλης χούντας. Οι  Απριλιανοί δικτάτορες, στα μέτρα και τα δεδομένα της εποχής, καθοδηγήθηκε από τον ξένο παράγοντα και επιβλήθηκε με βάναυσα μέσα, με τις ερπύστριες των τανκς, με το στρατό, την αστυνομία, με τη βία και τον απροκάλυπτο φόβο.

Σήμερα, ο ξένος παράγοντας, η διεθνής πλουτοκρατία που έχει αποθρασυνθεί μετά την πτώση του ανατολικού μπλοκ και οι Γερμανοί που έχουν αναλάβει να μεταβάλλουν την Ευρώπη σε προτεκτοράτο τους,  μετέρχονται πιο  σύγχρονα, ραφιναρισμένα, έξυπνα και αποτελεσματικά μέσα. Η σημερινή χούντα της Τρόικας, δε σκοτώνει με τα τανκς, με πολυβόλα και σφαίρες, αλλά πολλούς τους οδηγεί σε απελπισία και αυτοκτονία. Η ανεργία, η φτώχεια, η δυστυχία, το αδιέξοδο, η απελπισία είναι μια σκληρή σύγχρονη ραφιναρισμένη βία. Η Τρόικα δε φυλακίζει, ούτε ενοχλείται από αυστηρή κριτική,ούτε καν από σκληρές ύβρεις και κατάρες που εκτοξεύει εναντίον της ελεύθερα ο καθένας. Αντίθετα, θεωρεί τις εναντίον της λεκτικές και γραπτές επιθέσεις αναγκαίες, γιατί έτσι οι πολίτες νιώθουν ότι είναι δήθεν ελεύθεροι. Και αυτό λειτουργεί ως απορροφητήρας της λαϊκής οργής.

Όταν ο κόσμος κινητοποιείται και  συσπειρώνεται γύρω από κάποιες θέσεις και πρόσωπα που μπορούν στο τέλος να ανατρέψουν το κατοχικό καθεστώς, το καθεστώς  δημιουργεί σύγχυση και την αίσθηση ότι όλα είναι μάταια. Ρίχνει στην πιάτσα το σύνθημα ότι όλοι στην πολιτική είναι ίδιοι, είναι απατεώνες και το ίδιο είναι και όσοι υποστηρίζουν κάτι διαφορετικό. Έχει μαζί της όπως πάντα,  το μεγαλύτερο μέρος της ημιφωτισμένης  πνευματικής μας ηγεσίας, όπως και της παρασιτικής πλουτοκρατίας και αυτό βοηθά στην καθυπόταξη της χώρας. Το πνεύμα και ο πλούτος, όσο και αν χωλαίνουν, δεν παύουν να αποτελούν κοινωνικούς φάρους.

Το καθεστώς λοιδορεί ή φιμώνει όσους είναι επικίνδυνοι. Χρησιμοποιεί για αντίλογο διάφορα «ψώνια» που τους μεταβάλλει σε δημόσιο σάκο του μποξ σε τηλεοπτικές συζητήσεις. Και αν χρειαστεί, στις εκλογές ρίχνει στο διαγκωνισμό για την κάλπη, άπειρα ετερόκλητα μικρά πολιτικά σχήματα, ώστε τελικά ο ψηφοφόρος να μην ξέρει τι του γίνεται. Για σιγουριά επιστρατεύει στην πορεία και καθεστωτικά Ποτάμια και Ποταμάκια.  

Αντί για τανκς, το στρατό, την αστυνομία,το χαφιεδισμό την απροκάλυπτη βία, η ραφιναρισμένη χούντα της σημερινής Τρόικας, χρησιμοποιεί ένα πολύ πιο αποτελεσματικό μέσο. Ελέγχει την οικονομία μέσω του νομίσματος, του ευρωμάρκου. Και κατ' επέκταση,  τις τράπεζες που με τη σειρά τους ελέγχουν τα κεντρικά ΜΜΕ. Τα τελευταία κάνουν πολύ καλύτερη δουλειά από τους ημίτρελους, πρωτόγονους Απριλιανούς συνταγματάρχες και τους βάρβαρους παρατρεχάμενούς τους.