Εύκολα κλείνουν τα ΑΤΜ…. Πιο Εύκολα όμως, προσκυνάνε οι κυβερνήσεις….. στην Κύπρο, στην Ιρλανδία, στην Ελλάδα…

Του Κώστα Παπουλή

 Η κυβέρνηση, ή καλύτερα η Ν.Δ. του Σαμαρά, επιστρατεύει στην πολιτική αντιπαράθεση, το τελευταίο της δυνατό χαρτί, τις τράπεζες. Στην πραγματικότητα η Ν.Δ. έχει ένα υποθετικό δίκιο. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση και προσπαθήσει να μην πειθαρχήσει στις εντολές της ευρωζώνης, τότε πολύ απλά θα κλείσουν οι τράπεζες. Αυτή είναι μια πικρή αλήθεια.Αν δεν εκδίδεις νόμισμα δεν έχεις ούτε την κυβέρνηση, ούτε την εξουσία. Σύμφωνα άλλωστε με το καταστατικό της Ε.Κ.Τ., το Δ.Σ, μπορεί με απόφαση των 2/3 των μελών του (δηλαδή των κεντρικών τραπεζιτών και των 6 διορισμένων μελών) να διακόψει την παροχή ρευστότητας σε μία χώρα
και να την αποβάλλει από το ευρώ. Αυτό μπορεί να συμβεί, αν οι εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου και των ελληνικών τραπεζών αξιολογηθούν ως μη επαρκείς, ότι δεν διασφαλίζουν διασφαλίζουν την αποπληρωμή της Ε.Κ.Τ.. Οποιαδήποτε μονομερής ενέργεια, ιδιαίτερα στο ζήτημα του χρέους οδηγεί εκεί.

Αυτό ακριβώς το χαρτί της ρευστότητας, είναι το πιο ισχυρό διαπραγματευτικό ατού των δανειστών και της Ε.Ε.. Χρησιμοποιήθηκε στην Κύπρο και μέσα σε μια εβδομάδα το νησί γονάτισε.

Πέρασαν όμως στα ψιλά των ελληνικών ειδήσεων οι τελευταίες αποκαλύψεις για την Ιρλανδία. Σύμφωνα με τον κεντρικό τραπεζίτη της Ιρλανδίας Πάτρικ Χόνοχαν, υψηλόβαθμοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι απείλησαν την ιρλανδική κυβέρνηση τον Νοέμβριο του 2010 με άτακτη χρεοκοπία, σε περίπτωση που επιχειρούσε να μεταβιβάσει μέρος του κόστους του προγράμματός της στους ομολογιούχους των ιρλανδικών τραπεζών, επειδή μέσα σε αυτούς ήταν και μεγάλες γερμανικές και γαλλικές τράπεζες. Στον συλλογικό τόμο στη μνήμη του Μπράιαν Λένιχαν, του εκλιπόντος υπουργού Οικονομικών που διαπραγματεύθηκε το ιρλανδικό Μνημόνιο, ο κ. Χόνοχαν γράφει: «Το προσωπικό της τρόικας δήλωσε κατηγορηματικά στον Μπράιαν Λένιχαν ότι αν “έκαιγε” τους ομολογιούχους, δεν θα υπήρχε πρόγραμμα». 

Η απόφαση για τον εκβιασμό αυτό ελήφθη σε τηλεδιάσκεψη πολύ υψηλού επιπέδου, στην οποία δεν είχε προσκληθεί κανένας Ιρλανδός εκπρόσωπος. Η απόφαση να εγγυηθεί το ιρλανδικό κράτος το σύνολο των υποχρεώσεων των ιρλανδικών τραπεζών – και προς θεσμικούς πιστωτές, όπως οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες– προκάλεσε θεαματική επιδείνωση των δημοσιονομικών στοιχείων της χώρας και τραγωδία για τον λαό. Τελευταία, η Ευρωπαία Συνήγορος του Πολίτη Εμιλι Ο’ Ράιλι άσκησε κριτική στην ΕΚΤ για την επιμονή της να μην παραδίδει την επιστολή που έστειλε ο πρώην πρόεδρός της Ζαν-Κλοντ Τρισέ στον κ. Λένιχαν κατά τις δραματικές μέρες πριν ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση για το ιρλανδικό Μνημόνιο. Το εργαλείο πίεσης που επιστράτευσε ο κ. Τρισέ ήταν φυσικά η έκτακτη χρηματοδότηση των ιρλανδικών τραπεζών από τα «κεντρικά» ταμεία της Φρανκφούρτης. 

Έχουμε ακόμη μάλλον λησμονήσει, ότι τον Απρίλιο του 2011, ο τότε επικεφαλής της ΕΚΤ, σε επιστολή του προς τον Γιώργο Παπανδρέου, απειλούσε ότι πρωτοβουλίες για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα οδηγούσαν σε διακοπή της χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ και άρα σε έξοδο της χώρας από το ευρώ.

Η μόνη απάντηση σε τέτοιο εκβιασμό, είναι η χώρα να μπορέσει να δημιουργήσει δικιά της ρευστότητα, δηλαδή να επιστρέψει στο δικό της νόμισμα.

Συνεπώς, αν δεν έχεις Σχέδιο Β, αν δεν μυρίζεις το φρεσκοτυπωμένο μελάνι της νέας δραχμής, είσαι καταδικασμένος να σέρνεσαι σαν σκυλάκι της κ. Μέρκελ. Ο κ. Τσίπρας έχει δηλώσει ότι όχι μόνο δεν διαθέτει αλλά και δεν γνωρίζει τι είναι το Σχέδιο Β (πρόσφατα στη ΔΕΘ), ότι η χώρα ανήκει στη Δύση και θα παραμείνει στο ευρώ και στην Ε.Ε.. Συνεπώς δεν διαφέρει σε τίποτα από τον κ. Σαμαρά, και ότι προθέσεις να έχει, μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα, αλλά όχι καλύτερα. Επίσης εγγυάται ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και συγχρόνως δημόσιες επενδύσεις και άρση της λιτότητας κερδίζοντας μάλλον το βραβείο Γκίνες στα «οικονομικά του διαστήματος»….

Εδώ λοιπόν κάνει «λάθος» η Ν.Δ., μπορεί να υπάρξει τραπεζικός πανικός, μπορεί η οικονομία να βρεθεί σε πολύ χειρότερο σημείο όσον αφορά την ρευστότητα, αλλά δεν φαίνεται ότι θα χρειαστεί να διακοπεί η ρευστότητα από την Ε.Κ.Τ., και να κλείσουν τα ΑΤΜ, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να τραβήξει το σκοινί. Στην απίθανη περίπτωση που αυτό συνέβαινε, η υποχώρηση θα ήταν άτακτη -όπως στην Κύπρο- και το τίμημα για την τσακισμένη Ελλάδα, μεγάλο.

Παρά το τι πιστεύουν ορισμένοι στην χώρα μας, η Γερμανία και η ζώνη του ευρώ δεν θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα από την έξοδο μιας οικονομίας της κλίμακας της Ελλάδας. Η Ελλάδα παίζει σήμερα τον ίδιο οικονομικό ρόλο για το Βερολίνο, όσο παίζει η Ηγουμενίτσα για την Αθήνα.

Γνωρίζοντας λοιπόν, ότι η πολιτική δεν είναι θέμα αισθητικής, αλλά αποτελέσματος, το συμπέρασμα είναι, ότι, η αριστερή αξιωματική αντιπολίτευση στην πατρίδα μας αν γίνει κυβέρνηση, δεν πρόκειται και δεν μπορεί (λόγω της θέσης της για το ευρώ), να πορευτεί διαφορετικά από την δεξιά των Σαμαρά-Βενιζέλο και των προκατόχων της. Άλλωστε είναι κάτι που το γνωρίζει καλά και το Βερολίνο, για αυτό δεν κάνει και καμία χάρη -έστω και μικρή- στην κυβέρνηση Σαμαρά.

Η διαχωριστική γραμμή στην Ελλάδα δεν είναι ανάμεσα στη δεξιά και στην αριστερά (έννοιες που στερούνται ουσιαστικού περιεχομένου), αλλά ανάμεσα στους ευρώ-ραγιάδες και σε αυτούς που είναι με την εθνική κυριαρχία και την δημοκρατία του λαού μας. Αυτό πρέπει να είναι ξεκάθαρο και στις επερχόμενες εκλογές, όποτε αυτές και να γίνουν. Δεν λέμε «λευκό» ανάμεσα σε Τσίπρα και Σαμαρά αλλά «μαύρο» και στους δύο.

Είναι αλήθεια ότι πρέπει να πάμε κόντρα στο «ρεύμα» των καιρών. Αλλά στους δύσκολους καιρούς είναι πολλές φορές ανάγκη, να πας κόντρα στο ρεύμα. Είναι βέβαιο ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα, πόσο περισσότερο η έξοδος από το ευρώ που εμπεριέχει όχι μόνο μεγάλες τεχνικές δυσκολίες, αλλά θα δεχτεί πιθανότατα και την μίνι της ιμπεριαλιστικής Γερμανίας, αφού θα αναγκαστούμε τελικά να έρθουμε σε μετωπική σύγκρουση, εκτός αν βέβαια η ευρωζώνη προηγούμενα, δεχτεί καίριο πλήγμα στην Γαλλία η στην Ιταλία, ή εκτός αν, το ταχύτατο ανερχόμενο φιλελληνικό κόμμα, «Εναλλακτική για την Γερμανία», αλλάξει τους πολιτικούς συσχετισμούς στην ιμπεριαλιστική μητρόπολη.

Το έθνος αυτό, έφτασε πάλι στο σημείο, ή να πάρει την τύχη του στα χέρια του, ή να εξαφανιστεί από την ιστορία. Πρέπει να εκλέξει δικούς του κυβερνήτες και όχι νομάρχες και περιφερειάρχες της Γερμανίας. Πρέπει να ανακαλύψει πάλι την «τρέλα» του 21, την γοητεία του αγώνα, να μετατρέψει την απελπισία σε ελπίδα, να χαράξει επιθετικές γραμμές, να τα βάλει με τον ραγιαδισμό. Σήμερα ο συμβιβασμός και ο ρεαλισμός με την Μέρκελ και το ευρώ, δεν αποτελούν απλώς συνθηκολόγηση, αλλά συντριβή και γενοκτονία. Δεν γίνεται όμως να λευτερωθείς, χωρίς να πολεμήσεις. Να κερδίσεις, χωρίς να ρισκάρεις. Η ελευθερία δεν χαρίστηκε ποτέ.

Το έθνος αυτό, υπάρχει, επειδή υπήρξαν άνθρωποι που σκέφτηκαν, ή καλύτερα βίωσαν στην καρδιά τους το πάθος για την λευτεριά, όπως ο Κολοκοτρώνης, που χαρακτηριστικά έλεγε:

«Ο κόσμος μας έλεγε τρελλούς. Ημείς αν δεν είμεθα τρελλοί, δεν εκάναμε την επανάσταση, διατί ηθέλαμε συλλογισθεί πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλαρία μας, πυροβολικό μας, πυροτοθήκες μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμε λογαριάσει τη δύναμη την ειδική μας, την τούρκικη δύναμη. Τώρα όπου ενικήσαμε, όπου ετελειώσαμε με καλό τον πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, επαινόμεθα. Αν δεν ευτυχούσαμε, ηθέλαμε τρώγει κατάρες και αναθέματα.»

Ο Κώστας Παπουλής είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Σχδίου Β