To 2014 που απέρχεται σύντομα ήταν μια χρονιά φτώχειας, μιζέριας, ανεργίας για τη χώρα μας και τον ευρωπαϊκό νότο. Αλλά και η Ευρώπη στο σύνολό της, πορεύτηκε ασθμαίνοντας σε μια κατιούσα πορεία, ακολουθώντας την ουρά της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης.Αποδείχτηκε ότι, ο συνδυασμός της ακραίας Μερκελο-νεοφιλελεύθερης λιτότητας με ένα υπερτιμημένο νόμισμα, το ευρώ, χωρίς ενιαία οικονομική, φορολογική, νομισματική, δημοσιονομική πολιτική, υπήρξε καταστροφικός.
Αυτό μαρτυρούν οι οικονομικοί δείκτες που δείχνουν τη γηραιά Ήπειρο να μετατρέπεται σε φτωχό συγγενή της παγκόσμιας οικονομίας. Ο λόγος είναι κατά την άποψή μας συγκεκριμένος. Η Γερμανία επιχειρεί με τον έλεγχο του νομίσματος, σε συνδυασμό με τη συγκεκριμένη πολιτική της ακραίας λιτότητας και τους άγριους νόμους των αγορών, να κυριαρχήσει στην Ευρώπη. Ότι απέτυχε να κάνει με δύο παγκόσμιους πολέμους, το επιχειρεί σήμερα, με ένα πιο σύγχρονο αποτελεσματικό όπλο. Με τον έλεγχο του νομίσματος, της οικονομίας και των τραπεζών, οποίες κατ’ επέκταση ελέγχουν το μιντιακό σύστημα που αποτελεί και το σύγχρονο στρατό κατοχής.
Απέναντι σ’ αυτό το νεο-γερμανικό ιμπεριαλισμό, αναδύονται ισχυρές αντιστάσεις κυρίως σε μεγάλες χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Μ. Βρετανία, η Ισπανία. Η γερμανοποδηγετούμενη ευρωζώνη, βρίσκεται στα πρόθυρα της αποκαθήλωσης, με την άνοδο πολιτικών δυνάμεων στις χώρες αυτές που αμφισβητούν τη νεογερμανική κατοχή. Ακόμα και στην ίδια τη Γερμανία, η Μερκελική βαρβαρότητα αμφισβητείται από το νεοπαγές κόμμα το AfD του καθηγητή οικονομικών Μπερντ Λούκε, που η απήχησή του σήμερα φτάνει στο 12-14% του εκλογικού σώματος με ανοδικές τάσεις.
Η λαθρομετανάστευση εξελίσσεται σε ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα για την Ευρώπη. Η πυροδότηση του ακραίου Ισλαμικού φονταμελισμού από την άφρονα πολιτική των δυτικών, έχει φέρει σε αδιέξοδο και αμηχανία την Ευρώπη και τις ΗΠΑ σήμερα. Οι ορδές των μεταναστών που κατακλύζουν την Ευρώπη με πρώτο σταθμό τη χώρα μας, εφ’ όσον δεν ανατραπούν, εκτός των άλλων,προβλέπεται να δημιουργήσουν σοβαρές εστίες φυλετικών συγκρούσεων και εθνολογικών αλλοιώσεων που δύσκολα θα ανεχτεί μεγάλη μερίδα των Ευρωπαίων πολιτών.
Η σύγκρουση της δύσης με τη Ρωσία, με επίκεντρο το ζήτημα της Ουκρανίας και όχι μόνο, σηματοδοτεί την απαρχή ενός νέου ψυχρού πολέμου με την ανέγερση νέων τοίχων ανάμεσα σε ανατολή και δύση. Όμως, η ανάδυση της Κίνας ως κορυφαίας παγκόσμιας δύναμης και η σύμπραξή της με τους BRICS ( Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αμερική), δεν μπορεί να παραγνωριστεί από τη δύση.
Η αποκάλυψη του βρόμικου ρόλου των «φορολογικών παράδεισων» και των διεθνών αγορών, όπως και η αποτυχία να ελεγχθεί η «άτακτη» κυβέρνηση της Κριστίνας Κίρτνερ στην Αργεντινή, αναδεικνύουν την ανάγκη ποδηγέτησης του ανεξέλεγκτου ακραίου νεο-φιλελευθερισμού. Ο οποίος έχει οδηγήσει τα τελευταία χρόνια σε μια συνεχή άγρια διεύρυνση των διεθνών ανισοτήτων με παράλληλη όξυνση των διεθνών οικονομικών κρίσεων.
Για τη χώρα μας, η μόνη μικρή αχτίδα αισιοδοξίας είναι ο παράφρων «Σουλτανισμός» που έχει καταλάβει τον Ερντογκάν, ο οποίος έχει μεταλλαχτεί σε εχθρό όλων ή σχεδόν όλων των στρατοπέδων σε ανατολή και δύση. Όσο η γειτονική Τουρκία συνεχίζει την άφρονα επιθετική στάση προς όλες σχεδόν τις κατευθύνσεις και κυρίως απέναντι στο Ισραήλ, η Κύπρος και η Ελλάδα, μπορούν να ελπίζουν σε λίγο καλύτερες μέρες, τουλάχιστον όσον αφορά το πάγιο πρόβλημα που εκπροσωπούν οι εξ΄ανατολών γείτονές μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου