Ο θρίαμβος της ελπίδας που τώρα πρέπει να γίνει πράξη

 

Η ελπίδα νίκησε. Ο ΣΥΡΙΖΑ θριάμβευσε στις εκλογές. Το βράδυ της 25^ης Ιανουαρίους 2015 στα

Προπύλαια, μπροστά από το πανέμορφο αυτό ελληνικό φόντο,  στην ιστορική μετεκλογική ομιλία του ομιλία, ο χαρισματικός Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε ότι θα κάνει την ελπίδα πράξη με την κατάργηση του μνημονίου και της υποτέλειας. «Γνωρίζουμε ότι δεν έχουμε λευκή επιταγή και οφείλουμε να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας απέναντι στον ελληνικό λαό», τόνισε. Και έκλεισε λέγοντας «εμπρός να σηκώσουμε το ήλιο πάνω από την Ελλάδα»,ανακαλώντας συνειδητά, το κλείσιμο της αντίστοιχης ομιλίας του Αντρέα Παπανδρέου το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου 1981. Τον Αντρέα μας θύμισε σε πολλά, στον τόνο της φωνής, στις κινήσεις των χεριών αλλά και στην ουσία των λόγων.Μου άρεσε πολύ ο Αλέξης απόψε. «Σαν ώριμος από καιρό», θέλω να ελπίζω ότι θα κάνει την ελπίδα πράξη. Έχουμε όλοι ανάγκη την ανάσταση της ελπίδας που δεν πρέπει πάντα να πεθαίνει τελευταία. Το ίδιο μήνυμα αποφασιστικότητας εισέπραξα και από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που

παρουσιάστηκαν με σεμνότητα αλλά και παρρησία στα «κατσουφιασμένα» τηλεοπτικά πάνελ με προεξέχοντα τον φρουρό της συνέπειας Παναγιώτη Λαφαζάνη. Ο οποίος, όπως και ο Δημήτρης Στρατούλης και άλλοι, ξεκαθάρισε ότι το μνημόνιο και η Τρόικα τέλος. Και πως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε για να κάνει πράξη την εντολή υλοποίησης ενός συγκεκριμένου προγράμματος που ανατρέπει την τραγωδία της χώρας

Ανάμεσα στα διάφορα τυπικά συγχαρητήρια τηλεγραφήματα από,διεθνείς παράγοντες, παγώσαμε ακούγοντας την ανοίκεια απειλή της Αγγέλας Δωροθέας Μέρκελ που εκτοξεύτηκε δια στόματος του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κόμματός της. «Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα είναι πολύ κακό για την Ευρώπη» είπε. Αρχίσανε τα όργανα σκεφτήκαμε.

Ας είμαστε ρεαλιστές. Πολύ δύσκολα θα αποφύγει ο Αλέξης τη «μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι να πει» Πολύ σύντομα η κυβέρνηση του θα συζητήσει πρόσωπο με πρόσωπο με τους ισχυρούς της Ευρώπης και ειδικότερα με την Καγκελάριο Μέρκελ. Τους επόμενους μήνες και ιδιαίτερα το  Μάρτιο και τον Ιούλιο,  λήγουν  μεγάλα ποσά από τα πάντα δυσθεώρητα ελληνικά χρέη. 

Το πιο πιθανό είναι το Βερολίνο να θέσει στη νέα  κυβέρνηση το μεγάλο δίλημμα. Να δεχτεί τις πολιτικές του μνημονίου μέσα στη φυλακή της ευρωζώνης ή να αποτολμήσει τη μεγάλη έξοδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι υπάρχει λύση για κατάργηση του μνημονιακού μαστιγώματος μέσα στο ευρώ. Αν το καταφέρει αυτό με κάποιο μαγικό τρόπο,τότε θα το χειροκροτήσουμε όλοι, ακόμα και εμείς οι σημαιοφόροι της μετάβασης στη δραχμή που θεωρούμε την έκδοση εθνικού νομίσματος, με παράλληλο νοικοκύρεμα και ανάπτυξη της οικονομίας, ως το μοναδικό όχημα για μια ελπιδοφόρα πορεία της χώρας στο μέλλον.

Από πολλούς Μακιαβελιστές που "φοβούνται τη σύγκρουση γιατί βολεύονται με την υποταγή", λέγεται ότι, ύστερα από κάποιες αψιμαχίες και μικρές παραχωρήσεις ή δήθεν παραχωρήσεις από τους «καλούς» μας Εταίρους  που θα παρουσιαστούν επικοινωνιακά ως ένα κάποιο επίτευγμα, τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει στροφή 180 μοιρών, μια πελώρια κολοτούμπα, και θα υποταχτεί στην ανελέητη λιτότητα που απαιτεί το Βερολίνο. Αλίμονο. Τότε, θα γκρεμιστεί η ελπίδα στα Τάρταρα. Κια θα μας βρει όλους απέναντι, αφού στηρίξαμε τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς λευκή επιταγή. Οι  ψηφοφόροι του θα τον εγκαταλείψουν οριστικά και αμετάκλητα με μεγαλύτερη οργή απ’ ότι τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Και η ελπίδα θα έχει πεθάνει για άλλη μια φορά, μέχρι να αναστηθεί στην επόμενη στροφή της ιστορίας.

Υπάρχει βέβαια και ο άλλος ο καθαρός δρόμος. Να αρνηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ τη μνημονική υποτέλεια και να συγκρουστεί με τους Ευρωπαίους, τους ντόπιους τοποτηρητές τους και τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ. Στην περίπτωση αυτή, μπορεί να προσφύγει σε δημοψήφισμα με το ερώτημα «ευρώ ή δραχμή», επιβάλλοντας στους ολιγάρχες των ΜΜΕ ίση μεταχείριση των δύο απόψεων και χωρίς να κλείνει το μάτι στους ευρωλάγνους. Σε ένα τέτοιο δημοψήφισμα που αποτελεί καίριο δημοκρατικό δικαίωμα και Συνταγματική επιταγή, αν ο ελληνικός λαός επιλέξει με μαζοχιστική μοιρολατρία το ευρώ, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ ή η μια άλλη κυβέρνηση, θα δικαιούται να επιβάλλει όποιο μνημονικό μαστίγωμα επιβάλλει το Βερολίνο.

Όμως, αν υπάρξει ισότιμη πληροφόρηση των πολιτών, η άποψη που εκπροσωπούμε  πιστεύουμε ότι θα δικαιωθεί. Με την ίδια άποψη, συμπαρατάσσεται σήμερα μεγάλο, αν όχι το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και ειδικότερα στην Ιταλία, τη Γαλλία, τη Μ. Βρετανία, την Ισπανία και αλλού. Όπως και σχεδόν όλοι οι διαπρεπείς διεθνείς οικονομολόγοι που θα κληθούν και θα ακουστούν από τον κατατρομοκρατημένο και παραπλανημένο ελληνικό λαό, αποκρούοντας το μονόλογο των χρυσοκάνθαρων Ναιναίκων στα  ελληνικά ΜΜΕ.

Η ώρα του Αλέξη για να πει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι, πλησιάζει.

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο το όχι -- το σωστό -- εις όλην την ζωή του.

CE FECE…IL GRAN RIFUTO
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1901)