Από τη ρήξη, το συμβιβασμό και τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων στο διηνεκές, η τρίτη λύση είναι η χειρότερη

Όπως έχουν εξελιχθεί οι μακρόσυρτες διαπραγματεύσεις των «Εταίρων» με την ελληνική κυβέρνηση, η τελευταία έχει τρεις μόνο επιλογές. Η πρώτη είναι η ρήξη και η έξοδος από το ευρώ, μόνιμη ή προσωρινή και με διπλό νόμισμα για ένα μεγάλο διάστημα. Η δεύτερη είναι ο συμβιβασμός που στην ουσία θα σημαίνει αναγκαστική υποταγή στις βασικές απαιτήσεις του Βερολίνου. Και η τρίτη είναι η παράταση των διαπραγματεύσεων στο διηνεκές.Κατά την άποψή μας, η πρώτη είναι η καλύτερη λύση, με την προϋπόθεση ότι θα γίνει συντεταγμένα και με σχέδιο. Η δεύτερη είναι κακή λύση, της οποίας οι αρνητικές επιπτώσεις θα διαφανούν στο όχι μακρινό μέλλον. Η τρίτη, η αέναη παράταση των διαπραγματεύσεων, είναι κάκιστη, είναι η χειρότερη απ’  όλες. Η μη λήψη όποιας απόφασης είναι χειρότερη από τη λήψη της χειρότερης απόφασης. Το εφεύρημα της λεγόμενης «δημιουργικής ασάφειας» λειτουργεί υπέρ των «Εταίρων» και σε βάρος των Ημετέρων.

Τους τελευταίους μήνες δεκάδες δις. ευρώ δραπετεύουν στο εξωτερικό. Το ίδιο συμβαίνει και με τον κινητό πλούτο της χώρας σε χρυσό και πολύτιμα αντικείμενα μέσα από τα χιλιάδες τοκογλυφικά ανταλλακτήρια που έχουν ξεφυτρώσει σε κάθε γωνιά των πόλεων. Τα οποία αμφιβάλουμε αν υφίστανται τον οποιονδήποτε έλεγχο. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι, ο ανθρώπινος πλούτος και το μέλλον της χώρας, δραπετεύουν στο εξωτερικό σε αναζήτηση εργασιακής στέγης. Η Ελλάδα καταρρέει οικονομικά και δημογραφικά.

Το κράτος έχει κηρύξει στάση πληρωμών και περίπου το ίδιο συμβαίνει στις ιδιωτικές συναλλαγές. Η οικονομική αβεβαιότητα σμπαραλιάζει την οικονομία.. Όταν η συμφωνία της Γιάλτας  χρειάστηκε μόλις μια ημέρα για να ολοκληρωθεί, είναι αδιανόητο η όποια συμφωνία με τους «Εταίρους»  να παρατείνεται στο διηνεκές. Το Σκωτζέζικο ντους που μας επιβάλει το Βερολίνο δεν πάει άλλο.  Όσο μακρύτερα τραβήξει αυτό το πρωτοφανές παζάρι, τα «σούρτα φέρτα» με τους Ευρωπαίους,  τόσο το χειρότερο για τη χώρα και για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η αβεβαιότητα για την κατάληξη του παζαριού είναι ο χειρότερος αργός θάνατος για την ελληνική οικονομία. Υπονομεύει την καθημερινή της λειτουργία, τις όποιες ελπίδες ανάκαμψης και την ίδια την κυβέρνηση. Οι κυβερνώντες οφείλουν να αφουγκραστούν την οικονομική παραλυσία, την αγορά, την πιάτσα όπου τίποτα δεν κινείται.

Αυτές οι κουβέντες δεν αποτελούν φυσικά αντιπολιτευτικό παπαγαλισμό. Εκφράζουν την απτή πραγματικότητα, την οποία όποιος την παραβλέπει διαπράττει τραγικό λάθος σε βάρος της χώρας και της κυβέρνησης. Αυτή η ίδια η αναβλητικότητα και η καθυστέρηση στη λήψη της όποιας απόφασης, θα οδηγήσει τελικά τη χώρα στον γκρεμό και στην ανατροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Το τελευταίο ειδικότερα, αποτελεί προφανή στόχο και προοπτική  γλυκιάς ικανοποίησης για τους «Εταίρους» και την υπερκυβέρνηση του Βερολίνου, όσο και αν  η «καλή» Αγγέλα Μέρκελ «φλερτάρει» με τον Αλέξη σε αντίθεση με τον «κακό» Βόλφαγκ Σόϊμπλε.

Αν είναι αλήθεια ότι ο τελευταίος πρότεινε στην ελληνική κυβέρνηση ένα συντεταγμένο Grexit με διπλό νόμισμα, προσωρινό ή μόνιμο, με κλειδωμένη ισοτιμία ( 1 ευρώ = 1,6 δραχμές), με αναδιάρθρωση του χρέους και στήριξη από το Βερολίνο, τότε ο κύριος αυτός, «καλός» ή «κακός», είναι περισσότερο ρεαλιστής και η  πρότασή του, κατά την άποψή μας, θα έπρεπε να συζητηθεί άμεσα και να γίνει αποδεκτή. Όμως, κάποιοι εδώ επιμένουν ακόμα στον εξωφρενικό παραλογισμό του «πάση θυσία στο ευρώ». Πάνω απ’ όλα, η κυβέρνηση δεν μπορεί και δεν πρέπει να δεχτεί άλλη αναβολή στην κατάληξη των διαπραγματεύσεων. Και να τελειώνει κλείνοντας το χθες και προχωρώντας μπροστά.