Η ώρα για το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι του Αλέξη πλησιάζει

Σήμερα  Δευτέρα 22 Ιουνίου συνέρχεται η κρίσιμη σύνοδος του Eurogroup για την Ελλάδα. Και τη Δευτέρα 29 του ίδιου μήνα λήγει η προθεσμία για την αποπληρωμή μεγάλων ποσών στο ΔΝΤ. Μέχρι το τέλος αυτού του μήνα του Σωτηρίου έτους 2015 θα έχουν κριθεί πολλά. Αν ο Αλέξης θα πει το μεγάλο όχι ή το μεγάλο ναι. Το όχι της ανεξαρτησίας ή το ναι της υποταγής. Ο Αλέξης Τσίπρας ένας νέος άνθρωπος που η πολιτική συγκυρία και η αναμφισβήτητη ισχυρή προσωπική του οντότητα, τον έφεραν στον Πρωθυπουργικό θώκο σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής, καλείται να αποφασίσει για το μέλλον της χώρας και το δικό του.

Αν πει ναι στις απαιτήσεις των δανειστών, πιθανώς να παραμείνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην Πρωθυπουργία για ένα ορισμένο διάστημα. Όμως, η  ιστορία, θα τον καταγράψει με ζοφερά μελανά χρώματα και το προσωπικό πολιτικό του μέλλον θα είναι  ανύπαρκτο. Αν πει το μεγάλο όχι, θα έρθει σε σύγκρουση με το διεθνές και ντόπιο κατεστημένο και πιθανώς να χάσει την Πρωθυπουργία. Αλλά η ιστορία θα τον καταγράψει με θετικό πρόσημο και στο μέλλον που είναι όλο δικό του, θα είναι εδώ με ισχυρή πολιτική παρουσία.

Έχει βέβαια και μια τρίτη διέξοδο. Να πει και ναι και όχι, προσφεύγοντας στην παράταση του ελληνικού δράματος, καταστρέφοντας την ελληνική οικονομία και συντρίβοντας τελικά και τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό επιδιώκει η υπερκυβέρνηση του Βερολίνου, όσο και αν η Αγγέλα Δωροθέα Μέρκελ, παριστάνει  ότι δήθεν «φλερτάρει» με τον Αλέξη. Πολύ πιο ρεαλιστής, ο «κακός» Σόϊμπλε πρότεινε να υιοθετήσουμε προσωρινά διπλό νόμισμα με εισαγωγή της δραχμής με κλειδωμένη ισοτιμία και υποτίμησή της μέχρι 40% και τονίζοντας ότι θα μας παράσχει σχετική υποστήριξη.

Αυτό, αν το ερμηνεύουμε σωστά, σημαίνει ότι ένα ευρώ θα ισοδυναμεί με 1,6 δραχμές και πως θα υπάρξει κούρεμα του χρέους κατά 40% και μεγα΄λη επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους. Με μια τέτοια προοπτική, η ελληνική οικονομία θα ανακτήσει άμεσα την ανταγωνιστικότητα της με την προϋπόθεση ότι θα συγκρατηθεί η έκδοση χρήματος στο 15-20% του ΑΕΠ και θα αποφευχθούν οι αλόγιστες και αντιπαραγωγικές σπατάλες. Μαζί με μέτρα όπως ο έλεγχος στην κίνηση κεφαλαίων, στοχευμένη αναπτυξιακή πολιτική κλπ., η οικονομία θα απογειωθεί. Αφού δεν πρέπει, δεν μπορούμε ή δεν τολμούμε να πάμε πιο μακριά για γεωπολιτικούς λόγους κυρίως, ας αρπάξουμε αυτή τη μέση λύση.

CHE FECE...IL GRAN RIFIUTO

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα 

που πρέπει το μεγάλο Ναί ή το μεγάλο όχι

να πούνε,Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει

έτοιμο μέσα τουτο Ναι και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησή του.

Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Άν ρωτιούνταν πάλι,

όχι θα ξανάλεγε. Κι' όμως τον καταβάλλει

εκείνο τ' όχι - το σωστό - είς όλην την ζωήν του

Κωνσταντίνος Καβάφης