Η αποτυχία του ευρώ και η ελπιδοφόρα προοπτική της δραχμής

Του Κώστα Κόλμερ

(* Δική μας σημείωση : Ο Κώστας Κόλμερ είναι ένας απο τους διαπρεπέστερους συντηρητικούς οικονομολόγους αναλυτές, έγκυρος αρθρογράφος και συγγραφέας πολλών σημαντικών βιβλίων οικονομικής σκέψης. Η υποστηρικτική αρθρογραφία του στο εθνικό μας νόμισμα, εδώ και καιρό τον έχει αποβάλλει απο την προβολή που επιφυλάσσει το κατοχικό μιντιακό σύστημα στους χρήσιμους εθελόδουλους οικονομολογούντες, έτοιμους πάντα να υπηρετήσουν την εκάστοτε εξουσία.Ο Κώστας Κόλμερ, με τον οποίο έχουμε ιδεολογικές διαφορές,αλλά πάντα εκτιμούσαμε την άποψη και τις αναλύσεις του, δεν ανήκει στην κατηγορία των προσκυνητών του συστήματος. Είναι σοβαρός και πατριώτης. Τον τιμούμε και τον εκτιμούμε.)

Με το μνημόνιο και το ευρώ ή ενάντια στο μνημόνιο και έξω από το ευρώ.

Οδεύουμε σε άλλη μια εκλογική αναμέτρηση, το αποτέλεσμα της οποίας φαίνεται πως οδηγεί στη δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας ανάμεσα στα μνημονικά κόμματα, τη ΝΔ, το ΣΥΡΙΖΑ και κατά περίπτωση το Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ αν καταφέρει να μπει στη Βουλή και ω του θαύματος, τον τρελο-Λεβέντη. Το Ευρωϊερατείο πετυχαίνει προσωρινά τους στόχους του, αγοράζοντας και άλλο χρόνο για την καθυπόταξη και την διάλυση της χώρας.αλλά και αυτή η ευρωμνημονιακή κυβέρνηση θα είναι θνησιγενής. παράλληλα, η ολιγαρχική μιντιαρχία, θα συνεχίσει το ίδιο βιολί. Την υστερική τρομοκρατία ενάντια στη μόνη εφικτή λύση, αυτήν  της συγκροτημένης εξόδου από τη νεκροζώνη, εκτοξεύοντας τα ίδια παρωχημένα, έως φαιδρά επιχειρήματα. Αν μεταβούμε στη δραχμή θα χρειαστούμε ένα - δύο χρόνια για να τυπώσουμε τα νέα νομίσματα ! δε θα έχουμε να φάμε. Δε θα υπάρχουν φάρμακα και  καύσιμα. Θα καταστραφούμε αφού εξαρτόμαστε από τις εισαγωγές και δεν  παράγουμε τίποτα. Θα οδηθούμε στον γκρεμό, στα βράχια, στη λίθινη εποχή,στα Τάρταρα,στην άβυσσο, στην κόλαση. Ενώ τώρα ως γνωστόν ζούμε σε αναμονή του ευρωπαράδεισου.Η κοινή λογική έχει υποκατασταθεί από τον παραλογισμό του φόβου.

Απλά ερωτήματα προς τους ευρωτρομοκράτες

Η πλήρης κυβερνητική υποταγή στο Ευρωϊερατείο με την υπογραφή ενός τρίτου τρισχειρότερου μνημόνιου ήταν η φυσική κατάληξη στο αδιέξοδο του ευρω – μονόδρομου. Ύστερα από έξι, κοντά εφτά χρόνια ευρωτραγωδίας, τώρα, μπροστά στις επερχόμενες ιστορικές εκλογές, αντί να απαντάμε μόνο σε τρομολαγνικές ερωτήσεις για τα δήθεν δεινά που θα επιφέρει η μετάβαση στη δραχμή, οφείλουμε να ρωτήσουμε και εμείς, μεταξύ πολλών άλλων:

1) Γιατί σήμερα ζούμε πολύ χειρότερα, από τις εποχές που είχαμε τη δραχμή; 2) Πότε στην ιστορία μας, εκτός από περιόδους πολέμων και εμφυλίων, ζήσαμε τέτοια τραγωδία όπως η σημερινή; 3) Γιατί, εκτός από εμάς και οι  άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου στην ευρωζώνη, παραπαίουν;  3) Γιατί, μεγαλώνει συνέχεια το χρέος παρ’ όλα τα κουρέματα, και την ανελέητη λιτότητα;  4) Υπάρχει άλλη περίπτωση διεθνώς που η ύφεση είχε τέτοιο βάθος και διάρκεια όπως αυτή στην Ελλάδα σήμερα;