Τόμας Μάγερ : Υπάρχει και η τρίτη μέση λύση για το διπλό νόμισμα

Ύστερα  από το αποτέλεσμα των εκλογών, το θρίαμβο των μνημονιακών δυνάμεων  και την τεράστια αποχή που  αναδεικνύει την απαξίωση του πολιτικού συστήματος, θα πρέπει να προβληματιστούμε σοβαρά για το μέλλον της χώρας. Είναι δεδομένο ότι με τη σημερινή πολιτική της λιτότητας, την έλλειψη ρευστότητας, την αποπληρωμή του δυσθεώρητου χρέους και το εξοντωτικά υπερτιμημένο ευρώ,  η ελληνική οικονομία  είναι σχεδόν αδύνατο να βγει από τη μέγκενη της ύφεσης, της φτώχειας, της ανακυκλούμενης μιζέριας.  Όμως για το ορατό τουλάχιστον μέλλον, αφού η ζωή του καθένα μας δεν είναι αιώνια,  η αντίληψη και εμμονή στο «όλα ή τίποτα»,  είναι ουτοπική, ατελέσφορη έως και επικίνδυνη. Αναρωτιόμαστε, χωρίς να είμαστε απόλυτοι, μήπως  μια μέση  τρίτη λύση είναι περισσότερο αποτελεσματική και  πρακτικά εφαρμόσιμη  εδώ και τώρα για το καλό της χώρας που αιμορραγεί από τη φτώχεια, την απελπισία, τα αδιέξοδα, τη φυγή των νέων παιδιών  μας.

Χωρίς άλλες εισαγωγές και σχόλια,  δημοσιεύουμε μια συνέντευξη του διαπρεπούς Γερμανού οικονομολόγου, πρώην επικεφαλούς του τμήματος μελετών της Deutsce Bank  για το διπλό νόμισμα στην Φαίη Καραβίτη στην Real News της 20/5/2015. Ο Τόμας Μάγιερ είχε έρθει στην Ελλάδα, επισκέφτηκε  τον τότε και σήμερα Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και του ανέλυσε την πρότασή του για την οποία έχει καταρτίσει εμπεριστατωμένες μελέτες και βιβλία.  Αλλά ο Αλέξης προτίμησε το σφαγιαστικό ευρωμνημόνιο, με το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.  

Αν  και η  μελετημένη και ορθολογική μετάβαση στο εθνικό νόμισμα είναι για εμάς η πιο σωστή  και αποτελεσματική πρόταση, παραμένει στο τραπέζι και η τρίτη, η μέση λύση,  αυτή του συγκροτημένου σχεδίου για το διπλό νόμισμα. Παραθέτουμε πιο κάτω τη συνέντευξη του Τόμας Μάγερ, αντιπαρέρχοντας τους έξαλλους αφορισμούς για το διπλό νόμισμα ορισμένων περιθωριακών και ιδεοληπτών που θυμίζουν ανάλογους αφορισμούς των τρομολάγνων κατά της δραχμής, αφήνοντας το όλο θέμα στην κρίση των αναγνωστών.   

  ΕΡ: Σύμφωνα με την εφημερίδα Handelsblatt, τον περασμένο μήνα συναντηθήκατε στην Αθήνα με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον υπουργό οικονομικών Γιάννη Βαρουφάκη και συζητήσατε την ιδέα σας περί εισαγωγής παράλληλου νομίσματος στην Ελλάδα του Geuro. Πως έγινε αυτή η επαφή;

ΑΠ: Γνώρισα τον Γιάννη Βαρουφάκη πέρυσι σε ένα συνέδριο. Είπε χαριτολογώντας ότι θα ζητούσε τη συμβουλή μου, εάν κάποτε έμπαινε στην πολιτική. Απάντησα αστειευόμενος ότι ευχαρίστως θα τους την έδινα. Το αστείο έγινε πραγματικότητα και έτσι συναντήθηκα μαζί του. Επισκέφτηκα στην Αθήνα ιδιωτικά. Μιλήσαμε για πολλά θέματα και με τον πρωθυπουργό. Η ιδέα μου για παράλληλο νόμισμα, που είχε δημοσιοποιηθεί ήδη το 2012, αναφέρθηκε αλλά δεν ήταν το μόνο θέμα.

ΕΡ: Πόσο κοντά βρίσκεται η Ελλάδα στο «σημείο μηδέν», που θα πρέπει να λάβει κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον της στην ευρωζώνη;

ΑΠ: Αυτό δεν μπορώ να σας το πω. Βεβαίως πρέπει να ελπίζουμε ότι η Ελλάδα θα συνεννοηθεί με τους πιστωτές της. Εάν όμως δεν καταστεί δυνατό, η εισαγωγή ενός μέσου πληρωμής παράλληλα με το ευρώ θα ήταν καλύτερη από την οριστική έξοδο και την εισαγωγή ενός νέου νομίσματος αντί του ευρώ. Πρέπει να προσπαθήσουμε να μην δημιουργήσουμε τώρα τετελεσμένα, τα οποία δεν θα μπορούν να ανακληθούν. Εάν η Ελλάδα βγει επισήμως από την Νομισματική Ένωση, δεν μπορώ να φανταστώ( ότι θα δω) την επιστροφή της όσο ζω.

ΕΡ: Πόσο χρόνο θα χρειαζόταν να μείνει η Ελλάδα με το παράλληλο νόμισμα; Eίναι βέβαιο ότι μετά θα επέστρεφε ή θα οδηγείτο τελικά σε Grexit;

ΑΠ: Ο στόχος κάθε ελληνικής κυβέρνησης πρέπει να είναι να υπερβεί την οικονομική κρίση. Πιθανώς, οι εως τώρα εφαρμοζόμενες συνταγές να μην ήταν απολύτως σωστές για να φέρουν την ανάκαμψη. Θα έπρεπε ίσως να δοκιμάσουμε εναλλακτικές θεραπείες. Στην ιστορία, συχνά χώρες χρησιμοποίησαν παράλληλα νομίσματα όταν βάραιναν πολύ οι χρηματοοικονομικές δυσχέρειες. Παραδείγματα, η Καλιφόρνια πρόσφατα και οι Βόρειες Πολιτείες κατά τον αμερικάνικο εμφύλιο. Και στις δυο περιπτώσεις επέστρεψαν στο κύριο νόμισμα και το παράλληλο νόμισμα εξαφανίστηκε. Στην Καλιφόρνια η διάρκεια ζωής του παράλληλου νομίσματος ήταν αρκετά σύντομη. Από την άλλη, μετά τον εμφύλιο χρειάστηκαν σχεδόν 15 χρόνια έως ότου καταφέρουν να ξαναστήσουν το δικό τους νόμισμα.

EΡ: Yπάρχουν μεταξύ των εταίρων πρωθυπουργοί ή υπουργοί Οικονομικών που συμμερίζονται την άποψη σας;

ΑΠ: Δεν γνωρίζω. Πιθανώς ο κάθε υπουργός Οικονομικών να το θεωρεί αυτό ως κακή λύση, αλλά είναι καλύτερη περίπτωση από ένα οριστικό Grexit».

ΕΡ: Είναι αλήθεια , όπως έγραψε ο Γερμανικός Τύπος, ότι η Deutsche Bank ίσως σας απομάκρυνε λόγω των προτάσεων σας για την Ελλάδα; 

ΑΠ: Αυτά είναι παραμύθια! Είχα εκπονήσει την μελέτη για το Geuro όταν ήδη ήταν δεδομένο ότι με την αποχώρηση του τότε διευθυντικού συμβούλου της Deutsche Bank, Γιόζεφα Άκερμαν, θα έχανα και εγώ τη θέση μου ως επικεφαλής οικονομολόγος της τράπεζας.  

ΕΡ: Πως κρίνετε την έως τώρα στάση της Αθήνας-δανειστών στην διαπραγμάτευση;

ΑΠ: Έχω πολύ λίγη γνώση επ’ αυτού. Ως εξωτερικός παρατηρητής σημειώνω ότι δημιουργείται μια σοβαρή διαμάχη ακριβώς μεταξύ της επιθυμίας των κρατών να διατηρήσουν την εθνική τους κυριαρχία και στον εξαναγκασμό για κεντρικό σχεδιασμό που δημιουργείται από το νομισματικό σύστημα, Αυτή η διαμάχη μπορεί να επιλυθεί μόνο αν δημιουργήσουμε το ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κράτος ή αν αλλάξουμε το ισχύον νομισματικό σύστημα.

EΡ: Στο βιβλίο σας μιλάτε για την τάση συγκεντρωτισμού που είναι απαραίτητη για να επιβιώσει το ευρώ. Οι πολίτες όμως αντιδρούν. Πως θα προχωρήσει η Ευρωζώνη;

ΑΠ: Η Ευρώπη κατευθύνεται προς περισσότερο συγκεντρωτιμσό, οι πολίτες όμως δεν το επιθυμούν και αμύνονται. Εν μέρει, αυτό οφείλεται στο ότι έχουμε ένα νομισματικό σύστημα στο οποίο το ευρώ είναι τοποθετημένο ως «κρατικό νόμισμα». Με αυτό εννοώ ότι η ΕΚΤ έχει αναδειχθεί σε δανειοδότη τελευταίου βαθμού όχι μόνο των τραπεζών αλλά και των κρατών. Σε αυτό το νομισματικό σύστημα χρειάζεται μια δυνατή κεντρική εξουσία, που θα φροντίζει για δημοσιονομική πειθαρχεία, αλλιώς οι χώρες θα χρηματοδοτούν τα ελλείμματα τους από την ΕΚΤ. Αυτή η κεντρική εξουσία απορρίπτεται από τους πολίτες , γι’ αυτό το σύστημα είναι ασταθές και κάποια στιγμή θα καταρρεύσει. Εάν θέλουμε να διατηρήσουμε το ευρώ, πρέπει να το τοποθετήσουμε ως ένα μη πολιτικό, ιδιωτικό νόμισμα. Το νομισματικό ΄συστημα του ευρώ θα πρέπει να γίνει ένα είδος «υπέρ κανόνας χρυσού». Το ευρώ θα ήταν μεν κοινό νόμισμα, αλλά όχι ενιαίο κρατικό αναγκαστικό νόμισμα. Τα κράτη θα μπορούσαν να έχουν και δικό τους νόμισμα δίπλα στο ευρώ, εάν ήθελαν. Έτσι ήταν στο παρελθόν, όταν κυκλοφορούσαν νομίσματα από κάποιες περιοχές σε όλη την Ευρώπη μαζί με το τοπικό νόμισμα.