«Σήκω υπναρά μου εσύ» και άλλα πολλά στη δίωρη συζήτηση με τον Ανδρέα Μαζαράκη στο ραδιόφωνα του Παραπολιτικά 90,1

Στη δίωρη συζήτησή μου με τον Ανδρέα Μαζαράκη στο ραδιόφωνο του Παραπολιτικά 90,1 το βράδυ της Τρίτης 20/10/2015, είπαμε πολλά για τη ζωή, για την πολιτική, για το ευρώ, για τον πόλεμο νομισμάτων ανάμεσα στο δολάριο, το ευρώ και το γουάν, για την ευρω φυλακή. Για τους αργυρώνητους μεγαλοδημοσιογράφους που εκτελούν άνωθεν εντολές, για τον πολιτισμό,για  τη μουσική και πολλά άλλα. Μια συζήτηση χαλαρή αλλά  μεστή, με επιλεγμένα τραγούδια, το δικό μου, «σήκω υπναρά μου εσύ», αυτό του Λεωνίδα Μπαλάφα «να σταθώ στα πόδια μου», «το δίχτυ» του Σταύρου Ξαρχάκου, το «ακορντεόν» του Μάνου Λοϊζου.Ο Ανδρέας υποστήριξε ότι η παιδεία είναι το παν και εγώ χωρίς να διαφωνήσω για τη σημασία της, επισήμανα ότι η οικονομία είναι ο θόλος κάτω από τον οποίο διαμορφώνονται οι ιστορικές και πολιτικές εξελίξεις, η άρχουσα τάξη, η δομή της κοινωνίας. «It’s the economy stupid» έχει πει ο Άλαν Γκρίσπαν, ο μεγαλόσχημος πρώην πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ, ακραίος νεοφιλελέυθερος, βασικός υπεύθυνος για την υπερκυριαρχία των αγορών σήμερα,συμφωνώντας έτσι με τη μαρξιστική θεώρηση του ίδιου θέματος !

Υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι υποστήριξα. Οι καλοί, οι κακοί και αυτοί που είναι στη μέση. Στην πολιτική εισέρχονται  περισσότεροι από την πρώτη ομάδα, γι’ αυτό και η πολιτική αποκτά άσχημο προσωπείο. Όμως, όταν οι «καλοί» δεν κάνουν τίποτα και παραιτούνται, τότε την πληρώνει η κοινωνία. Η αποχαύνωση μπροστά στην τηλεόραση καταστρέφει τη ζωή. Αντί να καταριόμαστε το σκοτάδι οφείλουμε να ανάψουμε ένα κερί όπως μας παροτρύνει ο Γκαίτε.

Το κατεστημένο αγοράζει χρόνο και παραμένει στην εξουσία μοιράζοντας φόβο και ελπίδα. Ο μόνος φόβος που πρέπει να φοβόμαστε είναι ο φόβος έχει πει ο Αλέξης, αντιγράφοντας τον Ρούσβελτ. Όμως τελικά, υπέκυψε και ο ίδιος στο φόβο, με τη θηλιά στο λαιμό από τις ΗΠΑ. Στην ευρωφυλακή μείναμε γιατί  αυτό επέβαλλε η Ουάσιγκτον, η οποία επιδιώκει τον έλεγχο της Γερμανικής ηγεμονίας μέσα και από την υποτίμηση του ευρώ. 

Φυσικά  υπάρχει εναλλακτική λύση από την τραγωδία του ευρωμνημονίου που ζούμε σήμερα. Αυτή τoυ συγκροτημένου, Grexit, το οποίο ξορκίζουν οι εγκάθετοι αργυρώνητοι μεγαλοδημοσιογράφοι σπέρνοντας ανόητους φόβους. Ότι, αν φύγουμε από το ευρώ θα κατέβουν ο Εξαποδώ και ο Γκοτζίλα μαζύ και θα μας καταπιούν. Γελοίες ανοησίες που τις καταναλώνει μαζί με το πρωινό του το ζαλισμένο πλήθος κατά Γκόρσκι. Οι Μπέμπηδες της τηλεόρασης διαμορφώνουν πολιτικές συνειδήσεις, αποχαυνωμένο μπροστά στην τηλεόραση του θανάτου. Ψέματα, ψέματα όλο και κάτι μένει. Τόσα πολλά ψέματα που και ο Γκέμπελς ο ίδιος θα κοκκίνιζε από ντροπή. Δυστυχώς το μέσο έχει σήμερα περισσότερη σημασία από το μήνυμα (Μάρσαλ Μακ Λιούαν).

Με τον έλεγχο της οικονομίας, του νομίσματος, των τραπεζών, των κεντρικών ΜΜΕ, η σημερινή εξουσία επιτυγχάνει περισσότερα απ’ ότι παλιότερα με τα όπλα και με αιματοκύλισμα. Η τηλεόραση στη σημερινές «δημοκρατίες» είναι ότι παλαιότερα το ρόπαλο στις δικτατορίες

Η ιστορία όμως, είναι συχνά πιο πονηρή από τους προγραμματιστές της. Η ανατροπή ποτέ δε φαίνεται εφικτή στην αρχή πριν γίνει πράξη. Χαμένος δεν είναι αυτός που χάνει αλλά αυτός που παραιτείται. Ο αγώνας για μια καλύτερη κοινωνία είναι αυτοσκοπός. Χρειαζόμαστε περισσότερο φως και ανθρώπους που να δίνουν χωρίς ζητούν ανταλλάγματα.

Όταν η συζήτηση ήρθε στους γυρολόγους της εξουσίας, στους οσφυοκάμπτες, διάβασα ένα σχετικό σύντομο ποίημά μου από το βιβλίο- συλλογή μου «Σημειολογία της Ιθάκης», με σχέδια και στίχους

Καθρέφτες

Κι’ ύστερα ήρθε ένας μελαγχολικός

χειμώνας, όπου ανθρωπάκια με

τρανά ονόματα και μύτη σα σκερπάνι,

σκύβαν το κεφάλι και σαλιάριζαν με την εξουσία

και λύγιζαν τη μέση καθημερινά,

τόσο που πα΄θαιναν οσφυαλγία,οσφυοκαμψία

και μόνιμη κύρτωση.

Κι΄υστερα όταν αλλάξαν

κάπως οι καιροί,

έριξαν αμέσως τα γεφύρια

και πρώτοι διαβήκαν

πασχίζοντας να μη χάσουνε

το τρένο οι καημένοι,

περπατώντας πάντα καμπουριαστά

και αδιαφορώντας για τους

καθρέφτες που αντάμωναν μπροστά τους

και το πρόσωπο τους απέναντι

που τους κοιτούσε με περιφρόνηση.