Οι αγρότες θα ηττηθούν αν δεν αντιληφθούν ότι το μνημόνιο και ευρώ είναι αδέρφια

Η ήττα του αγώνα των πλατειών, το αδιέξοδο των απεργιακών κινητοποιήσεων, θα πρέπει να προβληματίσει. Οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι αλιείς οφείλουν να ξοπετάξουν από τις τάξεις τους κομματικούς ινστρούκτορες που προσπαθούν να εγκλωβίσουν τον αγώνα τους σε κομματικά μαντριά. Να αναδείξουν τη δική τους πολιτική ηγεσία, με δικό τους πολιτικό φορέα που θα ανατρέψει τη σχεδιαζόμενη καταστροφή τους και της χώρας όλης. Γιατί η υπόθεσή τους είναι αναπόσπαστο κομμάτι της γενικότερης τραγωδίας που βιώνει σήμερα η πατρίδα μας. Οι αγωνιστές της γης και της θάλασσας, οφείλουν να αντιληφθούν ότι, όπως έχει διαμορφωθεί τώρα ο πολιτικός χάρτης της χώρας, η σημερινή κυβέρνηση όπως και η χθεσινή και η αυριανή,  δεν είναι τίποτα άλλο από εντολοδόχοι της ξένης κατοχής. Από την οποία αν δεν απαλλαγούμε, δεν έχουμε καμιά ελπίδα επιβίωσης ως χώρα. Η σημερινή ξένη κατοχή συντελείται όχι πλέον με ερπυστριοφόρα όπως στο παρελθόν, αλλά από ένα περισσότερο αποτελεσματικό όπλο. Με τον έλεγχο των τραπεζών και του νομίσματος. Και κατ’ επέκταση, με τον έλεγχο του κεντρικού μιντιακού συστήματος που διαστρεβλώνει την αλήθεια, φτύνει ψέματα και σπέρνει φόβο στο ζαλισμένο πλήθος. Οι πολιτικοί και οικονομικοί ηγέτες της χώρας, δειλοί, μοιραίοι και  άβουλοι αντάμα, περιμένουν άνωθεν και έξωθεν εντολές χωρίς να προσμένουν κανένα θαύμα. Οι δανειστές παίζουν το ζουρνά και αυτοί χορεύουν πεντοζάλι.Το ευρώ και το μνημόνιο είναι αδιαχώρητοι Σιαμάιοι αδερφοί.

Οι αγωνιστές της υπαίθρου διεκδικούν ανατροπή των μνημονιακών ρυθμίσεων για τον κλάδο τους και καλά κάνουν. Αλλά τα λίγα ψίχουλα παραχώρησης που ενδέχεται να τους δώσει η ΠΦΑ, θα τα αφαιρέσει από κάποιους άλλους κλάδους, από τους συνταξιούχους, τους μισθωτούς, τους ελεύθερους επαγγελματίες. Η πίτα που διατίθεται για όποιες ελάχιστες παροχές είναι συγκεκριμένη και δεν αλλάζει. Οι δανειστές δεν πρόκειται να υποχωρήσουν από τις κόκκινες γραμμές τους, όταν οι δικές μας έχουν γίνει, ρόζ, κίτρινες κλπ. Το χρέος που ανέρχεται σε πάνω από 10% του ΑΕΠ ετησίως ( 18-20 δις), δεν πρόκειται να μειωθεί, γιατί τίποτα τέτοιο δε δέχεται το Βερολίνο. Τα ψίχουλα που πιθανό να δοθούν για να εκτονωθεί η δίκαιη οργή των αγροτών, θα είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι από την πίτα που θα κοπεί, αν κοπεί, από αλλού.

Αλλά το ζητούμενο δεν είναι οι αγρότες να κόψουν μερτικό της πίτας από τους συνταξιούχους, τους μισθωτούς κλπ. ή το αντίθετο. Σημασία έχει να μεγαλώσει η πίτα. Για να γίνει αυτό, πρέπει να υπάρχει εθνικό νόμισμα που θα παράσχει ρευστότητα στην ελληνική οικονομία και θα συνοδευτεί από σοβαρές διαπραγματεύσεις για συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή, χωρίς ακραίες λύσεις. Αν κάτι τέτοιο δε γίνει αντιληπτό, μοιραία οι αγωνιστές της γης και της θάλασσας θα ηττηθούν. Όπως ηττήθηκαν οι πλατείες. Όπως χάνονται οι μάχες και οι πόλεμοι όταν δεν υπάρχει οργάνωση, σκοπός, αλληλεγγύη και όραμα.

Η οργή χωρίς όραμα δεν μπορεί να ελπίζει σε θαύματα. Ούτε σε ανατροπές. Οι αγωνιστές της υπαίθρου οφείλουν να αντιληφθούν ότι το μνημόνιο και το ευρώ είναι αδιαχώριστες έννοιες όπως οι διδυμοι Σιαμάιοι αδερφοί. Μέσα από το δικό τους στοχευμένο αγώνα και  αγροτικό κίνημα, οφείλουν να γίνουν μπροστάρηδες για να πάρει ο λαός στα χέρια του τις τράπεζες και το νόμισμα. Και να κάνει την ελπίδα και τους αγώνες πράξη. Για ένα τέτοιο σκοπό, υπάρχουν προτάσεις σοβαρές, υπεύθυνες, χωρίς ακραίες καταστάσεις, όπως προτείνουν ορισμένοι, που μπορεί να μας οδηγήσουν σε νέα Μικρασιατική καταστροφή.

Η συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή ή έστω, η άρνηση του γελοίας ιδεοληψίας του «πάση θυσία στο ευρώ», είναι σήμερα ο μόνος εφικτός  δρόμος, για τη σωτηρία των αγωνιστών της γης και της θάλασσας αλλά και της πατρίδας μας γενικότερα. Δεν είναι ο σκοπός αλλά το μέσο, το όπλο για να απαλλαγούμε από τη νέα κατοχή και να χτίσουμε ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας. Οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι αλιείς δεν πρέπει να ηττηθούν. Η ήττα τους θα είναι η πιο μεγάλη ήττα και ίσως η ταφόπλακα της ελπίδας για τη σωτηρία της πατρίδας. Γι’ αυτό δεν πρέπει να ξεχνούν ότι, ποτέ κανένας πόλεμος δεν κερδήθηκε χωρίς αγώνες αλλά και χωρίς όραμα. Και ότι ποτέ κανένα πρόβατο δε γλίτωσε βελάζοντας από τη σφαγή.