Οι Ευρωραγιάδες δεν μπορεί να ελπίζουν σε τίποτα

Η χώρα συνεχίζει να κατολισθαίνει στα Τάρταρα τoυ αδιέξοδου της δυστυχίας, της φτώχειας, της ανεργίας  που είναι αλυσοδεμένες με το Μνημόνιο και την ευρωλαγνεία. Πριν προφτασόυμε να συνέλθουμε απο το μαστίγειου ενός βάρβαρου μνημονιακού μετρου, οι βασανιστές-δανειστές απαιτούν την επιβολή ενός άλλου. και οι εδώ Γενίτσαροι το κάνουν πράξη. Η τραγωδία συνεχίζεται και ψευτοαριστροί που έκλεψαν την καρέκλα κα΄νουν τα πάντα για να την κρατήσου. Κερδίζουν χρόνο  εκπέμποντας χοντρά παραμύθια ανάστασης της οικονομίας που έρχεται όπως υποστηρίζουν οι ψευταράδες. Αλλά και η αντιπολίτευση ομνύει, τσιγκλαέι για την τιμή των όπλων αλλά και αυτή ομνύει στην ίδια πηγή του κακού: στην ευρωφυλακή Η δολοφονική ευρωζώνη είναι ταμπού για κυβέρνηση και αντιπολίτευση, αλλά και για τα εξωνυμένα συνδικάτα. ¨Όλοι τους  συμφωνούν στο κεντρικό ζήτημα και τσακώνονται δήθεν. Όση  φτώχεια, ανεργία, δυστυχία, αυτοκτονίες, τραγωδίες, αδιέξοδα και αν βιώσουμε, αυτοί εκεί, πιστοί στο δόγμα : «ένας είναι ο θεός, ο ευρωδουλισμός». Κάτι σαν το «ελιά –ελιά και Κώτσο Βασιληά)

Το Μνημόνιο είναι αλυσοδεμένο με το ευρώ

Το φοβερό δημοσιογραφικό οπλοστάσιο του  κατεστημένου, μπουκωμένου μέχρι το λαιμό με αργύρια της προδοσίας,με τεράστια θαλασσοδάνεια και πελώριες αφορολόγητες αμοιβές, τρομοκρατεί  ανελέητα το ζαλισμένο και φοβισμένο πλήθος ενάντια στη μόνη σοβαρή εναλλακτική πρόταση για να βγούμε απο το δρόμο της καταστροφής. Αυτή της συντεταγμένης μετάβασης στη δραχμή, με συγκρατημένη υποτίμησή της  και  νοικοκυρεμένη διαχείριση από μια πατριωτική κυβέρνηση που θα νοιάζεται για τα συμφέροντα του τόπου και όχι των ξένων πατρώνων. Αλλά το κατεστημένο και οι υπάλληλοί του έχουν το δικό τους βιολί. Τη δουλειά τους κάνουν, τις καρέκλες τους διασώζουν. 

¨ομως, ελεγκτέοι για τη στάση τους είναι όσοι  εκφράζουν την οργίλη αντίθεσή τους στο Μνημόνιο και την ίδια ώρα ευλογούν το ευρώ, αποδέχονται μοιρολατρικά  ή δεν κάνουν τίποτα. Μοιάζουν με το δανειστή που καταγγέλλει τους δανειστές και το δάνειο, αλλά παρακαλά να του το δώσουν  ! Πρόκειται για εξώφθαλμο παραλογισμό, ή και πονηρό Μαυρογιαλουρισμό. Η φτώχεια, η ανεργία, η δυστυχία, η καταστροφή, το Μνημόνιο και το ευρώ είναι απόλυτα αδιαίρετες έννοιες.

Το Μνημόνιο και το ευρώ είναι περισσότερο και από δίδυμα αδέρφια, είναι Σιαμαίοι αδελφοί και τίποτα δεν μπορεί να τα διαχωρίσει. Φυσικά  είναι αστείες οι υποθέσεις ότι με μια ποιο σκληρή διαπραγματευτική στάση, η Άνκελα Μέρκελ θα υποστείλει τη σημαία της άτεγκτης Μνημονικής λιτότητας. Οι προεκλογικοί κομπασμοί του Αλέξη ότι θα στριμώξει τον Σόϊ,πλε και θα αναστρέψει την ανελέητη λιτότητα, θυμίζουν όσα υποστήριζε προεκλογικά ο Αν. Σαμαράς γα άλλο μείγμα πολιτικής. Και αποδείχτηκε στην πράξη πόσο γελοία ανεδαφικά ήταν.  Ας είμαστε σοβαροί. Το φοβερό δίδυμο Μέρκελ-Σόϊμπλε μπορεί να κάνει μια μπουκιά, όποιον μικρούλη του νότου παριστάνει τον τσαμπουκά. Όχι μόνο γιατί η παραδοσιακή πρωσική αναλγησία είναι δεύτερη φύση τους. Αλλά  γιατί, στον πυρήνα του συστημικού οικοδομήματος της ευρωζώνης όπως έχει στηθεί από τους νεοκατακτητές, το Μνημόνιο είναι αλυσοδεμένο με το ευρώ.

Ο καταγγελτικός λόγος πρέπει να συνοδεύεται από πολιτική πρόταση

Ο οξύς καταγγελτικός λόγος, η αντίθεση στη θέση χωρίς θέση, υπήρξε διαχρονικά γνωστό υποπροϊόν της ανευθυνότητας. Η έλλειψη πολιτικής πλατφόρμας, η αοριστολογία, η αντιφατικότητα είναι συχνά φαινόμενα, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων και μάλιστα σε χώρες με έντονο κοινωνικό παρορμητισμό και  ευκολοπιστία όπως η δική μας. Βολεύει την προσέλκυση ψήφων, την πολιτική πατρονία και ανακολουθία. Οφείλεται επιπλέον, σε σύγχυση ιδεών, πείσματος, ανεπάρκεια γνώσεων, πείρας και πολιτικού οράματος. Όπως και στην εκ του πονηρού στάση, να μη γίνονται συγκεκριμένες προτάσεις οι οποίες μπορεί να δυσαρεστήσουν κάποιους.  Άλλωστε, όταν δεν υπάρχουν προτάσεις, μπορεί όταν κερδηθεί η εξουσία να παρθούν οποιαδήποτε μέτρα, που θα είναι χειρότερα από τα προϋπάρχοντα!

Όμως, μια ολοκληρωμένη πολιτική πλατφόρμα, δεν μπορεί να στέκεται μόνο στον καταγγελτικό λόγο ή σε προβολή προσωπικών πολιτικών λύσεων μέσα στο ασφυκτικό και καθοριστικό πλαίσιο του ευρώ. Μέσα σε μια φυλακή δεν υπάρχουν περιθώρια για να βελτιώσει ο φυλακισμένος τη ζωή του σημαντικά.  Η προσδοκία της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο προϋποθέτει το όραμα, το πρόγραμμα και το ευρύ εναλλακτικό πλαίσιο για την εφαρμογή του.  Μια τεράστια αυτονόητη αντίφαση, στην ουσία μια μη-πρόταση, είναι η άρνηση του Μνημονίου, με ταυτόχρονη επαιτεία των δανεικών σε ευρώ. Δυστυχώς για τους ευρωραγιάδες,δεν μπορεί να ελπίζουν σε τίποτα. Δεν μπορεί να έχουν και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.