Πως και γιατί πρέπει να γίνει η μετάβαση στη δραχμή: Ένας χρηστικός διάλογος

Γιατί να επιστρέψουμε στη δραχμή ;

Η ένταξη στην ευρωζώνη έγινε για να σταθεροποιηθεί και να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία. Αντί γι΄αυτό όμως, σήμερα ζούμε τη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή που έχει βιώσει η χώρα εκτός από περιόδους πολέμων. Η ύφεση-κατηφόρα της Ελληνικής οικονομίας δεν έχει ανάλογο προηγούμενο τους δυο τελευταίους αιώνες. Έχει μεγαλύτερη διάρκεια και από τη μεγάλη ύφεση του 1929. 

Δεν είναι προτιμότερο να ανήκουμε σε μια μεγάλη ενότητα από τα να είμαστε μόνοι μας;

Από τις 250 περίπου χώρες που υπάρχουν διεθνώς, οι 225 έχουν δικό τους νόμισμα και πορεύονται πολύ-πολύ καλύτερα από αυτές της ευρωζώνης. Οι παλαιότερες προσδέσεις της δραχμής σε διεθνείς σταθερές όπως ο κανόνας χρυσού και η Λατινική Ένωση, οδήγησαν την Ελλάδα όπως και άλλες χώρες σε κατάρευση και πτωχεύσεις. Η Ευρωπαική Ένωση όπως εξελίχθηκε στην πορεία δεν έχει καμιά σχέση με τα οράματα των ιδρυτών της. Αντί για σύγκλιση των οικονομιών του βορά με αυτές του νότου έχουμε απόκλιση. Και πάνω απ΄όλα πολύ περισσότερη φτώχεια, ανεργία και ανασφάλεια.

Σε ποιο ποσοστό θα υποτιμηθεί όταν και αν  κυκλοφορήσει η νέα δραχμή σε σχέση με το ευρώ ;

Αυτό θα εξαρτηθεί απο τον κεντρικό σχεδιασμό που θα γίνει σχετικά. Αν υποτιμηθεί  στο λογικό επίπεδο του 25 %, όπως  έχει προταθεί από το Βερολίνο, τότε μία δραχμή θα αναλογεί σε 0,75 ευρώ. Στην πορεία, η  νέα δραχμή μπορεί να διολισθήσει ή και να ανατιμηθεί καθοδηγούμενη από ένα καλάθι νομισμάτων που θα περιέχει το ευρώ, το δολάριο, το γιεν, αλλά και μαλακά νομίσματα ανταγωνιστικών μας χωρών όπως λχ, η Τουρκία.

Θα υπάρξουν όμως μεγάλες πληθωριστικές πιέσεις και απότομες αυξήσεις τιμών κυρίως σε εισαγόμενα αγαθά.

Ένας πληθωρισμός αρχικά της τάξης του 5-7% είναι σήμερα αναγκαίος για την αναθέρμανση της οικονομίας που σήμερα βιώνει αρνητικό πληθωρισμό με συνέπεια την απονέκρωσή της. Ο πληθωρισμός μπορεί να ελεγχθεί με την ποσότητα της έκδοσης νέου χρήματος που δε θα ξεπερνά το 20% του ΑΕΠ. Υπενθυμίζεται ότι το Βερολίνο που επιθυμεί την έξοδό μας από το ευρώ, προσωρινή ή μόνιμη, έχει δεσμευτεί σε περίπτωση Grexit, να προικίσει τη χώρα μας με 50 δις και να στηρίξει την υποτίμηση της δραχμής σε επίπεδα του 25%. Και μόνη της μια τέτοια δέσμευση, θα λειτουργήσει αρνητικά για την πληθωριστική ψυχολογία. Φυσικά οι εδώ κυβερνώντες δε θα πετάν λεφτά από το παράθυρο και για το σκοπό αυτό θα πρέπει να ελέγχονται από ένα διεθνή φορέα.

Τι θα γίνει με τις καταθέσεις και τα δάνεια ;

 Οι τραπεζικές καταθέσεις σε ευρώ προστατεύονται με τη μετατροπή τους σε νέες δραχμές, με αναλογία δραχμή/ευρώ 0,75:1,00, καλύπτοντας έτσι την υποτίμηση της νέας δραχμής κατά 25%. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, καταθέσεις  75.000 ευρώ θα ισούνται με 100.000 νέες δραχμές κ.ο.κ. Το ίδιο θα πρέπει να ισχύσει για τα δάνεια, με ειδική μέριμνα για δανειολήπτες που έχουν πληγεί βαρύτερα χωρίς δική τους ευθύνη. Ειδικότερα για τα στεγαστικά δάνεια,  προτείνεται η υποτίμησή τους κατά 50%, με απόλυτη προστασία της πρώτης κατοικίας
Τα «θαλασσοδάνεια» υπάγονται σε δικαστικές διαδικασίες, όπως και οι στρατηγικοί κακοπληρωτές, τα φυσικά και νομικά πρόσωπα που εσκεμμένα και συστηματικά αποφεύγουν την αποπληρωμή των δανείων τους.

Δηλαδή θα δικαιωθούν όσοι έσπευσαν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους απο τις ελληνικές Τράπεζες και τις έστειλαν στο εξωτερικό. Και με την επιστροφή στη δραχμή θα κερδίσουν πολλά.

Ο έλεγχος της μαζικής εκροής αφορολόγητου συναλλάγματος χωρίς έλεγχο του «πόθεν έσχες», θα έπρεπε να είχε γίνει και να είχαν επιβληθεί κυρώσεις για μη σύννομες συναλλαγματικές μετακινήσεις κεφαλαίων. Όμως, η διεθνής ασυδοσία των αγορών και η δεδομένη ατιμωρησία της ελληνικής πολιτείας, έχει επιτρέψει τέτοια φαινόμενα. Γεγονός είναι ότι, το μεγάλο ειδικά κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και κινείται εκεί όπου υπάρχει το κέρδος και η ασφάλεια των καταθέσεων. Αν η επιστροφή κεφαλαίων στην Ελλάδα με σκοπό το κέρδος, αποτελέσει μια συνέπεια αυτής της προοπτικής, τόσο το καλύτερο για τη χώρα μας. Αλλά, αυτό δε θα γίνει πριν αποκτηθεί η εμπιστοσύνη στη σταθερότητα και την αναπτυξιακή δυναμική της ελληνικής οικονομίας.

Με την επιστροφή στη υποτιμημένη δραχμή, θα κληθούμε να πληρώσουμε αντίστοιχα υπερτιμημένο τα τεράστια χρέη μας στους διεθνείς δανεστές μας ;

Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα σημαίνει ότι απεκλωβιζόμαστε αυτόματα απο την ανάγκη νέου δανεισμού για να πληρώσουμε τα παλαιότερα χρέη μας και να καταβάλλουμε άμεσες απαιτήσεις σε μισθούς, συντάξεις, κλπ., αφού αυτά μπορέι να εξυπηρετηθούν με την έκδοση εθνικού νομίσματος. Η χώρα θα δηλώσει προσωρινή στάση πληρωμών των διεθνών της χρεών και με την έκδοση προσωρινού ανταλλάξιμου χρήματος σε αναλογία 1: 1 προς το ευρώ, θα διαπραγματευτεί χωρίς "το πιστόλι στον κρόταφο" όπως συμβαίνει σήμερα με τους δανειστές να απαιτούν συνεχώς βαρύτερα μέτρα, με όπλο τη μη παροχή ρευστότητας σε ευρώ στην Ελληνική οικονομία. Τότε η  χώρα μας μπορεί να διαπραγματευτεί κούρεμα του χρεόυς, περίοδο χάριτος για  ετών, επιμήκυνση και αποπληρωμή του υπολοίπου χρέους με ευνοϊκότερους όρους από σήμερα. Αυτή είναι μια κλασσική πρακτική που έχει ισχύσει σε πολλές περιπτώσεις, με πιο χαρακτηριστικά την ευνοϊκή ρύθμιση  των τεράστιων χρεών της Γερμανίας με τη συμφωνία του Λονδίνου το 1953.Μέσα στην ευρωζώνη, το Βερολίνο δε δέχεται ευνοϊκές ρυθμίσεις γιατί τότε θα πρέπει να γίνει το ίδιο και για άλλες χώρες όπως η Ιταλία,η Ισπανία,Πορτογαλία κλπ. και έτσι θα τιναχτεί στον αέρα το όλο οικοδόμημα του ευρώ.

Και τι θα γίνει με τις  ρήτρες που έχουμε υπογράψει για κατασχέσεις περιουσιακών μας στοιχείων ;

Σε περιπτώσει χρεοκοπίας, παρόμοιες ρήτρες υπόκεινται σε διαπραγματεύσεις πολιτικού χαρακτήρα. Η πολιτική βούληση είναι αυτή που διαμορφώνει τους νόμους και τις διεθνείς συμφωνίες. Γι΄αυτό άλλωστε αλλάζουν και οι νόμοι και συμφωνίες κατά περίπτωση. Μια ικανή και έμπειρη ελληνική κυβέρνηση, μπορεί να διαπραγματευτεί όλα τα σχετικά ζητήματα, όπως έχει γίνει και σε άλλες περιπτώσεις. Αν βέβαια οι «σύμμαχοί μας» στείλουν κανονιοφόρους για να μας βομβαρδίσουν, τότε μπαίνουν ζητήματα αναζήτησης διεθνών ερισμάτων και προς άλλες γεωπολιτικές κατευθύνσεις. Οι δανειστές μας, ενδιαφέρονται να εισπράξουν αν μη τι άλλο, μέρος των δανείων τους. Και αυτό θα το πετύχουν μόνο αν δώσουν τη δυνατότητα στην ελληνική οικονομία να συνέλθει απο το κώμα της ύφεσης στο οποίο βρίσκεται σήμερα. Απο το οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγει υπο τις συνθήκες του Μνημονίου. Που εκτός από εξοντωτικές για τον ελληνικό λαό, είναι και αυτοκαταστροφικές, αφού έχουν διαλύσει την εγχώρια παργωγική δυναμικότητα, με προοπτική να χειροτερεύσει ακόμα περισσότερο η τραγική σημερινή μας κατάσταση.

Η χώρα μας δεν παράγει τίποτα ή σχεδόν τίποτα. Οι εισαγωγές απο τις οποίες εξαρτόμαστε, σε μεγάλο βαθμό θα γίνουν πανάκριβες και θα έχουμε μεγάλες ελλείψεις αγαθών.

Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Παρ’ όλη τη συρρίκνωση της εγχώριας παραγωγής ύστερα από την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την περαιτέρω κατάρρευση μετά την ένταξη στην Ευρωζώνη το 2002, στο συνολικό παραγόμενο προϊόν της χώρα μας, το 75% παράγεται μέσα στην Ελλάδα και μόνο το 25% είναι εισαγόμενο. Λόγω κυρίως της καταλυτικής πτώσης της τιμής των υγρών καυσίμων σε συνδυασμό με τα capital controls και τις πολιτικές ακραίες λιτότητας,το ισοζύγιο πληρωμών και ο κρατικός προϋπολογισμός είναι πλέον ισοσκελισμένοι. Κατά συνέπεια, κανένας φόβος δεν υφίσταται για ελλείψεις αγαθών πρώτης ανάγκης. Γεγονός είναι ότι ενώ τα τρόφιμα, τα καύσιμα, τα φάρμακα δε μας έλειπαν στην εποχή της δραχμής, τώρα μας λείπουν στην εποχή του «άγιου» ευρώ.

Δηλαδή η Ελληνική οικονομία δε θα καταστραφεί όταν φύγουμε απο το ευρώ

Το ακριβώς αντίθετο. Με την υιοθέτηση της μερικώς υποτιμημένης νέας δραχμής, η ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας θα αυξηθεί κατακόρυφα  με συνέπεια τα εδώ παραγόμενα προϊόντα να γίνουν φτηνότερα και περισσότερο αναταγωνιστικά. Οι εξαγωγές μας θα αυξηθούν κατακόρυφα και θα μειωθούν οι εισαγωγές. Θα ακριβύνουν μερικώς προϊόντα όπως το ουίσκυ, ....το χαβιάρι, οι Πόρσε Καγιέν, κλπ !  Ο Έλληνας καταναλωτής θα στραφεί στα φτηνότερα πλέον ελληνικά προϊόντα, ενισχύοντας έτσι την  εσωτερική ζήτηση, την εγχώρια παραγωγή και την απασχόληση. Θα ενισχυθεί ο επισκευαστικός κλάδος σε όλα τα προϊόντα, αφού θα είναι ποιο οικονομικό ο καταναλωτής να επιδιορθώσει ένα αυτοκίνητο, ένα ψυγείο  ή και ένα ρούχο, αντί να αγοράσει ένα καινούριο. Θα επαναλειτουργήσουν βιοτεχνίες ανταλλακτικών. Τα χαλυβουργία, η τσιμεντοβιομηχανία, η φαρμακοβιομηχανία, η βιομηχανία τροφίμων, η αμυντική βιομηχανία, τα ναυπηγεία, κάθε παραγωγικός κλάδος που είχε υποστεί καθίζηση λόγω αθέμιτου αναταγωνισμού  απο πολυεθνικές, αλλά και απο χώρες όπως η Τουρκία, η Κίνα,  λόγω των υποτιμημένων νομισμάτων τους, θα αναστηθούν απο το κώμα στο οποίο έχουν περιπέσει, λίγο πριν από το θάνατο λόγω και του Μνημονίου και της συνακόλουθης οικονομικής παραλυσίας. Τα ελληνικά ξενοδοχεία που θα είναι πολύ ποιο φτηνά, θα ξεχιλίσουν απο ξένους και Έλληνες τουρίστες, οι οποίοι θα δυσκολεύονται πλέον να δραπετεύουν με τη συχνότητα που τό έκαναν σε ξένους φτηνούς προορισμούς. Θα κάνουν τουρισμό στη μαγική Ελλάδα. Αν ο πατριωτισμός δεν τους οδηγεί να το κάνουν, θα τους υποχρεώσουν οι ικονομικές καταστάσεις.

Δηλαδή όλα εδώ θα κοστίζουν λιγότερο ή πολύ λιγότερο. Τότε θα έρθουν οι ξένοι και θα μας αγοράσουν μισοτιμής.

Παλαιομοδίτικο, έως αστείο επιχείρημα. Χρόνια τώρα εκλιπαρούμε ξένους και Ομογενείς επενδυτές να έρθουν στην Ελλάδα και αυτοί δεν έρχονται γιατί τη βρίσκουν ακριβή και απροσπελαστη λόγω γραφειοκρατίας και διαφθοράς. Και τώρα που υπάρχει αυτή η πιθανότητα, προβάλουμε φόβους ότι γι΄αυτό που επιζητούμε τόσα χρόνια. Ας μην ανησυχούμε όμως. Οι ξένοι δε θα έρθουν αμέσως. Θα περιμένουν μέχρις ότου η ελληνική οικονομία σταθεροποιηθεί, υπάρξουν σημάδια ανάκαμψης και δημιουργηθεί κλίμα εμπιστοσύνης για τις προοπτικές της. Να ευχόμαστε να έρθουν ξένα, Ομογενειακά, αλλά και ελληνικά κεφάλαια που δραπέτευσαν μαζικά στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια. Και όχι το αντίθετο. Ευνόητο είναι ότι, η κυβέρνηση μπορεί να επιβάλλει ορισμένους περιορισμούς για εθνικούς λόγους ή για να αποτραπούν μονοπωλειακές καταστάσεις.Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχει και η επιτροπή ανταγωνισμού.

Πόσο διάστημα θα χρειαστεί για να βγούμε από την κρίση με τη νέα δραχμή και τι προβλέπεται να γίνει

Με δεδομένο ότι θα ακολουθηθεί το σχέδιο της συντεταγμένης μετάβασης στη δραχμή που έχουμε καταρτίσει και δημοσιεύσει, η διάρκεια μετάβασης δε θα διαρκέσει περισσότερο από ένα χρόνο κατά τη διάρκεια της οποίας η Ελληνική οικονομία θα αρχίσει να απογειώνεται. Στο διάστημα αυτό, τα εισοδήματα, οι μισθοί, συντάξεις κλπ., θα συγκρατηθούν στα σημερινά επίπεδα. Μετά τον πρώτο χρόνο, προβλέπεται ετήσια ανάπτυξη της τάξης του 5-7% που θα ακολουθηθεί από αντίστοιχη αύξηση των εισοδημάτων, τη δημιουργία σταδιακά 1,4 εκ. θέσεων εργασίας και τη μείωση της ανεργία κάτω του 10%.

Με τους Έλληνες φοιτητές του εξωτερικού τι θα γίνει, αφού θα χρειάζεται γι΄αυτούς μεγαλύτερα ποσά σε συνάλλαγμα ;

Οι Έλληνες φοιτητές στο εξωτερικό σε ποσοστό σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας μας, είναι οι περισσότεροι από όλους τους φοιτητές κάθε άλλης χώρας. Αυτό είναι καιρός να σταματήσει ή έστω να περιοριστεί.  Η Ελλάδα από χώρα εξαγωγής φοιτητών, μπορεί να γίνει χώρα εισαγωγής φοιτητών. Βρισκόμαστε σε ένα εξαιρετικό γεωγραφικό σημείο μεταξύ ανατολής και δύσης, βοράς και νότου, διαθέτουμε ένα θαυμάσιο κλίμα και το κυριότερο, διαθέτουμε ένα λαμπρό επιστημονικό δυναμικό που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στην ανάπτυξη υψηλού επιπέδου διεθνούς εκπαίδευσης,  με πολλαπλά οικονομικά, εργασιακά, ερευνητικά, πολιτιστικά οφέλη για τη χώρα.

Με τις Τράπεζες τι θα γίνει; 

Οι Τράπεζες βρίσκονται σε κατάσταση σοκ και διαρκούς πτώχευσης.Τα τελευταία χρόνια, έχουν αποστεωθεί από ρευστότητα και έχουν εξαγοραστεί από ξένους γύπες έναντι πινακίου φακής.  Σήμερα βιώνουν έναν αργό θάνατο, ανάλογο αυτού της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού λαού. Ένα θάνατο χωρίς ελπίδα ανάστασης, όπως έχει αποδειχτεί, αφού διαψεύστηκαν οικτρά όλες οι προβλέψεις των αρχιτεκτόνων της δολοφονικής πολιτικής του Μνημονίου. Οι Τράπεζες θα κρατικοποιηθούν και οι ξένοι γύπες μαζύ με τους εκπροσώπους τους τύπου Στουρνάρα και ΣΙΑ, θα απομακρυνθούν με όποιον τρόπο χρειαστεί. Με την αποκατάσταση της εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία, θα εισρεύσουν εγχώριες και ξένες καταθέσεις και οι Τράπεζες θα συνέλθουν, με προοπτικές πολύ καλύτερες απο το σημερινό αδιέξοδο.

Υποστηρίζεται ότι η κατάρευσή μας οφείλεται στην κακοδιαχείριση, στις μεγάλες δημοσιονομικές δαπάνες, στην κατασπατάληση πόρων, στη γραφειοκρατία και στη διαφθορά.

Είναι αλήθεια ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων είκοσι ετών είναι υπόλογες για όλα αυτά. Και πρέπει να λογοδοτήσουν για το πάρτι της διαφθοράς, της κακοδιαχείρισηες, της κατασπατάλησης δημόσιων πόρων, της δημοσιονομικής ασυδοσίας. Γι’ αυτό είμαστε και οι πρωταθλητές της κατάρευσης που έχουν υποστεί όλες οι περιφερειακές χώρες που ανήκουν στην ευρωζώνη, τα λεγόμενα GIPSI ( Greece, Italy, Portugal, Spain, Ireland). Όπως αποδεικνύεται απο πολλές διεθνείς και δικές μας μελέτες, οι περισσότερες χώρες μέσα στην ευρωζώνη καταρέουν με την έλευση της κρίσης του 2008-9, σε αντίθεση με τις χώρες έξω απο την ευρωζώνη, ή και έξω απο την Ευρωπαική Ένωση. Όλες σχεδόν οι χώρες διεθνώς έχουν συνέλθει από την κρίση και μόνο η Ευρωζώνη σέρνεται με μηδενική περίπου ανάπτυξη. Η Ελλάδα καταρρέει στον Καιάδα της φτώχειας και την ακολουθούν οι περιφεριακές  χώρες της Ευρωζώνης.

Και πως  εξηγείται αυτό ;

Το πρόβλημα είναι συστημικό. Οφείλεται στις διαφορετικές οικονομικές δομές των βόρειων σε σχέση με τις περιφερειακές νότιες κυρίως ευρωπαϊκές χώρες. Το ευρώ είναι ένα κουστούμι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Γερμανίας κυρίως, η οποία  παράγει ολιγοπωλειακά προϊόντα έντασης κεφαλαίου, υψηλής τεχνολογίας και καινοτομίας. Τα προϊόντα αυτά, εμπεριέχουν ελάχιστο κόστος πρώτων υλών ή εργασίας. Έτσι, η παραγωγή του στοιχίζει ελάχιστα, αλλά επειδή δεν υπάρχουν ανταγωνιστές, ( ή υπάρχουν ελάχιστοι), η τιμή πώλησής του, ορίζεται αυθαίρετα πολύ υψηλή, με συνέπεια τα περιθώρια κέρδους να είναι τεράστια. Ένας σύγχρονος μαγνητικός τομογράφος, λχ. της Seamens, πωλείται πολύ ακριβά γιατί θεωρείται αναγκαία η αγορά του στη διεθνή αγορά. Πέρα από το γεγονός ότι η συγκεκριμένη εταιρεία, όπως και άλλες, φροντίζουν να έχουν ένα «καλολαδομένο» δίκτυο αγοραστών σε όλες τις χώρες.  Έτσι το σκληρό ευρώ, αυτό το συγκεκαλυμμένο μάρκο, ευνοεί κυρίως τη χώρα δυνάστη της Ευρώπης, η οποία σωρεύει τεράστια συναλλαγματικά πλεονάσματα και κερδοσκοπεί από τη διαφορά των spreads και τα χαμηλά, μηδενικά ή και αρνητικά επιτόκια ομολόγων και καταθέσεων  που συλλέγει μαζικά από όλες τις χώρες, αφού θεωρείται ασφαλής επενδυτικός προορισμός.

Ποια είναι δηλ. η διαφορά με την περίπτωση της Ελλάδας ;

Ό κύριος προσανατολισμός της περιφερειακής ελληνικής οικονομίας στον τουρισμό και τη γεωργία, απαιτεί παραγωγική διαδικασία έντασης εργασίας. Χρειαζόμαστε δηλ. πολλά εργατικά χέρια, το κόστος των οποίων δεν μπορεί να συμπιεστεί κάτω από ένα ορισμένο επίπεδο, ώστε το συνολικό κόστος παραγωγής να είναι χαμηλότερο ή ίσο με αυτό των ανταγωνιστών μας. Το δωμάτιο ενός ελληνικού ξενοδοχείου, στοιχίζει περίπου το διπλάσιο απ’ ότι ένα αντίστοιχο στην Τουρκία, στην Αίγυπτο, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, στην Ουγγαρία. Γι’ αυτό και η Κωσταντινούπολη, το Κάιρο, το Βουκουρέστι, η Βουδαπέστη, κλπ., πλημμυρίζουν από Έλληνες τουρίστες, αφού στοιχίζουν λιγότερο από ότι ο Πόρος και πολύ λιγότερο από ότι η Πάρος. Την ίδια ώρα, με τη συνθήκη του Σέγκεν, δε μας επιτρέπεται να δεχθούμε μαζικά τουρίστες απο χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα. Πρόκειται για άλλη μια παραγνωρισμένη αλλά  σοβαρά βλαπτική για τη χώρα μας ευρωπαϊκή και δυτική ιδιαιτερότητα. Λόγω του σκληρού ευρώ καταστρέφεται η αγροτική μας παραγωγή.  Τα πορτοκάλια, τα λεμόνια, τα ροδάκινα, τα κεράσια οι ελιές μας πέφτουν από τα δέντρα και σαπίζουν, αφού οι εισαγωγές από τη μακρινή Αργεντινή, το Μαρόκο, την Αίγυπτο, κλπ., είναι φτηνότερες. Και αυτό γιατί ακόμη και ο ποιο χαμηλά αμειβόμενος εργατης γης που αμοίβεται σε ευρώ, Έλληνας ή μετανάστης, στοιχίζει πολύ ποιό ακριβά απο ότι σε μια ανταγωνιστική μας χώρας που τον πληρώνει σε υποτιμημένο νόμισμα.

Έχει ακουστεί ότι οι Γερμανοί εξάγουν λάδι στην Ελλάδα. Αν είναι αλήθεια πως γίνεται αυτο, αφού δεν υπάρχουν ελιές στη Γερμανία ;

Οι Γερμανοί όπως και οι Ολανδοί, αγοράζουν πολύ φτηνά αγροτικά προιόντα, λάδι, οπωροκηπευτικά, κλπ., από Μεσογειακές χώρες με υποτιμημένα –μαλακά νομίσματα όπως η Τουρκία, το Μαρόκο, η Αλγερία, τα βαφτίζουν ευρωπαϊκά και τα επανεξάγουν στην Ελλάδα, παραβιάζοντας φυσικά τους Κοινοτικούς κανονισμούς. Την ίδια ώρα, στα ελληνικά ναυπηγεία απαγορεύεται να αναλάβουν παραγγελίες εκτός και αν προέρχονται αποκλειστικά από το ελληνικό πολεμικό ναυτικό. Αυτό επιβάλλεται ως επιβολή κυρώσεων για παραβίαση Κοινοτικών κανόνων, επειδή υπήρξε κάποια άμεση ή έμμεση κρατική ενίσχυσή τους. Στην πραγματικότητα, με τον τρόπο αυτό τα ναυπηγεία της νησιώτικής Ελλάδας, τα μεγαλύτερα ναυπηγεία της Μεσογείου, οδηγούνται σε κλείσιμο. Όπως και το σύνολο της βαριάς βιομηχανίας μας, τα χαλυβουργεία, η τσιμεντοβιομηχανία, που αδυνατούν να ανταγωνιστούν  τις γειτονικές μας χώρες όπως η Τουρκία, λόγω του σκλητού ευρώ και του υψηλού κόστους ενέργειας.  

Όμως, έγκυροι οικονομικοί παράγοντες και οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι η έξοδος της χώρας μας απο το ευρώ θα είναι καταστροφική.

Αυτό το υποστηρίζουν ολοένα και λιγότεροι σοβαροί οικονομικοί αναλυτές, απο τους οποίους ο πλέον γνωστός είναι ο Κύπριος Πισσαρίδης. Αντίθετα, την επιστροφή μας στη δραχμή υποστηρίζουν οι περισσότεροι έγκριτοι διεθνείς αναλυτές όπως Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, Πωλ Κρούγκμαν, Τζόζεφ Στίγκλιτς, Κένεθ Ρογκόφ, Ότμαρ Ίσιγκ, Τόμας Μάγερ, Μάρτιν Σμίθ, Νουλιέλ Ρουμπινί, Μαρτσέλο ντε Κέκο, Χανς Βέρνερ Σίν, Χάνσ-Πέτερ Φρίντριχ, Κλάους Κάστνερ, Χέλμουτ Σλέσιγκερ, Μάικαελ Φούκς, Ζακ Σαπίρ, Τζώρτζ Σόρος, Αντρέ Τυρί, Σίμον Ντρέικ, Τζώρτζ Φρίτμαν του Statfort Institute, οι Ιάπωνες του Νoμούρα, ο Σίμον Ντέρικ της Mellon Bank of New York, εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ σε έκθεσή τους το Μάρτιο του 2012, όπως και πολλοί-πολλοί άλλοι. Οι απόψεις που εκφέρονται εδώ στηρίζονται και σε μελέτες του υπογράφοντος στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Υπάρχουν και στην Ελλάδα πολλοί σοβαροί αναλυτές, επιχειρηματίες, ακόμα και τραπεζίτες που υποστηρίζουν τις ανοικτά απόψεις αυτές και πολλοί περισσότεροι που δεν το δηλώνουν ανοικτά λόγω της τρομοκρατίας που έχει επιβληθεί ανοήτως από το κατεστημένο. Ορισμένοι δηλώνουν εντίμως ότι δε γνωρίζουν το θέμα. Και άλλοι, εμμένουν από πείσμα στις αρχικές τους απόψεις υπέρ του ευρώ, γιατί θεωρούν ότι αν αλλάξουν στάση, αυτό θα θεωρηθεί «κολοτούμπα». Πάντως, ολοένα και μεγαλύτερο διεθνών κύκλων, όπως και  του ελληνικού λαού,  βλέπει την αναγκαιότητα της εξόδου της χώρας μας από την ευρωζώνη. Και σήμερα πλέον είναι η πλειοψηφία, η οποία φιμώνεται από τα συστημικά ΜΜΕ.

Η συνταγή της Τρόικας για περικοπές δημοσίων δαπανών, μισθών συντάξεων και λιτότητα γενικότερα, ήταν σωστή ή μήπως  εφαρμόστηκε λανθασμένα;

Η δημοσιονομική πειθαρχία, η πάταξη της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς, της γραφειοκρατίας του συντεχνιακού κράτους, ήταν και  είναι απαραίτητες. Όμως, οι τεράστιες αυξήσεις στο ΦΠΑ, στους φόρους, στις έκτακτες εισφορές κλπ., έχουν  αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη βραχυπρόθεσμα, γιατί επειδινώνουν την ύφεση και αυξάνουν το έλλειμμα. Ετσι, δημιουργείται ένας  φαύλος κύκλος που οδηγεί σε ασφυξία την αγορά και την οικονομία. Οι επιχειρήσεις έχουν ζημιές ή κλείνουν, με συνέπεια να χάνονται φορολογικά και ασφαλιστικά έσοδα. Γι’ αυτό,  η υιοθέτηση της αναγκαίας δημοσιονομικής πειθαρχίας πρέπει να γίνει πιο σταδιακά, ώστε να περιορίσει το βάρος στα δημόσια οικονομικά. Όπως έχει δείξει η διεθνής εμπειρία, η δημοσιονομική πειθαρχία είναι αναγκαίο να συνδυαστεί με υποτίμηση του νομίσματος, αφού ένα υπερτιμημένο νόμισμα οδηγεί σε μεγάλο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών.Με την  υποτίμηση του νομίσματος, αποκαθίσταται η ανταγωνιστικότητα, η εγχώρια και η εξωτερική ζήτηση  και η αναπτυξιακή δυναμική της χώρας. Η ανάπτυξη μπορεί να έρθει μόνο με την αύξηση των εξαγωγών και τη μείωση των εισαγωγών, ώστε να βελτιωθεί το εμπορικό ισοζύγιο και να μειωθούν τα ελλείμματα.Και επί πλέον να αυξηθεί η εσωτερική ζήτηση ώστε να ενισχυθεί η εγχώρια παραγωγή και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.

Είναι αλήθεια ότι,  οικονομικοί παράγοντες και οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι η έξοδος της χώρας μας απο το ευρώ θα είναι καταστροφική.

Σχεδόν κανένας σοβαρός διεθνής οικονομολόγος κύρους δεν υποστηρίζει πλέον την παραμονή μας στο ευρώ. Αντίθετα, τη μετάβαση  στη δραχμή υποστηρίζουν οι περισσότεροι έγκριτοι διεθνείς αναλυτές όπως Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, Πωλ Κρούγκμαν, Τζόζεφ Στίγκλιτς, Κένεθ Ρογκόφ, Ότμαρ Ίσιγκ, Τόμας Μάγερ, Μάρτιν Σμίθ, Νουλιέλ Ρουμπινί, Μαρτσέλο ντε Κέκο, Χανς Βέρνερ Σίν, Χάνσ-Πέτερ Φρίντριχ, Κλάους Κάστνερ, Χέλμουτ Σλέσιγκερ, Μάικαελ Φούκς, Ζακ Σαπίρ, Τζώρτζ Σόρος, Αντρέ Τυρί, Σίμον Ντρέικ, Τζώρτζ Φρίτμαν του Statfort Institute, οι Ιάπωνες του Νoμούρα, ο Σίμον Ντέρικ της Mellon Bank of New York, εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ σε έκθεσή τους το Μάρτιο του 2012, όπως και πολλοί-πολλοί άλλοι. Οι απόψεις που εκφέρονται εδώ στηρίζονται και σε μελέτες του υπογράφοντος στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Υπάρχουν και στην Ελλάδα πολλοί σοβαροί αναλυτές, επιχειρηματίες, ακόμα και τραπεζίτες που υποστηρίζουν τις ανοικτά απόψεις αυτές και πολλοί περισσότεροι που δεν το δηλώνουν ανοικτά λόγω της τρομοκρατίας που έχει επιβληθεί ανοήτως από το κατεστημένο. Ορισμένοι δηλώνουν εντίμως ότι δε γνωρίζουν το θέμα. Και άλλοι, εμμένουν από πείσμα στις αρχικές τους απόψεις υπέρ του ευρώ, γιατί θεωρούν ότι αν αλλάξουν στάση, αυτό θα θεωρηθεί «κολοτούμπα». Πάντως, ολοένα και μεγαλύτερο διεθνών κύκλων, όπως και  του ελληνικού λαού,  βλέπει την αναγκαιότητα της εξόδου της χώρας μας από την ευρωζώνη. Και σήμερα πλέον είναι η πλειοψηφία, η οποία φιμώνεται από τα συστημικά ΜΜΕ.

Τι  είναι  η λεγόμενη συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή

Το σχέδιο της  συντεταγμένης μετάβασης στη δραχμή,  με το  φιλικό Grexit, μπορεί να  αξιοποιήσουμε  προς όφελος της  χώρας μας, τον υφιστάμενο σήμερα πόλεμο νομισμάτων ανάμεσα στο δολάριο και το ευρώ, ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία. Η τελευταία  προωθεί τη δημιουργία μιας περιχαρακωμένης ισχυρής  γερμανικής ευρωζώνης με αυστηρούς κανόνες και υπερτιμημένο νόμισμα, με στόχο τη διεθνή γεωπολιτική του αναβάθμιση  και τη μερική υποκατάσταση του δολαρίου από το ευρώ ως ανταλλαγματικού νομίσματος στις διεθνείς συναλλαγές. Στα σχέδιά του αυτά δε χωράει σήμερα η Ελλάδα. Αν ανατραπούν οι αυστηροί κανόνες της γερμανικής ευρωζώνης για τη χώρα μας, τότε θα πρέπει να γίνει το ίδιο για την Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και την ίδια τη Γαλλία. Και οι φιλοδοξίες για τη γερμανική υπερκυριαρχία που προωθείται με υπερόπλο το ευρώ θα ανατραπούν.  Αφού θέλετε το «ευρώ πάση θυσία», θα υποστείτε όλες τις βαριές θυσίες που απαιτούνται γι’ αυτό λέει ξεκάθαρα ο Βόλφαγκ Σόϊμπλε.Αντίθετα,  η Ουάσιγκτον, με ουρά της τη συνηγορία του Παρισιού, επέμεινε, επιμένει μέχρι υστερία και μέχρι σήμερα έχει πετύχει την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Θέλει μεν μια αρκετά ισχυρή Γερμανία  ως ανάχωμα απέναντι στη Ρωσική αρκούδα, αλλά όχι πανίσχυρη σε βαθμό που θα αμφισβητήσει τη διεθνή πρωτοκαθεδρία της στο δυτικό κόσμο. Στη βάση αυτού του σκηνικού, βρίσκεται ο υπόγειος πόλεμος νομισμάτων ανάμεσα στο δολάριο και το ευρώ, όπου συμμετέχει και το Κινέζικο γουάν. Και η Ελλάδα όπως και οι άλλες χώρες της νότιας ευρωζώνης κυρίως, είναι τα θύματα στη μάχη αυτή των θηρίων. 

Πως δραστηριοποιείται η σημερινή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με το πολύ σημαντικό αυτό ζήτηαμα

Μέσα στην παραζάλη του νομισματικού αυτού πολέμου, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τη χειρότερη επιλογή για τη χώρα μας, προσκολλώμενος και  υπακούοντας στις βουλές και τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον, η οποία προσέφερε αόριστες υποσχέσεις υποστήριξης για την Ελλάδα. Έτσι, το Αμερικανοκρατούμενο ΔΝΤ, πιέζει τη Γερμανία για χαλάρωση της περιοριστικής νομισματικής πολιτικής ώστε να αδυνατήσει το ευρώ και στη μερική αναδιάρθρωση του χρέους για να ανατραπούν οι αυστηροί κανόνες της ευρωζώνης. Οι μικρές χώρες που επιβιώνουν από τον πόλεμο αυτό, είναι εκείνες που κατορθώνουν να κρατήσουν αποστάσεις από τα θηρία και να ελιχθούν έξυπνα ανάμεσα στο άγριο ποδοβολητό τους. Δυστυχώς η δική μας χώρα μας δεν ανήκει στην κατηγορία αυτή, δόξα να έχει η ΠΦΑ  αλλά και η νεο-δεξιά όπως και  οι άλλες κοινοβουλευτικές δυνάμεις που ομνύουν στο γελοίο όσο και αυτοκαταστροφικού δόγμα του «πάση θυσία στο ευρώ»

Ποιά η διαφορά της συντεταγμένης από την  άναρχη μετάβαση στη δραχμή

Η κορυφαία διαφορά της συντεταγμένης από την άναρχη μετάβαση είναι ότι, με την πρώτη μπορούμε να ελπίζουμε βάσιμα σε έξοδο από την κρίση και αποκατάσταση της εθνικής μας οντότητας και αναπτυξιακής δυναμικής. Ενώ με τη δεύτερη, είναι βέβαιη η εθνική καταστροφή, ίσως μεγαλύτερη και απ’ αυτήν που βιώνουμε μέσα στην τραγική μνημονιακή ευρωζώνη. Η άναρχη μετάβαση στη δραχμή όπως υποστηρίζεται από ορισμένους κύκλους, συνεπάγεται μονομερή στάση πληρωμών και έκδοση εθνικού νομίσματος σε αναλογία 1 : 1 προς το ευρώ. Μια τέτοια εξωπραγματική και ανεφάρμοστη θέση, εκτός των άλλων, μπορεί να οδηγήσει  τη χώρα μας στον γκρεμό. Υπερεκτιμά ανεύθυνα  τις δυνάμεις μας απέναντι στηνπολιτική και οικονομική υπεροπλία των δανειστών και είναι πολύ πιθανό η υιοθέτησή της να καταλήξει σε νέα Μικρασιατική καταστροφή. Με τα ισχύοντα τώρα γεωπολιτικά δεδομένα, αν τα θηρία της διεθνούς σκηνής αποφασίσουν να μας συντρίψουν στην περίπτωση που δεν έχουμε ισχυρές πλάτες, κάτι που συμβαίνει σήμερα, τότε θα το κάνουν χωρίς δισταγμό. Θα τινάξουν την οικονομία μας στον αέρα με τον πληθωρισμό στο ζενίθ και θα παραδώσουν την Κύπρο, τη Θράκη και το μισό Αιγαίο στον επίβουλο  και αδηφάγο ανατολικό γείτονα. Μια τέτοια τραγική εξέλιξη είναι πολύ πιθανή αν υιοθετήσουμε τις αφρονες φωνές για μονομερή στάση πληρωμών. Αν αυτή η άποψη είναι άκρως επικίνδυνη, η κωμική θέση παρόμοιων κύκλων για ισοτιμία του νέου εθνικού νομίσματος σε επίπεδα 1: 1 με το ευρώ, που αναδεικνύει πλήρη άγνοια οικονομικής σκέψης. Η ελεγχόμενα συγρατημένη υποτίμηση της νέας δραχμής αποτελεί το μεγαλύτερο όπλο για την ανάκτηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της χώρας μας, κάτι που το υποστηρίζουν όλοι οι διαπρεπείς διεθνείς οικονομολόγοι. Οι υποστηρικτές  της άναρχης μετάβασης, αναφέρουν επίσης διάφορα αστήρικτα επιχειρήματα, όπως μεταξύ άλλων ότι, εφ’ όσον υπάρξει διπλό νόμισμα, το δεύτερο η δραχμή δηλ., θα υποτιμηθεί ραγδαία έναντι του σκληρού ευρώ. Αντιπαρέρχονται το γεγονός ότι, ο ίδιος ο Σόϊμπλε έχει δεσμευτεί ότι, σε περίπτωση Grexit (που το υποστηρίζει για τους δικούς του λόγους),θα στηρίξει τη νέα δραχμή για να μην υποτιμηθεί κάτω του 25% και παράλληλα θα μας χορηγήσει 50 δις. Επί πλέον, ο πληθωρισμός μπορεί να συγκρατηθεί αν δεν εκδοθεί πληθωριστικό χρήμα και η κυκλοφορία του συμβαδίζει με το δείκτη Μ2 που αντιστοιχεί στο 15-20% του ΑΕΠ. Αλλά για να τα γνωρίζει αυτά κάποιος πρέπει να έχει βασικές γνώσεις οικονομικής επιστήμης.