Και στο τέλος χάνουν οι Γερμανοί

Η χώρα βιώνει μια δεύτερη βελούδινη Γερμανική κατοχή όχι με τα όπλα όπως το 1940, αλλά με ένα πιο αποτελεσματικό όπλο, τράπεζες και το νόμισμα, το ευρώ. Η οικονομική καταστροφή που έχει επιφέρει ο συνδυασμός του ακριβού ευρώ και της πολιτικής της ακραίας λιτότητας που έχει επιβάλλει στην Ευρώπη οι απόγονοι των επιθετικών προγόνων τους, είναι πλέον ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Η ευρωζώνη είναι η μόνη ευρύτερη περιοχή κρατών με αναιμική ή αρνητική οικονομική πορεία, όπως μαρτυρούν όλα τα έγκυρα στατιστικά στοιχεία. Η κρίση που έπληξε τη διεθνή οικονομία το 2009, έχει σήμερα ξεπεραστεί από τις περισσότερες χώρες διεθνώς με εξαίρεση την ευρωζώνη, με ακραίες εκφάνσεις, αυτές των χωρών του νότου.

Όσοι δε βλέπουν αυτή την απτή πραγματικότητα, απλά εθελοτυφλούν ή έχουν δόλια σκοπιμότητα. Το τραγικό είναι ότι, η οικονομική καχεξία της ευρωζώνης, εκτός από τις χώρες του νότου τις οποίες έχει γονατίσει, επεκτείνεται ραγδαία και στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Η δεύτερη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομία, η Γαλλία, παραπαίει οικονομικά και το ίδιο συμβαίνει με την Ιταλία, όπως και την Ισπανία. Όμως, εκείνο που ανατρέπει το μεγαλοϊδεατισμό των Μέρκελ και Σόϊμπλε είναι το γεγονός ότι, τελευταία φαίνεται να αδυνατίζει και η οικονομία της κραταιάς Γερμανίας. Αυτό δικαιώνει  όσους υποστηρίζουν ότι, ιός της οικονομικής ασθένειας του νότου είναι αναμενόμενο να μεταδοθεί και στο βορρά.Ένας μεηγαλοϊδεαιτισμός που είναι φυσικό να έρχεται σε σύγκρουσε με την υπερκυριαρχία των ΗΠΑ στο δυτικό στρατόπεδο και να υφίσταται τις αναμενόμενες συνέπειες

Σε συνάρτηση με την αθρόα εισβολή μεταναστών και προσφύγων, ακολουθεί η αλματώδης ανάπτυξη και εκλογική αποδοχή των αντί-ευρώ κομμάτων κυρίως στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην ίδια τη Γερμανία, το AfD σημειώνει αλματώδη άνοδο σε όλες τις περιφερειακές εκλογές  και το ίδιο συμβαίνει με τον Μπέπε Γκριλο στην Ιταλία, τη Μαρί Λεπέν στη Γαλλία.

Μόνο στις χώρες υπό βελούδινη γερμανική κατοχή του αδύναμου νότου, Ελλάδα, Κύπρο, Ισπανία,Πορτογαλία, που έχουν πληγεί περισσότερο από το σκληρό ευρώ, η φωνή του ευρωσκεπτικισμού, παραμένει αναιμική, όσον αφορά την επίσημη κομματική της εκπροσώπηση. Και τα απολύτως καθυποταγμένα κεντρικά ΜΜΕ φυσικά, ακολουθούν μια ανενδοίαστη γερμανόπληκτη δημοσιογραφική γραμμή.

Στη χώρα μας, ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα αριστερογενές κόμμα, ομνύει στο ιερό δισκοπότηρο-σύμβολο της νεο-γερμανικής κατοχής, το ευρώ-μάρκο. Και αυτό, για να μη θυμώσουν τα μεγάλα αφεντικά και ειδικότερα οι ΗΠΑ που είναι εκείνες οι οποίες επιμένουν και έχουν επιτύχει την παραμονή μας στην ευρωζώνη.

Όμως, κοντός ψαλμός αλληλούια.  Στην Ιταλία καλπάζει το κόμμα των πέντε Αστέρων του Μπέμπε Γκριλ που έχει δηλώσει ότι με την επερχόμενη  βέβαια νίκη του στις εκλογές του 2017,θα απαλλάξει τη χώρα του από το ευρώ. Αν η μεγάλη Ιταλία οδηγηθεί σε Italexit,  δύσκολα θα κρατηθεί η συνοχή του γερμανικού οικοδομήματος. Ανάλογες αρνητικές καταστάσεις ενάντια στο ευρώ επικρατούν και στη Γαλλία, ενώ η Μεγάλη Βρετανία έφυγε οριστικά από την ΕΕ.

Το σημαντικότερο όλων όμως είναι το γεγονός ότι, η Γερμανία των Μέρκελ-Σόϊμπλε, χάνει τη γεωπολιτική της σημασία ως κεντρικό αντίβαρο απέναντι στη Ρωσία μετά το Brexit και κυρίως τη νίκη του Ντ. Τράμπ και την προοπτική προσέγγισής του με τον Πούτιν, 

Με τη νέα άτυπη συμμαχία που διαμορφώνεται, με τις ΗΠΑ, Ρωσία, Μ.Βρετανία,Γαλλία και την Ιταλία μαζί αυτή τη φορά, θα αποκαθηλώσει και πάλι το γερμανικό νεο-ιμπεριαλισμό και θα καθυποτάξει τους επιτιθέμενους νεοναζί. Έτσι και αυτή τη φορά στο τέλος χάνουν οι Γερμανοί.