Στο σύντομο κείμενο και στο βίντεο εδώ, γίνεται μια τρυφερή αναφορά για τη μοναδική σχέση πατέρα και κόρης, γιατί πολλοί απο εμάς βιώνουμε παρόμοια συναισθήματα. Φυσικά αυτό δεν παραγνωρίζει τα γενικότερα ισχυρά συναισθήματα του γονιού προς παιδί, κόρης ή αγοριού. Τα παιδιά μας, τα δικά μας παιδιά αλλά και όλα τα παιδια της πατρίδας μας, είναι η συνέχεια η δική μας και της ίδιας της χώρας που μας γέννησε και τους γέννησε. Μιας όμορφης πατρίδας που κινδυνεύει σήμερα απο εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς. Ας ευχηθούμε να είναι καλά τα παιδιά μας, να γυρίσουν πίσω εδώ όσα αναγκάζονται να ξενιτευτούν στο εξωτερικό και όλοι μαζί να αποτινάξουν την κακοτραχηλία του σήμερα, να χτίσουν μια καλύτερη πατρίδα, τη δική μας, τη δική τους πατρίδα. Καλά Χριστούγεννα σε όλους.
Ο Λευτέρης Πανούσης από τον οποίο αλίευσα το εύρημα γράφει :
Βουτηγμένος μέσα στην τραγωδία των καιρών μας, ήρθε άξαφνα στον νου μου η θύμιση ενός χορού που είχα δει κάποτε - ίσως σε μίαν άλλη Ελλάδα, παλαιϊκή και αθώα, μιαν Ελλάδα που δεν υπάρχει πια...Κι ύστερα έπεσα απάνου σε τούτο εδώ το βίντεο, που γυροφέρνει στο διαδίκτυο, ίσια για να μας θυμίσει πως ο άνθρωπος όσο και αν εξέπεσε, δεν έπαψε [ακόμα] να είναι ο Εκλεκτός της Δημιουργίας.Και μην φανταστείτε ότι πρόκειται για κανέναν έξαλλο χορό, όπου επαγγελματίες ορχηστές επιδεικνύουν τη δεξιοτεχνία τους [σαν αυτές τις λεχριτείες που μας έχει συνηθίσει η τηλοψία...]Όχι... Κάθε άλλο...Ήταν απλά ο χορός ενός μπαμπά με την κόρη του, στο γλέντι του γάμου της.
Ο,τι πιο τρυφερό, πιο ανθρώπινο, πιο ζεστό έχω δει ποτέ μου.
Μπαμπάς και κόρη - η τρυφερότητα όλου του κόσμου σε χορευτικά βήματα.
Δείτε το να καθαρίσει η ψυχή σας, από την επελαύνουσα βαρβαρότητα...
https://youtu.be/2TuNszPnLO0
Η σχέση μπαμπάς-κόρη είναι μια εικόνα του πως θα μπορούσε να είναι ο κόσμος, αν ο καθένας μας δέχονταν τον άλλον, τέτοιον όπως είναι και όχι όπως θα ήθελε αυτός να είναι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου