Η Ευρωπαϊκή Ένωση παραβιάζει το ίδιο της το Σύνταγμα στην περίπτωση της Ελλάδας

Η παράγραφος 7 του άρθρου 42 ( πρώην άρθρο 17) της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση αναφέρει ότι «σε περίπτωση κατά την οποία κράτος μέλος δεχθεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα άλλα κράτη μέλη οφείλουν να του παράσχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Αυτό δεν επηρεάζει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας ορισμένων κρατών μελών».Με το άρθρο αυτό είναι ξεκάθαρο  ότι, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι

υποχρεωμένη να υποστηρίξει την Ελλάδα σε περίπτωση επίθεσης από άλλη χώρα. Η ΕΕ με τη σιγή ιχθύος που τηρεί απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας, παραβιάζει την ίδια την ιδρυτική της συνθήκης, με άλλα λόγια το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα.

Η Τουρκία, υποψήφια χώρα για ένταξη στην ΕΕ και με δική μας συναίνεση, αφού κατέλαβε παράνομα τη Βόρεια Κύπρο και έβαλε πόδι σε ένα μικρό ελληνικό νησί, τα Ίμια, τώρα αμφισβητεί ευθέως την εδαφική μας ακεραιότητα. Μας οδηγεί σε κούρσα εξοντωτικών αμυντικών εξοπλισμών, διογκώνοντας το τεράστιο χρέοςς μας που το μεγαλύτερο μέρος του συνδέεται με τον ίδιο λόγο. Όλο αυτό το θεάτρο του παράλογου γονατίζει ακόμα περισσότερο την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία, η οποία είναι από τις λίγες χώρες που αντεπεξέρχεται στο ακέραιο στις οικονομικές και στρατιωτικές υποχρεώσεις της στο ΝΑΤΟ.

Επισημαίνεται εδώ ότι, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διαθέτει ανεξάρτητη άμυνα και ασφάλεια. Αναγνωρίζει ότι η στρατιωτική της άμυνα εξαρτάται από την Βορειοατλαντική Συμμαχία, δηλαδή από το ΝΑΤΟ. Αυτό είναι καταγεγραμμένο επίσημα, τόσο μέσα στο αρχικό Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που καταψηφίσθηκε από τους Γάλλους και τους Ολλανδούς το 2005 (Άρθρο Ι-41, παράγραφος 2), όσο και στην Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία αντικατέστησε το Σύνταγμα εκείνο, στο Άρθρο 42 (πρώην Άρθρο 17) παράγραφος 2.

H Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ υπέγραψαν την «Συμφωνία του Βερολίνου+» η οποία περιλαμβάνει ειδικούς κανονισμούς στρατιωτικής συνεργασίας της ΕΕ με το ΝΑΤΟ, στις 16 Δεκεμβρίου 2002. Βάσει αυτής της συμφωνίας, το ΝΑΤΟ δίνει την δυνατότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση να χρησιμοποιεί το υλικό και τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ που βρίσκονται σε ευρωπαϊκό έδαφος, σε περίπτωση που θα ήθελε η ΕΕ να δράσει ανεξάρτητα από αυτό σε μια διεθνή κρίση, υπό τον όρο να μην επιθυμεί στην περίπτωση αυτή να δράσει το ίδιο το ΝΑΤΟ.

Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι, η ΕΥραπαίκή Ένωση έχει κατ’ εξοχήν υποχρέωση να συνδράμει  μια χώρα – μέλος της όπως η Ελλάδα σε περίπτωση στρατιωτικής απειλής σε βάρος της, αξιοποιώντας τις ένοπλες δυνάμεις υπο την ηγεσία του ΝΑΤΟ που είναι άλλωστε εγκατεστημένο και στη χώρα μας.