Μακάρι να γινόμασταν Αργεντινή

Η τέως  Προέδρου της Αργεντινής Κριστίνα Κίρχνερ που βρίσκεται στην Ελλάδα αυτές τις μέρες, έχει υποστεί μια κολοσσιαία αρνητική επίθεση από το διεθνές και το ημέτερο μιντιακό συστημικό καθεστώς, σε βαθμό που αρκετοί ελλιπώς πληροφορημένοι συμπολίτες μας να τοποθετούνται εχθρικά απέναντί της. Στο διαδίκτυο με λύπη μου διάβασα επιθέσεις κατά της  Κίρχνερ με αναφορά σε διώξεις που την έχει υποβάλλει το σημερινό ποδηγετούμενο από τις ΗΠΑ αντίπαλο κόμμα των Cambiemos του Μαουρίσιο Μάκρι, το οποίο κέρδισε τις εκλογές του 2015 με μόλις 1,5% διαφορά και αφού οι διάδοχοι του κόμματος της Κίρχνερ διασπάστηκαν. 

Στις εκλογές εκείνες, η Κριστίνα Κίρχνερ δεν είχε από το Σύνταγμα δικαίωμα επανεκλογής, αφού είχε κερδίσει τις δύο προηγούμενες. Συνολικά ο Νέστωρ και η Κριστίνα Κίρχνερ με το κόμμα των Περονιστών, των Kirtsenists κέρδισαν όλες τις εκλογές και κυβέρνησαν τη χώρα για δεκατρία συνεχόμενα χρόνια, από το 2003 μέχρι το 2015,βγάζοντάς την από την καταστροφή όπου είχε οδηγηθεί από τις πολιτικές του ΔΝΤ, τη λιτότητα και τη σύνδεση του πέσος με το δολάριο και την αδυναμία της χώρας να ασκήσει αυτοδύναμη δημοσιονομική και νομισματική πολιτική. Στις επόμενε εκλογές όμως, του 2019 ή και ίσως νωρίτερα, η Κριστίνα Κίρχνερ θα είναι υποψήφια και η αναμενόμενη νίκη της είναι που τρομοκρατεί τους αντιπάλους της.

Στη χώρα μας έχουν γραφεί απίθανα ψέματα για την περίπτωση της συγκεκριμένης χώρας, σε μια προσπάθεια να μην μπει και σε εμάς το «ζιζάνιο» να ακολουθήσουμε το παράδειγμά της. Το κεντρικό μοτίβο της σχετικής προπαγάνδας ήταν "προσοχή να μην γίνουμε Αργεντινή" Και όμως στην πραγματικότητα "μακάρι να γινόμασταν Αργεντινή" και να είχαμε βγει από την παγίδα χρέους, τη φτώχεια και την απέραντη δυστυχία που έχει επιβληθεί στη  χώρα μας από τη γερμανική ευρωφυλακή. Αλλά δούμε την παράλληλη πορεία των δύο χωρών.

Οι Κίρχνερ παρέλαβαν το χρέος της Αργεντινής το 2003 στο 150% του ΑΕΠ. Με την αποσύνδεση του πέσος από το δολάριο, τη στάση πληρωμών και την Κεϋνσιανή αναπτυξιακή πολιτική τους, το χρέος μειώθηκε στο 9% του ΑΕΠ. Στην Ελλάδα, το χρέος σχεδόν διπλασιάστηκε μέσα στην ευρωζώνη και ειδικότερα μετά το 2008. Με το PSI στις 21 Ιουλίου 2011, ρυθμίστηκαν χρέη 168 δις., τα μισά ή και περισσότερα, με κούρεμα ομολόγων ελληνικών δημόσιων φορέων και ιδιωτών. Παρ’ όλα  αυτά, το χρέος της χώρα μας συνεχίζει να αυξάνεται και από 129% του ΑΕΠ, έχει ξεπεράσει στο 180%. Και έχει μέλλον μπροστά του δόξα να έχει το «πάση θυσία στο ευρώ»

Σύμφωνα με στοιχεία του Economist  (Ο κόσμος το 2014), τo κατά κεφαλή ΑΕΠ της Ελλάδας το 2014, ήταν 20.240 και της Αργεντινής 10.870. Όμως, για να γίνουν σωστές συγκρίσεις, χρησιμοποιείται ο δείκτης ΙΑΔ δηλ. το ΑΕΠ σε Ισοτιμία Αγοραστικής Δύναμης. Σύμφωνα πάντα με τον Economist, το κατά κεφαλήν ΙΑΔ της Ελλάδας το 2014 ήταν 24.970 και της Αργεντινής 19.490, δηλ. δεν απέχουν πολύ μεταξύ τους. Όμως, το ΑΕΠ της Αργεντινής σημείωσε σταθερή ετήσια ανάπτυξη της τάξης του 7-8% από το  2002, όταν η χώρα αποσυνδέθηκε από το δολάριο, ενώ αυτό της Ελλάδας κατρακυλά στα Τάρταρα. 

Στην Ελλάδα το ΑΕΠ από την αρχή της κρίσης, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία έχει  υποχωρήσει σε επίπεδα άνω του 35% ενώ η ανεργία σκαρφάλωσε. στο 25% και πάνω από 50% για τους νέους. Αυτό σημαίνει ότι, η ζωή στην Αργεντινή βελτιώθηκε σημαντικά, ενώ στη χώρα μας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Εδώ υποφέρουν οι άνθρωποι και οι αριθμοί και όχι στην Αργεντινή.

 Ο επίσημος ετήσιος πληθωρισμός στην Αργεντινή στην επίμαχη περίοδο ήταν της τάξης του 10%, ενώ και οι πλέον εχθρικές διεθνείς εκτιμήσεις τον υπολογίζουν σε 20%. Ακόμα και ένας πληθωρισμός της τάξης του 10-15%, είναι προτιμότερος από τον αρνητικό πληθωρισμό που βιώνει η χώρα μας, ο οποίος οδηγεί σε πλήρη απονέκρωση την ελληνική οικονομία. 

Υποστηρίζεται  ότι, η Αργεντινή διέγραψε χρέη 65 δις, με τίμημα υψηλό πληθωρικό και με αποκλεισμό της από τις αγορές. Η Αργεντινή πράγματι αποκλείστηκε από τις λεγόμενες αγορές, τα κερδοσκοπικά funds, όπως ο αχόρταγος Γύπας Πολ Σίνγκερ. Άλλοι επενδυτές όμως όπως ακόμα και ο πολύς Τζώρτζ Σόρος, ο Κάϊλ Μπάς, επένδυσαν στην Αργεντινή και έχουν στραφεί με αγωγές κατά του Σίγκερ και των ομοίων του. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι, το Χρηματιστήριο του Μπουένος Άϋρες παρουσίασε την ίδια περίοδο τις καλύτερες επιδόσεις διεθνώς, παρ΄ όλη την τεχνητή χρεοκοπία που τις επέβαλαν Αμερικάνικα δικαστήρια.

Έχουν δίκιο οι "Αργεντινολόγοι" σχετικά με τη μεγάλη αποζημίωση που προσέφερε η Αργεντινή στου Γύπες τύπου Πολ Σίνγκερ  με κέρδη (της τάξης του 300% ) . Αλλά αυτό δείχνει αφ’ ενός τη συναλλαγματική της ευχέρεια και αφ’ ετέρου την αναλγησία αυτών των μεγαλοαπατεώνων που έχουν καταστρέψει χώρες όπως η Ελλάδα, η οποία υπέκυψε δουλικά στις αχόρταγες ορέξεις τους. Όπως έκανε το Κογκό, το Περού,κλπ.,  σε αντίθεση με την Αργεντινή, την Ισλανδία, τη Ρωσία, κλπ. Τα όρνεα αυτά των επιλεγόμενων διεθνών αγορών, είναι  οι μόνοι που με το δικό μας PSI, το κούρεμα δηλ. του ελληνικού χρέους, επέμεναν και εισέπραξαν στο 100/100, ελληνικά ομόλογα που είχαν αγοράσει δραματικά υποτιμημένα, με κέρδη άνω του 1000%.

Αλλά αν η Αργεντινή των Κίρχνερ  παρέμεινε εκτός αγορών με το να μη σκύβει το κεφάλι στους γύπες-μεγαλοαπατεώνες, η δουλόφρων Ελλάδα τι έχει καταφέρει; Είναι μέσα στις αγορές; Κάτι ξέρουν για αυτό οι Έλληνες εισαγωγείς που κανένας προμηθευτής από το εξωτερικό δεν τους παρέχει προϊόντα αν δεν πληρώσουν σε μετρητά. Ή οι Έλληνες επιχειρηματίες που έχουν αποκλειστεί από τραπεζικό δανεισμό. Και όσον αφορά τις εξαγωγές της Αργεντινής, κάθε άλλο παρά μειώθηκαν όπως  ισχυρίζονται οι "Αργεντινολόγοι". Αντίθετα, με το εμπάρκο της Ρωσίας σε προϊόντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Αργεντινή έχει υποκαταστήσει μεγάλο μέρος και των δικών μας εξαγωγών.

Υποστηρίζεται ότι, οι τράπεζες στην Αργεντινή κατέρρευσαν, έκλεισαν και εξαερώθηκαν οι καταθέσεις και ότι ο κόσμος βγήκε στους δρόμους με τις γνωστές διαμαρτυρίες της κατσαρόλας. Χοντρή αντιστροφή της αλήθειας. Τα μεγάλα γεγονότα στην Αργεντινή με το corralito, το κλείσιμο των τραπεζών, η αδυναμία απόσυρσής καταθέσεων, οι  διαδηλώσεις της κατσαρόλας, οι νεκροί  οι χιλιάδες τραυματίες, συνέβησαν το Δεκέμβριο του 2001 και τον Ιανουάριο 2002. Πριν και όχι με τους Κίρχνερ. 

Τότε,τον Ιανουάριο του 2002, απέδρασε με ελικόπτερο ο Πρωθυπουργός Ντε Λα Ρούα με τον μισητό Υπουργό οικονομικών Ντομίγκο Καρβάγιο, που ως παιδί του ΔΝΤ, ήταν εκείνος που είχε συνδέσει το Αργεντίνικο πέσο με το Αμερικάνικο δολάριο και οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή. Και τι τραγική σύμπτωση. Τον Ιανουάριο του 2002, η Ελλάδα μπήκε θριαμβευτικά στον «παράδεισο» του ευρώ.

Οι «Αργεντινολόγοι» και «ευρω-περήφανοι», αναφωνούν θριαμβευτικά : «Πετύχαμε  δύο τεράστια πράγματα. Παραμείναμε στο ευρώ και δε διακινδυνεύουμε την έξοδό μας από την Ε.Ε. Και έχουμε πρόσβαση σε εισαγόμενα τρόφιμα, φάρμακα, κλπ». Όπως είναι γνωστό, πριν από την ένταξή μας στο ευρώ και την Ε.Ε. δεν είχαμε τρόφιμα, φάρμακα, πρώτες ύλες, ενώ τώρα τα έχουμε όλα σε τεράστια αφθονία !

Σε αντίθεση με την Ελλάδα που βυθίζεται συνέχεια ποιο κάτω στον πάτο του βαρελιού, με τους Κίρχνερ η ζωή στην Αργεντινή βελτιώθηκε θεαματικά. Η κυβέρνηση τους σύνηψε σημαντικές και συμφέρουσες συμφωνίες με την Κίνα και τη Ρωσία, ενώ το ΑΕΠ όπως και όλοι οι οικονομικοί δείκτες της χώρας, είχαν θετικό πρόσημο, όπως και  το Χρηματιστήριο του Μπουένος Άϋρες. Και το κυριότερο. 

Ο Αργεντίνικος λαός με αδιαμφισβήτητα δημοκρατικές εκλογές και παρ’ όλη την τεράστια εξωτερική και εσωτερική υπονόμευση εναντίον τους, επί 13 συνεχόμενα χρόνια στήριξε και ψήφιζε τους Κίρχνερ. Και η Κριστίνα Φερναντε Κίρχνερ σήμερα βρίσκεται και πάλι στον προθάλαμο της νίκης στις επερχόμενες εκλογές, αν βέβαια αυτό της επιτραπεί. Για όλα αυτά, μπορώ εύλογα να πω ότι « μακάρι να γινόμασταν Αργεντινή».