Έγκλημα στον Κηφισό

                           

Η τσιμεντούπολη που τη λένε Αθήνα εκτός από το πράσινο έχει απολέσει και τα ποτάμια της. Η ανυπαρξία πρασίνου πνίγει τους κατοίκους της από έλλειψη οξυγόνου, οι νεροποντές τους πνίγουν από υπερχείλιση των ανεπαρκέστατων υδάτινων διεξόδων. Το τελευταίο μικρό ποτάμι της πρωτεύουσας ο Κηφισός είναι ετοιμοθάνατο. Το δολοφονούν καθημερινά καταπατητές και  ρυπαντές. Χτίζουν και φτύνουν μέσα στην καρδιά του, στην κοίτη του.Στον Κηφισό και στους παραποτάμους του, σε όχι πολύ παλιές
εποχές,  υπήρχε πλούσιο ζωικό και φυτικό βασίλειο. Εκεί ζούσαν πάπιες, αγριοπούλια, ψάρια, βατράχια, αλεπούδες, ζουρίδες,
χελώνες, κουνάβια, λαγοί, διάφορα ημιάγρια ζώα και κάθε είδους φυτά. Το ποτάμι είχε διαυγέστατη ροή και αρκετοί κάτοικοι και παιδιά των γύρω περιοχών πλατσούριζαν και χαίρονταν τα νερά του. 

Σήμερα όλα αυτά είναι μόνο αναμνήσεις και στη θέση τους μένει μια απαίσια μυρωδιά, ένας τεράστιος οχετός, σκουπιδότοποι και μπαζώματα. Οι καταπατήσεις και οι επιχωματώσεις μέσα στην κοίτη του είναι καθεστώς.  Τα λύματα και τα τοξικά απόβλητα, αφού επιτελέσουν το ρυπογόνο και δηλητηριώδες έργο τους στις γύρω περιοχές, όπου σε ορισμένα σημεία υπάρχουν καλλιέργειες και βόσκουν αιγοπρόβατα,  καταλήγουν να χύνονται στο Σαρωνικό. 

Αυτά δε συμβαίνουν στη Ζιμπάμπουε ή έστω  σε κάποια απομακρυσμένη και ξεχασμένη περιοχή της χώρας μας, αλλά  μέσα στην καρδιά της Αθήνας. Ένας τέτοιος  μοναδικός βιότοπος «περίπου δέκα λεπτά απ’ την Ομόνοια» που θα μπορούσε να μετατραπεί και με τη συνδρομή Κοινοτικών κονδυλίων όπως το πρόγραμμα Natura, σε πάρκο αναψυχής, σ’ ένα φυσικό παράδεισο ανάσας  για τους ταλαίπωρους κατοίκους της Πρωτεύουσας,  δολοφονείται καθημερινά.

Στον Κηφισό και στους παραποτάμους του στις περιοχές Μεταμόρφωση, Νέα Φιλαδέλφεια, Κάτω Κηφισιά, Νέα Ερυθραία, Άνοιξη, Καπανδρίτι, Άγιο Στέφανο, Αχαρναί, οι περισσότερες βιομηχανίες και βιοτεχνίες της περιοχής, παροχετεύουν  κάθε μορφής τοξικά και χημικά απόβλητα, βοθρολύματα, ακαθαρσίες, βρωμιές και σκουπίδια. Έτσι, το άτυχο ποτάμι και οι όχθες του έχουν μετατραπεί σ’ ένα  βρωμερό οχετό, σ΄ ένα απέραντο σκουπιδότοπο και νεκροταφείο ψόφιων ζώων και άχρηστων αντικειμένων.

Οι μικρές βιοτεχνίες έχουν υποτυπώδη συστήματα καθαρισμού των υδάτων που κατά κανόνα δε λειτουργούν. Οι μεσαίες και μεγάλες βιομηχανίες, διαθέτουν βιολογικούς καθαρισμούς, αλλά απλά δεν τους λειτουργούν, αν και κοστίζουν λιγότερο απ’ όσο η διασκέδαση του ιδιοκτήτη τους ένα βράδυ σε κάποιο νυχτερινό κέντρο. Φαρμακοβιομηχανίες, βιομηχανίες τροφίμων και ποτών, αλλαντοβιομηχανίες, βαφεία, υφαντουργία, καθαριστήρια ταπήτων, χημικά εργαστήρια, μαρμαράδικα, τσιμεντάδικα, ξυλουργία, στιλβωτήρια, βουστάσια, βυρσοδεψία, κ.τ.λ., καταπατούν και  ρυπαίνουν ανεξέλεγκτα και ασύδοτα το μοναδικό μικρό ποταμάκι της Πρωτεύουσας.     

Όμως, από τότε, ύστερα από μια προσωρινή αρχική βελτίωση εκείνης της περιόδου,  η κατάσταση πηγαίνει απ’ το κακό στο χειρότερο. Σήμερα η ρύπανση ξεχειλίζει από τις κοίτες του ποταμού. Στην πρώτη βροχή πλημμυρίζει η Αθήνα, εξ’ αιτίας κυρίως των μπαζωμάτων και των καταπατήσεων στα ρέματα. Κάθε φορά που κινητοποιείται κάποιος μηχανισμός οι εγκληματίες καταπατητές και ρυπαντές κάνουν για λίγο πίσω. Ύστερα από λίγο συνεχίζουν το  θεάρεστο έργο τους. 

Ο Κηφισός και τα διάφορα ρέματα εκδικούνται, πλημμυρίζουν και τότε μόνο καταλαμβάνει όλους μια εκ των υστέρων υστερία, που μεθύστερα ξεφουσκώνει όπως ξεφουσκώνουν οι τηλεοπτικές φούσκες, Αυτό το τελευταίο ετοιμοθάνατο ποταμάκι της Αθήνας ο Κηφισός, πρέπει να ζήσει. Και ο περιβάλλον χώρος του να μετατραπεί σε πάρκο αναψυχής, σε χώρο διεξόδου και αναπνοής οξυγόνου για τους τσιμεντοποιημένους πολίτες της Αττικής.

Σημείωση

Για τη ρύπανση του Κηφισού, εδώ και πολλά χρόνια έχουμε δώσει μάχες μέσα και από την Οικολογική Εξόρμηση Αττικής με επικεφαλής το αείμνηστο σύγχρονο «Δον Κιχώτη» Παναγιώτη Τσίτουρα, για να περισώσουμε ότι μπορούμε.  Για τον ίδιο σκοπό,  έχουμε κάνει πολλές προτάσεις νόμου, επερωτήσεις, ερωτήσεις, καταθέσεις εγγράφων, παραστάσεις, γραπτές και προφορικές διαμαρτυρίες, μηνυτήριες αναφορές, μέχρι και επερώτηση στον Πρωθυπουργό που συζητήθηκε πολύ παλαιότερα στη Βουλή στις 24 Ιανουαρίου του 1997. Αλλά από τότε τα πράγματα δυστυχώς χειροτέρεψαν και το έγκλημα στον Κηφισό είναι διαρκές.