Ανοιχτά σύνορα και επίθεση στην εργατική τάξη : Επιστροφή στο Μεσαίωνα των φεουδαρχών και των δούλων

 

Ένα  εξαιρετικό άρθρο του Φώτη Γιοβανόπουλου με τον τίτλο «ανοιχτά σύνορα και επίθεση στην εργατική τάξη: Επιστροφή στο Μεσαίωνα των φεουδαρχών και των δούλων που παρουσιάζουμε εδώ, αποκαλύπτει με επιχειρήματα ότι, η Νέα Τάξη προωθεί συστηματικά τη μετανάστευση για να εξαθλιώσει όλους τους λαούς της υφηλίου με τη διαίρεση ανάμεσα σε φεουδάρχες του πλούτου και δούλους της φτώχειας. Πρόκειται δηλ. για μια μεταμοντέρνα μορφή διαίρεσης των τάξεων σε πολύ πλούσιους και σε πολύ φτωχούς, με την παράλληλη συρρίκνωση της μεσαίας τάξης. Αναδεικνύει τον κίβδηλο "ανθρωπισμό" της αριστερή νομεκλατούρας με τις ξεχειλωμένες τσέπες και την αγαστή συνεργασία της με τη Νέα Τάξη και την παγκοσμιοποίηση. Ορμώμενος από αριστερή σκοπιά, ο αρθρογράφος αναδεικνύει  τις αντίθετες θέσεις του Μαρξισμού στις μεταναστευτικές ροές που προωθεί το κεφάλαιο στοχεύοντας στην υπερεκμετάλλευση και διαίρεση της εργατικής τάξης και στην κατάργηση των πατρίδων.

Ρωτά ο γνήσια αριστερός αρθρογράφος "Όταν έξω από το σπίτι σου βρίσκεται ένας ζητιάνος τον βοηθάς δίνοντας του φαΐ και χρήματα. Αν βρίσκονται 1.000 ή 10.000 ζητιάνοι, θα τους βοηθήσεις όλους και θα καταστραφείς οικονομικά ή θα κάνεις πέτρα την καρδιά σου και θα βοηθήσεις μόνο μερικούς; Και πόσους μπορεί να δεχτεί η χώρα μας; 100 χιλιάδες, 1 εκατομμύριο, 50 εκατομμύρια; Δεν πρέπει κάπου να θέσουμε ένα όριο πριν βρεθούμε να ζούμε σε άλλη χώρα; Για σκεφτείτε όταν θα γίνουμε 30 εκατομμύρια, θα είμαστε αυτοί που κυβερνούν τον τόπο ή μια μειοψηφία σε μια ΠακιστανοΑφγανικοΜπαγκλανεσιανή χώρα;...

Θα στηρίξουμε πρώτα τον Έλληνα δυστυχισμένο για να αγωνιστεί μαζί μας ή τον ξένο που αδιαφορεί για οτιδήποτε άλλο εκτός από την πάρτη του και την Ομάδα του;Θα ακούσουμε τις συμβουλές των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν ή αυτοί είναι ξεπερασμένοι και θα ακούσουμε την “πεφωτισμένη” Αριστερή Νομεκλατούρα με τις ξεχειλωμένες τσέπες και τα τσιράκια τους που αμείβονται από τα ξένα αντεργατικά κέντρα του Κεφαλαίου; »Ας το σκεφτούμε κι ας αποφασίσουμε αν θα αγωνιστούμε για εμάς ή θα παριστάνουμε τους σωτήρες του κόσμου. Αν θέλουμε πίσω τις ζωές μας ή αν θα αφήσουμε το μέλλον στους νέους κατοίκους που μέρα με την ημέρα καταλαμβάνουν όλη την Ελλάδα, καθιστώντας μας μια ασήμαντη μειονότητα που κανένας δε θα δίνει σημασία".

Προτείνουμε σε όλους και ιδιαίτερα στους αγνούς αριστερούς, κεντροαριστερούς, σοσιαλιστές και κομουνιστές, να το διαβάσουν με προσοχή για να δουν την αντίφαση ανάμεσα στις βασικές αρχές της πραγματικής αριστεράς με τους σημερινούς αλλοτριωμένους επίγονούς της.

Θ.Κ.

Φώτης Γιοβανόπουλος

Σ΄ ένα ρευστό γεωπολιτικό τοπίο όπου η προσπάθεια αναδιάταξης των σφαιρών επιρροής γίνεται με οικονομικά αλλά και στρατιωτικά μέσα, όπου η ζωή και η αξιοπρέπεια χάνει την αξία της και γίνεται αντικείμενο της διεκδίκησης από παλιούς και νέους παίκτες. Χαρακτηριστική είναι η εμφάνιση της Τουρκίας ως περιφερειακή δύναμη με την απροκάλυπτη εισβολή και κατοχή τμήματος της Βόρειας Συρίας αδιαφορώντας πλήρως για το Διεθνές Δίκαιο και την όποια νομιμότητα.Αυτές οι έριδες και οι πόλεμοι δεν περιορίζονται μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές του πλανήτη, αλλά επεκτείνονται σιγά σιγά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, σκιαγραφώντας την απαρχή ενός νέου παγκοσμίου πολέμου, πολύ διαφορετικού από όσους γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.

Οι παγκοσμιοποιητές προωθούν τη μετανάστευση για να αναιρέσουν τις κατακτήσεις με την εξαθλίωση των λαών

Οι προσφυγές-μεταναστευτικές ροές είναι αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών αυτών τάσεων και επιδιώξεων όπου ακόμα κι αυτές γίνονται όπλα στα χέρια του κεφαλαίου και των πολυεθνικών. Είναι το όργανο με το οποίο στοχεύουν τους λαούς που δεν μπορούν να χτυπήσουν με τα όπλα ή την οικονομία, όπως είναι οι λαοί της Ευρώπης. Με την αυξημένη μετακίνηση μεγάλων αριθμών δυστυχισμένων ανθρώπων προσπαθούν να χτυπήσουν τους εύρωστους λαούς ώστε να καταλήξουν κι αυτοί στα επίπεδα των κατεστραμμένων από τους πολέμους λαούς. 

Θέλουν δηλαδή την επιστροφή ολόκληρης της ανθρωπότητας σε ένα νέο Μεσαίωνα όπου το ρόλο του Φεουδάρχη θα παίζουν οι πολυεθνικές, οι τράπεζες και γενικά το απρόσωπο κεφάλαιο, το οποίο θα αλλάζει εταιρική μορφή κάθε φορά που θα προσπαθεί κάποιος να το ελέγξει και να το περιορίσει. Για να το πετύχουν αυτό οι είναι απαραίτητη η εξαθλίωση των λαών για να δεχτούν χωρίς αντίσταση ότι τους ετοιμάζει το Κεφάλαιο. Με την ανάμιξη των διαφορετικών λαών πετυχαίνουν την αναίρεση όλων των μέχρι τώρα αγώνων και κατακτήσεων της εργατικής τάξης.

Μαρξ :Σκοπός της εισαγωγής των ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας και των χαμηλών μεροκάματων

Σκοπός της εισαγωγής των ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας και των χαμηλών μεροκάματων με ταυτόχρονη ακύρωση όλων των διεκδικήσεων των ντόπιων εργατών για μισθούς και συνθήκες εργασίας όπως μας προειδοποιεί ο Κάρολος Μαρξ και η Α΄ Κομμουνιστική Διεθνής στην «Προειδοποίηση» «Εδώ και λίγο καιρό, οι ραφτεργάτες του Λονδίνου ίδρυσαν μια γενική ομοσπονδία για να υποστηρίξουν τα αιτήματά τους εναντίον των εργοδοτών, που στην πλειοψηφία τους είναι μεγαλοκαπιταλιστές. 

Το ζητούμενο τα επίπεδα των διαρκώς αυξανομένων τιμών των μέσων επιβίωσης αλλά και να μπει ένα τέλος στην υπερβολικά σκληρή μεταχείριση των εργατών σ΄ αυτόν τον κλάδο της βιομηχανίας.Οι εργοδότες κοίταξαν πως θα ματαιώσουν αυτό το σχέδιο, φέροντας εργάτες από το Βέλγιο, τη Γαλλία ή την Ελβετία. Πάνω σ΄ αυτό το θέμα, το Κεντρικό Συμβούλιο της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΝΩΣΗΣ ΕΡΓΑΤΩΝ δημοσίευσε στις βελγικές, γαλλικές και ελβετικές εφημερίδες μια προειδοποίηση, η οποία είχε πλήρη επιτυχία. Η μανούβρα των εργοδοτών του Λονδίνου απέτυχε, αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν και να ανταποκριθούν στα δίκαια αιτήματα των εργατών» (Karl Marx – A Warning). 

Όπως τότε έτσι και τώρα, οι πλουτοκράτες χρησιμοποιώντας τη δυστυχία των λαών, επιτίθενται κατά της εργατικής τάξης των ανεπτυγμένων χωρών μη μπορώντας να την εξαθλιώσουν με βομβαρδισμούς και πολέμους. Τη βάζουν αντιμέτωπη με τις ατελείωτες μεταναστευτικές ομάδες που φέρνουν σκόπιμα στις χώρες για να ανατρέψουν τις εργασιακές σχέσεις, την κοινωνική συνοχή και την οικονομική σταθερότητα αλλάζοντας απότομα τα δεδομένα πάνω στα οποία σχεδιάστηκαν και στήθηκαν οι κοινωνικές δομές.

Και μιλάμε για την εργατική τάξη γιατί αυτή υφίσταται πρώτη το μεγαλύτερο μέρος των συνεπειών. Η πτώση των μισθών δε χτυπά το κεφάλαιο ούτε την εργοδοσία. Η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού με την ασύδοτη είσοδο ξένων προκαλεί ανεπάρκεια των νοσοκομείων, των σχολείων και των λοιπών υποδομών, τα οποία κατασκευάστηκαν με βάση το συγκεκριμένο πληθυσμό. Τα προβλήματα που δημιουργούνται χτυπούν κυρίως στις κατώτερες οικονομικά τάξεις γιατί οι ανώτερες έχουν πάντα την εναλλακτική της ιδιωτικής εκπαίδευσης,υγείας, μετακίνησης, ασφάλισης και προστασίας. Επιπλέον έχουν και τη δυνατότητα χρήσης των υποδομών (σχολείων, νοσοκομείων, …) του εξωτερικού.

Ποιος λοιπόν θα αναλάβει το κόστος του επιπλέον αυτού οικονομικού φορτίου; Το γνωστό υποζύγιο, ο Έλληνας εργαζόμενος. Ήδη έχουμε τον υφυπουργό οικονομικών να δηλώνει πως πάνω από τα μισά έξοδα καλύπτονται από τους Έλληνες φορολογούμενους, οι οποίοι φυσικά δεν είναι η μπουρζουαζία άλλα οι πενιχρά αμειβόμενοι Έλληνες εργαζόμενοι. Ακόμα και το πλεόνασμα που αποκτήθηκε με την άγρια φορολογία και ξεζούμισμα των Ελλήνων θα πάει κατά ένα μεγάλο μέρος στους ξένους.

Και φυσικά δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να συνεισφέρουν οι ξένοι σε μία διαλυμένη οικονομία όπως οι Έλληνες αφού έχουν ένα σωρό απαλλαγές, ένα σωρό προνόμια και κάθε θέση εργασίας τους είναι μία θέση που στερείται ένας Έλληνας που θα συνεισέφερε πολύ περισσότερο μη έχοντας την φορολογική ασυλία των ξένων. Επιπλέον οι ξένοι δεν ανήκουν σε μία και μόνη εθνικότητα με αποτέλεσμα να υπάρχουν και τριβές μεταξύ τους, δημιουργώντας έτσι σε Μεταναστευτικές Ομάδες.

«…Κάθε Μεταναστευτική Ομάδα καταλαβαίνει ΜΟΝΟ τον εαυτό της…» είχε γράψει ο Ένγκελς (επιστολή Φρίντριχ Ένγκελς στον Ζόργκε 2 Δεκ 1893)

"Διαίρει και βασίλευε"

Αποτέλεσμα του σχηματισμού αυτών των Μεταναστευτικών Ομάδων είναι η διαίρεση των εργατών σε ντόπιους και ξένους, με την ομάδα των ξένων να υποδιαιρείται σε Αφγανούς, Πακιστανούς, Ινδούς, ….., κάθε μία από τις οποίες καταλαβαίνει ΜΟΝΟ τον εαυτό της. Και φυσικά τα βίαια ξεσπάσματα μεταξύ των διαφόρων ομάδων, εκτός από το ότι είναι επικίνδυνα για την ασφάλεια όλων, τα χρησιμοποιεί η πλουτοκρατία προς όφελός της περιμένοντας υπομονετικά το διαχωρισμό τους και τη διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών ΜΟΝΟ για κάθε μία από αυτές. Εννοείται ποιος είναι ο κερδισμένος στο τέλος από αυτήν την πολιτική.

Τη χρήση του ξένου εργατικού δυναμικού ως όπλο ενάντια στην εργατική τάξη το περιγράφει με ακρίβεια ο Λένιν «Στον αριθμό των ιδιοτήτων του ιμπεριαλισμού που συνδέονται με τον κύκλο των φαινομένων που περιγράφουμε, ανήκει η μείωση της μετανάστευσης από τις ιμπεριαλιστικές χώρες και η αύξηση της εγκατάστασης σε αυτές τις χώρες [τις ανεπτυγμένες] από τις πιο καθυστερημένες…» (Λένιν – Ιμπεριαλισμός, Διαλεκτά Έργα) Είναι δηλαδή ηλίου φαεινότερο ότι δεν φεύγουν εργάτες από τις πλούσιες χώρες ενώ αντίθετα σημαντικό μέρος των εργατών σ΄ αυτές είναι δυστυχισμένοι από υποανάπτυκτες χώρες που τους έφεραν με τις πρακτικές τους οι ιμπεριαλιστές με το γνωστό στόχο.

Αριστερές Νομενκλατούρες με τις μεγάλες περιουσίες

Όργανό τους στις ενέργειές τους αυτές έχουν τις κατά τόπους Αριστερές Νομενκλατούρες με τις μεγάλες περιουσίες, τα πολλά ακίνητα, τους διπλούς μισθούς, τις τριπλές συντάξεις και τις ξεχειλωμένες τσέπες. Αυτούς χρησιμοποιούν ως 5 η φάλαγγα για να πείσουν τον αγνό, ευαίσθητο πολίτη να συνηγορήσει υπέρ του εποικισμού και της καταστροφής της εργατικής τάξης, στολίζοντας και καμουφλάροντας την πικρή αλήθεια με Μεγάλα Λόγια, Αοριστολογίες, Υποσχέσεις, Όνειρα και όλα τα τρικ της προπαγάνδας.

Γιατί τόσες δεκαετίες δεν αφομοιώθηκαν ποτέ και πουθενά Μουσουλμάνοι ; 

Του υπόσχονται ότι όλοι αυτοί οι ξένοι θα αφομοιωθούν χωρίς να μπορούν να αιτιολογήσουν γιατί τόσες δεκαετίες δεν αφομοιώθηκαν οι γύφτοι και οι διάφοροι Μουσουλμάνοι που ζουν στη χώρα μας. Τον καθησυχάζουν λέγοντάς του ότι η Ευρώπη και η Υπάτη Αρμοστεία πληρώνει για τους ξένους ενώ το μεγαλύτερο μέρος το πληρώνει ο ίδιος με τους φόρους που του στερούν τα αναγκαία για να ζήσει. 

Ούτε του λένε τι θα γίνει και που θα βρεθούν τα λεφτά όταν όλοι αυτοί οι Μηχανισμοί των Ιμπεριαλιστών σταματήσουν να πληρώνουν.Τον κοιμίζουν λέγοντάς του ότι οι ξένοι σύντομα θα δουλεύουν και θα συνεισφέρουν και αυτοί χωρίς να εξηγούν το γιατί δεν δημιουργούνται επί δεκαετία θέσεις εργασίας και αναγκάζονται οι Έλληνες και φεύγουν στο εξωτερικό κατά χιλιάδες, στερώντας από παραγωγικά μυαλά και φορτώνοντας την με στρατιές αγράμματων και ανειδίκευτων.

Τι είναι αυτό που θα αλλάξει την κατάσταση τώρα που ήρθαν και συνεχίζουν ασταμάτητα να έρχονται οι ξένοι; Θα ανθίσουν τα λεφτόδενδρα; Θα βρέχει ευρώ; Πως δίνοντας τις  υπάρχουσες θέσεις εργασίας σε ξένους θα μπορέσουν να συμπληρώσουν οι Έλληνες τα αναγκαία ένσημα για να βγουν στη σύνταξη και ΠΟΥ θα βρεθούν χρήματα για να καλυφθούν οι ανάγκες για συντάξεις στους ξένους που θα τις παίρνουν ΜΟΝΟ με τρία χρόνια εργασίας ενώ οι Έλληνες θα πρέπει να έχουν πάνω από 35 συμπληρωμένα έτη; ή γενικά κι αόριστα από το πουθενά θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για όλους;

Αυτή τη μορφή Διεθνισμού τη σερβίρει ο άκρατος καπιταλισμός που είναι εχθρός του κομμουνισμού

Παρουσιάζουν το Διεθνισμό του κομμουνισμού ως ταυτόσημο της παγκοσμιοποίησης και του «πολυπολιτισμού», χωρίς να παρουσιάσουν επαρκώς το κοινωνικό προτσές ώστε να αποκρύπτεται εντέχνως πως αυτή τη μορφή Διεθνισμού τη σερβίρει ο άκρατος καπιταλισμός που είναι εχθρός του κομμουνισμού. Χρησιμοποιούν τα τσιράκια και τους βολεμένους τους που αμείβονται σε μια εποχή ανέχειας για να νανουρίζουν με το νανούρισμα του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης, ώστε να προχωρά ανενόχλητα το φύτεμα δυστυχισμένων εποίκων, έτοιμων να προσφέρουν ιδρώτα και αίμα για ένα ξεροκόμματο, στηριζόμενοι στα ψέματα των αιώνιων επιδομάτων και προνομίων, και οδηγώντας κι εμάς στην απελπισία κα στην κατάθλιψη που φέρνει η ανεργία και η ανέχεια.

Βολεμένοι «ανθρωπιστές»

Αυτοί οι βολεμένοι «ανθρωπιστές» που κλαίνε για τη δυστυχία των ανθρώπων με τους οποίους ο καπιταλισμός του Βερολίνου και των Βρυξελών μπουκώνει την κοινωνία μας, με σχέδιο δεκαετιών τουλάχιστον (το Δουβλίνο 2 υπογράφηκε από τον Γ. Παπανδρέου το 2003), άλλα όλως παραδόξως δεν έχουν ούτε ένα για τη δυστυχία των Ελλήνων που δούλευαν μια ζωή για μια στέγη πάνω από το κεφάλι τους και καλά γηρατειά. Είναι, τυχαία, οι ίδιοι «ανθρωπιστές» που πληρώνονται από τους ποταμούς χρημάτων του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών, είτε απευθείας, είτε μέσω ΜΚΟ και οργανισμών. 

Όμως για τον Έλληνα εργαζόμενο και συνταξιούχο, τα δάκρυα είναι περιορισμένα, όπως και τα εισοδήματά του, και με το ζόρι φτάνουν για τη δική του δυστυχία, τόσο για την προσωπική όσο και του άμεσου περίγυρού του. Η δυστυχία και η ανέχεια μας έκανε σχεδόν όλους να έχουμε χάσει την όρεξη για αγώνα, για ζωή, καταντώντας μας όντα χωρίς νεύρο και ιδανικά, χωρίς χαρά. Όλοι μας ψάχνουμε μια ελπίδα, μια αχτίδα φωτός και είμαστε έτοιμοι για να δώσουμε τα τελευταία αποθέματα δύναμης στον αγώνα για την ανασύνταξη της κοινωνίας και τη βελτίωση των ζωών μας και των ζωών των παιδιών μας για να έχουν κάποιο μέλλον.

Και ο Στάλιν ακόμα έβαλε την πατρίδα πάνω από το Διεθνισμό

Όλοι μας θέλουμε να ξαναχτίσουμε την πατρίδα μας, την πατρίδα που και ο Στάλιν ακόμα έβαλε πάνω από το Διεθνισμό και τις άλλες ιδεολογίες όταν πρόβαλε ηρωική αντίσταση στο Ναζισμό. Μιλώντας τη γλώσσα της αλήθειας, εξήρε τον πατριωτισμό του λαού του, και ήταν αυτό που έστεψε με θριαμβευτική νίκη το Ρωσικό στρατό επί της Ναζιστικής Γερμανίας, και συνέβαλε στην απελευθέρωση της Ευρώπης. Νίκη πληρωμένη με εκατομμύρια νεκρούς στον αγώνα για την πατρίδα.

Αυτόν τον πατριωτισμό και την αγωνιστικότητα θαύμασε και στους Έλληνες όταν δήλωνε «Όταν νικήσουμε, θα μπούμε στη Βουλγαρία ως τιμωροί, στη Γιουγκοσλαβία ως ελευθερωτές και στην Ελλάδα ως προσκυνητές » και «Λυπάμαι διότι γηράσκω και δεν θα ζήσω επί μακρόν δια να ευγνωμονώ τον Ελληνικόν Λαόν, του οποίου η αντίστασις έκρινε τον 2 ον Παγκόσμιο Πόλεμον. Επολεμήσατε άοπλοι και ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων.Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διότι εκερδίσαμε χρόνο για να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε» (ομιλία στο ραδιοφωνικό σταθμό Μόσχας 31 Ιαν 1943, μετά τη νίκη του Στάλινγκραντ και τη συνθηκολόγηση των Γερμανών).

Όταν η μπανιέρα μας ξεχειλίζει κλείνουμε τη βρύση ή μαζεύουμε τα νερά με το παίρνουμε το σφουγγαρόπανο ;

Κι εδώ μπαίνει το ερώτημα.«Θα ξαναγίνουμε οι ήρωες αγωνιστές που θαύμαζε όλος ο κόσμος, ακόμα και Στάλιν, ή θα είμαστε τα κορόιδα-θύματα των βολεμένων της 5 ης φάλαγγας του καπιταλισμού, επειδή κατάπιαμε αμάσητο το παραμύθι της ανθρωπιάς; Όταν η μπανιέρα μας ξεχειλίζει τι κάνουμε πρώτα; Κλείνουμε τη βρύση ή παίρνουμε το σφουγγαρόπανο να μαζέψουμε τα νερά;Όταν η πατρίδα μας ξεχειλίζει από ξένους εποίκους, κλείνουμε τα σύνορα ή κοιτάμε πως θα βολέψουμε όσους περισσότερους μπορούμε και στο μεταξύ θα έχουν μπει άλλοι τόσοι;

Όταν έξω από το σπίτι σου βρίσκεται ένας ζητιάνος τον βοηθάς δίνοντας του φαΐ και χρήματα. Αν βρίσκονται 1.000 ή 10.000 ζητιάνοι, θα τους βοηθήσεις όλους και θα καταστραφείς οικονομικά ή θα κάνεις πέτρα την καρδιά σου και θα βοηθήσεις μόνο μερικούς; Και πόσους μπορεί να δεχτεί η χώρα μας; 100 χιλιάδες, 1 εκατομμύριο, 50 εκατομμύρια; Δεν πρέπει κάπου να θέσουμε ένα όριο πριν βρεθούμε να ζούμε σε άλλη χώρα; Για σκεφτείτε όταν θα γίνουμε 30 εκατομμύρια, θα είμαστε αυτοί που κυβερνούν τον τόπο ή μια μειοψηφία σε μια ΠακιστανοΑφγανικοΜπαγκλανεσιανή χώρα;

Ποιοι θα εκλέγουν κυβέρνηση και με τι κριτήρια; Της Ευρωπαϊκής ηθικής ή της Σαρία; ΤΙ θέλουμε να κάνουμε στα χρόνια που έρχονται; Να ασχολούμαστε και να αγωνιζόμαστε πως θα βολέψουμε τους δυστυχισμένους που έρχονται από όλον τον κόσμο σε αμέτρητους αριθμούς ή να πάρουμε πίσω την πατρίδα μας και τις ζωές μας που μας έχει κλέψει το Κεφάλαιο και οι αχόρταγοι Ιμπεριαλιστές με τον πολυετή οικονομικό τους πόλεμο;

Θα ακούσουμε τις συμβουλές των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν ή αυτοί είναι ξεπερασμένοι ;

Θα στηρίξουμε πρώτα τον Έλληνα δυστυχισμένο για να αγωνιστεί μαζί μας ή τον ξένο που αδιαφορεί για οτιδήποτε άλλο εκτός από την πάρτη του και την Ομάδα του;Θα ακούσουμε τις συμβουλές των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν ή αυτοί είναι ξεπερασμένοι και θα ακούσουμε την “πεφωτισμένη” Αριστερή Νομεκλατούρα με τις ξεχειλωμένες τσέπες και τα τσιράκια τους που αμείβονται από τα ξένα αντεργατικά κέντρα του Κεφαλαίου; »Ας το σκεφτούμε κι ας αποφασίσουμε αν θα αγωνιστούμε για εμάς ή θα παριστάνουμε τους σωτήρες του κόσμου. Αν θέλουμε πίσω τις ζωές μας ή αν θα αφήσουμε το μέλλον στους νέους κατοίκους που μέρα με την ημέρα καταλαμβάνουν όλη την Ελλάδα, καθιστώντας μας μια ασήμαντη μειονότητα που κανένας δε θα δίνει σημασία.