Η μητέρα μου Μαρία ( Μαρίκα)
Σουρμελή Κατσανέβα, προσφυγοπούλα από την Κερασούντα του Πόντου, αποφοίτησε από
τη Νομική Αθηνών το 1936 με βαθμό λίαν καλώς. Πρέπει να ήταν η δεύτερη γυναίκα
που πήρε πτυχίο νομικής εκείνη την εποχή. Λίγο αργότερα έγινε Γενική Γραμματέας της Εταιρείας
Προστασίας Ανηλίκων και ασκούσε φιλανθρωπική δικηγορία υποστηρίζοντας φτωχά
ανήλικα παιδιά. Όχι μόνο δεν αμειβόταν για αυτό αλλά τα δικαστικά έξοδα τα
πλήρωνε ο σύζυγός της και πατέρας μου Κωνσταντίνος Κατσανέβας, (πιλότος της πολεμικής αεροπορίας, δημοκράτης-Βενιζελικός, απότακτος στο κίνημα του 1936 αλλά επιστρατεύτηκε στον πόλεμο ως διοικητής της σχολής Ικάρων
και συμμετείχε στη μάχη της Κρήτης).
Η μητέρα μου η Μαρίκα, σε όλη
της ζωή βοηθούσε όποιον αναξιοπαθούντα την προσέγγιζε. «Όταν δίνεις γεμίζει η καρδιά σου», έλεγε. Αυτό της διεμήνυε η καλή
της η καρδιά και η φλόγα της προσφοράς που είχε μέσα της. Όταν ήρθε το ΠΑΣΟΚ
στην κυβέρνηση το 1981,αυτή η φλόγα μου δημιούργησε σοβαρό πρόβλημα
