Είμαστε με την Αργεντινή γιατί μάχεται για εμάς και για όλο τον κόσμο

Την Κυριακή 13 Ιουλίου, η εθνική ομάδα της Αργεντινής διεκδίκησε το παγκόσμιο κύπελο ποδοσφαίρου απο τη Γερμανία. Έχασε από παιχνίδι της τύχης, από λάθη των παικτών της και απο τον Ιταλό διαιτητή, ο οποίος, όπως και ο Μεξικάνος διαιτητής σε παλαιότερο παγκόσμιο κύπελλο, δε σφύριξε ολοφάνερο πέναλτι στην έξοδο του Γερμαναρά τερματοφύλακα που ισοπέδωσε τον επιθετικό της Αργεντινής μέσα στη μεγάλη περιοχή. Φυσικά και είμαστε με την Αργεντινή και ας θέλουν να λένε ότι θέλουν οι διάφοροι νουνεχείς και σοβαροφανείς αναλυτές. Και αυτό, όχι μόνο γιατί η ομάδα της προσφέρει θεαματικό και ευρηματικό ποδοσφαιρικό θέαμα, αλλά και γιατί η χώρα αυτή, παλεύει απέναντι στα διεθνή χρηματιστηριακά κοράκια, μόνη της απέναντι σε όλους. Μάχεται και για εμάς και για όλο τον κόσμο. Και είναι τουλάχιστον εξοργιστικό να βλέπει κανείς το σύγχρονο βασανιστή μας, το δικό μας και όχι μόνο, την Αγγέλα Δωροθέα Μέρκελ, να πανηγυρίζει για τη νίκη των Πάντζερ. Θα μου πείτε τώρα, μα αυτό είναι απλώς ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Όμως, όσο και αν δεν πρέπει να το μεγαλοποιούμε, το ποδόσφαιρο έχει τις προεκτάσεις του. Ο "άρτος και τα θεάματα", ήταν πάντοτε ένα ισχυρό φάρμακο για τη μετάθεση της αγωνίας των καταπιεσμένων των φτωχών και των καθυποταγμένων, μακρυά ααπό τα πραγματικά τους προβλήματα.
Δύσκολα ξεχνιέται το γεγονός ότι, η σημερινή κυβέρνηση της Μέρκελ, εκτός απο την ετσιθελική της άρνηση να μας καταβάλλει τις πολεμικές αποζημιώσεις, έχει επιβάλλει στον ελληνικό λαό μια πολιτική εξόντωσης με άγρια λιτότητα, επιβάλλοντας την υπερκυριαρχία της με τη χειραγώγηση του εγκληματικού νομίσματος που ελέγχει απόλυτα, του ευρώ.

Απο την άλλη μεριά, η  μάχη που δίνει η Αργεντινή, αφορά όλους μας, όλο τον κόσμο. Βρίσκεται στο κέντρο της σύγκρουσης ανάμεσα στο καζινο-καπιταλισμό, όπως εκφράζεται με την επικράτηση του χρηματιστηριακού κεφαλαίου που συγκεντρώνει δέκα φορές μεγαλύτερο διεθνή τζίρο απο ότι το πραγματικό κεφάλαιο. Με άλλα λόγια, τα χρηματιστηριακά κόλπα των διεθνών κερδοσκόπων-ορνέων, οργιάζουν ασύστολα σε βάρος του πραγματικού μόχθου της παγκόσμιας οικονομίας. Αρωγός τους στην ευτελή αυτή δραστηριότητα είναι η κατάργηση από την κυβέρνηση του Μπιλ Κλίντον και τον επικεφαλής της FED Άλαν Γκρίσπαν,  του νόμου Glass Steagal. Ο ιστορικός αυτός νόμος που είχε καθιερώσει στη δεκαετία του 1930, ο εμπνευμένος Π΄ροεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούσβελτ, διαχώριζε τις εμπορικές απο τις επενδυτικές τράπεζες και δεν επέτρεπε στις δεύτερες να χρησιμοποιούν τις τραπεζικές καταθέσεις για χρηματιστηριακά κόλπα, ενώ επέβαλλε δημοσιονομικούς ελέγχους στην όλη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος και της διακίνησης μάυρου χρήματος. 

Ο έτερος σύμμαχος του χρηματιστηριακού κεφαίου είναι οι εξωχώριες εταιρείες ( off-shore), που έχουν αναπτυχθεί αλματωδώς τα τελευταία χρόνια, λειτουργούν διάσπαρτα σε όλο τον κόσμο και επιτρέπουν στο μαύρο χρήμα και το μαύρο κεφάλαιο να κρύβεται επιμελώς στους φορολογικούς παράδεισους. Οι εξωχώριες εταιρείες  φυσικά λειτουργούν όχι απλώς με την ανοχή, αλλά με την προτροπή του σύγχρονου καζίνου- καπιταλισμού των αρπακτικών, τα οποία κατ' επέκταση ευθύνονται για την παγκόσμια οικονομική κρίση και ειδικότερα για την τεράστια διόγκωση των εισοδηματικών διαφορών.

Η Αργεντινή σήμερα απειλείται απο τα κοράκια, τα λεγόμενα αρπακτικά  του χρηματιστηριακού κεφαλαίου και ειδικότερα απο το 8% των πιστωτών της, που δε δέχτηκε τη ρύθμιση του κουρέματος των χρεών της, την οποία αποδέχτηκε το υπόλοιπο 92%. Ένας "δικαστής" στη Νέα Υόρκη, γνωμάτευσε ότι η Αργεντινή πρέπει να πληρώσει στο ακέραιο, στο αρχικό χρέος δηλ.,  όχι μόνο αυτό που αφορά το 8% των αρπακτικών, αλλά και των υπολοίπων που δέχτηκαν τη διευθέτηση του 2002. 

Ο "εκλαμπρότατος" αυτός κύριος που προφανώς παίζει το παιχνίδι των αρπακτικών, με την αγαστή σύμπνοια των δυτικών κυβερνήσεων, έφυγε για ...διακοπές και έδωσε διορία μέχρι τις 30 Ιουλίου στην Αργεντινή για να διευθετήσει τις υποχρεώσεις της, διαφορετικά δε θα είναι σε θέση να αποπληρώσει άλλους πιστωτές. Σύμφωνα με την απόφαση του, έχει μπλοκαριστεί η πληρωμή σε δολάρια, θεωρώντας παράνομη την αναδιάρθρωση του χρέους ! Όρισε μάλιστα και διαμεσολαβητή που έχει αναλάβει τις διαπραγματεύσεις μεταξύ της Αργεντινής και των  «αρπακτικών».

Η κυβέρνηση των Κίρτσνερ που ψηφίζεται απο τον Αργεντίνικο λαό συνεχώς επι 13 χρόνια, προχώρησε σε αναδιάρθρωση του χρέους της το 2002. Το 92% των πιστωτών δέχτηκαν το κούρεμα. Το 8% αρνήθηκε να συμμετάσχει και από αυτούς μόλις το 1% κατέφυγε στο αμερικανικό δικαστήριο, για να λάβει το σύνολο των χρημάτων συν τον τόκο. Το ποσό αυτό φτάνει το 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια.

Η κυβέρνηση, όπως ήταν φυσικό, ήρθε σε σύγκρουση με τα αρπακτικά και επιχείρησε να αποπληρώσει μόνο τους επενδυτές που δέχτηκαν την αναδιάρθρωση. Το αμερικανικό δικαστήριο μπλόκαρε τις πληρωμές επιμένοντας  ότι, η Αργεντινή πρέπει να αντιμετωπίζει επί ίσοις όροις όλους τους πιστωτές. Δηλαδή, κατά την εξωφρενική αυτή δικαστική απόφαση, η Αργεντινή δεν μπορεί να πληρώσει ούτε τους πιστωτές που συμφώνησαν για την αναδιάρθρωση και το κούρεμα του χρέους!  Αυτό είναι και το μεγάλο παιχνίδι που παίζεται όχι μόνο σε βάρος της Αργεντινής αλλά και όλων των καταχρεωμένων χερών διεθνώς όπως η Ελλάδα.

Το Μπουένος Άιρες  ευλόγως κατήγγειλε τα αρπακτικά των hedge funds τονίζοντας ότι, συμπεριφέρονται σαν «όρνεα», καθώς επιδιώκουν να αποκομίσουν κέρδη από χρέος που αγόρασαν σε εξευτελιστικές τιμές μετά τη χρεοκοπία της χώρας το 2001. «Πιθανώς αυτό θα μας ωθήσει σε μια τεχνητή χρεοκοπία που απειλεί την Αργεντινή με οικονομική κρίση. Οδηγεί τους πολίτες μας σε ένα χρέος που θα διπλασιαστεί και δεν πρόκειται να το δεχτούμε» δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής.

Ελπίζουμε η Αργεντινή,αν και έχασε το παγκόσμιο κύπελο στα σημεία, να κερδίσει την πιο σημαντική μάχη απέναντι στα αρπακτικά του διεθνούς καζινο-καπιταλισμού. Ελπιδοφόρο είναι το γεγονός ότι, το Χρηματιστήριό της σημειώνει εξαιρετικές επιδόσεις τον τελευταίο καιρό, γεγονός που δεν μπορεί να μην ενισχύει τις ελπιδοφόρες προοπτικές της για το άμεσο μέλλον. Και ας πάψουν πια τα παπαγαλάκια να φοβίζουν τον κόσμο  με τη γνωστή επωδό, πως αν φύγουμε απο το ευρώ, όπως έκανε η Αργεντινή που έφυγε απο το δολάριο το 2002, θα καταστραφούμε. 

Η Αργεντινή κάθε άλλο παρά καταστράφηκε. Χωρίς να έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα φυσικά, η οικονομική της καταάσταση είναι πολύ καλύτεη σπο πριν, όπως δείχνουν περίτρανα τα οικονομικά της στοιχεία. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά που αναγνωρίζουν και δημοσιέυουν διεθνείς οργανισμοί, η μέση ανάπτυξή της απο το 2002 είναι πάνω από 7% ετησίως. Και το σημαντικότερο : αρμόδιοι να κρίνουν είναι οι ίδιοι οι 45 εκ. Αργεντίνοι. Οι οποίοι συνεχώς για  13 ολόκληρα χρόνια ψηφίζουν δαγκωτό την ίδια πολιτική της κυβέρνησης των Κίρτσνερ, παρ' όλην την τεράστια υπονόμευση απο το εξωτερικό και το εσωτερικό της χώρας που υφίστανται.