Η διαφθορά έχει πατέρα τον εκάστοτε αρχηγό

Το 1996 είχα την τύχη και την τιμή να εκλεγώ ανάμεσα στους πρώτους 6-7 βουλευτές σε αριθμό ψήφων σε όλη την Ελλάδα. Λίγο αργότερα, ζήτησα συνάντηση από τον τότε πρωθυπουργό Κωσταντίνο Σημίτη. Με δέχτηκε με το γνωστό του «υπέροχο» χαμόγελο, αναμένοντας να του υποβάλλω αιτήματα υπουργοποίησης, κλπ. Τον ξάφνιασα όταν του είπα ότι ο λόγος που ζήτησα τη συνάντηση είναι, για να του επισημάνω ότι γίνετε πάρτι διαφθοράς και παρασυναλλαγών με το δημόσιο χρήμα. Και ότι πρέπει να παρθούν συγκεκριμένα  θεσμικά μέτρα αποτροπής, που θα ήθελα και να του προτείνω.Εκείνος αναψοκοκκίνισε, σηκώθηκε όρθιος και άρχισε
να μου φωνάζει ότι είναι ντροπή  να του λέω αυτά για τα οποία μας κατηγορούν οι αντίπαλοί μας. Και ότι αν έχω συγκεκριμένα στοιχεία να του τα δώσω, ή να τα στείλω στον Εισαγγελέα. Ήταν τέτοια η οξύτητα της αντίδρασής του, που με οδήγησε σε ανάλογη έκρηξη. Σηκώθηκα και εγώ όρθιος και του είπα ότι δική μου υποχρέωση ως εκλεγμένου βουλευτή είναι, να επισημάνω τέτοια φαινόμενα και να υποβάλλω προτάσεις για τη θεσμική τους αντιμετώπιση. Και ότι δε ζήτησα να δω τον πρωθυπουργό για να κάνω το ρουφιάνο και να αραδιάζω ονόματα, για τα οποία όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν αν μη τι άλλο αποχρώσες ενδείξεις ή και αποδείξεις διαφθοράς.

Όταν με πάμπολλες από τότε και μετά ομιλίες μου στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, στη Βουλή, με άρθρα σε εφημερίδες, με τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές παρεμβάσεις μου στηλίτευα επανειλημμένα το θέμα της διαφθοράς, γινόμουν βορά φοβερών κατευθυνόμενων επιθέσεων και λοιδοριών. Θυμάμαι, όταν  κάποτε ήμουνα καλωδιωμένος σε στούντιο μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού για να μιλήσω με την Έλη Στάη για  η διαφθορά και συναφή θέματα, μόλις άνοιξα το στόμα μου, κόπηκα στην κυριολεξία στον αέρα ! Είχαν  φροντίσει γι’ αυτό από του Μάξιμου. Πολύ γνωστός και καλός δημοσιογράφος που και σήμερα εκπέμπει σε πρωινή ζώνη, απολύθηκε όταν τόλμησε να με παρουσιάσει σε εκπομπή του σερβίροντάς μου «πικρή σοκολάτα». Όταν ακόμα και μέσα στη Βουλή αναφερόμουν στο θέμα της διαφθοράς, δεχόμουν μύριους όσους κεραυνούς και λοιδορίες από  έντυπα και εντεταλμένους κονδυλοφόρους. Γιατί άραγε; Γιατί όπως είχα χρέος ως βουλευτής επί σειρά ετών, κατήγγειλα κάτι που αποτελούσε κοινό μυστικό και για το οποίο οι πάντες μας εγκαλούν  όλους ως δημόσια πρόσωπα. Εγκαλώντας όλους και λοιδορώντας όσους αντιστέκονται, το σύστημα βολεύεται. Και η διαφθορά θριαμβεύει.

Στις δημόσιες παρεμβάσεις μου στη Βουλή και στα ΜΜΕ, όσα μου επέτρεπαν να το κάνω βέβαια, αναφέρθηκα  στις κατά διαστήματα εκθέσεις της Διεθνούς Διαφάνειας (Transparency International), όπου η χώρα μας, κατρακυλάει συνεχώς σε επίπεδα κάτω και απ’ απ΄αυτά  της Μποτσουάνα. Όπως ανέφερα, μεταξύ άλλων τότε, η διαφθορά υποσκάπτει τα θεμέλια της  κοινωνίας, αφού ανατρέπει κάθε έννοια ηθικών αξιών, αξιοσύνης, υγιούς προσπάθειας και αξιοκρατίας. Επί πλέον, αποτελεί ισχυρό ανασταλτικό της οικονομικής ανάπτυξης, αφού αποτρέπει τις επενδύσεις, μειώνει κατακόρυφα την ανταγωνιστικότητα με οδυνηρές συνέπειες για την ανεργία. Γι΄ αυτό και δεν πρέπει να αρκεστούμε στον εξορκισμό της, αλλά οφείλουμε να προωθήσουμε τα κατάλληλα μέτρα τους θεσμούς διαφάνειας, ελέγχων και αυστηρών κυρώσεων για την αποτελεσματική αντιμετώπισή της. Μέτρα τα οποία θεσμοθέτησα αποτελεσματικά στον ΟΑΕΔ και στο  ΙΚΑ, με βάση τα οποία αργότερα ο Μιλτάδης Έβερτ δημιούργησε του Ελεγκτές Δημόσιας διοίκησης. Έναν εξαίρετος θεσμό που στην πορεία απαξιώθηκε αφού δε βόλευε το πάρτι της διαφθοράς.

Όλα αυτά που σήμερα βγαίνουν στη φόρα, με τα πολλά κατά καιρούς κρούσματα πολύχρωμης και υπερκομματικής διαφθοράς, είναι και ήταν γνωστά. Ο κόσμος το είχε τούμπανο, και κάποιοι  κρυφό καμάρι. Για να παραφράσουμε και τη γνωστή Παγκάλειο ρήση, αυτοί οι κάποιοι, μαζί με τους μεσάζοντες της διαφθοράς, « μαζί τα φάγανε».

Ένας ολόκληρος εσμός κυβερνητικών παραγόντων, εκδοτών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, παρατρεχάμενων χόρευε στο χορό της παρασυναλλαγής.  Και αυτοί που έπρεπε να βάλουν φρένο στην παρακμή, σφύριζαν αδιάφορα, αν δε συμμετείχαν. Ποιοι ήταν αυτοί ; Ας μην πάμε μακριά και ψάχνουμε για υπεράκτιες συνωμοσίες. Κυρίως υπεύθυνη ήταν η πολιτική ηγεσία, η κορυφή των κυβερνήσεων, σε αγαστή συνεργασία με τα μεγαλοσυμφέροντα. Τα οποία χωρίς να απαλλάσσονται των ευθυνών, τουλάχιστον έχουν τη δικαιολογία ότι αυτοί τη δουλειά τους κάνουν. Ας μη γελιόμαστε. Από το κεφάλι βρομάει το ψάρι. Και σήμερα αν πυροβολούν τον πιανίστα, καλά θα κάνουν να μην ξεχνούν τους  αρχιμουσικούς και το συνθέτη. Η διαφθορά έχει ένα πατέρα, τον εκάστοτε αρχηγό. Ο αρχηγός είτε γνωρίζει για το πάρτι και πρέπει να λογοδοτήσει γι’αυτό. Ή δε γνωρίζει, ή δε θέλει να γνωρίζει  και πάλι πρέπει να λογοδοτήσει  γι’ αυτό.