Τα λιοντάρια της Κηφισιάς, ο Γκέμπελς και οι οσφυοκάμπτες του συστήματος

Η ιστορία με τα λιοντάρια της βίλας που Καζούλη στην Κηφισιά, επανέρχεται πάντα για να μου θυμίζει την ισχύ της Γκεμπελικής ρήσης «πες ψέματα, όλο και κάτι θα μείνει». Πρόκειται για μια μικρή ιστοριούλα  που με διασκεδάζει αλλά και με θυμώνει όταν τη διαβάζω ή την ακούω να αναπαράγεται με διάφορες παρόμοιες παραλλαγές, παρ’ όλες τις επανειλημμένες διαψεύσεις της.

Η ιστοριούλα ως σύγχρονος πλέον μύθος, περιγράφει τη δήθεν αγωνιώδη αναζήτηση στο  των δύο λιονταριών της βίλας  από ηρωικούς υπερασπιστές τους στην περίοδο 1985-87, όταν τα λιοντάρια είχαν αποσυρθεί για να  συντηρηθούν από τις τεχνικές υπηρεσίες του ΙΚΑ, το οποίο ήταν και ο ιδιοκτήτης της βίλας και ο υπογράφων ήταν τότε επικεφαλής του.

Την εποχή εκείνη, αφού εξασφαλίσαμε διεθνή σχετική χρηματοδότηση,  προωθήσαμε σχέδια αναπαλαίωσης της ιστορικής βίλας, η οποία καθυστέρησε πολύ αφού παρενέβη το Υπουργείο Πολιτισμό που ζήτησε να έχει λόγο για το όλο θέμα. ( Η αναπαλαίωση έγινε αργότερα με τα ίδια σχέδια και, ας μου επιτραπεί να πω υπό την ισχυρή πίεση του υπογράφοντος). Τα υπέροχα λιοντάρια στο προαύλιο της βίλας ήταν τότε σε άθλια κατάσταση και κινδύνευαν να πέσουν στο έδαφος να θρυμματιστούν ή και να κλαπούν.  Γι΄ αυτό, αποφασίσαμε να τα μεταφέρουμε σε ασφαλή αποθήκη του ΙΚΑ, όπου και συντηρήθηκαν από τις τεχνικές μας υπηρεσίες, μέχρι να επανατοποθετηθούν αργότερα στη θέση τους, όπως και έγινε.

Αυτά ήταν σε γνώση της Δημοτικής αρχής και ειδικότερα του τότε Δήμαρχου Βασίλη Βάρσου ο οποίος μπορεί φυσικά να τα επιβεβαιώσει. Ο ίδιος επίσης, όπως και άλλα τότε στελέχη της Δημοτικής αρχής, μπορούν να επιβεβαιώσουν την πρόθεση και εμμονή του υπογράφοντος για να παραδοθεί η βίλα  στο  Δήμο Κηφισιάς.

Το αστείο του θέματος είναι ότι έχω επανειλημμένα ενημερώσει την κοινή γνώμη για την ιστοριούλα αυτή με επιστολές μου και δηλώσεις μου. Αλλά παρ’ όλα αυτά, ο απίθανος αυτός μύθος επανέρχεται ξανά και ξανά, παρ’ όλο που η βίλα έχει αναπαλαιωθεί πλήρως και τα λιοντάρια και πάλι στέκονται πανέμορφα και περήφανα στην είσοδό της. ( Πρόσφατα άκουσα με ορθάνοιχτο το στόμα, ότι κάποια μυθομανής «κυρία», έλεγε σε κύκλο της στην Κηφισιά, ότι είδε με τα μάτια της τα λιοντάρια να βρίσκονται σήμερα στο υπόγειο του σπιτιού μου !).

Δηλαδή τι υποστηρίζει ο χαριτωμένος και πονηρός μύθος ;  Ότι η τότε Διοίκηση του ΙΚΑ απέκρυψε τα λιοντάρια με προφανή απώτερο σκοπό να τα αξιοποιήσει προσωπικά, να τα τοποθετήσει σε ιδιώκτιτη κατοικία ή και γιατί όχι να τα πουλήσει !!!!.  Με τον ίδιο τρόπο,  ο καλόπιστος πολίτης αποδέχεται την κάθε «αλήθεια» που του σερβίρουν ανόητες κυρίες και πάνω απ’ όλο το οικονομοδημοσιογραφικό κατεστημένο, υπό το γενικό τίτλο : «όλοι οι πολιτικοί είναι απατεώνες», ότι «όλοι τους είναι ίδιοι και επιδιώκουν πονηρά ίδια συμφέροντα».  

Αλλά όχι δεν είναι έτσι. Όλοι οι πολιτικοί και οι δημόσιοι λειτουργοί δεν είναι ίδιοι. Υπάρχουν πολλοί που έχουν υπηρετήσει  έντιμα και αποτελεσματικά  το δημόσιο συμφέρον και όχι το ίδιον όφελος. Αλλά το σύστημα προτιμά τους άλλους. Τους εύκολα διαχειρίσιμους υποτακτικούς οσφυοκάμπτες. Οι οποίοι έφεραν τη χώρα στα σημερινά της χάλια. Με την κυρίαρχη ενοχή όμως των πραγματικών αφεντικών που τους επέβαλαν για ίδιον όφελος. Όσο για την κυριούλα μας, έ αυτή βολεύει την κακότητά της υπό τη θαλπωρή του συστήματος.