Δε θέλουμε το χρυσό που έχει το χωράφι μας γιατί λεφτά υπάρχουν !

Το θέατρο του παράλογου στις Σκουριές Χαλκιδικής

Αντιγράφω από δελτία τύπου  των ημερών : «Σοβαρά επεισόδια ξέσπασαν  στις Σκουριές Χαλκιδικής, όταν συγκρούστηκαν  οι δύο πλευρές, αντιδρώντες και υποστηρικτές  στην εξόρυξη χρυσού στα εκεί  μεταλλεία» Τη μάχη, στην οποία είχε εμπλοκή και η αστυνομία, ακολούθησε  οργίλη ερώτηση στη Βουλή από 39 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όπου, εκτός από τις κλασικές καταγγελίες για σκάνδαλο εκμετάλλευσης από καρχαροηδείς μεγαλοεταιρείες, γίνεται η επίσης κλασική αναφορά  σε περιβαλλοντικές καταστροφές. Οι οποίες, σύμφωνα με τη δεδομένη ορολογία copy paste,  αναφέρονται μεταξύ άλλων, σε «αποστράγγιση των ορεινών όγκων, πτώση και υφαλμύρωση του υπόγειου υδροφορέα, ρύπανση επιφανειακών και υπογείων νερών με θειϊκό οξυ και βαρέα μέταλλα, ρύπανση της ατμόσφαιρας με αιωρούμενα σωματίδια και βαρέα μέταλλα (κυρίως αρσενικό), μόνιμες και μη αναστρέψιμες ζημιές στα αρχέγονα δάση, το τοπίο και τη βιοποικιλότητα, και εκτεταμένη ρύπανση των εδαφών από βαρέα μέταλλα, για επιδράσεις στο νευρικό σύστημα των παιδιών, αναιμίες, νεφρικές βλάβες, γαστρεντερίτιδα, νεφρίτιδα, ηπατικές βλάβες, ηπατίτιδα, ηπατική κίρρωση, ίκτερο και καρκίνο...».

Στην ερώτηση τονίζεται επίσης ότι, «οι θέσεις εργασίας που θα εκλείψουν θα είναι πολλαπλάσιες από

αυτές που θα δημιουργηθούν, καθώς θα πληγούν άμεσα τουρισμός, γεωργία, κτηνοτροφία, δασοπονία, μελισσοκομία, αλιεία και άλλες οικονομικές δραστηριότητες στην περιοχή». Οι βουλευτές αναφέρονται επίσης σε «παρόμοιες καταστροφικές δραστηριότητες που προωθούνται  στο Πέραμα Έβρου  και στο Κιλκίς και στους κινδύνους ερημοποίησης». Και  τονίζουν ότι, "η  επιδίωξη να επικεντρωθούν οι νέες μεταλλευτικές δραστηριότητες στην εξόρυξη και επεξεργασία χρυσού, ισοδυναμεί με περιβαλλοντική βόμβα και με ανεπανόρθωτες καταστροφικές συνέπειες στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον." Τέλος, ρωτούν  τον υπουργό «αν θα δώσει εντολή για διακοπή του έργου εφόσον επιστημονικοί και επαγγελματικοί φορείς έχουν τεκμηριώσει την περιβαλλοντική και οικονομική καταστροφή που θα συντελεστεί σε όλη τη Χαλκιδική», κλπ.

Αν όλα αυτά τα διάβαζε ένας μέσος πολίτης μιας κανονικής άλλης χώρας, θα έκανε το σταυρό του. Θα δυσκολευόταν να καταλάβει πως γίνεται να υπάρχει μια χώρα  στον κόσμο που  διαθέτει χρυσό στο υπέδαφός της και να μην σπεύδει να τον εξορύξει. Και θα πάθαινε εγκεφαλικό αν μάθαινε ότι η χώρα αυτή βρίσκεται στην εσχατιά της φτώχειας, ότι καθημερινά χίλιοι άνθρωποί της  μένουν άνεργοι, εκατοντάδες επιχειρήσεις κλείνουν, άτομα αυτοκτονούν και πολλοί λιμοκτονούν.

«Πεινάμε, θέλουμε δουλειά και όχι ανεργία» φωνάζουν δικαίως εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια απελπισμένοι πολίτες. Την ίδια ώρα, κάποιοι που μάλλον δεν πεινάνε, αρνούνται τις δουλειές, την πολλαπλασιαστική αυτοδύναμη ανάπτυξη από την  εκμετάλλευση του πλέον καθαρού και προσοδοφόρου κοιτάσματος που υπάρχει στο υπέδαφός της, του χρυσού. Και το χειρότερο. Συνεπικουρούνται  από  ένα μεγάλο κόμμα που βρίσκεται στο κατώφλι της εξουσίας υποστηρίζοντας την αυτοδύναμη ανάπτυξη. Στο οποίο επενδύουμε πολλοί ύστερα και από τη Μνημοποίηση και συστημοποίηση του ευρωκεντρικού ΠΑΣΟΚ.

Αν υποθέσουμε ότι, κάποιοι τοπικοί παράγοντες εναντιώνονται στην εξόρυξη χρυσού γιατί θεωρούν ότι τα οικόπεδά τους έχουν μεγαλύτερη ανταλλαγματική αξία ως τουριστικό προϊόν -πράγμα πολύ αμφίβολο- αναρωτιέται, κανείς αν είναι λογικό να θεωρείται επιτυχέστερη και καθαρότερη αναπτυξιακή δραστηριότητα ο τουρισμός, από την εκμετάλλευση του χρυσού. Ενός μεταλλεύματος που είναι το τελευταίο το οποίο μπορεί να κατηγορηθεί για περιβαλλοντική επικινδυνότητα.  Και ότι ο τουρισμός (δηλ. η μετατροπή των γηγενών σε γκαρσόνια της Ευρώπης όπως υποστήριζε η αριστερά παλαιότερα), πρέπει να είναι ο μοναδικός αναπτυξιακός στόχος της χώρας.

Αναρωτιέται κανείς, πως μπορεί να συνάδει με προοδευτικές αντιλήψεις  η  άποψη  ότι, το τοπικό συμφέρον μικρών ομάδων, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι εκφράζει μια ισχυρή  πλειοψηφία σε μια περιοχή, κάτι που μάλλον δεν ισχύει στην προκειμένη περίπτωση, βρίσκεται υπεράνω του συμφέροντος του όλου, του συμφέροντος ολόκληρης της χώρας. Εκτός και αν  τελικά «λεφτά υπάρχουν» και δεν το γνωρίζουμε. Γι’ αυτό και ο χρυσός που βρίσκεται στο χωράφι μας, είναι περιττός.