Η επιλεκτική νεογερμανική επέλαση στην Κύπρο και οι φορολογικοί παράδεισοι

Οι αρχηγοί των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεδριάζουν. Το Ευρωγκρούπ συνεδριάζει. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα συνεδριάζει. Το Ευρωκοινοβούλιο συνεδριάζει.Διάφορα επικαλυπτόμενα όργανα και επιτροπές της Ε.Ε. συνεδριάζουν. Και τελικά γίνεται αυτό που θέλουν ο Σόιμπλε. ! Ο οποίος μάλιστα ζήτησε να μην τον απασχολούν με συνεχείς συνεδριάσεις για τέτοια θέματα, αφού δεν εκβιάζεται !  Έτσι, η  Τρόϊκα  στοχοποίησε   επιλεκτικά  την Κύπρο, η οποία  πριν από την ένταξή της στην ευρωζώνη  ακολούθησε μια κοινώς αποδεκτή διεθνή πρακτική. Αυτήν της προσέλκυσης διεθνών κεφαλαίων στα οποία παρέχονται χαμηλές ή ανύπαρκτες φορολογικές επιβαρύνσεις και μερική ή απόλυτη εχεμύθεια συναλλαγών. Τα μέτρα που επέβαλλε η Τρόϊκα στην Κύπρο δεν έχουν λογική  βάση. Στηρίζονται απλά στο δίκαιο του ισχυρού. Είναι προφανώς παράλογο  να θεωρείται ασφαλής ένας τραπεζικός τομέας  αν υπερβαίνει κατά μία ή δύο φορές το ΑΕΠ μιας χώρας και να αγνοούνται πολλές άλλες παρόμοιες ή περισσότερο ακραίες περιπτώσεις χωρών –φορολογικών παραδείσων. Και να αγνοείται το γεγονός ότι η Κύπρος ανήκει σε μια οικονομική και νομισματική  ένωση κρατών, η οποία  προωθεί και την τραπεζική της ένωση. Γιατί άραγε ο τραπεζικός τομέας της Κύπρου να συγκρίνεται με το ΑΕΠ της ίδιας αυτής χώρας και να μη θεωρείται μέρος του συνολικού τραπεζικού τομέα της Ε.Ε. Οι Γερμανοί αντιπαρέρχονται την ύπαρξη άπειρων φορολογικών παράδεισων ανά την υφήλιο αλλά και μέσα στην Ε.Ε., οι οποίοι εξυπηρετούν τη λειτουργία του καζίνου -καπιταλισμού, ο οποίος κατ’ επέκταση ευνοεί τους ισχυρούς. Αρκεί να ειπωθεί εδώ ότι, οι μισές περίπου διεθνείς συναλλαγές καταφεύγουν στους φορολογικούς παράδεισους, μικρά και ασήμαντα κρατίδια, τους οποίους, αν ήθελαν οι ισχυροί της γης, θα μπορούσαν να τους εξαφανίσουν σε μια νύχτα. Αλλά δεν το θέλουν για εύλογους λόγους. Αποφασίζουν και επιβάλλουν τη γνώμη τους κατά πως τους συμφέρει. Γιατί «όποιος έχει τον έλεγχο του κουμπαρά, παραγγέλνει και τη μουσική».

Τι είναι οι φορολογικικοί παράδεισοι

Με τον όρο φορολογικός παράδεισος χαρακτηρίζονται γενικά οι χώρες - κράτη τα οποία διαθέτουν με χαμηλή ή και καθόλου φορολογία για όσους ξένους επενδυτές ιδρύουν εκεί εταιρείες, μεταφέρουν εκεί τα κεφάλαια ή τα περιουσιακά τους στοιχεία. Έτσι, οι επενδυτές καταβάλουν ελάχιστους ή μηδενικούς φόρους, στην ουσία δηλ. λειτουργούν ως μεγαλοφοροφυγάδες. Η δημιουργία θυλάκων ειδικού φορολογικού καθεστώτος  άνθησε τον 20ό αιώνα. Αλλά απέκτησε θηριώδεις διαστάσεις στη σύγχρονη εποχή των διεθνών αγορών, τις αστραπιαίας μεταφοράς κεφαλαίων μέσω του διαδικτύου, της εγκατάλειψης των ελέγχων στη διακίνησή τους, της κατάργησης του παλαιότερου διαχωρισμού των εμπορικών από τις επενδυτικές τράπεζες, με τις τελευταίες να αξιοποιούν τις αποταμιευτικές καταθέσεις για κερδοσκοπικά παιχνίδια. Χαρακτηριστικό των φορολογικών παραδείσων είναι η μικρή εδαφική  έκταση και η γεωγραφική  τους απομόνωσή. Πολλοί απ’ αυτούς βρίσκονται  σε μικρά νησιά που είτε είναι ανεξάρτητα κράτη, όπως οι Νήσοι Κειμάν και η Μάλτα, ή αποτελούν μέρος της επικράτειας μιας μεγάλης χώρας, αλλά απολαμβάνουν κάποια διοικητική αυτοτέλεια , όπως τα βρετανικά νησιά της Μάγχης. Οι νησιωτικοί φορολογικοί παράδεισοι αποτελούν τους κλασικούς offshore αποδέκτες αφορολόγητων κατά κανόνα κεφαλαίων. Και τους κατ' εξοχήν τόπους όπου εδρεύουν εταιρείες με σκοπό το ξέπλυμα χρήματος ή την εγγραφή σ' αυτές φορολογικά δαπανηρών περιουσιακών στοιχείων (θαλαμηγών, πολυτελών κατοικιών, θαλαμηγών, αεροπλάνων,  κλπ.).   Σε ορισμένες περιπτώσεις, προκειμένου να προσελκύουν ξένους επενδυτές, οι χώρες-φορολογικοί παράδεισοι έχουν ως πάγια πολιτική να μη διαθέτουν σε τρίτους οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με τις οικονομικές δραστηριότητες των επενδυτών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα διάφορα  φυσικά ή νομικά πρόσωπα, ή και διεθνείς εταιρίες να δημιουργούν εταιρίες τις λεγόμενες "Οφ-σορ" από τον αγγλικό όρου Offshore (=υπεράκτιες εταιρίες ή υπερπόντιες εταιρίες) με έδρα αυτούς τους «παραδείσους». Με προφανή σκοπό την πλήρη φοροαπαλλαγή ή τη μικρότερη δυνατή φορολογική τους επιβάρυνση, αλλά και την απόκρυψη δραστηριοτήτων οι οποίες μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να είναι παράνομες. Πρόκειται δηλ. για κλασσικούς μηχανισμούς νομιμοποίησης αφορολόγητου  μαύρου χρήματος που προέρχεται από νόμιμες, παράνομες ή και εγκληματικές δραστηριότητες. Offshore, σημαίνει υπεράκτιος ή εξωϋδατικός, όπως μεταφράζουν τη λέξη οι Κύπριοι. Ο όρος Offshore σημαίνει μακράν των ακτών. Όμως, επειδή όμως δημιουργήθηκε στη Μ. Βρετανία Αγγλία που είναι ένα μεγάλο νησί, κατ΄ επέκταση σημαίνει "εκτός επικράτειας".

Ποιοι είναι σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ και το Υπουργείο Οικονομικών

Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ , τα 45 κράτη  που δε συνεργάζονταν επαρκώς στο φορολογικό πεδίο είναι η Ιρλανδία, η Κόστα-Ρίκα, η Κύπρος, η Λιβερία, το Λιχτενστάιν, το Βανουάτου, το Λουξεμβούργο, το Μονακό, η Ολλανδία, η Ουρουγουάη, ο Παναμάς, η Σιγκαπούρη, η Φινλανδία, το Χονγκ Κονγκ, οι Σεϋχέλλες η Σαμόα, το Μπελίζε, οι Μπαχάμες, το Ναουρού, καθώς και κάποιες υπερπόντιες κτήσεις όπως το Γιβραλτάρ, τα νησιά Γκέρσεϊ, οι Βερμούδες, οι Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι, ο Μαυρίκιος, τα Νησιά Καϋμάν, η Νήσος του Μαν, η νήσος Νέβις, το Νιούε και άλλα.

Το 2012, Το ελληνικό Υπουργείο Οικονομικών δημοσίευσε  την ακόλουθη λίστα με  47 φορολογικούς «παραδείσους», κράτη δηλαδή που δεν έχουν συνάψει σύμβαση διοικητικής συνδρομής στο φορολογικό τομέα με την Ελλάδα :

1. Ανδόρα,2. Ανγκουίλα,3. Αντίγκουα και Μπαρμπούντα,4. Αρούμπα,5. Μπαχάμες,6. Μπαχρέιν,7. Μπαρμπάντος,8. Βερμούδες,9. Μπελίζ,10. Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι,11. Μπρουνέι,12. Νήσοι Κέιμαν,13. Νήσοι Κουκ,14. Κόστα Ρίκα,15. Χιλή,16. Ντομίνικα,17. Γιβραλτάρ,18. Γρενάδα,19. Γουατεμάλα,20. Γκέρνσεϋ,21. Νήσος Μαν,22. Τζέρσεϋ,23. Λίβανος,24. Λιβερία,25. Λιχτενστάιν,26. Μαλαισία,27. Νήσοι Μάρσαλ,28. Μοντσεράτ,29. Μαυρίκιος,30. Μονακό,31. Ναούρου,32. Ολλανδικές Αντίλλες,33. ΠΓΔΜ (FYROM),34. Νιούε,35. Παναμάς,36. Φιλιππίνες,37. Αγία Λουκία,38. Άγιος Χριστόφορος και Νέβις,39. Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες,40. Σαμόα,41. Σεϋχέλλες,42. Σιγκαπούρη,43. Νήσοι Τέρκς και Κάικος,44. Παρθένοι νήσοι των ΗΠΑ,45. Βανουάτου,46. Ουρουγουάη,47. Χονγκ-Κονγκ

Φορολογικοί παράδεισοι, εκτός από «εξοϋδατικοί», υπάρχουν και σε ηπειρωτικά εδάφη. Πρόκειται κυρίως για απολιθώματα της ευρωπαϊκής φεουδαρχίας, μικρής έκτασης κρατίδια, όπως το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, που αποτελεί βεβαίως ιδρυτικό μέλος της ΕΕ, ή τα Πριγκιπάτα του Λίχτενσταϊν, του Μονακό και της Ανδόρας, που είναι μεν αυτοδιοικούμενα αλλά διατηρούν στενούς πολιτικούς δεσμούς με τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ισπανία αντίστοιχα.  Κραυγαλέα περίπτωση  ανοχής της διεθνούς κοινότητας, αποτελεί η Ελβετία  όσον αφορά το διαβόητο τραπεζικό της απόρρητο. Η Ελβετία προβάλλοντας την παραδοσιακή πολιτική της ουδετερότητα, αποτελούσε παραδοσιακά  χώρα εισροής μαύρου χρήματος, μέρος του οποίου παραμένει στα αζήτητα από τους καταθέτες, μεταξύ των οποίων και κεφάλαια των ναζιστών.  

Η λίστα του περιοδικού Forbes

Εκτός από τα Δουκάτα, τα Πριγκιπάτα, την Ελβετία και τους παραδοσιακούς  ηπειρωτικούς παραδείσους, τα τελευταία χρόνια δημιουργούνται και άλλοι, και μάλιστα στην καρδιά των μεγάλων και φορολογικά ορθόδοξων κρατών. Σύμφωνα με το περιοδικό Forbes, τέτοιοι παράδεισοι είναι κατά σειρά η αμερικανική Πολιτεία του Ντελαγουέρ, το Λουξεμβούργο, η Ελβετία, οι Νήσοι Κέιμαν, το Σίτι του Λονδίνου, η Ιρλανδία, οι Βερμούδες, η Σιγκαπούρη, το Βέλγιο και το Χονγκ Κονγκ.

Πρώτη δηλαδή στη λίστα του περιοδικού «Forbes» είναι η αμερικανική Πολιτεία του Ντελαγουέρ ! Ενατο το Βέλγιο, στην πρωτεύουσα του οποίου χτυπά η καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και πουθενά η Κύπρος. Γιατί  άραγε η Κύπρος, μόνη από όλους,  μετατράπηκε σε σάκο του μποξ με πρωτόγνωρες και αυτοκτονικές τραπεζικές συνταγές όπως το κούρεμα των καταθέσεων που καταστρέφουν το ιδεώδες της τραπεζικής πίστης ; Προφανώς οι εμπνευστές του μαστιγώματος δε μελέτησαν καλά τις εναντίον τους συνέπειες. ¨όπως και του αντίστοιχου corralito στην Αργεντινή, η οποία σε πείσμα των απίθανων ψευδολογιών που εκπέμπουν τα καθεστωτικά μέσα μαζικής αποχαύνωσης, πορεύεται πολύ καλύτερα από πριν όταν το νόμισμά της, το πέσος, ήταν συνδεδεμένο με το σκληρό δολάριο. Λέγεται ότι, η στοχοποίηση της Κύπρου οφείλεται στην εμπλοκή των ρωσικών κεφαλαίων στις κυπριακές τράπεζες. Μετά το ταξίδι του Κύπριου υπουργού Οικονομικών Μιχάλη Σαρρή στη Μόσχα, υπάρχει μεγάλο ερωτηματικό  αν συμμετέχει και το Κρεμλίνο στο παιχνίδι των Γερμανών, στα πρότυπα παρόμοιων όψιμων συμμαχιών στις παραμονές του Β’ παγκόσμιου πολέμου. Σύντομα θα μάθουμε αν η Κύπρος θα αποτελέσει το εξιλαστήριο θύμα των διεθνών αυτών οικονομικών και πολιτικών ανταλλαγής συμφερόντων των ισχυρών. Αλλοίμονο. Είναι γνωστό ότι, «όταν χορεύουν ή όταν μαλώνουν τα βουβάλια, τότε την πληρώνουν τα μυρμήγκια».

Γερμανοί μεγιστάνες σε φορολογικούς παράδεισους

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι, η εφημερίδα «Sueddeutsche Zeitung» του Μονάχου αποκάλυψε με τη βοήθεια ενός βρετανού χάκερ ότι, μερικές από τις μεγαλύτερες επιχειρηματικές οικογένειες της Γερμανίας (Πόρσε και Πίεχ του ομίλου Volkswagen, Κουάντ της BMW, Μπούρντα των ομωνύμων εκδόσεων και Γιάκομπς της ομώνυμης βιομηχανίας καφέ), έχουν δημιουργήσει offshore εταιρείες στον  Παναμά με προφανή σκοπό τη φοροαποφυγή. Όταν ρωτήθηκαν από τη βαυαρική εφημερίδα, κάποιες οικογένειες διέψευσαν τα ευρήματα του χάκερ. Μερικές παραδέχθηκαν ότι ίδρυσαν τέτοιες offshore, αλλά ισχυρίστηκαν ότι πρόθεσή τους δεν ήταν να φοροδιαφύγουν ή να ξεπλύνουν χρήμα. Άλλες αρνήθηκαν κάθε σχόλιο, ή  υπέπεσαν σε αντιφάσεις. Προφανώς όλα αυτά, εντάσσονται στο ότι οι Γερμανοί και οι ισχυροί της γης γενικότερα, έχουν επιλεκτική όραση και ακοή.