Η διαδρομή στην Ιθάκη μου

Γεννήθηκα στα Πατήσια από μητέρα Πόντια και Πατέρα Κρητικό και Αντικυθηραίο που γενήθηκε στη Σμύρνη.Μικρό παιδί μέχρι να τελειώσω το δημοτικό, μεγάλωσα στην Αλεξανδρούπολη στην Καβάλλα και για λίγο στη Θεσσαλονίκη.Η μητέρα μου Μαρία Σουρμελή - Κατσανέβα, ήταν από τις πρώτες ελληνίδες δικηγόρους. Ασχολήθηκε αφιλοκερδώς με τα δικαστήρια ανηλίκων και διατέλεσε Γενική Γραμματέας της Εταιρείας Προστασίας Ανηλίκων. Ο πατέρας μου, ήταν ένας απο τους πρώτους πιλότους της πολεμικής αεροπορίας, με μεγάλη δημοκρατική διαδρομή. Ήμουν από μικρός στο σχολείο πρώτος στα γράμματα και στα γυμνάσματα, αλλά και πρώτος στις φασαρίες. Στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς,          ( ΑΒΣΠ τότε), ως νεαρός φοιτητής, ανακατεύτηκα με τα πολιτικά, με τη νεολαία της Ένωσης Κέντρου στην πτέρυγα του Ανδρέα Παπανδρέου. Εκλέχτηκα στο σύλλογο φοιτητών και στην ηρωική ΕΦΕΕ. Ήμουν στο δεύτερο έτος όταν οι χουντικοί με μπουντρούμιασαν στην Ασφάλεια στον Πειραιά. Μου ρίχνανε τόσο ξύλο που στο τέλος δεν καταλάβαινα αν πονούσα. Μετά κρυβόμουν σε σπίτι φιλικής οικογένειας για έξι μήνες. Δεν έβαλα μυαλό.Ανακατεύτηκα  με την αντιστασιακή οργάνωση ΔΕΑ του σπουδαίου αγωνιστή Γιάννη Βερούxη και αργότερα στην Αγγλία εντάχθηκα στο ΠΑΚ όπου γνώρισα τον Ανδρέα Παπανδρέου. Εκεί στριμώχθηκα και έμαθα καλά γράμματα στο Πανεπιστήμιο του Warwick ( M.A.)  και στο London School of Economics ( Ph.D.), με τους σπουδαίους

δάσκαλους, Hue Clegg, Alan Flanders, Richard Hyman, Keith Thurley. Το 1974, με τα γεγονότα στην Κύπρο, γύρισα  στην Ελλάδα αλλά στα σύνορα με συνέλαβαν οι μπάτσοι. Λίγο αργότερα που έπεσε η χούντα, μου έδωσαν και πάλι με κλωτσιές εξιτήριο για την Αθήνα. Πήγα φαντάρος και με στείλαν σε τάγμα ανεπιθύμητων στην Πτολεμαίδα, όπου γνώρισα ωραίους τύπους, ανεπιθύμητους στο καθεστώς, κουμουνιστές,σκληρά παιδιά της νύχτας, φάτσες απίθανες, με τους οποίους τα πήγα μια χαρά. έγινα κάτι σαν...ήρωας όταν ο λοχαγός με έκανε σιτιστή και βελτίωσα το φαγητό εκατό φορές ! 

Δούλεψα  στο ΚΕΠΕ, στο ΕΚΚΕ και στη ΓΣΕΕ και επέστρεψα  για ένα διάστημα στο Λονδίνο όπου τέλειωσα το διδακτορικό, λιώνοντας παντελόνια από το διάβασμα, παίζοντας κιθάρα και πλένοντας πιάτα για χαρτζιλίκι. Με τη μουσική είχα ανακατευτεί και λίγο πριν παίζοντας επαγγελματικά σε μπουάτ της Πλάκας. 'Οόπως και αργότερα στο Λονδίνο, όπου λίγο έλειψε να μπω για τα καλά στο μουσικό επάγγελμα, αφού πρωτοπαρουσίασα σε μουσική σκηνή το τραγούδι Ντιρλάνταντα που έγινε αμέσως μετά παγκόσμια επιτυχία.Ακόμα αναρωτιέμαι αν πήρα τη ζωή μου λάθος...

Στο Λονδίνο γνώρισα τον Γιώργο Παπανδρεόυ και λίγο αργότερα τη Σοφία, με την οποία κάναμε δυο υπέροχα παιδιά. Αργότερα έκανα και ένα τρίτο, μια υπέροχη μικρή πριγκίπισα. Δούλεψα  στο Αντί του ηρωικού Χρήστου  Παπουτσάκη και στον Οικονομικό Ταχυδρόμο του σοφού Γιάννη Μαρίνου, μαθαίνοντας πολλά από την αγνή αριστερά και την καλοπροαίρετη δεξιά. Μετά το 1981, ο τότε πεθερός μου ο Ανδρέας Παπανδρέου, που με αγαπούσε πολύ και τον αγαπούσα και τον αγαπώ το ίδιο-και ας λένε ότι θέλουν οι διάφοροι εξωνυμένοι Μιμίκοι-επέμενε να με βάλει επικεφαλής στον ΟΑΕΔ και μετά στο ΙΚΑ.  

Μαζί με σπουδαίους συνεργάτες όπως το Νίκο Τσίτσα, τον Πατέρα του Κώστα  του Esquire,  κάναμε μαγικά πράγματα. Αποδείξαμε τότε ότι και το δημόσιο μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Ο Πατέρας του Κώστα που τότε δούλευε στον δικό μου Ελλάδα FM,  γκρίνιαζε για να  βρούμε δουλειά στο γιό του στο δημόσιο. Του έλεγα, «άσε το παιδί ήσυχο, στα τριανταπέντε του θα έχει γίνει διευθυντής εφημερίδας». Έπεσα έξω. Έγινε διευθυντής περιοδικών. Αρκετά πιο πριν είχα μπλέξει  στα βαθειά με  το οραματικά ρομαντικό ΠΑΣΟΚ, στην  Κεντρική Επιτροπή και στο Εκτελεστικό Γραφείο ως υπεύθυνος Οργανωτικού, μια θέση αντίστοιχη του σημερινού Γραμματέα του κόμματος.  Έφτιαξα τον Επιμένων Ελληνικά, τον Ελλάδα FM, ασχολήθηκα και βοήθησα τους φτωχούς ανθρώπους, άτομα του κοινωνικού περιθωρίου και πολλά άλλα. Εκείνη την εποχή, πριν το 1998, ο πολιτικός μας χώρος  ήταν αγνός και οι περισσότεροι από εμάς πιστεύαμε ότι θα αλλάξουμε τον κόσμο. 

Ο μισθός μου τότε  δεν ξεπερνούσε τις 90.000 δραχμές το μήνα. Ζούσαμε Σπαρτιάτικα, αλλά τρεφόμαστε απο αρχές, αξίες,όνειρα, οράματα, ιδανικά που αργότερα γκρεμίστηκαν. Κάναμε λάθη αλλά πετύχαμε και αρκετά. Ο φτωχός κόσμος έφαγε ψωμί και στέργιωσε η δημοκρατία. Στον ΟΑΕΔ και στο ΙΚΑ μου λένε ακόμα οι παλιοί ότι, γίνανε τότε σπουδαία πράγματα που σήμερα μοιάζουν απίθανα. Από το 1989, έκανα το λάθος να μπω στη Βουλή όπου παρέμεινα με μικρό διάλλειμμα τριών ετών, αλυσοδεμένος και  χιλιοβασανισμένος μέχρι το 2004. Συγκρούστηκα με τον Σημίτη, κυρίως γιατί δεν έστεργε να ελέγξει το πάρτι της διαφθοράς, για τα Ίμια και το ευχαριστώ στους Αμερικάνους, για την εγκατάλειψη βασικών αρχών της κοινωνικής δικαιοσύνης, τον εναγκαλισμό με το κατεστημένο που ποτέ δε με συμπάθησε. Είχα και έχω πάντα "πρόβλημα" με τη μέση μου και δυσκολεύομαι στο σκύψυμο. Αντιπαθώ σφόδρα τους "οσφυοκάμπτες" μια λέξη δική μου εφεύρεση, ας μου επιτραπεί να πω. Δεν κατέβηκα στις εκλογές  το 2004 και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δε θα το ξανακάνω, εκτός και αν με συνεγείρουν  πάλι ιδέες και άνθρωποι με  ιδανικά και οράματα. 

Καθηγητεύω όπως εδώ και πολλά χρόνια στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και ως επισκέπτης καθηγητής ή ομιλητής αλλού, όπου νοιώθω ότι κερδίζω νεανική αύρα απο τους φοιτητές μου. Προσπαθώ να τους δώσω ότι μπορώ, μια και τους αγαπώ πολύ. Και αυτοί μου το ανταποδίδουν, όπως φαίνεται  από τις αξιολογήσεις τους και όχι μόνο. Έχω γράψει πολλά βιβλία και άρθρα και ασχολούμαι ειδικότερα με θέματα οικονομίας, απασχόλησης, διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού και επαγγελματικού προσανατολισμού. Ζωγραφίζω, παίζω κιθάρα, στα νιάτα μου και επαγγελματικά και γράφω μουσική και ποίηση. 

Ύστερα από 10 χρόνια μακρυά εντελώς από την πολιτική, η αγωνία μου για τη χώρα και η εμμονή καλών φίλων, με έσυραν στη δημιουργία της Ελληνικής Δημοκρατικής Κίνησης Δραχμή. Όραμα μας είναι να ανατρέψουμε το μνημόνιο με έξοδο από το καταστροφικό ευρώ με μέσο τη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, με ολοκληρωμένο και τεκμηριωμένο πολιτικό πρόγραμμα. Οι πέντε βασικές θέσεις-αστέρια μας είναι, η ανατροπή του μνημονίου με μετάβαση στη δραχμή, το νοικοκύρεμα του κράτους, η αυτοδύναμη ανάπτυξη, η εθνική αξιοπρέπεια, η κοινωνική δικαιοσύνη. Αντισυμβατικός όπως πάντα, δεν κολάω με το σύστημα και πορεύομαι ανατρεπτικά. Η ανατροπή φαίνεται πάντα αδύνατη στην αρχή έλεγε ο Μαντέλα. Αλλά αν γίνεται με καλές προθέσεις και για καλό σκοπό, τότε αξίζει τον κόπο.Νικητής είναι όχι αυτός που νικά, αλλά συτός που αγωνίζετε για τα πιστεύω του. Αυτός που δεν αγωνίζεται για τίποτα είναι χαμένος.

Στη διαδρομή μου για την Ιθάκη, πέρασα από ψηλά βουνά και βαθειές χαράδρες. Η τσέπη μου είναι μικρότερη απο πριν, αλλά είμαι πάμπλουτος σε εμπειρίες και καλούς φίλους. Γνώρισα και φρικτούς Ιούδες φυσικά. Ένας κήπος πέρασε δίπλα μου. Αλλά και άγρια θηρία. Ορμητικός χείμαρρος  ήταν της ζωής μου το ποτάμι.Σαν ένα πολύχρωμο, απρόβλεπτο μυθιστόρημα. Παραμένω πάντα  άτακτος όπως μικρός. 'Ορθιος, ανήσυχος, μαχητικός, με το κουσούρι να δίνω  περισσότερα από όσα παίρνω. Είμαι ελεύθερος γιατί μπορώ να ενεργώ  και σε βάρος του εαυτού μου. Ονειρεύομαι πάντα  έναν καλύτερο κόσμο με ψωμί, παιδεία, μουσική, φως, ελευθερία και μια πατρίδα που της αξίζει καλύτερη μοίρα. Παραμένω πάντα ένας  αναρχοαυτόνομος ρομαντικός, πατριώτης σοσιαλιστής.

* Το σημείωμα αυτό γράφηκε για λογαριασμό του περιοδικού Esquire και αργότερα προστέθηκαν ορισμένα σημεία.