Και στο τέλος χάνουν οι Γερμανοί

Η οικονομική καταστροφή που έχει επιφέρει ο συνδυασμός του ακριβού ευρώ και της πολιτικής της ακραίας λιτότητας που έχει επιβάλλει στην ευρωζώνη το Βερολίνο, είναι πλέον ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Η ευρωζώνη είναι η μόνη ευρύτερη περιοχή κρατών με αναιμική ή αρνητική οικονομική πορεία, όπως μαρτυρούν όλα τα έγκυρα στατιστικά στοιχεία. 

Η κρίση που έπληξε τη διεθνή οικονομία το 2009, έχει σήμερα ξεπεραστεί από τις περισσότερες χώρες διεθνώς με εξαίρεση την ευρωζώνη, με ακραίες εκφάνσεις, αυτές των χωρών του νότου. Όσοι δε βλέπουν αυτή την απτή πραγματικότητα, απλά εθελοτυφλούν. Αλλά  η οικονομική καχεξία της ευρωζώνης, εκτός από τις χώρες του νότου τις οποίες έχει γονατίσει, επεκτείνεται ραγδαία και στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Η δεύτερη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομία, η Γαλλία, παραπαίει οικονομικά και το ίδιο

συμβαίνει με την Ιταλία. Όμως, εκείνο που ανατρέπει το μεγαλοϊδεατισμό των Μέρκελ και Σόϊμπλε είναι το γεγονός ότι, τελευταία φαίνεται να γονατίζει και η οικονομία της κραταιάς Γερμανίας. Αυτό δικαιώνει  τον Μπερντ Λούκε του πολυσυλλεκτικού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία ( AfD), που επιμένει και πολύ σωστά ότι, ο ιός της οικονομικής ασθένειας του νότου είναι αναμενόμενο να μεταδοθεί και στο βορρά.

Ως συνέπεια όλων αυτών, έρχεται το γεγονός της αλματώδους ανάπτυξης και εκλογικής αποδοχής των αντί-ευρώ κομμάτων κυρίως στις μεγάλες χώρες. Το AfD του Λούκε, σημειώνει αλματώδη άνοδο σε όλες τις εκλογές στη Γερμανία και το ίδιο συμβαίνει με τον Μπέπε Γκριλο στην Ιταλία, τη Μαρί Λεπέν στη Γαλλία, τον Νάϊτζελ Φάρατζ στη Μεγάλη Βρετανία, κλπ.

Μόνο στις χώρες υπό βελούδινη γερμανική κατοχή του αδύναμου νότου, Ελλάδα, Κύπρο, Ισπανία,Πορτογαλία, που έχουν πληγεί περισσότερο από το σκληρό ευρώ, η φωνή της λογικής, αυτή του αντί-ευρώ, παραμένει αναιμική, όσον αφορά την επίσημη κομματική της εκπροσώπηση. Και τα απολύτως καθυποταγμένα κεντρικά ΜΜΕ φυσικά, ακολουθούν μια ανενδοίαστη γερμανόπληκτη δημοσιογραφική γραμμή.

Στη χώρα μας, ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα αριστερογενές, ανατρεπτικό και αντιιμπεριαλιστικό κόμμα, ομνύει στο ιερό δισκοπότηρο-σύμβολο της νεο-γερμανικής κατοχής, το ευρώ-μάρκο. Και αυτό, για να μη θυμώσουν τα μεγάλα αφεντικά! Το τελευταίο ως επιχείρημα, αν και ηθικά ανεπίτρεπτο, είναι τουλάχιστον προτιμότερο από το να πιστεύει ένας αριστερός σε ένα καταστροφικό για τη χώρα μας γερμανοτραφές νόμισμα όπως το ευρώ. Ειλικρινά δεν μπορώ να διανοηθώ ότι, ο ευφυής Αλέξης Τσίπρας, ο νουνεχής Γιάννης Δραγασάκης κλπ., πιστεύουν ότι, το ευρώ λειτουργεί ευεργετικά για την Ελλάδα. Και ότι ως κυβέρνηση της αριστεράς, θα καταφέρουν να αυξήσουν τους μισθούς και τις συντάξεις, να μειώσουν τους φόρους κλπ., παραμένοντας μέσα στη Βερολινέζικη ευρωζώνη !

Όμως, κοντός ψαλμός αλληλούια.  Όσο η ευρωπαϊκή αριστερά κοιμάται, η κεντροδεξιά και όχι ακροδεξιά πλέον Μαρί Λεπέν στη Γαλλία που έχει έρθει πρώτη στις ευρωεκλογές του Μαΐου στη χώρα της και βρίσκεται μπροστά στις δημοσκοπήσεις, έχει ξεκαθαρίσει την απόλυτη αντίθεσή προς το ευρώ, δηλώνοντας ότι, εφ' όσον κερδίσει τις επόμενες εθνικές εκλογές, κάτι πολύ πιθανό, θα επαναφέρει το γαλλικό μάρκο. Στη Μεγάλη Βρετανία, ο σκληρός πολέμιος του ευρώ και φιλέλληνας Νάϊτζελ Φάρατζ, μετά τη θριαμβευτική πρωτιά που κατέγραψε στις ευρωεκλογές, κέρδισε με ποσοστό 60% την πρώτη έδρα που είχε μείνει κενή το εθνικό κοινοβούλιο της χώρας. Στην Ιταλία, ο Μπέπε Γκριλο του κόμματος των Πέντε Αστέρων, συγκεντρώνει υπογραφές για τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ, ενώ παρόμοια άποψη στο θέμα αυτό έχει και ο Σύλβιο Μπερλουσκόνι και το κόμμα του.

Τελικά φαίνεται ότι, μόνο οι μεγάλες χώρες Γαλλία, Μ. Βρετανία, Ιταλία, με κινητήριο μοχλό πολιτικές δυνάμεις της κεντροδεξιάς, μπορούν να αποκαθηλώσουν το γερμανικό νεο-ιμπεριαλισμό και να νικήσουν τους επιτιθέμενους νεοναζί. Έτσι και αυτή τη φορά στο τέλος χάνουν οι Γερμανοί.