Πως μάζεψα ελιές και έφτιαξα δικό μου λάδι !

Στη γειτονιά που μένω στη Νέα Ερυθραία υπάρχει ένα μεγάλο ανοικτό κτήμα με πολλές ελιές που κάθε χρόνο πέφτουν, αφού κανείς δεν τις μαζεύει. Ειλικρινά με στεναχωρεί αυτή κατάσταση να βλέπω κάθε χρόνο το χρυσάφι που λέγεται ελιά να πέφτει, να βρομίζει και να σαπίζει στο χώμα.Είναι γνωστό ότι, συχνά οι εταιρείες μας πουλάνε νοθευμένο λάδι στα super market, γι΄αυτό και κατά κανόνα το αγοράζω απο παραγωγούς, με την ελπίδα ότι δεν κάνουν το ίδιο. Όμως, αφού υπάρχουν τόσες ελιές που πάνε χαμένες, πάντα αναρωτιόμουν γιατί δεν τις μαζεύουμε, την ίδια ώρα που γκρινιάζουμε για τα οικονομικά μας αδιέξοδα. Είμαστε τεμπέληδες τελικά, βαριόμαστε την όλη διαδικασία, δεν το έχουμε σκεφτεί, ή θεωρούμε ότι δεν αξίζει τον κόπο αφού το οικονομικό όφελος είναι δυσανάλογο από τον μπελά της όλης διαδικασίας; Μήπως έχουμε απλά καλομάθει και θεωρούμε ως

αξιοπρεπείς μόνο τις εργασίες γραφείου ή έστω του γκαρσονιού σε εστιατόριο, καφετέρια, μπαρ, κλπ.; Έτσι που μεταλλαχτήκαμε σε κακόμοιρους μικροακραστούς των πόλεων, φαίνεται πως μας απωθεί η γη και η θάλασσα με την οποία είχαν δεθεί οι πρόγονοί μας. Λάθος δρόμο πήραμε. Βέβαια, η οικονομική κατάσταση της χώρας δεν πρόκειται να λυθεί αν μαζέψουμε και όλες τις ελιές που υπάρχουν στη χώρα. Αλλά είναι θλιβερό να κάθεται κάποιος στο σπίτι, να κλαίει τη μοίρα του και να αλλάζει καναπέ μπροστά στην τηλεόραση που τον αποχαυνώνει και κυβερνά το θυμικό και την πολιτική του συμπεριφορά, υποτάσσοντας την στους κατακτητές να μην κάνει τίποτα.

Επειδή ένα γραμμάριο πράξη ισοδυναμεί με ένα τόνο θεωρία όπως θα έλεγε και ο Γκράμσι, μια Κυριακή πήρα δύο φίλους μου και τη μικρή μου κόρη Μαριαλένα. Στρώσαμε κάτι μεγάλα νάιλον, και μαζέψαμε ελιές από το ελεύθερο κτήμα και τους παρακείμενους δρόμους. Όχι μόνο δε βλάψαμε κανένα, αλλά αντίθετα, κάναμε πράξη όλα αυτά που ανέφερα ποιο πάνω. Μαζέψαμε πάνω από 100 κιλά ελιές σε τέσσερις ώρες και αν δε φύσαγε αέρας που μας εμπόδιζε, θα είχαμε μαζέψει αρκετά περισσότερες. Βάλαμε τις ελιές σε τσουβάλια και το άλλο απόγευμα τις πήγαμε σε ένα ελαιοτριβείο με συμπαθέστατους ιδιοκτήτες στο Άνω Σούλι στο Μαραθώνα. Χαρήκαμε να βλέπουμε τις ελιές μας να μπαίνουν στο ελαιοτριβείο και ακόμα περισσότερο όταν είδαμε να βγαίνει το αγνό παρθένο αγουρέλαιο. Το δικό μας λάδι. Η συγκομιδή μας ήταν 18 κιλά, όχι τίποτα σπουδαίο. Αλλά η η χαρά μας πολυ μεγαλύτερη.