Και στο τέλος χάνουν οι Γερμανοί

Η οικονομική καταστροφή που έχει επιφέρει ο συνδυασμός του ακριβού ευρώ και της πολιτικής της ακραίας λιτότητας που έχει επιβάλλει στην ευρωζώνη το Βερολίνο, είναι πλέον ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Η ευρωζώνη ή καλύτερα η "νεκροζώνη", είναι η μόνη ευρύτερη περιοχή κρατών με αναιμική ή αρνητική οικονομική πορεία, όπως μαρτυρούν όλα τα έγκυρα στατιστικά στοιχεία. Η κρίση που έπληξε τη διεθνή οικονομία το 2009, έχει σήμερα ξεπεραστεί από τις περισσότερες χώρες διεθνώς με εξαίρεση την ευρωζώνη, με ακραίες εκφάνσεις, αυτές των χωρών του νότου.

Όσοι δε βλέπουν αυτή την απτή πραγματικότητα, απλά εθελοτυφλούν. Αλλά  η οικονομική καχεξία της ευρωζώνης, εκτός από τις χώρες του νότου τις οποίες έχει γονατίσει, επεκτείνεται ραγδαία και στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Η δεύτερη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομία, η Γαλλία, παραπαίει οικονομικά και το ίδιο συμβαίνει με την Ιταλία. Όμως, εκείνο που ανατρέπει το μεγαλοϊδεατισμό των Μέρκελ και Σόϊμπλε είναι το γεγονός ότι, τελευταία φαίνεται να γονατίζει και η οικονομία της κραταιάς Γερμανίας. Αυτό δικαιώνει  τον Μπερντ Λούκε του πολυσυλλεκτικού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία ( AfD), που επιμένει και πολύ σωστά ότι, ο ιός της οικονομικής ασθένειας του νότου είναι αναμενόμενο να μεταδοθεί και στο βορρά. 

Ως συνέπεια όλων αυτών, έρχεται το γεγονός της αλματώδους ανάπτυξης και εκλογικής αποδοχής των αντί-ευρώ κομμάτων κυρίως στις μεγάλες χώρες. Το AfD του Λούκε, σημειώνει αλματώδη άνοδο σε όλες τις εκλογές στη Γερμανία και το ίδιο συμβαίνει με τον Μπέπε Γκριλο στην Ιταλία, τη Μαρί Λεπέν στη Γαλλία, τον Νάϊτζελ Φάρατζ στη Μεγάλη Βρετανία, κλπ.

Μόνο στις χώρες υπό βελούδινη γερμανική κατοχή του αδύναμου νότου, Ελλάδα, Κύπρο, Ισπανία,Πορτογαλία, που έχουν πληγεί περισσότερο από το σκληρό ευρώ, η φωνή της λογικής, αυτή του αντί-ευρώ, παραμένει αναιμική, όσον αφορά την επίσημη κομματική της εκπροσώπηση. Και τα απολύτως καθυποταγμένα κεντρικά ΜΜΕ φυσικά, ακολουθούν μια ανενδοίαστη γερμανόπληκτη δημοσιογραφική γραμμή.

Όμως, κοντός ψαλμός αλληλούια.  Όσο η ευρωπαϊκή αριστερά κοιμάται, η κεντροδεξιά και όχι ακροδεξιά πλέον Μαρί Λεπέν στη Γαλλία που έχει έρθει πρώτη στις ευρωεκλογές του Μαΐου στη χώρα της και βρίσκεται μπροστά στις δημοσκοπήσεις, έχει ξεκαθαρίσει την απόλυτη αντίθεσή προς το ευρώ, δηλώνοντας ότι, εφ' όσον κερδίσει τις επόμενες εθνικές εκλογές, κάτι πολύ πιθανό, θα επαναφέρει το γαλλικό μάρκο. Στη Μεγάλη Βρετανία, ο σκληρός πολέμιος του ευρώ και φιλέλληνας Νάϊτζελ Φάρατζ, μετά τη θριαμβευτική πρωτιά που κατέγραψε στις ευρωεκλογές, κέρδισε με ποσοστό 60% την πρώτη έδρα που είχε μείνει κενή το εθνικό κοινοβούλιο της χώρας. Στην Ιταλία, ο Μπέπε Γκριλο του κόμματος των Πέντε Αστέρων, συγκεντρώνει υπογραφές για τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ, ενώ παρόμοια άποψη στο θέμα αυτό έχει και ο Σύλβιο Μπερλουσκόνι και το κόμμα του. Στην ίδια τη Γερμανία, το ευρωσκεπτικιστικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία ( AfD) του καθηγητή Μπερντ Λούκε καλπάζει στις τοπικές εκλογές και στις δημοσκοπήσεις. Το Podemos στην Ιταλία το ίδιο.

Οι μεγάλες χώρες Γαλλία, Μ. Βρετανία, Ιταλία, Ισπανία, θα  αποκαθηλώσουν το γερμανικό νεο-ιμπεριαλισμό στο προσεχές μέλλον. Ακόμα και αν η μικρή Ελλάδα ηττηθεί σήμερα, στο τέλος και αυτή τη φορά θα χάσουν οι Γερμανοί.