Ο κορυφαίος Νομπελίστας οικονομολόγος και φιλέλληνας Πωλ Κρούγμαν έρχεται στην Αθήνα, ως προσκεκλημένος από το Ινστιτούτο Ερευνών και Πολιτικής Στρατηγικής για την Ανάπτυξη και τη Διακυβέρνηση, (ADGI-INERPOST)[1]. Πρόεδρός του Ινστιτούτου είναι ο Γεράσιμος Αρσένης ο οποίος θα προλογίσει τον διαπρεπή ομιλητή. Η ομιλία του Κρούγκμαν έχει προγραμματιστεί να γίνει την Παρασκευή 17 Απριλίου στο Μέγαρο Μουσικής στις 17,30 με θέμα Εurope: What next?».Ο «σημαντικότερος πολιτικός αρθρογράφος της Αμερικής» σύμφωνα με το περιοδικό The Washington Monthly, θα μιλήσει για την πορεία και το μέλλον της ευρωπαϊκής οικονομίας, υπό το πρίσμα της ύφεσης που έχουν προκαλέσει οι πολιτικές λιτότητας, καθώς και για το μίγμα πολιτικών που θα πρέπει να υιοθετηθούν ώστε να καταστεί βιώσιμο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Η είσοδος στην ομιλία είναι ελεύθερη και σύμφωνα με πληροφορίες, περισσότερο από 6.000 άτομα ήδη εξεδήλωσαν την πρόθεσή τους για να τον ακούσουν. Αυτό δημιουργεί την ανάγκη και δεύτερης ομιλίας, κάτι που ελπίζουμε ότι θα το λάβουν υπόψη τους οι οργανωτές αυτής της σπουδαίας εκδήλωσης. Εμείς χαιρετίζουμε την πρωτοβουλία του Μάκη Αρσένη και της Λούκας Κατσέλη που πρώτοι φρόντισαν να φέρουν στη χώρα μας τον μεγαλύτερο οικονομολόγο- διανοητή της εποχής μας, ο οποίος αρθρογραφεί επανειλημμένα με συμπάθεια και συμπαράσταση προς τη δοκιμαζόμενη χώρα μας στους New York Times.

Θεωρούμε ότι, ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας οφείλει να έλθει σε επαφή μαζί του και να ζητήσει τις συμβουλές του αν είναι δυνατόν και σε μόνιμη βάση. Οι γνώσεις, η σοφία, η πρακτική σκέψη, η φιλική του προδιάθεση προς την Ελλάδα και το τεράστιο κύρος του Κρούγμαν, αναμφίβολα θα ήταν μοναδικός αρωγός στην προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης και της χώρας για να αντιμετωπίσει τις θύελλες των καιρών. χαρακτηριστικό της στήριξης που προσφέρει άδολα στη σημερινή ελληνική κυβέρνηση και τη χώρα μας είναι, μετάξύ πολών άλλων, το άρθρο που παρατίθεται πιο κάτω με τον τίτλο : «Ο Τσίπρας δε θα προδώσει τους ψηφοφόρους του και δε θα κερδίσει ποτέ την εκτίμηση της ελίτ του Νταβάς».

Οι απόψεις, οι θέσεις, τα επιχειρήματα του σπουδαίου αυτού επιστήμονα, διανοητή και ανθρώπου, αποτελούν για εμένα και τους συνεργάτες μου μοναδικό φάρο γνώσης, έναν ανεκτίμητο οδηγό πολιτικής και οικονομικής καθοδήγησης. Για το λόγο αυτό, ο υπογράφων και οι συνεργάτες μου αναρτούμε ανελλιπώς όλα τα άρθρα και τις δηλώσεις του στις ιστοσελίδες και τα προσωπικά μαςblog.

Σε πολλές περιπτώσεις, τα μεταφράζουμε και τα αναρτούμε πρώτοι, με συνέπεια να τα αναδημοσιεύουν και άλλοι, συχνά χωρίς να αναφέρουν την πηγή. Οι απόψεις του Κρούγκμαν αποτελούν σημείο αναφοράς για τις δικές μας θέσεις και ειδικότερα όσον αφορά την άποψη ότι η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη και η μετάβαση στη δραχμή, αποτελεί μονόδρομο για τη χώρα μας. Γι΄αυτό και οι απόψεις αυτές που κυκλοφορούν ευρέως διεθνώς, εδώ κρύβονται ή περνούν στα ψιλά.

Αν δεν υπήρχαν τέτοιοι κολοσσοί της παγκόσμιας οικονομικής σκέψης όπως ο Πωλ Κρούγμαν και όχι μόνο, ομολογουμένως πολύ δύσκολα θα καταφέρναμε να επιμείνουμε στην ίδια άποψη. Μια άποψη που το εδώ κατεστημένο τη λοιδορεί, την καταγγέλλει ως ύποπτη, την εξορκίζει και τη μετατρέπει περίπου σε απαγορευμένη. Για το λόγο αυτό, σε διάφορα σκωπτικά άρθρα και σχολιασμούς μας, αποκαλούμε τον υπεράνω κάθε υποψίας Πωλ Κρούγμαν «Πρόεδρο της συμμορίας της δραχμής» ! Της γνωστής δηλ. «συμμορίας της δραχμής», όπως μας αποκαλούν οι πραγματικοί συμμορίτες του κατεστημένου, που επιτίθενται στους εκφέροντες την άποψη της μετάβασης στο εθνικό νόμισμα. Το κωμικοτραγικό είναι ότι, οι περισσότεροι από τους γελοίους κατήγορούς μας είναι οι ίδιοι οι γνωστοί χρυσοκάνθαροι εκπρόσωποι του κατεστημένου που ευθύνονται για την καταστροφή της χώρας. Τα ονόματά τους, σε απόλυτη αντίθεση με εμάς, φιγουράρουν στις διάφορες λίστες Λαγκάρντ κλπ. με νόμιμες και κυρίως παράνομες καταθέσεις στο εξωτερικό.

Ο Πωλ Κρουγκμαν (Paul Krugman) έκανε το διδακτορικό του στα οικονομικά στο Πανεπιστήμιο MIT το 1977 και έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Γέιλ, στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και στο MIT. Σήμερα είναι καθηγητής οικονομικών και διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον (Princeton) και στο London School of Economics (Centenary Professor). Το 2008 βραβεύτηκε με το Βραβείο Νόμπελ οικονομικών επιστημών για την εργασία του στον τομέα των εμπορικών συναλλαγών, όπου ενοποίησε τα πρωτύτερα διακριτά ερευνητικά πεδία του διεθνούς εμπορίου και της οικονομικής γεωγραφίας.

Στη δεκαετία του 1980 συνέβαλε καθοριστικά με καινοτόμες θέσεις στη Νέα Θεωρία Εμπορίου. Το βασικό του μεθοδολογικό εργαλείο ήταν η χρήση οικονομιών κλίμακας σε μακροοικονομικά μοντέλα. Μέχρι το 1980 οι οικονομολόγοι υπέθεταν ότι η παραγωγικότητα μιας εταιρείας μένει σταθερή όσο ανεβαίνει το μέγεθός της, ενώ Από τότε, άρχισε να επικρατεί η άποψη του Κρούγκμαν ότι η παραγωγικότητα μεγαλώνει με το μέγεθος.

Αυτή η λεπτομέρεια, που είναι δύσκολη στην χρήση της (καθώς τα μοντέλα που την χρησιμοποιούν συνήθως δεν έχουν αλγεβρική λύση), μπορεί μεταξύ άλλων να εξηγήσει και τη δημιουργία βιομηχανικών κέντρων, πόλεων, τη διατήρηση των ανισοτήτων μεταξύ γειτονικών περιοχών με ανοιχτά σύνορα.

Τα τελευταία χρόνια, ο Πωλ Κρούγκμαν αρθρογραφεί σε σταθερή βάση από δική του στήλη στους NewYork Times, αναφερόμενος σε διεθνή πολιτικά και οικονομικά θέματα, τα οποία αναπαράγονται και μεταφράζονται σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Με την αρθρογραφία ασκεί τεράστια παγκόσμια επιρροή, έχοντας απέναντι φυσικά το διεθνές δυτικό κατεστημένο που τον αντιμάχεται. Έχει αποκαλέσει τον εαυτό του "φιλελεύθερο", εξηγώντας ότι με τον όρο αυτό σε αμερικανικό πλαίσιο, εννοεί κάτι ανάλογο με τους σοσιολδημοκράτες στην Ευρώπη.

Κατά την άποψή μας ο Πωλ Κρούγκαν είναι ο κορυφαίος σημερινός εκπρόσωπος, ο «Γκουρού» της σύγχρονης νεο-Κεϋνσιανής σχολής. Επίκεντρο των θέσεών του είναι η ανάγκη περιορισμού της λιτότητας και η άσκηση πολιτικής με αναπτυξιακή δυναμική. Με βάση τις αρχές αυτές, έχει επανειλημμένα στηλιτεύσει τις πολιτικές ακραίας λιτότητας που ακολουθεί το Βερολίνο οι οποίες κατά την άποψή του καταστρέφουν την Ευρώπη και ειδικότερα χώρες όπως η Ελλάδα, για την οποία αρθρογραφεί σε σταθερή βάση. Τα άρθρα του εμπεριέχουν τεκμηριωμένα στοιχεία με τα οποία υποστηρίζει με μοναδική ευθυβολία και πειστικότητα τις απόψεις του. Έχει τη σπάνια ικανότητα, να μετατρέπει δυσνόητες οικονομικές έννοιες και στοιχεία σε εύκολη κατανοητή γραφή, χωρίς να χάνουν την επιστημοσύνη τους.

Χαρακτηριστική είναι η αρθρογραφία του για την Αργεντινή όπου κατακρεουργεί τη σκόπιμα διαδομένη άποψη που επιμόνως προωθεί το διεθνές κατεστημένο και ειδικότερα αυτό στην Ελλάδα, ότι η πολιτική των Κίρτσνερ έχει οδηγήσει τη χώρα αυτή στην καταστροφή. Ο Κρούγκμαν αποδεικνύει το αντίθετο με την επίκληση αδιαμφισβήτητων επίσημων οικονομικών στοιχείων από διεθνείς δυτικούς φορείς. Καταγγέλλει με παρρησία και επιχειρηματολογία την καταστροφική δράση των vulture funds ( γύπες επενδυτές) του τύπου Πωλ Σίγκερ, που απομυζούν με ανεξέλεγκτη απληστία τον παγκόσμιο πλούτο υπό την ένοχη ανοχή του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος. Αναδεικνύει τη συνεχή όσο και απαράδεκτη διεύρυνση των εισοδηματικών ανισοτήτων ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς διεθνώς, επιρρίπτοντας, πάντα με επιχειρήματα και στοιχεία, την κύρια ευθύνη στην κυριαρχία του χρηματιστηριακού ακραίου καπιταλισμού της εποχής μας. Εκφράζει με τον τρόπο αυτό, την ανάγκη η οικονομική πολιτική να τίθεται στην υπηρεσία των ανθρώπων και όχι της οικονομίας και των τραπεζών.

Ο Πωλ Κρούγμαν, ο μεγαλύτερος σύγχρονος οικονομολόγος, αποτελεί μια όαση ανθρωπιστικής όσο και ρεαλιστικής οικονομικής σκέψης σε μια σκληρή εποχή όπου οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.

Η περίπτωση της Ελλάδας ως θύμα ( βλέπε και άρθρο του με παρόμοιο τίτλο) παρόμοιων πρακτικών και ιδιαίτερα του γερμανικού οικονομικού νέο-ιμπεριαλισμού, αποτελεί το προσφιλέστερο θέμα του. Δεκάδες είναι τα άρθρα του με θετικό πρόσημο για τη χώρα μας και γι’ αυτό δεν μπορούμε να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας και να τον τιμούμε όλοι, ακόμα και κάποιοι έντιμοι σκεπτόμενοι πολίτες που μπορεί να διαφωνούν με τις πολιτικοοικονομικές του θέσεις. Σταχυολογώ ενδεικτικά ορισμένους τίτλους από σχετικά άρθρα του όπου, από τους τίτλους και μόνο που ο ίδιος επιλέγει, διαφαίνεται ξεκάθαρα η θετική αντιμετώπισή του για τη χώρα μας:

«Ο Τσίπρας δε θα προδώσει τους ψηφοφόρους του και δε θα κερδίσει ποτέ την εκτίμηση της ελίτ του Νταβάς»,

«Δελφικός χρησμός το Eurogroup για την Ελλάδα-Τίποτα ουσιαστικό δεν επιτεύχθηκε»,

«Οι Ευρωπαίοι να γίνουν ρεαλιστές και να μην πιέζουν άλλο την Ελλάδα»,

«Τρελοί όπως η Ελλάδα»

«Η Ελλάδα ως θύμα»,

Οι Ευρωπαίοι να γίνουν ρεαλιστές και να μην πιέζουν άλλο την Ελλάδα»,

«Η Γερμανία βλάπτει την ευρωζών»

«Η Ελληνοποίηση της οικονομικής πολιτικής»,

«Η Κύπρος πρέπει να φύγει απο το ευρώ»,

«Το ευρώ διαλύει την Ευρώπη»,

«Σκληρές καρδιές, ελαφρά μυαλά», οι άνθρωποι της ευρωζώνης»,

«Η ελληνική πολιτική ελίτ δέσμια του ευρώ»,

«Η αυστηρή λιτότητα διώχνει τις επενδύσεις και την ανάπτυξη»,

«Η καταστροφική πορεία της ευρωζώνης δεν έχει τέλος»,

«Η Ελλάδα αδυνατεί να ανακάμψει λόγω ευρώ και τρόικας»,

«Καταστροφικές οι πολιτικές δραστικής λιτότητας για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης»,

«Η Ελληνοποίηση της οικονομικής πολιτικής»,

«Η δραχμή μονόδρομος για την Ελλάδα»

Στη χώρα μας κυκλοφορούν στην ελληνική γλώσσα τα ακόλουθα βιβλία του Πωλ Κρούγκμαν :

2012) Τέλος στην ύφεση τώρα!, Πόλις

(2009) Η κρίση του 2008, Εκδόσεις Καστανιώτη

(2008) Η συνείδηση ενός προοδευτικού, Πόλις

(2005) Θεωρητικός από σύμπτωση, Εκδόσεις Καστανιώτη

(2000) Διεθνισμός για ευρεία κατανάλωση, Πόλις

(2000) Η μεγάλη κάμψη, Εκδόσεις Καστανιώτη

(1995) Η εποχή των μειωμένων προσδοκιών, Πόλις

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

(2011) Διεθνής οικονομική, Κριτική

(2011) Μικροοικονομική, Επίκεντρο

(2009) Μακροοικονομική, Επίκεντρο

(2003) Διεθνής οικονομική, Κριτική

(2002) Διεθνής οικονομική, Κριτική

(2000) Κατανοώντας την παγκοσμιοποίηση, Εκδόσεις Παπαζήση

(1996) Διεθνής οικονομική, Κριτική

(1995) Διεθνής οικονομική, Κριτική

Παραθέτω πιο κάτω ορισμένα από τα άρθρα του Κρούγκμαν από τους New York Times που έχουμε αναρτήσει μεταφρασμένα, πολλά με δική μας μετάφραση, στις ιστοσελίδες και blogs : www.drachmi5.gr.,www.odosdrachmis.gr,www.theodore-katsanevas-blogspot.co.,,www.glafkopis.blogspot.com

Ο Τσίπρας δε θα προδώσει τους ψηφοφόρους του και δε θα κερδίσει ποτέ την εκτίμηση της ελίτ του Νταβός

15/4/2015

Οι δανειστές της Ελλάδας κάνουν λάθος που περιμένουν ότι η νέα κυβέρνηση θα προδώσει τους ψηφοφόρους που την εξέλεξαν και θα υποχωρήσει από τις θέσεις της, όπως έγινε τα προηγούμενα πέντε χρόνια, υποστηρίζει ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν.Όπως προειδοποιεί σε άρθρο του στους NYT, η δυναμική είναι τελείως διαφορετική αυτήν τη φορά και η αποτυχία να γίνει αυτό αντιληπτό μπορεί να οδηγήσει σε μια χωρίς λόγο καταστροφή.«Αυτό που ζητάει η Ελλάδα, αν και οι Γερμανοί ψηφοφόροι πιθανότατα δεν το γνωρίζουν αυτό, δεν είναι μια νέα ένεση χρημάτων. Το μόνο που βρίσκεται στο τραπέζι είναι η μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος, δηλαδή η μείωση των πληρωμών για τόκους του υφιστάμενου χρέους. Και μας έχουν πει συχνά όπως όλοι καταλαβαίνουν ότι ο επίσημος στόχος για το πλεόνασμα, στο 4,5% του ΑΕΠ, είναι παράλογος και ανέφικτος. Οπότε, στην πραγματικότητα η Ελλάδα ζητάει μόνο να αναγνωριστεί η πραγματικότητα που υποτίθεται ότι όλοι κατανοούν» γράφει ο κ. Κρούγκμαν.

Γιατί λοιπόν φουντώνουν και πάλι οι διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τους δανειστές; Σύμφωνα με τον κ. Κρούγκμαν γιατί αυτό «που κατανοούν όλοι» δεν εξηγήθηκε ποτέ στους ψηφοφόρους των ευρωπαϊκών κρατών του Βορρά. Επιπλέον, γιατί οι δανειστές έχουν συνηθίσει να περιμένουν ότι οι κυβερνήσεις των χρεωμένων κρατών θα εγκαταλείψουν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις στο όνομα της υπευθυνότητας και αναμένουν από τη νέα ελληνική κυβέρνηση να ταπεινωθεί.

«Αλλά όπως είπα, η δυναμική είναι πολύ διαφορετική αυτήν την φορά» τονίζει ο κ. Κρούγκμαν.Όπως επισημαίνει ο ίδιος, επικαλούμενος την παρατήρηση του δημοσιογράφου Matthew Yglesias, οι πολιτικοί των μικρών κρατών συνήθως εμφορούνται από προσωπικά κίνητρα να αποδεχτούν τις απαιτήσεις της τρόικας ακόμα και αν είναι ενάντια στα συμφέροντα των κρατών τους:

«Κανονικά θα πίστευε κανείς πως η καλύτερη επιλογή για έναν πρωθυπουργό είναι να προσπαθήσει να κάνει αυτά που θα τον βοηθήσουν να επανεκλεγεί. Όσο δυσοίωνες και αν είναι προοπτικές, αυτή είναι η κυρίαρχη στρατηγική. Αλλά στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της ευρωπαϊκής ενοποίησης, πιστεύω ότι οι ηγέτες των μικρών κρατών βρίσκονται σε μια κάπως διαφορετική κατάσταση. Αν εγκαταλείψουν το γραφείο τους έχοντας κερδίσει την εκτίμηση της ελίτ του Νταβός, υπάρχουν πολλές θέσεις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ή στο ΔΝΤ ή σε άλλους οργανισμούς για τις οποίες μπορεί να είναι κατάλληλοι ακόμα και αν τους απεχθάνονται οι συμπατριώτες τους. Στην πραγματικότητα, το να είναι εντελώς απεχθείς θα ήταν ένα συν. Η απόλυτη εκδήλωση αλληλεγγύης προς τη “διεθνή κοινότητα” είναι να κάνουν ό,τι θέλει εκείνη, ακόμα και έναντι μαζικής αντίστασης από το εγχώριο πολιτικό σώμα».

Ωστόσο, σημειώνει ο κ. Κρούγκμαν, μια αυθεντική αριστερή κυβέρνηση, σε αντίθεση με μια δεξιά, είναι πολύ διαφορετική, όχι γιατί οι πολιτικές που θέλει να εφαρμόσει είναι τρελές και επιθετικές, αλλά γιατί οι αξιωματούχοι της δεν θα κερδίσουν ποτέ την εκτίμηση της ελίτ του Νταβός.Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα βρεθεί ποτέ σε συμβούλια τραπεζών, δεν θα γίνει πρόεδρος της BIS ή Ευρωπαίος επίτροπος. Ο Γιάννης Βαρουφάκης δεν θέλει να φοράει γραβάτες, το οποίο συνειδητά ή ασυνείδητα είναι ένας τρόπος να δηλώσει οπτικά πως δεν θα παίξει το συνηθισμένο παιχνίδι, υποστηρίζει ο νομπελίστας οικονομολόγος.

Οι νέοι Έλληνες ηγέτες θα επιτύχουν ή θα αποτύχουν, σε προσωπικό επίπεδο, με βάση το τι θα συμβεί στην Ελλάδα. Δεν θα υπάρξουν δώρα παρηγοριάς για μια συμβατική αποτυχία, καταλήγει ο κ. Κρούγκμαν.

Δελφικός χρησμός το Eurogroup για την Ελλάδα-Τίποτα ουσιαστικό δεν επιτεύχθηκε

23 Φεβ 2015

Ως Δελφικό χρησμό χαρακτηρίζει ο Πολ Κρούγκμαν τη συμφωνία του Eurogroup και υποστηρίζει ότι η συμφωνία είναι ήττα για την Ελλάδα μόνο εάν οι Έλληνες την αντιμετωπίσουν ως τέτοια.«Εντάξει, έχουμε μια συμφωνία εκ νέου την Ελλάδα, σύμφωνα με την οποία όμως … τι;» γράφει ο νομπελίστας οικονομολόγος στη στήλη του στους New York Times.

“Έχουμε τέσσερις μήνες χρηματοδότησης, και επιπλέον κάτι που μοιάζει με μια συμφωνία ώστε να μην τηρηθούν από την Ελλάδα, για την ώρα, οι δημοσιονομικοί στόχοι, στο πλαίσιο της αποτροπής της επιδείνωσης της δημοσιονομικής κατάστασης. Το θέμα είναι ποιες είναι ποιες «αλυσίδες» συνοδεύουν τη συμφωνία» συμπληρώνει.

«Η Ελλάδα» προσθέτει «έδωσε φαινομενικά πολύ έδαφος στις λεκτικές διατυπώσεις: Η δέσμευση σχετικά με τη δημοσιονομική προσαρμογή, σύμφωνα με το Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012 είναι πίσω, όπου η Γερμανία πιθανώς να εγείρει αξιώσεις να μείνει με το 4,5% του στόχου για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Αλλά προφανώς Ελλάδα ισχυρίζεται ότι η συμφωνία προσφέρει νέα ευελιξία, πράγμα που σημαίνει ότι θα υποστηρίξει ότι δεν έχει συμφωνήσει με κάτι τέτοιο».

«Έτσι, είμαστε σε μια περίεργη θέση: αυτό μοιάζει με μια ήττα για την Ελλάδα, αλλά από τη στιγμή που τίποτα ουσιαστικό δεν επιλύθηκε, αυτό είναι μόνο μια ήττα, αν οι Έλληνες δέχονται ως τέτοια» επισημαίνει ο Κρούγκμαν και συμπληρώνει «πράγμα που σημαίνει ότι τίποτα δεν έχει σαφώς επιλυθεί. Και αυτό είναι αναμφισβήτητα ένα καλό αποτέλεσμα – και θα δώσει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να συντονίσει τις ενέργειές της».

Στη συνέχεια ο Πολ Κρούγκμαν γράφει ότι ανακάλεσε στο μυαλό του ένα παλιό ανέκδοτο το οποίο λειτουργεί για την περίπτωση της Ελλάδας, Τι θα επιλέγατε από μία προσφορά ενός νονού και μιας ομάδας υπουργών οικονομικών και απαντά: εκείνη την προσφορά που είναι λιγότερο κατανοητή.

Οι Ευρωπαίοι να γίνουν ρεαλιστές και να μην πιέζουν άλλο την Ελλάδα

29/1/2015

Σε νεό άρθρο του για την Ελλάδα ο Πωλ Κρούγμαν αναφέρει ότι οι αγορές πανικοβάλλονται με την Ελλάδα, αλλά όχι λόγω της νέας κυβέρνησης ή τουλάχιστον όχι μόνο λόγω αυτής, "Η νευρικότητα των επενδυτών αποτελεί εκτίμηση ότι το ρίσκο μιας ασυμφωνίας μεταξύ των δανειστών και της Ελλάδας, μιας κατάρρευσης της όλης διαδικασίας είναι υψηλό" τονίζει και προσπαθεί να δώσει ορισμένες διευκρινίσεις για το ελληνικό ζήτημα.

"Οι Ευρωπαίοι αυτή τη στιγμή λένε βλακείες, χειριζόμενοι το θέμα του ελληνικού χρέους ως καθαρά ηθικό ζήτημα" τονίζει ο Κρούγκμαν κι εξηγεί:Το πραγματικό ύψος του ελληνικού χρέους δεν είναι τόσο σημαντικό όπως λέει, καθώς το πραγματικό ερώτημα είναι πόσο χρέος θα καταφέρει η Ελλάδα θα αποπληρώσει στους δανειστές της.Εάν η Ελλάδα τηρούσε τις συμφωνίες που έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση με τους δανειστές, τα επόμενα πέντε χρόνια, θα μετέφερε κεφάλαια και πόρους αντίστοιχους με το 20% του ετήσιου ΑΕΠ της.

"Το ποσό αυτό αν και είναι ασήμαντο για τους δανειστές, για την Ελλάδα είναι ζωτικής σημασίας" τονίζει ο Κρούγκμαν προσθέτοντας ότι ο μόνος λόγος για να μην κάνουν πίσω οι Ευρωπαίοι είναι για να παραδειγματίσουν τις υπόλοιπες χώρες που μπορεί να ζητήσουν ελάφρυνση του χρέους."Εάν οι δανειστές τηρήσουν σκληρή στάση το δυνατό τους χαρτί δεν είναι η άρνηση να δώσουν νέα δάνεια στην Ελλάδα αλλά να καταστρέψουν το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, δηλαδή τις τράπεζες" προειδοποιεί ο Κρούγκμαν.

Όμως, παρόλο που οι δανειστές έχουν αυτόν τον "άσσο" στο μανίκι τους, το ερώτημα που τίθεται, σύμφωνα με τον νομπελίστα οικονομολόγο, είναι κατά πόσο μια Ευρώπη που στηρίζεται σε δημοκρατικές αρχές και ιδεολογίες, θα προκαλέσει συνειδητά την κατάρρευση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος κι ακόμα κατά πόσο θα συμφωνήσει σε αυτό η ΕΚΤ, από την οποία εξαρτώνται οι ελληνικές τράπεζες.

Με αυτά τα δεδομένα, πάντως, ο Κρούγκμαν δεν αποκλείει ο Μάριο Ντράγκι να καθησυχάσει τις αγορές μια και καλή ότι δεν πρόκειται να γίνει καμία αποκοπή των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ.Εκτός από τις ιδεολογικές αρχές, όπως λέει οι συνέπειες μιας τέτοιας προσέγγισης από την Ευρώπη θα είναι τεράστιες.Εάν οι Ευρωπαίοι αποσύρουν το δίχτυ ασφαλείας στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα κι αυτό καταρρεύσει το ενδεχόμενο του Grexit θα αυξηθεί δραματικά. Κατά συνέπεια, μια έξοδος της Ελλάδας από το κοινό νόμισμα θα είχε αναμφίβολα φοβερές συνέπειες στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

"Το ρίσκο της μετάδοσης είναι ακόμα μεγαλύτερο εάν η Ελλάδα καταφέρει εν τέλει να βρει τον βηματισμό της, κάτι που είναι πολύ πιθανό να γίνει ύστερα από ένα ή δύο χαοτικά χρόνια" προσθέτει."Η Ε.Ε. μπορεί να αποτρέψει αυτή την εξέλιξη εάν υπονομεύσει από τώρα την ελληνική οικονομία που θα δημιουργηθεί μετά το ευρώ.Αλλά κάτι τέτοιο θα πρόδιδε τις ευρωπαϊκές αρχές" τονίζει."Μπορούν οι Ευρωπαίοι να γίνουν ρεαλιστές, να δεχτούν ότι δεν μπορούν να πιέζουν άλλο την Ελλάδα και να αποφύγουν την καταστροφή;" καταλήγει.

Τρελοί όπως η Ελλάδα

13/12/2014

Τρελοί όπως η Ελλάδα, “Μad as Hellas”, γράφει ο Πολ Κρούγκμαν, (ο κορυφαίος Νομπελίστας που τον έχουμε χαρακτηρίσει ως επικεφαλή της "συμμορίας της δραχμής"), σε νέα του παρέμβαση για την ελληνική και κατ' επέκταση την ευρωπαϊκή οικονομική κρίση. Και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις συνέπειες και τις επιπτώσεις στη διεθνή οικονομία. Ο μεγάλος Αμερικάνος Κεϋνσιανιστής οικονομολόγος, έχει πολλές φορές υποστηρίξει τη χώρα μας, προβάλλοντας ισχυρά επιστημονικά επιχειρήματα ενάντια στις πολιτικές της λιτότητας και του υπερτιμημένου ευρώ που έχει επιβάλλει το Βερολίνο, τις οποίες θεωρεί υπέυθυνες για το φαύλο κύκλο της κρίσης στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την ευρωζώνη. Στο τελευταίο του άρθρο στην εφημερίδα New York Times, όπου είναι τακτικός αρθογράφος, καταγράφει τις πραγματικές συνέπειες της κρίσης, οι οποίες οδηγούν όλη την Ευρώπη σε τρέλα όπως η Ελλάδα ( Mad as Hellas)

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η πραγματική καταστροφική επίπτωση της ελληνικής κρίσης ήταν ο τρόπος με τον οποίο διαστρεβλώθηκε η οικονομική πολιτική, καθώς σοβαροί -υποτίθεται- άνθρωποι ανά τον κόσμο έσπευσαν να βγάλουν λάθος συμπεράσματα. Τώρα η Ελλάδα φαίνεται να βρίσκεται ξανά σε κρίση. Θα μάθουμε τα σωστά μαθήματα αυτή τη φορά; αναρωτιέται.

Ο Κρούγκμαν διαφωνεί με τις απόψεις και τα δημοσιεύματα που θέλουν την Ελλάδα και τους Έλληνες πολιτικούς να προσποιούνται όσον αφορά το μέγεθος της κρίσης και της αδυναμίας τους να υποστούν περαιτέρω πιέσεις. Γράφει χαρακτηριστικά πως “η Ελλάδα έχει προχωρήσει σε τεράστιες μεταρρυθμίσεις. Έχει μειώσει την απασχόληση στο δημόσιο, έχει συμπιε΄σει τους μισθούς και τις συντάξεις, έχει προχωρήσει σε περικοπές των κοινωνικών προγραμμάτων, έχει αυξήσει τους φόρους”.

Γράφει χαρακτηριστικά : «Εάν θέλετε μια αίσθηση της κλίμακας της λιτότητας, θα ήταν σαν οι ΗΠΑ να είχαν εφαρμόσει περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων ίσες με 1 τρισ. δολάρια ετησίως. Στο μεταξύ, οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα έχουν βυθιστεί, ενώ το ένα τέταρτο του ελληνικού εργατικού δυναμικού, καθώς και οι μισοί νέοι παραμένουν άνεργοι»...

Επισημαίνει πως η κατάσταση του χρέους επιδεινώθηκε ως ποσοστό του ΑΕΠ το οποίο διαμορφώνεται σε ιστορικό υψηλό –κυρίως λόγω της συρρίκνωσης του ΑΕΠ και όχι της αύξησης του χρέους. Παράλληλα εμφανίστηκε για πρώτη φορά γράφει και πρόβλημα υψηλού ιδιωτικού χρέους, λόγω της ύφεσης και του αποπληθωρισμού. Υπάρχουν ορισμένα αλλά επουσιώδη θετικά σημεία αναφέρει. Η οικονομία αναπτύσσεται κάπως, «επιτέλους», χάρη στην άνοδο του τουρισμού. «Αλλά συνολικά, υπήρξαν πολλά χρόνια ταλαιπωρίας για πολύ μικρή ανταμοιβή».

Σύμφωνα με τον Κρούγκμαν οι Έλληνες έδειξαν προθυμία να τα περάσουν όλα αυτά, να δεχθούν δηλαδή τον πόνο των σκληρών μέτρων, έτσι ώστε να φτάσουν στην ανάκαμψη. «Και τα νέα που ακούγονται τις τελευταίες ημέρες, είναι ότι οι Έλληνες μπορεί να έχουν φτάσει στα όριά τους. Οι πληροφορίες είναι περίπλοκες, αλλά ουσιαστικά η σημερινή κυβέρνηση επιχειρεί έναν απελπισμένο πολιτικό ελιγμό για να αναβάλει τις γενικές εκλογές. Αν αποτύχει, ο πιθανός νικητής των εκλογών θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα της αριστεράς που έχει ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση του προγράμματος λιτότητας, που μπορεί να οδηγήσει σε αντιπαράθεση με τη Γερμανία και έξοδο από το ευρώ».

Όπως εκτιμά ο κορυφαίος διεθνώς οικονομολόγος, σημαντικό είναι το γεγονός ότι “δεν είναι μόνο οι Έλληνες που είναι τρελοί (λογοπαίγνιο με το όνομα της χώρας, δηλαδή «Mad as Hellas») και δεν μπορούν να αντέξουν άλλο. «Κοιτάξτε τη Γαλλία, όπου η Marine Le Pen, ηγέτης του Εθνικού Μετώπου, προηγείται των υποψηφίων των mainstream κομμάτων, από τη δεξιά και την αριστερά. Κοιτάξτε την Ιταλία, όπου οι μισοί ψηφοφόροι υποστηρίζουν ριζοσπαστικά κόμματα όπως η Λίγκα του Βορρά και το Κίνημα των Πέντε Αστέρων. Κοιτάξτε την Βρετανία, όπου τόσο η αντιμεταναστευτική πολιτική ορισμένων όσο και οι Σκωτσέζοι αυτονομιστές, απειλούν την πολιτική τάξη”...

Και καταλήγει: “Δε γνωρίζω πως θα εξελιχθούν τα γεγονότα στην Ελλάδα. Αλλά πολύ σημαντικά είναι τα λανθασμένα μαθήματα πολιτικής οικονομίας που πήραν πολλοί από την εφαρμογή αυτής της ιδιότυπης δημοσιονομικής πρακτικής.

Η Ελλάδα ως θύμα

16/11/2014

Από τότε που στην Ελλάδα χτυπούν τα τύμπανα, έχουμε ακούσει πολλά για το τι συμβαίνει με κάθε τι το Ελληνικό. Μερικές από τις κατηγορίες είναι αληθινές, μερικές λάθος - αλλά όλες είναι εκτός θέματος. Ναι, υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις στην οικονομία στην Ελλάδα, στην πολιτική της και χωρίς αμφιβολία στην κοινωνία της. Αλλά αυτές οι παραλείψεις δεν είναι αυτό που προκάλεσε την κρίση που διαλύει την Ελλάδα και απειλεί να εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη. Όχι, οι ρίζες αυτής της καταστροφής βρίσκονται βορειότερα, στις Βρυξέλλες, στη Φρανκφούρτη και το Βερολίνο, όπου αξιωματούχοι δημιούργησαν ένα ίσως μοιραία ελαττωματικό νομισματικό σύστημα που όξυνε τα προβλήματα. Και η λύση στην κρίση, αν υπάρχει, θα πρέπει να προέλθει από τα ίδια μέρη.

Η Ελλάδα παρουσιάζει πολύ διαφθορά και μεγάλη φοροδιαφυγή, και η ελληνική κυβέρνηση είχε τη συνήθεια να λειτουργεί με τρόπο πέρα από τις δυνατότητές της χώρας. Η ελληνική παραγωγικότητα της εργασίας είναι χαμηλή σε σχέση με τα ευρωπαϊκά πρότυπα - περίπου το 25 τοις εκατό κάτω από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, η παραγωγικότητα της εργασίας, ας πούμε, του Μισισιπή είναι εξίσου χαμηλή με τα αμερικανικά πρότυπα στα ίδια περίπου επίπεδα.

Από την άλλη πλευρά, πολλά πράγματα που ακούμε για την Ελλάδα δεν είναι ακριβώς αληθινά. Οι Έλληνες δεν είναι τεμπέληδες - αντιθέτως, εργάζονται περισσότερες ώρες από σχεδόν οποιονδήποτε άλλον στην Ευρώπη, και πολύ περισσότερες ώρες από τους Γερμανούς ειδικότερα. Ούτε η Ελλάδα έχει ένα ανεξέλεγκτο κράτος πρόνοιας, όπως οι συντηρητικοί υποστηρίζουν. Οι κοινωνικές δαπάνες της ως ποσοστό του ΑΕΠ, είναι σημαντικά χαμηλότερες απ’ ότι στη Σουηδία ή τη Γερμανία, χώρες που έχουν μέχρι στιγμής ξεπεράσει την ευρωπαϊκή κρίση αρκετά καλά. Λοιπόν, πώς μπήκε η Ελλάδα μπει σε τέτοια ταλαιπωρία ; Ο ένοχος είναι το ευρώ.

Δεκαπέντε χρόνια πριν Ελλάδα δεν ήταν παράδεισος, αλλά ούτε βρισκόταν σε κρίση. Η ανεργία ήταν υψηλή, αλλά όχι καταστροφική, και η χώρα τα κατάφερνε στις διεθνείς αγορές, κερδίζοντας αρκετά από τις εξαγωγές, τον τουρισμό, τη ναυτιλία και άλλες πηγές ώστε να χρηματοδοτεί τις εισαγωγές της. Στη συνέχεια, η Ελλάδα προσχώρησε στο ευρώ, και ένα φοβερό πράγμα συνέβη: οι άνθρωποι άρχισαν να πιστεύουν ότι ήταν ένα ασφαλές μέρος για επενδύσεις. Διεθνείς χρηματοδοτήσεις εισρεύσαν στη χώρα, ορισμένες από τις οποίες, αν και όχι όλες, για να καλύψουν τα κυβερνητικά ελλείμματα. Η οικονομία αναπτύχθηκε, αυξήθηκε ο πληθωρισμός, και η Ελλάδα μετατράπηκε αυξητικά σε μη ανταγωνιστική οικονομία. Σίγουρα, οι Έλληνες σπατάλησαν πολλά, αν όχι τα περισσότερα από τις χρηματικές εισροές, αλλά το ίδιο έκαναν και όλοι όσοι εγκλωβίστηκαν από τη φούσκα του ευρώ. Και τότε έσκασε η φούσκα, και φάνηκαν οι βασικές ρωγμές σε ολόκληρο το σύστημα του ευρώ. Αναρωτιέται κανείς γιατί η νομισματική ζώνη του δολαρίου δε γονατίζει από περιφερειακές κρίσεις όπως αυτές που πλήττουν την Ευρώπη; Η απάντηση είναι ότι στις ΗΠΑ έχουμε μια ισχυρή κεντρική κυβέρνηση και οι παρεμβάσεις της παρέχουν αυτόματη διασώσεις σε προβληματικές καταστάσεις.

Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τι θα είχε συμβεί στη Φλόριντα, στον απόηχο της τεράστιας φούσκας της αγοράς κατοικίας, αν η πολιτεία έπρεπε να αντιμετωπίσει μόνη της την κρίση. Ή σκεφτείτε το παλαιότερο παράδειγμα, αυτό της κρίσης δανείων στο Τέξας στη δεκαετίας του 1980. Και εδώ, το κράτος, η Ουάσιγκτον παρενέβει σε μια κλίμακα αδιανόητη στη σύγχρονη Ευρώπη.

Η Ελλάδα, αν και όχι χωρίς δική της ευθύνη, οδηγήθηκε στην κρίση κυρίως λόγω της αλαζονείας των Ευρωπαίων αξιωματούχων, ως επί το πλείστον από τις πλουσιότερες χώρες, οι οποίοι είναι πεπεισμένοι ότι θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα ενιαίο νόμισμα χωρίς να υπάρχει μια ενιαία κυβέρνηση. Και αυτοί οι ίδιοι αξιωματούχοι έχουν κάνει την κατάσταση ακόμα χειρότερη με το να επιμένουν στο ότι τα προβλήματα αυτού του ενιαίου νομίσματος προκλήθηκαν από την ανεύθυνη συμπεριφορά των νότιων Ευρωπαίων. Και ότι όλα θα λειτουργήσουν καλώς αν μόνο οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να υποφέρουν λίγο περισσότερο.

Γεγονός είναι ότι οι Έλληνες δεν μπορούν να λύσουν αυτήν την κρίση έτσι κι αλλιώς. Η μόνη διέξοδος είναι να συνειδητοποιήσουν οι Γερμανοί και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ότι αυτοί πρέπει να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους, ξοδεύοντας περισσότερο και, ναι, να αποδεχθούν υψηλότερο πληθωρισμό. Αν δε συμβεί αυτό η Ελλάδα θα μείνει στην ιστορία ως το θύμα της συμπεριφοράς τους.

Η Κύπρος πρέπει να φύγει από το ευρώ

19/02/2014 - 20:00

Ένας ανταποκριτής, ο οποίος σέβομαι απόλυτα, που ζήτησε (ευγενικά) να πώ την άποψή μου για το τί πρέπει να κάνει τελικά η Κύπρος. Αφήνοντας στην άκρη, όλα τα ερωτήματα πολιτικού ρεαλισμού. Και έχει δίκιο: Οσο πιστεύω ότι οφελεί το να περνώ τον περισσότερο χρόνο μου δουλεύοντας επάνω στα όρια του πολιτικά εφικτού και βασιζόμενος σε έναν συνδυασμό λογικής και γελοιότητας, για να εξαλειφθούν αυτά τα όρια με την πάροδο του χρόνου, κάποια στιγμή θα πρέπει να πω ορθά κοφτά τι θα έκανα εγώ εάν μου δινόταν η ευκαιρία.

Αυτό εδώ θα έκανα: Ναι, η Κύπρος πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ. Τώρα.Ο λόγος είναι ευθύς και κάθετος. Η παραμονή στο ευρώ συνεπάγεται τεραστίων διαστάσεων σοβαρή πίεση, η οποία θα διαρκέσει πολλά χρόνια, την ώρα που η Κύπρος προσπαθεί να χτίσει έναν νέο τομέα εξαγωγών. Η αποχώρηση από το ευρώ και η απελευθέρωση του νέου νομίσματος θα «εκτόξευε» αυτήν την προσπάθεια.

Αν ρίξει κανείς μια ματιά στο εμπορικό προφίλ της Κύπρου, θα διαπιστώσει πόση ζημιά θα υποστεί η χώρα. Πρόκειται για μια πολύ ανοικτή οικονομία, με δύο βασικούς τομείς εξαγωγών: Τις τραπεζικές υπηρεσίες και τον τουρισμό. Ο ένας από τους δύο μόλις εξαφανίστηκε. Αυτό θα οδηγούσε από μόνο του σε τεράστια ύφεση. Κερασάκι στην τούρτα, είναι η Τρόϊκα, η οποία απαιτεί νέα λιτότητα, αν και η χώρα είχε σκληρά ισοζύγια. Δεν θα εκπλαγώ εάν δω μία μείωση της τάξεως του 20% του πραγματικού Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος.

Τι περιλαμβάνει ο δρόμος μπροστά μας; Η Κύπρος πρέπει να έχει τουριστική έκρηξη, συν ραγδαία ανάπτυξη άλλων εξαγωγών-η σκέψη μου πηγαίνει στην γεωργία, αν και δεν ξέρω πολλά για το αντικείμενο.

Ο προφανής τρόπος για να φτάσει κανείς εκεί είναι μέσα από μια τεράστια υποτίμηση. Ναι, στο τέλος, αυτό πολύ πιθανόν να επιφέρει φθηνές συμφωνίες που θα προσελκύσουν όμως πολλούς Βρετανούς τουρίστες.

Το να φτάσει στο ίδιο σημείο περικόπτοντας ονομαστικά τους μισθούς θα πάρει πολύ περισσότερο χρόνο και θα επιφέρει πολύ μεγαλύτερη ανθρώπινη και οικονομική ζημιά.

Όμως είναι πιθανόν να φύγει από το ευρώ; Ακόμη και ένα ίχνος ή ένδειξη εξόδου, θα προκαλούσε νευρική εκροή κεφαλαίων και τρέξιμο προς τις τράπεζες. Τώρα όμως ακόμη και αυτό είναι συζητίσιμο. Οι τράπεζες είναι κλειστές και το κεφάλαιο ελέγχεται. Έτσι, εάν εγώ ήμουν δικτάτορας, θα παρέτεινα την επίσημη αργία τόσο ώστε να προετοιμάσω το έδαφος για νέο νόμισμα.

OK, θα μου πείτε, αλλά τί θα γίνει με τα τραπεζογραμμάτια; Δεν είμαι ειδικός σε τέτοιου είδους θέματα, αλλά έχω ακούσει προτάσεις ως προς την κίνηση να επαναφέρει πολύ περισσότερο τις debit cards, ούτως ώστε να αποκατασταθεί η λειτουργία των επιχειρήσεων χωρίς να χρειαστεί να περιθμένει κανείς για νέες εκτυπώσεις. Η κυβέρνηση πρέπει επίσης να μπορεί να εκδώσει προσωρινά χαρτονομίσματα, σαν μεταβατικό μέτρο που θα βοηθήσει.

Ναι, όλα ακούγονται τόσο απελπισμένα και αυτοσχέδια. Αλλά η απόγνωση ταιριάζει με το κλίμα! Διαφορετικά, μιλάμει για λιτότητα ελληνικού επιπέδου, ή ακόμη και χειρότερη στα θεμέλια της οικονομίας, χάρη στην κατάρρευση του offshore τραπεζικού συστήματος. Το σύνολο θα είναι πολύ χειρότερο από την Ελλάδα.

Η άποψή μου είναι ότι τίποτα από αυτά δεν θα συμβεί, τουλάχιστον όχι άμεσα, ότι η κυβέρνηση θα ξεπεράσει τους φόβους για το άγνωστο που επιφέρει ενδεχόμενη έξοδος από το ευρώ, παρά τον προφανή τρόμο που έχει η προσπάθεια παραμονής σε αυτό. Αλλά όπως είπα, θεωρώ ότι η έξοδος από το ευρώ είναι τώ

Το ευρώ διαλύει την Ευρώπη

17/1/2014

Ο Νομπελίστας οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν συνεχίζει να εκτοξεύει τα «πυρά» του κατά του ευρώ, της της λιτότητας και της Γερμανίας.. «Το ευρώ που επρόκειτο να είναι ο δρόμος για την ευρωπαϊκή ενότητα θα γίνει το μονοπάτι προς μία πολύ διχασμένη ήπειρο που αισθάνεται ότι έχει υποστεί κακοποίηση από τον πυρήνα της», προειδοποίησε μιλώντας στο ιρλανδικό ραδιόφωνο RTE. Στην ίδια συνέντευξή του, ο Κρούγκμαν επιτέθηκε στις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται τόσο στην Ιρλανδία όσο και στις άλλες χώρες των Μνημονίων και όχι μόνο, τονίζοντας ότι η διαχείριση του ευρώ γίνεται με γνώμονα αποκλειστικά το συμφέρον της Γερμανίας, εις βάρος της Ευρώπης.

Όπως δήλωσε, οι χώρες της λιτότητας πρέπει να διαμαρτυρηθούν δυναμικά για την οικονομική ύφεση που έφεραν τα προγράμματα διάσωσης και τόνισε ότι είναι σοκαριστικό το γεγονός ότι απουσιάζει μία συμμαχία των οφειλετών, οι οποίοι να λένε «κοιτάξτε, κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε αλλά θα πρέπει να ελαφρύνετε λίγο τα βάρη μας».«Το ευρώ είναι ένας ζουρλομανδύας κι έτσι υπάρχει περιορισμένο περιθώριο ελιγμών, αλλά ακόμη και μία μικρή χαλάρωση μπορεί να σημαίνει λιγότερο άσχημες συνθήκες διαβίωσης εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους», συνέχισε ο Αμερικανός οικονομολόγος.

«Με τη διαχείριση του ευρώ να γίνεται αποκλειστικά προς όφελος της Γερμανίας, η κατάσταση πρόκειται να επιδεινωθεί κατά πολύ. Το ευρώ που επρόκειτο να είναι ο δρόμος για την ευρωπαϊκή ενότητα θα γίνει το μονοπάτι προς μία πολύ διχασμένη ήπειρο που αισθάνεται ότι έχει υποστεί κακοποίηση από τον πυρήνα της», όπως προειδοποίησε.

Ο Κρoύγκμαν πρόσθεσε ότι πολλοί Ευρωπαίοι πολιτικοί σκέφτονται την οικονομική κρίση ως «παιχνίδι ηθικής»: «Εχετε αμαρτήσει και έτσι πρέπει να τιμωρηθείτε», είναι το μήνυμά τους. Αλλά, όπως είπε, κάνοντας τους ανθρώπους να υποφέρουν δεν είναι ο τρόπος για την επίτευξη της οικονομικής ανάκαμψης.

«Η κοινωνικά καταστροφική λιτότητα σε Ιρλανδία, Ισπανία και Ελλάδα, με το ζωνάρι να σφίγγεται από τη Γερμανία και την υπερβολικά προσεκτική δράση της ΕΚΤ μέχρι που ήταν πολύ αργά, είναι η χειρότερη από όλες τις πραγματικότητες», κατέληξε ο Κρούγκμαν, ο οποίος υπογράμμισε ότι καμία κυβέρνηση χώρας της Ευρωζώνης δεν μπορεί να περιορίσει την λιτότητα χωρίς την έγκριση των Βρυξελλών και της Φραγκφούρτης.

Σκληρές καρδιές, ελαφρά μυαλά», οι άνθρωποι της ευρωζώνης

22/11/2013 - 20:15

Σκληρή κριτική στους επικεφαλής της ευρωζώνης ασκεί, σε νέο του άρθρο στη «The New York Times», ο βραβευμένος με Νόμπελ, Αμερικανός οικονομολόγος, κ. Πολ Κρούγκμαν.

Αφορμή για αυτό του το συγγραφικό του «ξέσπασμα» αποτέλεσαν οι δηλώσεις του επικεφαλής της Bundesbank, κ. Γιενς Βάιτμαν «Μειώσαμε τα επιτόκια και προσφέραμε στις τράπεζες απεριόριστη ρευστότητα. Όμως δεν υπάρχουν εύκολες και γρήγορες λύσεις για την έξοδο από την κρίση», σημείωσε ο κ. Βάιτμαν που επεσήμανε πως η εκτύπωση χρήματος δεν είναι η λύση για το πρόβλημα της κρίσης στην Ευρωζώνη, τονίζοντας χρειάζονται χρόνια, προκειμένου να εξαλειφθούν οι αιτίες της κρίσης.

«Τί άλλο θα μπορούσε να δικαιολογήσει αυτήν την παρατήρηση πέρα από την απόλυτη πίστη στην ιδιοτελή εφαρμογή πολιτικών που προκαλούν όμως πόνο στους άλλους;», διερωτάται ο Αμερικανός οικονομολόγος.Άλλωστε, δεν είναι τυχαίος και ο τίτλος που επιλέγει να δώσει στο άρθρο του: «Hard Hearts, Soft Heads». Πρόκειται, όπως διευκρινίζει, για αντιστροφή τίτλου («Hard heads, soft hearts») ενός έργου του οικονομολόγου, κ. Alan Blinder, για τις οικονομικές πρακτικές που υιοθετούνται στην Αμερική και για το πώς μία καλή πολιτική μπορεί να γίνει «έρμαιο» μιας κακής διαχείρισης.

Ο Κρούγκμαν παίρνει, λοιπόν, τον τίτλο από την αρχική του μορφή («Σκληρά Κεφάλια, Μαλακές Καρδιές») και τον αλλάζει σε έναν τίτλο που μπορεί να αποδοθεί ως εξής: «Σκληρές Καρδιές, Ελαφρά Μυαλά». Ταιριάζει, όπως λέει, καλύτερα έτσι στις σύγχρονες συνθήκες της Αμερικής και της Ευρώπης.Εκφράζοντας τις ενστάσεις του σε ό,τι αφορά στις αναφορές του κ. Βάιτμαν, ο Νομπελίστας οικονομολόγος, διατυπώνει μία σειρά από ερωτήματα: Δεδομένης και της αυστηρής νομισματικής πολιτικής που αντικατοπτρίζεται στα υψηλα ποσοστά ανεργίας και στα χαμηλά επίπεδα του πληθωρισμού, γιατί η εκτύπωση χρήματος δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει εν μέρει ως «λύση» για την κρίση στην Ευρωζώνη; Από την άλλη, γιατί ένα υψηλότερο επίπεδο πληθωρισμού θα βοηθούσε στην επίλυση της κρίσης;

Σύμφωνα με τον Κρούγκμαν, από τη στιγμή που τα επίπεδα του χρέους αποτελούν πρόβλημα, ο χαμηλός πληθωρισμός επιδεινώνει την κατάσταση. Πιθανώς, όπως συνεχίζει, ακόμη και εάν αυξανόταν η εσωτερική ζήτηση στην Ευρώπη, η κρίση χρέους θα εξακολουθούσε να υπάρχει.Ωστόσο, πρόκειται για αδιερεύνητο πεδίο, για κάτι που δεν έχει δοκιμαστεί. Συνεπώς και σύμφωνα με τα λεγόμενα του Κρούγκμαν, πώς απορρίπτεις κάτι εάν δεν το δοκιμάσεις;

Ο ίδιος, επικρίνοντας το σκεπτικό του κ. Βάιτμαν, εκτιμώντας πως ουσιαστικά κυριαρχεί η «φαντασίωση» πως δεν υπάρχουν εύκολες και ανώδυνες λύσεις, την ίδια στιγμή που τα στοιχεία αποδεικνύουν πως τέτοιου είδους δυνατότητες είναι εφικτές.

Μάλιστα, χαρακτηρίζοντας τον τρόπο σκέψης του Βάιτμαν, του αποδίδει την έννοια του «σαδο-μονεταρισμού» (Ως μονεταρισμός νοείται η θεωρία, σύμφωνα με την οποία η αύξηση της ποσότητας του χρήματος σε μια οικονομία οδηγεί στην άνοδο των τιμών και άρα στην αύξηση του πληθωρισμού).

Και κλείνει ως εξής: «Το φοβερό είναι πως αυτή η ζοφερή φαντασίωση περνά για σοφία και υπαγορεύει την πολιτική».

Η ελληνική πολιτική ελίτ δέσμια του ευρώ

29/10/2013 - 20:15

Έχουν περάσει περισσότερα από τρία χρόνια από τότε που πρότεινα μια πιθανή διαδρομή για την ελληνική έξοδο από το ευρώ: μια τραπεζική κρίση, που ακολουθείται από υψηλά όρια αναλήψεων από τράπεζες παρόμοια με το 2001 της Αργεντινής (corralito)- και στη συνέχεια όταν θα έχει υποχωρήσει ο πανικός, να επανέλθει η χώρα στο εθνικό της νόμισμα.

Προφανώς, αυτό δεν έχει συμβεί. Παρά την μεγάλα αδιέξοδα, η δέσμευση της ελληνικής πολιτικής ελίτ με το ευρώ έχει αποδειχθεί εξαιρετικά ισχυρή. Η ανάλυσή μου στον οικονομικό τομέα δεν ήταν λάθος, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τις πολιτικές υποθέσεις.

Παρόλα αυτά, η Κύπρος ακολουθεί τώρα το πρώτο μέρος του σεναρίου. Και επιτρέψτε μου να ρωτήσω και πάλι: ποιος ακριβώς, είναι ο λόγος για την παραμονή στο ευρώ; Η ευκολία και η αποδοτικότητα του ενιαίου νομίσματος δεν υπάρχει πια. Στο μεταξύ το μέλλον της Κύπρου για το ευρώ, προδικάζει χρόνια καταστροφικής ύφεσης και λιτότητας. Η ελπίδα και μόνο ότι, κατά κάποιο τρόπο θα αποκατασταθούν τα πράγματα και θα επανέλθουν στην

Η καταστροφική πορεία της ευρωζώνης δεν έχει τέλος

16/11/2013 - 12:00

Έντονη κριτική στις διακηρύξεις των Ευρωπαίων πολιτικών ότι «η πολιτική της λιτότητας απέφερε καρπούς» ασκεί ο Νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν σε νέο άρθρο του στους «New York Times», με τον ειρωνικό τίτλο : τίτλο «Το αξιοσημείωτο επίτευγμα της Ευρώπης»). Ο κορυφαίος διεθνώς οικονομολόγος, διαψεύδει τους πολιτικούς που διαφεντεύουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίοι μιλούν για επιτυχημένες τακτικές που εφαρμόζονται στην Ευρώπη.

«Ε, λοιπόν, μετά από τα τελευταία δεδομένα που καταδεικνύουν στασιμότητα της ανάπτυξης, αυτό δεν ισχύει », γράφει ο Κρούγκμαν, παραπέμποντας στην ισχνή ανάκαμψη που σημειώθηκε στην Ε.Ε. κατά το δεύτερο τρίμηνονο, τονίζοντας ότι, «το φάντασμα της ανάφλεξης αιωρείται από πάνω της». Παράλληλα δηλώνει ιδιαίτερα απαισιόδοξος για τις προοπτικές της της ευρωζώνης..

Στο άρθρο του, ο Krugman αναφέρεται αρχικά στην Ελλάδα, την περίπτωση της οποίας έχει επανειλλημμένα σχολιάσει με συμπάθεια προς τη χώρα μας,αλλά τονίζοντας την αποτυχία του πειράματος της ευρωζώνης, η οποία κρατιέται ζωντανή, αν και αποτυχημένη οικονομικά, από την επιμονή του σημερινού ευρωπαϊκού πολιτικού κατεστημένου που ποδηγετείται από το Βερολίνο.

Αναφέρει ότι, «όταν η Ελλάδα έφτασε στον πάτο πριν 4 χρόνια, μερικοί αναλυτές ανάμεσα τους και εγώ, νομίσαμε ότι μπορεί να βλέπαμε το τέλος του ευρώ. Αλλοι ήταν πιο αισιόδοξοι, καθώς πίστευαν ότι η προσωρινή βοήθεια για τις μεταρρυθμίσεις σύντομα θα παρήγαγε ανάκαμψη. Και οι δύο μεριές ήταν λάθος. Αυτό που έχουμε εν τέλει, είναι μια κυλιόμενη κρίση η οποία δεν φαίνεται ποτέ να βρίσκει κάποιο είδος λύσης. Κάθε φορά που η Ευρώπη φαίνεται έτοιμη να πέσει από τον γκρεμό, οι διαμορφωτές της πολιτικής βρίσκουν έναν τρόπο να αποφύγουν την ολική καταστροφή. Αλλά και κάθε φορά που υπάρχουν σημάδια ανάκαμψης, κάτι άλλο πάει λάθος».

Κατά τον Κρούγκμαν, η Ευρώπη βρίσκεται στο δεύτερο στάδιο καθώς «όχι πριν από πολύ καιρό οι αξιωματούχοι της ΕΕ δήλωναν πως η Ηπειρος είχε στρίψει την γωνία, πως η εμπιστοσύνη στις αγορές επέστρεφε και πως η ανάπτυξη θα συνεχιζόταν. Αλλά τώρα υπάρχει μια νέα πηγή ανησυχίας, καθώς το φάντασμα της ανάφλεξης αιωρείται πάνω από την Ευρώπη. Και η συζήτηση για την απάντηση που θα πρέπει να δοθεί, αρχίζει να γίνεται πολύ άσχημη».

Τέλος, ο ίδιςο αναφέρεται στην πρόσφατη κόντρα του προέδρου της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι με την Γερμανία, τονίζοντας πως «αυτό που είναι τρομακτικό είναι ο τρόπος που γυρνά: Τεύτονες εναντίον Λατίνων με το ευρώ το οποίο υποτίθεται πως θα ένωνε την Ευρώπη να την σκίζει σε κομμάτια», ενώ επισημαίνει πως «ο Γερμανικός λαός είναι εναντίον της προοπτικής πως αυτοί οι τεμπέληδες κάτοικοι της Νότιας Ευρώπης θα ξεφύγουν χάρη στα χρήματα τους τα οποία έβγαλαν με δυσκολία».

Η καταστροφική πορεία της ευρωζώνης δεν έχει τέλος

16/11/2013 - 12:00

Η Γερμανία βλάπτει την ευρωζώνη

04/11/2013 - 21:30

Το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ έχει δίκιο όταν υποστηρίζει ότι η οικονομική πολιτική της Γερμανίας εμποδίζει τις προσπάθειες των εταίρων της να βγουν από τη δίνη της κρίσης, αναφέρει ο Πολ Κρούγκμαν.Όπως υπογραμμίζει, η ιστορία της ευρωζώνης δείχνει πως το ευρώ είναι αυτό που δημιούργησε τεράστιες ανισορροπίες, με τεράστια κεφάλαια να μεταφέρονται από τον πυρήνα, στην περιφέρεια.

Στην συνέχεια προκλήθηκε μια ξαφνική διακοπή των κεφαλαιακών ροών, αναγκάζοντας τις χώρες της περιφέρειας να μειώσουν απότομα τα ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.Σύμφωνα με τον Π. Κρούγμαν τα δυσάρεστα νέα για την περιφέρεια είναι πως μέχρι σήμερα η προσαρμογή στο ισοζύγιο οφείλεται στην ύφεση και την πτώση των εισαγωγών και όχι στην βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Ως εκ τούτου η βελτίωση στο ισοζύγιο της Ισπανίας έχει στοιχίσει την αύξηση της ανεργίας στο 25%.

Κανονικά, σημειώνει ο Π. Κρούγκμαν, θα περίμενε κανείς πως η προσαρμογή θα ήταν περισσότερο συμμετρική, με τις πλεονασματικές χώρες να μειώνουν τα πλεονάσματα τους, καθώς οι ελλειμματικές χώρες περιορίζουν τα ελλείμματα τους.Αλλά η Γερμανία δεν έχει μειώσει καθόλου το πλεόνασμα της και αυτό δημιουργεί σημαντικά προβλήματα στην υπόλοιπη Ευρώπη και στην παγκόσμια οικονομία.

Επιτυγχάνοντας μεγάλα εμπορικά πλεονάσματα, η Γερμανία πλήττει την ανάπτυξη και την απασχόληση στον υπόλοιπο κόσμο, τονίζει ο Π. Κρούγκμαν. Οι Γερμανοί μπορεί να μην το καταλαβαίνουν αυτό, αλλά είναι στοιχειώδες οικονομικά, υπογραμμίζει.Στην ουσία, γράφει ο Π. Κρούγκμαν, η Γερμανία εφαρμόζει πολιτική λιτότητας παρά την υψηλή πιστοληπτική της αξιολόγηση και οδηγεί στην σύσφιξη της οικονομικής πολιτικής στην ευρωζώνη.

Από μια άποψη, η Γερμανία πραγματοποιεί μέσω του ευρώ μια τεράστια παρέμβαση στις συναλλαγματικές ισοτιμίες, κρατώντας χαμηλά το "σκιώδες γερμανικό μάρκο" (Shadow Deutsche Mark).O νομπελίστας οικονομολόγος επισημαίνει στο blog του πως δεν περιμένει από τους Γερμανούς να αλλάξουν στάση. Όπως γράφει ειρωνικά, οι Γερμανοί δεν τα καταφέρνουν και πολύ καλά όσον αφορά τα μακροοικονομικά και περιμένουν να γίνουν όλοι σαν αυτούς και να καταγράφουν τεράστια εμπορικά πλεονάσματα.

Η αυστηρή λιτότητα διώχνει τις επενδύσεις και την ανάπτυξη

20/10/2013 - 21:15

«Καμπανάκι» για τη μεγάλη... παγίδα που κρύβει η αυστηρή λιτότητα χτυπά ο γνωστός νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, ο οποίος επισημαίνει -φέρνοντας ως παράδειγμα την Ελλάδα- πως οι σκληρές περικοπές δεν πρόκειται να προσελκύσουν ποτέ επενδύσεις.

O Κρούγκμαν παρουσιάζει και συγκρίνει στο blog του τις αλλαγές στις πραγματικές επενδύσεις στις χώρες όπου εφαρμόστηκε λιτότητα. Η Ελλάδα βρίσκεται στη δεξιά γωνία, αλλά ακόμη και χωρίς την Ελλάδα υπάρχει ένας καθαρά αρνητικός συσχετισμός μεταξύ της κυβερνητικής λιτότητας και των επενδύσεων.

Σε άρθρο του στους «New York Times» ο Κρούγκμαν τονίζει, αναφερόμενος και στη δεινή οικονομική κατάσταση των ΗΠΑ, πως «εάν οι πολίτες ή η κυβέρνηση κάνουν περικοπές, τότε η οικονομία συρρικνώνεται και η συρρίκνωση της οικονομίας μειώνει τη βούληση για επενδύσεις, με αποτέλεσμα να συρρικνώνονται και αυτές».

Στη συνέχεια, ο 60χρονος οικονομολόγος επιτίθεται στους υποστηρικτές της λιτότητας, υποστηρίζοντας: «Εάν πιστεύουν πως οι περικοπές στις δαπάνες υπό τις υπάρχουσες συνθήκες οδηγούν σε περισσότερες και όχι λιγότερες επενδύσεις, ποιος είναι ο μηχανισμός; Πώς η περικοπή στις δαπάνες μου θα δώσει στις επιχειρήσεις έναν λόγο για να ξοδέψουν περισσότερα;».

Στην «επίθεση» που εξαπολύει προς τη λιτότητα αναφέρεται και στην ελληνική περίπτωση, παραθέτοντας πίνακα που έχει φτιάξει με στοιχεία της Eurostat και του ΔΝΤ, ο οποίος παρουσιάζει και συγκρίνει τις αλλαγές στις πραγματικές επενδύσεις από το 2009 έως το 2013, όπου εφαρμόστηκε η λιτότητα:

«Η Ελλάδα βρίσκεται στην κάτω δεξιά γωνία φυσικά, αλλά ακόμη και χωρίς την Ελλάδα υπάρχει ένας καθαρά αρνητικός συσχετισμός μεταξύ της κυβερνητικής λιτότητας και των επενδύσεων», σημειώνει ο Κρούγκμαν, ο οποίος προ διμήνου είχε εξαπολύσει πυρά κατά της τρόικας.

Σύγκριση
Ειδικότερα, τότε προέβη σε σύγκριση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα με αυτήν της Ινδονησίας το

997, λέγοντας πως η Αθήνα δεν μπορεί να επανακάμψει λόγω του ευρώ και των πιέσεων των δανειστών που επιμένουν να επαναλαμβάνουν λάθη του παρελθόντος.

Ο ίδιος θεωρεί απαράδεκτο και επικίνδυνο για την κοινωνία και το μέλλον της χώρας το υψηλό ποσοστό ανεργίας. Οπως εξηγεί «η περιοριστική πολιτική σε περιόδους ύφεσης δεν έχει οικονομική λογική και θέτει σε κίνδυνο ολόκληρο το κοινωνικό οικοδόμημα».

«Εύθραυστη» χαρακτήρισε στο μεταξύ την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα ο Σουηδός πρωθυπουργός Φρέντρικ Ράινφελντ, ο οποίος έδειξε να κατανοεί τη δυσφορία των Ευρωπαίων για τα μέτρα λιτότητας, κάνοντας μάλιστα ιδιαίτερη αναφορά στις προσπάθειες της Αθήνας, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Σέβομαι τις προσπάθειες των Ελλήνων, αλλά υπάρχει ακόμα δρόμος».

Στην ερώτηση δημοσιογράφου πώς κρίνει το γεγονός ότι οι Ελληνες βρίσκονται σχεδόν καθημερινά στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι και κατά πόσον πιστεύει πως η Ελλάδα προσπαθεί αρκετά, ο κ. Ράινφελντ απάντησε: «Αντιλαμβάνομαι τη δύσκολη συγκυρία, έχουν γίνει πολλές μεταρρυθμίσεις, αλλά το επίπεδο του χρέους είναι πολύ υψηλό. Γι' αυτό εξακολουθεί να είναι εύθραυστη η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα»

Η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως φόβητρο

25/07/2013 - 10:30

Ο αμερικανός οικονομολόγος διερευνά κατά πόσον η περίπτωση του Ντιτρόιτ, που πριν από μερικές μέρες κήρυξε στάση πληρωμών, μπορεί να παραλληλιστεί με την περίπτωση της Ελλάδας.

Σύμφωνα με τον κ. Κρούγκμαν, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία θα έπρεπε να έχουν αμελητέο αντίκτυπο σε παγκόσμια κλίμακα, δεδομένου του περιορισμένου μεγέθους της, που είναι μόλις 1,5 φορά μεγαλύτερο από το αντίστοιχο του Ντιτρόιτ. Δυστυχώς, όμως, σημειώνει ο κ. Κρούγκμαν, πολλοί διαμορφωτές γνώμης χρησιμοποίησαν την ελληνική κρίση για να επισείσουν το φόβητρο της επαπειλούμενης πτώχευσης, προκειμένου να φέρουν στο πτώχευσης, προκειμένου να φέρουν στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης την ανάγκη υλοποίησης πολιτικών δημοσιονομικής εξυγίανσης.

Για τον διάσημο νομπελίστα, η χώρα μας αποτελεί μία εντελώς ειδική περίπτωση, από την οποία δύσκολα μπορεί κανείς να αντλήσει διδάγματα σχετικά με το ποια πρέπει να είναι η ενδεδειγμένη οικονομική πολιτική για την υπέρβαση της κρίσης. Παρόλα αυτά, συμπληρώνει πως η περίπτωση της Ελλάδας έχει κυριαρχήσει στον δημόσιο διάλογο και παντού ακούγονται απειλές ότι μία χώρα μπορεί ανά πάσα στιγμή να έχει την τύχη της Ελλάδας.

«Η συνεχής επίκληση της Ελλάδας ως παράδειγμα προς αποφυγήν συσκοτίζει τα πραγματικά αίτια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Επειδή, δε, οι συνταγές που προτείνονται είναι λανθασμένες, οι πιθανότητες η παγκόσμια οικονομία να οδηγηθεί σε ανάκαμψη έχουν συρρικνωθεί σημαντικά», καταλήγει ο αμερικανός οικονομολόγος.

Η Ελλάδα αδυνατεί να ανακάμψει λόγω ευρώ και τρόικας

07/09/2013 - 16:30

Συγκρίνει την κατάσταση στην Ινδονησία το 1997 με την αντίστοιχη στην Ελλάδα του 2007 πριν την άφιξη της Τρόικας - «Γιατί όμως η ασιατική χώρα επανέκαμψε και η Ελλάδα δεν μπορεί;» αναρωτιέται..Όταν οι οικονομολόγοι κλονίζονταν από την ασιατική οικονομική κρίση (1997 - 1998), σε καμία περίπτωση δεν περίμεναν, λίγα χρόνια αργότερα, ότι μια τεραστίων διαστάσεων ευρωπαϊκή κρίση θα αποδείκνυε ότι ο πλανήτης δεν διδάσκεται από την Ιστορία.. Ο κορυφαίος οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν, σε άρθρο του στους New York Times, συγκρίνοντας την οικονομική κρίση στην Ελλάδα με αυτή της Ινδονησίας, υποστηρίζει πως η Ελλάδα ( όπως και η Ισπανία και άλλες χώρες) δεν μπορεί να ανακάμψει λόγω του ευρώ και των πιέσεων της Τρόικας.Με τίτλο «Η Ασιατική κρίση εναντίον της κρίσης του Ευρώ», ο Κρούγκμαν αναφέρεται στην οικονομική κρίση της Ινδονησίας και συγκρίνει την κατάσταση στην ασιατική χώρα το 1997 με την αντίστοιχη στην Ελλάδα του 2007 πριν την άφιξη της Τρόικας.

Από την σύγκριση των στοιχείων, αποδεικνύεται ότι αν και η οικονομική κατάσταση στην Ινδονησία ήταν πολύ χειρότερη από την αντίστοιχη στην Ελλάδα σε επίπεδα ΑΕΠ, όταν ξέσπασε η κρίση σε κάθε μία από τις χώρες, το ελληνικό χρέος «εκτοξεύθηκε» μετά την επέμβαση της Τρόικας και του ΔΝΤ στην Ελλάδα.

«Γιατί όμως η Ινδονησία επανέκαμψε και η Ελλάδα δεν μπορεί;» αναρωτιέται ο κ. Κρούγκμαν.Την απάντηση την δίνει μόνος του ο γνωστός οικονομολόγος, αναφέροντας ότι στηρίζεται σε δύο βασικούς λόγους:

Α. Ο πρώτος λόγος, είναι ότι η Ινδονησία έχει ένα νόμισμα που μπορούσε να υποτιμηθεί και το έκανε σε μεγάλο βαθμό. Αυτό μπορεί να δημιούργησε μακροπρόθεσμη οικονομική πίεση, αλλά εν τέλει άνοιξε τον δρόμο για την ανάπτυξη.

Β. Το ΔΝΤ ενώ στην αρχή θέλησε να επιβάλλει πολιτικές λιτότητας στην Ασία, στη συνέχεια εμφανίστηκε πιο διαλλακτική και συνεργάσιμη. Στην Ελλάδα όμως η Τρόικα εμφανίστηκε αμείλικτη, δίχως να έχει μάθει τίποτε από την εμπειρία...», επισημαίνει και καταλήγει.

Η Ελληνοποίηση της οικονομικής πολιτικής

15/06/2013 - 15:15

Ο Simon Wren-Lewis φαίνεται να αναρωτιέται τελευταία για το πώς η κακή διαχείριση της Ελλάδα προκάλεσε τεράστια ζημιά στην ευρωπαϊκή οικονομία στο σύνολό της και σε κάποιο βαθμό στην οικονομία των ΗΠΑ. Βασικά, η Τρόικα αρνήθηκε να δεχθεί το προφανές και να επιτρέψει μια πρώιμη ελληνική χρεοκοπία. Αντίθετα, έκανε παράλογες εκτιμήσεις, αναμένοντας θετικά αποτελέσματα από τη λιτότητα και οδηγήθηκε με τον τρόπο αυτό, στο να σπείρει βαθιά και πλατιά τα αδιέξοδα της αυστηρής οικονομικής πολιτικής.

Έτσι κατά κάποιο τρόπο, οδηγηθήκαμε στις χειρότερες δυνατές συνέπειες.: ο εκφοβισμός των πολιτικών και των πολιτών για τη χειροτέρευση της κατάστασης στην Ελλάδα, αξιοποιήθηκε για να βαθύνει η κρίση και η κακομεταχείριση της χώρας. Οι ίδιοι που ευθύνονται για τον εκφοβισμό αυτό, οδηγούν τη χώρα σε ακόμα πιο τρομακτικές εξελίξεις.

Το ΔΝΤ τουλάχιστον, φαίνεται να έχει μάθει κάτι από την εμπειρία αυτών των λαθών. Αλλά όπως λέει οWren-Lewis, δε γίνεται η παραμικρή νύξη για αναθεώρησή τους. Και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που είναι αυτή τη στιγμή ο παίκτης που έχει σημασία, δε φαίνεται να έχει τύψεις για όλα αυτά.

Καταστροφικές οι πολιτικές δραστικής λιτότητας για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης

11/06/2013 - 10:45

Η ελληνική κρίση αποτέλεσε «κεραυνό εν αιθρία» καθώς η τότε ελληνική κυβέρνηση γνώριζε ότι υπήρχε ένα υπέρογκο δημόσιο έλλειμμα, ωστόσο μόνο όταν ανέλαβε την εξουσία συνειδητοποίησε την έκταση του προβλήματος, αναφέρει ο νομπελίστας οικονομολόγος Π. Κρούγκμαν σε άρθρο του που φιλοξενεί η βελγική εφημερίδα De Standaard υπό τον τίτλο «Πώς η πολιτική και η ψυχολογία μπορούν να χειροτερεύσουν μια κρίση».

Μάλιστα ο ίδιος παρατηρεί πως «τότε ήταν που αντιλήφθηκε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε μαγειρέψει τα δημοσιονομικά στοιχεία, με αποτέλεσμα τόσο το έλλειμμα όσο και το δημόσιο χρέος να ήταν τελικά πολύ υψηλότερα από ότι θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί».

Στο άρθρο του ο Κρούγκμαν θεωρεί ότι η ελληνική κρίση απετέλεσε «μάνα εξ ουρανού» για τους πολέμιους των θεωριών του Kέϋνς στο μέτρο που τους έδωσε την ευκαιρία να υπογραμμίσουν την ανάγκη για δημοσιονομική εξυγίανση και να καταδείξουν τους κινδύνους που απορρέουν από την αύξηση των δημοσίων δαπανών.

Όπως εκτιμά, η ελληνική κρίση υπήρξε «θείο δώρο» για τους αντι-κεϋνσιανούς, στο βαθμό που αποδείκνυε περίτρανα τους κινδύνους που ελλοχεύουν από μια δημοσιονομική χαλάρωση. «Μέχρι και σήμερα όσοι τολμούν να ταχθούν εναντίον των πολιτικών λιτότητας ή να μιλήσουν για την ανάγκη λήψης μέτρων τόνωσης της ανάπτυξης χλευάζονται από τους πιστούς της δημοσιονομικής ορθοδοξίας που τους κατηγορούν ότι «θέλουν να κάνουν τις ΗΠΑ μια νέα Ελλάδα», προσθέτει.

Οι επιπτώσεις όμως από την αλλαγή πλεύσης που επιβλήθηκε το καλοκαίρι του 2010 υπέρ των πολιτικών δραστικής λιτότητας αποδείχτηκαν τελικά καταστροφικές, σημειώνει ο νομπελίστας οικονομολόγος. Για το λόγο αυτό, συμπληρώνει, το ΔΝΤ αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι η προσέγγιση που ακολούθησε στην ελληνική κρίση υπήρξε λανθασμένη.

Τέλος αποδίδει την εμμονή που δείχνουν οι διαμορφωτές γνώμης στις πολιτικές λιτότητας - παρά την προφανή αναποτελεσματικότητά τους - στον ψυχολογικό παράγοντα, σημειώνοντας πως η δημοσιονομική κρίση είναι απότοκος ιδεολογικών εμμονών που ανάγονται σε ψυχολογικούς παράγοντες αλλά και πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Η δραχμή μονόδρομος για την Ελλάδα

19/07/2013 - 02:45

"Η Ελλάδα είτε θα επιλέξει να αποχωρήσει οικειοθελώς από την Ευρωζώνη, είτε θα εκδιωχθεί βιαίως", τονίζει χαρακτηριστικά, δηλώνοντας με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τη χώρα μας πέραν εκείνον της δραχμής.
Μάλιστα, κατά τον ίδιο, αυτό θα συμβεί, όταν η ανεργία - η οποία έχει ήδη χτυπήσει κόκκινο - φτάσει σε ποσοστά που προκαλούν ίλιγγο!

Εστιάζοντας στο σύνολο των ευρωπαϊκών εξελίξεων, ο Krugman ασκεί εκ νέου σφοδρή κριτική στους Ευρωπαίους ηγέτες για την εμμονή τους στη λιτότητα.
"Η πεποίθηση των Ευρωπαίων πως μέσω της εφαρμογής μέτρων λιτότητας θα έρθει η ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομίας αποτελεί μια... κούφια νίκη", δηλώνει χαρακτηριστικά.

"Ελπίζω να κάνω λάθος για το καλό του κόσμου", προσθέτει με νόημα.Για τον Krugman,στάσεις όπως εκείνης του Βερολίνου και της Γερμανίδας Καγκελαρίου Angela Merkel, μεταφράζονται ως "ιδεολογική υστερία". Τι εννοεί;

Πως χωρίς να έχουν αντιληφθεί οι Ευρωπαίοι ηγέτες τα πραγματικά προβλήματα της Ευρωζώνης, ήτοι την πραγματική ρίζα... του κακού, επιχειρούν να την αποτρέψουν από την "οικονομική της αυτοκτονία!"."Επιθετική εφαρμογή μέτρων λιτότητας συνιστά ήττα αν δεν υπάρχει ανάπτυξη", δήλωνε πρόσφατα και στο ίδιο μήκος κύματος ο Andrew Balls, επικεφαλής του χαρτοφυλακίου της Ευρώπης της Pimco, του μεγαλύτερου fund διαχείρισης ομολόγων παγκοσμίως.

[1]

Το Ινστιτούτο ιδρύθηκε το 1992, και επικεντρώνεται σε θέματα ανάπτυξης και διακυβέρνησης σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, με στόχο την προώθηση του δημοσίου διαλόγου και τη διατύπωση τεκμηριωμένων προτάσεων δημόσιας πολιτική

Tags:

Tags: