Στις 27 Ιανουαρίου 2014, η Ελληνική Δημοκρατική Κίνηση ΔΡΑΧΜΗ, απέστειλε στον τότε Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατία κ. Κάρολο Παπούλια επιστολή με την οποία, αφού επισημαίνονται σύντομα τα τραγικά αδιέξοδα όπου έχει οδηγήσει τη χώρα μας η ευρωζώνη και η πολιτική της ακραίας λιτότητας, τίθεται ευθέως η ανάγκη διενέργειας δημοψηφίσματος με βάση το οποίο, να κληθεί ο ελληνικός λαός να αποφανθεί αν δέχεται να παραμείνει στο ευρώ που είναι αλυσοδεμένο με το μνημόνιο ή να αποδεσμευτεί από αυτό και να επιστρέψει στο εθνικό μας νόμισμα τη δραχμή.
Ο κ. Πρόεδρος δε μας απάντησε ποτέ, ενώ το ίδιο θέμα περνούσε ως μη υφιστάμενο από όλες τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις και φυσικά από τα κεντρικά ΜΜΕ που διαμορφώνουν τη βασική πολική πλατφόρμα και επηρεάζουν ανενδοίαστα με τις δικές τους προαιρέσεις και δουλείες την κοινή γνώμη. Εμείς παρ’ όλα αυτά, συνεχίσαμε και συνεχίζουμε να προβάλουμε την ίδια άποψη, αφού το δημοψήφισμα αποτελεί ύψιστη Συνταγματική και δημοκρατική επιταγή, με την προϋπόθεση βέβαια ότι το ερώτημα που θα τεθεί θα είναι σαφές και οι δύο αντίθετες απόψεις θα έχουν ισότιμη μεταχείριση μέσα από σοβαρούς εκπρόσωπούς τους μέσα από όλα τα ΜΜΕ.
Το θέμα του δημοψηφίσματος όπως είναι γνωστό, το είχε θέσει και ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου στη δραματική συνάντηση κορυφής στο Παρίσι. Αυτό οδήγησε στην καρατόμησή του από το ιερατείο των Βρυξελών που κυριαρχείται από το Βερολίνο. Ο τότε Πρωθυπουργός, πιστός και στις αρχές του για προσφυγή στην κοινή γνώμη, φαίνεται ότι θεωρούσε πως ένα τέτοιο δημοψήφισμα θα κατοχύρωνε την άποψη ότι πρέπει να παραμείνουμε στο ευρώ με όποιο κόστος, κάτι που και σήμερα ακόμα ισχυρά πολιτικά κόμματα, πρόσωπα και τηλεπερσόνες υποστηρίζουν με ασύγγνωστη επιμονή.
Κατά την άποψή μας, η άκομψη καρατόμηση του Γ.Π. οφείλεται στο φόβο του Ευρωιερατείου ότι ένα τέτοιο δημοψήφισμα, αν συνοδευόταν από στοιχειωδώς ισότιμη μεταχείριση των δύο απόψεων από τα κεντρικά ΜΜΕ, θα οδηγούσε στην έξοδο της χώρας μας από την ευρωζώνη και πολύ πιθανό στη διάλυσή της μέσα από τη διαδικασία του ντόμινο. Το Βερολίνο αντιλαμβάνεται πολύ καλύτερα από τους εδώ κήνσορες και υποτακτικούς του, ότι η παραμονή στην ευρωζώνη με οποιοδήποτε κόστος, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από καμιά καλώς πληροφορημένη κοινή γνώμη όπου γης.
Σήμερα, η υπόθεση του δημοψηφίσματος, η προσφυγή στο λαό για να αναλάβει τις ευθύνες του είναι πλέον πολύ κοντά, ύστερα και από τα ολοφάνερα αδιέξοδα των διαπραγματεύσεων στις Βρυξέλες, την άτεγκτη στάση του Βερολίνου και του ΔΝΤ και τη σχετική δημόσια δήλωση του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Η εξέλιξη αυτή, αποτελεί μια ξεκάθαρη δικαίωση των απόψεών μας και ελπίζουμε ότι τελικά η διενέργειά του δημοψηφίσματος, εφ’ όσον τονίζεται και πάλι υπάρξει ισότιμη μεταχείριση των δύο απόψεων και σαφής διατύπωση, θα απαλλάξει τη χώρα από τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία που βιώνει χωρίς ελπίδα αναστροφής. Η επιστολή στον τ. Πρόεδρο της Δημοκρατίας παρατίθεται για πρώτη φορά δημόσια πιο κάτω.
Εξοχότατο Πρόεδρο
της Ελληνικής Δημοκρατίας
κ. Κάρολο Παπούλια
Αθήνα, 27 Ιανουαρίου 2014
Αξιότιμε κ. Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας
Η είσοδος στο 2014 σηματοδοτεί τον έκτο χρόνο της μεγαλύτερης τραγωδίας σε ειρηνική περίοδο από καταβολής ελληνικού κράτους. Από το 2008, το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού έχει μειωθεί περίπου στο μισό, η ανεργία έχει φτάσει στο 28% και των νέων στο 60%. Τα καλύτερα παιδιά μας δραπετεύουν στο εξωτερικό, άνθρωποι τρέφονται από συσσίτια ή από σκουπίδια και οι αυτοκτονίες πολλαπλασιάζονται. Η ανελέητη λιτότητα του μνημονίου οδηγεί τη χώρα σε ατέλειωτη ύφεση. Η φτώχεια φέρνει περισσότερη φτώχεια. Και η φτώχια χτίζει το μίσος που οδηγεί σε κοινωνικές εκρήξεις. Η απέραντη δυστυχία στήνει χορό και η κυβέρνηση κάνει λόγο για success story!
Η ελπίδα για ανάσταση έχει αποδράσει, αφού η ελληνική οικονομία έχει πέσει στα Τάρταρα. Όλα αυτά συμβαίνουν μέσα στην ευρωζώνη όπου ενταχθήκαμε για να ζούμε καλύτερα. Αλλά συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Αν μέρος του σημερινού αδιεξόδου οφείλεται στη φαυλότητα του πολιτικού μας συστήματος των τελευταίων 20 χρόνων, είναι επίσης γεγονός πως σε οικονομική κατάρρευση βρίσκονται όλες οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Και αυτό, σε αντίθεση με όσες δεν έχουν ενταχθεί στην ευρωζώνη ή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως η Νορβηγία, η Ισλανδία, η Τουρκία, η Βραζιλία, η Γκάνα, η Αιθιοπία και όχι μόνο. Το πρόβλημα δεν μπορεί παρά να είναι συστημικό. Οφείλεται στο συνδυασμό του υπερτιμημένου κοινού νομίσματος με τις πολιτικές της ακραίας λιτότητα που έχει επιβάλλει το Βερολίνο.
Μέσα στο καθεστώς της ευρωζώνης, ακόμα και αν επιτύχουμε πραγματικό πρωτογενές πλεόνασμα με συνταγές ακραίας λιτότητας και βαρύτατης φορολογίας, δεν είναι ποτέ δυνατό να ξεπληρώσουμε το δυσθεώρητο χρέος που σήμερα ξεπερνά τα 320, δις και συνεχώς αυξάνεται από τους ανατοκισμούς. Η ορμητική πτώση της ελληνικής οικονομίας δεν είναι αναστρέψιμη υπό τις σημερινές συνθήκες. Με το υπερτιμημένο ευρώ, η οικονομία μας είναι αδύνατο να συνέλθει από το κώμα της ύφεσης, να καταστεί ανταγωνιστική και να μπει σε πορεία ανάπτυξης Το ευρώ ως φάρμακο αποδεικνύεται χειρότερο από την ασθένεια. Ο καλύτερος βιολιστής δεν μπορεί να παίξει καλά μουσική αν το βιολί είναι φάλτσο.
Η τελευταία κουτσή αναδιάρθρωση και το κούρεμα μέρους του χρέους με το PSI, που μεγάλο μέρος του στηρίχθηκε σε ελληνικά κεφάλαια, μας οδήγησε σε ακόμα μεγαλύτερη διόγκωση του χρέους. Χωρίς ανάπτυξη, είναι αδύνατο να γίνουμε αξιόχρεοι. Χρειαζόμαστε θεραπεία σοκ που δεν είναι άλλη από την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα, την υποτίμησή του, την αναδιάρθρωση και δραστικό κούρεμα του χρέους, με περίοδο χάριτος τουλάχιστον δύο ετών. Η πρόταση αυτή από μόνη της αποτελεί ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο για τους δανειστές και τις αγορές.
Η συντεταγμένη έξοδος από την ευρωζώνη με συνετή διαχείριση του εθνικού μας νομίσματος, με νοικοκύρεμα του κράτους, δημοσιονομική πειθαρχία, πάταξη της διαφθοράς, σύλληψη της φοροδιαφυγής, με αποκλεισμό της εύκολης παροχολογίας, του λαϊκισμού και του πολιτικαντισμού, με αναπτυξιακό όραμα και σχεδιασμό, μπορεί να οδηγήσει σε πραγματικά πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτή είναι η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική. Και η μόνη περίπτωση που οι δανειστές θα πάρουν πίσω μέρος των δανείων που μας έχουν εκχωρήσει. Όταν το χρέος γίνεται δυσθεώρητο, υπάρχει πρόβλημα για τους οφειλέτες αλλά ακόμα μεγαλύτερο για τους δανειστές. Αν όμως σκοπός των δανειστών δεν είναι να πάρουν τα λεφτά τους πίσω αλλά να καθυποτάξουν την χώρα, τότε εναπόκειται σε εμάς να το αποτρέψουμε. Το κακό θριαμβεύει όταν μένουν άπραγοι οι σωστοί άνθρωποι
Η μετάβαση και σωστή διαχείριση του εθνικού μας νομίσματος με νοικοκύρεμα του κράτους, μπορεί να αναστήσει την ελληνική οικονομία. Με άξιους και έντιμους κυβερνήτες που θα διαχειριστούν την έξοδο με σχέδιο και αποτελεσματικότητα, με αναπτυξιακό όραμα, ορθολογική και αξιοκρατική διοίκηση νοικοκύρεμα, πάταξη της γραφειοκρατίας, της σπατάλης, της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής. Με στήριξη της ελληνικής παραγωγής, ενίσχυση στρατηγικών τομέων της οικονομίας, και στροφή στα εγχώρια προϊόντα και υπηρεσίες που θα γίνουν πιο ανταγωνιστικές. Θα επαναενεργοποιήθεί η εγχώρια παραγωγή με ευεργετικές συνέπειες για τις εξαγωγές, την ανάπτυξη και την απασχόληση.
Ιδιαίτερα θα ενισχυθεί ο τουρισμός, με ορατό διπλασιασμό του τουριστικού συναλλάγματος. Εφ’ όσον υπάρχει συνετή διαχείριση, σταθερό οικονομικό, φορολογικό, πολιτικό, κοινωνικό καθεστώς και ανάπτυξη, θα επανέλθει η εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία και το τραπεζικό σύστημα, με συνέπεια να εισρεύσουν από το εξωτερικό καταθέσεις και ξένες επενδύσεις. Οφείλουμε βέβαια, να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Να μη ρωτάμε τι κάνει η χώρα μας για εμάς, αλλά τι κάνουμε εμείς για τη χώρα μας. Να ανατρέψουμε το Μνημόνιο με μετάβαση στη δραχμή, με αυτοδύναμη ανάπτυξη και νοικοκύρεμα του κράτους, με εθνική αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη.
Την επιστροφή στην δραχμή υποστηρίζουν οι περισσότεροι έγκριτοι ξένοι οικονομολόγοι, καθηγητές Πανεπιστημίων και αναλυτές, ενώ η πρότασή που παρατίθεται εδώ στηρίζεται σε παρόμοιες σημαντικές διεθνείς αναλύσεις και δικές μας σοβαρές οικονομοτεχνικές μελέτες. Υπάρχουν και στην Ελλάδα σημαντικοί επιστήμονες, αναλυτές, επιχειρηματίες, ακόμα και τραπεζίτες που υποστηρίζουν τις απόψεις αυτές αλλά οι περισσότεροι δεν το δηλώνουν ανοικτά για ευνόητους λόγους. Ορισμένοι αναφέρουν εντίμως ότι δεν γνωρίζουν το θέμα. Και άλλοι, εμμένουν απλώς από πείσμα στις αρχικές τους απόψεις υπέρ του ευρώ.
Γεγονός είναι ότι, ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού, βλέπει την αναγκαιότητα της εξόδου της χώρας μας από την ευρωζώνη. Και θα ήταν η συντριπτική πλειοψηφία, αν υπήρχαν ίσες ευκαιρίες ενημέρωσης. Αν υπήρχε ισότιμη δυνατότητα δημόσιας ενημέρωσης σε περίπτωση δημοψηφίσματος, ο ελληνικός λαός θα αποφαινόταν σαρωτικά υπέρ της επιστροφής στην δραχμή.
Για όλα τα παραπάνω, ζητούμε να προωθήσετε τη διενέργειας δημοψηφίσματος, με βάση το οποίο να κληθεί ο ελληνικός λαός να αποφανθεί αν δέχεται να παραμείνει στο ευρώ που είναι αλυσοδεμένο με το μνημόνιο ή να αποδεσμευτεί από αυτό και να επιστρέψει στο εθνικό του νόμισμα τη δραχμή.
Με τιμή
Θεόδωρος Κατσανέβας
Γενικός Γραμματέας
του κόμματος ΔΡΑΧΜΗ, Ελληνική Δημοκρατική Κίνηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου