Η ώρα για το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι του Αλέξη πλησιάζει

Τη Δευτέρα 22 Ιουνίου συνέρχεται η κρίσιμη σύνοδος του Eurogroup για την Ελλάδα. Και τη Δευτέρα 29 του ίδιου μήνα λήγει η προθεσμία για την αποπληρωμή μεγάλων ποσών στο ΔΝΤ. Μέχρι το τέλος αυτού του μήνα του σωτηρίου έτους 2015 θα έχουν κριθεί πολλά. Αν ο Αλέξης θα πει το μεγάλο όχι ή το μεγάλο ναι. Το όχι της ανεξαρτησίας ή το ναι της υποταγής. Ο Αλέξης Τσίπρας ένας νέος άνθρωπος που η πολιτική συγκυρία και η αναμφισβήτητη ισχυρή προσωπική του οντότητα, τον έφεραν στον Πρωθυπουργικό θώκο σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής, καλείται να αποφασίσει για το μέλλον της χώρας και το δικό του.

Κατά την άποψή μας,αν πει ναι στις απαιτήσεις των δανειστών, πιθανώς να παραμείνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην Πρωθυπουργία για ένα ορισμένο διάστημα. Όμως, η  ιστορία, θα τον καταγράψει με ζοφερά μελανά χρώματα και το προσωπικό πολιτικό του μέλλον θα είναι πολύ αμφίβολο. Αν πει το μεγάλο όχι, θα έρθει σε σύγκρουση με το διεθνές και ντόπιο κατεστημένο και πιθανώς να χάσει την Πρωθυπουργία. Αλλά η ιστορία θα τον καταγράψει με θετικό πρόσημο και στο μέλλον θα είναι εδώ με ισχυρή πολιτική παρουσία.

Έχει βέβαια και μια τρίτη διέξοδο. Να πει ούτε ναι ούτε όχι, επιτρέποντας την παράταση του ελληνικού δράματος, επιδεινώνοντας την οικονομική παραλυσία και οδηγώντας το κόμμα του σε αφανισμό. Η αβεβαιότητα που συνοδεύει την παράταση της σημερινής πραγματικότητας θα οδηγήσει στην απονέκρωση της χώρας.   Ο αποπληθωρισμός, η συρρίκνωση η τελμάτωση της αγοράς θα συνεχιστεί. Όπως και η  ιδιότυπη στάση πληρωμών που έχει κηρύξει το κράτος σε μεγάλο μέρος των υποχρεώσεών του. Όπως και η διόγκωση των χρεών μεταξύ ιδιωτών, καθώς και των ιδιωτών απέναντι στην εφορία, το ΙΚΑ, τη ΔΕΗ, κλπ.

Η επιδεινωμένη καθημερινά έλλειψη ρευστότητας στεγνώνει τις τράπεζες και την αγορά. Οι προοπτικές ανάπτυξης κατρακυλούν στο ναδίρ και η ανεργία σκαρφαλώνει στο ζενίθ. Δεκάδες ή και εκατοντάδες δις. ευρώ θα συνεχίσουν να δραπετεύουν στο εξωτερικό. Όπως συμβαίνει και με τον κινητό πλούτο της χώρας σε χρυσό και πολύτιμα αντικείμενα μέσα από τα χιλιάδες τοκογλυφικά ανταλλακτήρια που έχουν ξεφυτρώσει σε κάθε γωνιά των πόλεων. Τα οποία δεν υφίστανται τον οποιονδήποτε έλεγχο.

Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι, ο ανθρώπινος πλούτος και το μέλλον της χώρας, θα συνεχίσει να παίρνει το δρόμο της ξενιτιάς, σε αναζήτηση εργασιακής στέγης. Την ίδια ώρα προβλέπεται να εισέλθουν μέσα σε ένα χρόνο, εκτός από το ένα εκατομμύριο Σύριους πρόσφυγες, πάνω από ένα  εκ. μουσουλμάνοι, οι περισσότεροι από τους οποίους θα παραμείνουν στη χώρα, σμπαραλιάζοντας το ήδη προβληματικό σύστημα υγείας, κορυφώνοντας την εγκληματικότητα και ανατρέποντας μοιραία και καταλυτικά την εθνολογική μας ισορροπία  στα επόμενα 5-8 χρόνια. Η οικονομία και η κοινωνία παραλύουν από το φόβο του αβέβαιου, τη μοιρολατρία του αδιέξοδου, την απομάκρυνση της ελπίδας. Η Ελλάδα καταρρέει  και πεθαίνει οικονομικά και δημογραφικά.

Η παράταση του σημερινού αδιέξοδου, το  τονίζουμε και πάλι, αλίμονο, θα καταστρέψει τη χώρα και θα συντρίψει τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό επιδιώκει η υπερκυβέρνηση του Βερολίνου, όσο και αν η Αγγέλα Δωροθέα Μέρκελ, παριστάνει  ότι δήθεν «φλερτάρει» με τον Αλέξη. Πολύ πιο ρεαλιστής, ο «κακός» Σόϊμπλε πρότεινε να υιοθετήσουμε προσωρινά διπλό νόμισμα με εισαγωγή της δραχμής με κλειδωμένη ισοτιμία και υποτίμησή της μέχρι 40% και τονίζοντας ότι θα μας παράσχει σχετική υποστήριξη.

Αυτό, αν το ερμηνεύουμε σωστά, σημαίνει ότι ένα ευρώ θα ισοδυναμεί με 1,6 δραχμές και πως θα υπάρξει κούρεμα του χρέους κατά 40%. Με μια τέτοια προοπτική, η ελληνική οικονομία θα ανακτήσει άμεσα την ανταγωνιστικότητα της με την προϋπόθεση ότι θα συγκρατηθεί η έκδοση χρήματος στο 15-20% του ΑΕΠ και θα αποφευχθούν οι αλόγιστες και αντιπαραγωγικές σπατάλες. Μαζί με μέτρα όπως ο έλεγχος στην κίνηση κεφαλαίων κλπ., η οικονομία θα απογειωθεί. Αφού όπως φαίνεται δεν μπορούμε ή δεν τολμούμε να πάμε πιο μακριά για γεωπολιτικούς λόγους κυρίως, ας αρπάξουμε αυτή τη μέση λύση.