Πως το όχι μετατράπηκε σε ναι και η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού

Το σχέδιο του μεταμοντέρνου γερμανικού πραξικοπήματος επικράτησε προσωρινά, ως μια δραματική Πύρειος νίκη. Ύστερα από μια μεταμεσονύκτια σύντομη  συζήτηση - σούπα στη Βουλή, εγκρίθηκε το βάρβαρο  τρίτο   μημόνιο-προσυμφωνία με τους Εταίρους. Σε αγαστή συνεργασία με τα μνημονικά κόμματα της ΝΔ, το ξεδοντιασμένο  ΠΑΣΟΚ και το Μπομπολίσιο Ποτάμι, μέσα σε ένα βουβό  ήπιο κλίμα «εθνικής συνεννόησης», με εξαίρεση τη Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ, η κραταιά κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παραδόθηκε άνευ όρων, τουλάχιστον προσωρινά,  στους εκβιασμούς της νομισματικής φυλακής του ευρωπαράδεισου.

Με ψήφους 251 ναι, 32 όχι, 8 που δήλωσαν παρών, και με 9 απόντες, ψηφίστηκε στις 3μμ το βράδυ της ιστορικής 11^ης ιουλίου 2015,η  προσυμφωνία μνημονικής παράδοσης της χώρας που παραβιάζει όλες τις κόκκινες, γαλάζιες, πράσινες και κάθε χρώματος γραμμές, εκτός ίσως από τις πορτοκαλί. Ο νέος Υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος πέταξε χαρούμενος για τις Βρυξέλες. Εκεί, σε αντικατάσταση της «επιθετικής επαιτείας» και ασυναρτησίας τύπου Βαρουφάκη, θα υποβάλλει τη νέα ελληνική μνημονιακή πρόταση, που αποτελεί μια «ορθολογιστική σκέτη επαιτεία» π;αράδοσης της χώρας ως αποικίας χρέους.

Το μεταμοντέρνο πραξικόπημα των Γερμανών και των εδώ μινταρχών, πέτυχε τουλάχιστον μέχρι τώρα, και η δημοκρατία καταλύθηκε στη χώρα που τη γέννησε, Μια κυβέρνηση οπλισμένη με ένα βροντερό όχι, παρέδωσε τα όπλα στο ναι σε όλα, στο ευρώ πάση θυσία. Καμένος από τη διαδικασία και ο βέρος αντιμνημονιακός Πάνος Καμένος  ο οποίος, αφού δήλωσε για πρώτη φορά ότι δε φοβάται το Grexit ( ! ), ανακάλυψε στην ομιλία του ένα νέο κίνδυνο : τον εθνικό διχασμό !. Ο μόνος φόβος είναι ο φόβος είχε πει ο Αλέξης Τσίπρας, κατά τη γνωστή ρήση του μεγάλου Φραγκλίνου Ρούσβελτ. Και ο Πάνος ανακάλυψε νέους φόβους.

Τώρα πως γίνεται να θεωρείται ότι υπάρχει εθνικός διχασμός όταν υπό συνθήκες πρωτοφανούς τρομοκρατίας από τη μιντιακή δικτατορία  και με κλειστές τράπεζες, το 62% του ελληνικού λαού ψήφισε όχι στα μνημόνια, έ αυτό μόνος ο φίλος μας ο Πάνος, μπορεί να το εξηγήσει. Πολύ φοβούμαστε ότι,θα δυσκολευτεί να ορίσει με σαφήνεια τον όρο «μεγάλη κολοτούμπα», που με πρωτοφανή άνεση και παρά τον όγκο του έκανε χθες το βράδυ. Αλίμονο. Ο Πάνος απλώς αποχαιρέτισε χθες...την Αλεξάνδρεια. Αποχαιρέτησε την πολιτική, όπως γίνεται συνήθως με όσους επιδίδονται σε κολοτούμπες, χωρίς να έχουν τουλάχιστον τη στήριξη της μιντιακής δικτατορίας που τον περιμένει στη γωνία.

Μυστήριο παραμένει η θέση του χαρισματικού –και οφείλω να το ομολογήσω συμπαθούς-Αλέξη Τσίπρα. Ο οποίος, ενώ οπλίστηκε προσωπικά με ένα θριαμβευτικό όχι, σε πείσμα του λυσσαλέου πολέμου από το βαρύ πυροβολικό των ασύδοτων νταβατζήδων της διαπλοκής, το μετέτρεψε σε ναι σε όλα και σε αποδοχή της παράλογης αντίληψης του  «ευρώ πάση θυσία». Να υποθέσουμε ότι έχει κάποιο κρυφό σχέδιο, μια εναλλακτική ατζέντα, με δεδομένη την αποδεδειγμένη δεξιότητά του σε κινήσεις πολιτικής τακτικής ; Το ευχόμαστε.

Ο ίδιος, σε μια φορτισμένη ομιλία του παραδέχτηκαν ότι έγιναν λάθη. Και προς τιμήν του, δέχτηκε και τις δικές του ευθύνες. Το κορυφαίο του λάθος είναι ότι παρασύρθηκε σε μια ατέρμονη, μακρόσυρτη  και αδιέξοδη διαδικασία διαπραγμάτευσης, ακολουθώντας τη Βαρουφάκειο "δημιουργική ασάφεια" που βόλευε τους δανειστές-βασανιστές.Σε όλο αυτό το διάστημα, στραγγίστηκε η χώρα απο συναλλαγματικά διαθέσιμα, καταβάλλοντας μέχρι τέλη Ιουνίου όλες τις δανειακές υποχρεώσεις μας στους δανειστές, ενώ εκείνοι  όχι μόνο δε μας χορήγησαν προγραμματισμένα δάνεια, αλλά παρακράτησαν ακόμα και κέρδη απο ελληνικά ομόλογα ύψους περίπου 3 δις, καθώς και ,απο λάθος μεταβιβάσεις στην ΕΚΤ ποσού 1,2 δις.  Αποδείχτηκε περίτρανα αστείρικτο το θεώρημα ότι," η μικρή πλην έντιμος Ελλάς", του 2% της Ευρωπαϊκής οικονομίας, θα ταρακουνήσει το θηρίο. Ότι θα βρει αλληλεγγύη σε κράτη υποταγμένα στη γερμανική υπερκυριαρχία της Ευρώπης. Και δεν είχε έτοιμα εναλλακτικά σχέδια για την επερχόμενη κορύφωση της κρίσης που συντελέστηκε στην αρχή της τουριστικής περιόδου. Το παράδειγμα της Κύπρου δε συνέτισε. Η ΕΚΤ έκλεισε τις τράπεζες αναστέλλοντας την ταμειακή ρευστότητα χωρίς δισταγμο.Είναι γνωστό ότι, όποιος έχει τον κουμπαρά, παραγγέλλει και τη μουσική.

Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, μοναδικός φανερός αντιμνημονιακός πόλος αναδεικνύεται-αλοίμονο- η Χρυσή Αυγή. Το ΚΚΕ, για άλλη μια φορά στην ιστορία του, ακολούθησε το τραγικό δόγμα «Τι Παπάγος ,τι Πλαστήρα». Ισοπεδώνοντας το μήνυμα του όχι, ο Γενικός του Γραμματέας Δημήτρης Κουτσούμπας, άνοιξε μέτωπο, εκτός των άλλων, και προς το εθνικό νόμισμα. Σε μια ακατανόητη βάση, όπως τουλάχιστον την εκλάβαμε εμείς με τη φτωχή μας αντίληψη, υποστήριξε ότι, το νόμισμα δεν έχει καμιά απολύτως σημασία, συμφωνώντας έτσι με μερικούς κουφιοκέφαλους συντηρητικούς εγχώριους οικονομολογούντες που υποστηρίζουν παρόμοιες ανοησίες.

Ύστερα απ’ όλα αυτά, η μόνη σοβαρή όσο και ισχυρή αντιμνημονιακή  πολιτική δύναμη, που εμμέσως πλην σαφώς παραμένει αλώβητη, είναι η Αριστερή Πλατφόρμα υπό τον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Ο οποίος δήλωσε παρών, όπως έκαναν και αρκετοί άλλοι βουλευτές του ίδιου κλίματος  και μαζί τους η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Από τους βουλευτές του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ, 2 ψήφισαν όχι,8 δήλωσαν παρών και 9 απείχαν από την ψηφοφορία, από τους οποίους οι δύο μεταξύ των οποίων ο Γιάνης Βαρουφάκης έστειλαν επιστολή ότι στηρίζουν το ναι. Σε σύνολο δηλ. 149 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, 17 αρνήθηκαν να συμπράξουν με το μνημονιακό εκβιασμό του μεταμοντέρνου γερμανικού πραξικοπήματος. Επί πλέον, 15 βουλευτές του στο κλίμα της Αριστερής Πλατφόρμας,με κοινή τους υπόμνημα ανέφεραν ότι, συντάσσονται με όσους ψηφίσουν όχι, αλλά οι ίδιοι ψηφίζουν ναι με σκοπό να μην πέσει η κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει ότι είναι αδύνατη η διαγραφή από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ όσων ψήφισαν όχι, παρών ή ήταν απόντες.

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, σοβαρός, νουνεχής και σταθερός στις απόψεις του, φαίνεται πως επέλεξε-και σωστά κατά την άποψή μας- αυτές τις δύσκολες ώρες, πριν από την όποια συζήτηση του νέου Μνημονίου με τους Εταίρους και στην κορύφωση της τουριστικής περιόδου μέσα στο καλοκαίρι, να προκαλέσει εκλογές. Παραμένει με το όπλο παρά πόδα, εγγράφοντας μια μεγάλη υποθήκη αντιμνημονιακής πατριωτικής, δημοκρατικής συσπείρωσης για το κοντινό μέλλον. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι προεδροκεντρικό κόμμα και η βασική του πολιτική γραμμή αποφασίζεται απο την πλειοψηφία της Κεντρικής του Επιτροπής. Με αυτό το δεδομένο, εκτός γραμμής είναι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και όχι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και οι συνοδοιπόροι του. Οι οποίοι είναι πολύ πιθανό και λογικό, να συγκροτήσουν μια νέα μεγάλη κοινοβουλευτική ομάδα και στις επερχόμενες εκλογές, σε συνεργασία με άλλους μικρότερους δημοκρατικές κινήσεις,  φορείς και προσωπικότητες, να σαρώσουν στις επερχόμενες εκλογές στο κοντινό μέλλον, ως οι μοναδικοί αξιόπιστοι σημαιφόροι  του αντιμνημονιακού μετώπου. 

Είναι γεγονός ότι, η κυβέρνηση έχει χάσει τη λεγόμενη «δεδηλωμένη», αφού ένας πολύ μεγάλος αριθμός των βουλευτών της, άμεσα ή έμμεσα, δεν στήριξαν την πρότασή της για το ναι σε νέο μνημόνιο-προσυμφωνία. Στο επόμενο διάστημα, θα φανεί πως θα πορευτεί η σύγχρονη ελληνική τραγωδία και ποιος θα είναι ο ρόλος των πρωταγωνιστών της.