Η περίπτωση της Αργεντινής δείχνει πως υπάρχουν και άλλες βιώσιμες λύσεις από τον καταστροφικό ευρωμονόδρομο

Δύο σημαντικά γεγονότα που δικαίωσαν την Αργεντινή στη διεθνή πολιτική σκηνή πέρασαν στα ψιλά των έντυπων ΜΜΕ και εντελώς απαρατήρητα από το βαρύ πυροβολικό του κατοχικού ευρωμνημονιακού καθεστώτος. Εφετείο στις ΗΠΑ ακύρωσε την πρωτόδικη απόφαση του δικαστή Γκρίεζα της Νέας Υόρκης που δικαίωνε τους γύπες των αγορών έναντι της Αργεντινής όσον αφορά τη διαχείριση του χρέους της τελευταίας. 

Η δεύτερη και ποιο σημαντική εξέλιξη, αφορά το πολύ πρόσφατο ψήφισμα του ΟΗΕ που με σαρωτική πλειοψηφία της συντριπτικής πλειοψηφίας των κρατών διεθνώς, ανοίγει το δρόμο για τη δυνατότητα υπερχρεωμένων κρατών να αναδιαρθρώνουν και να ρυθμίζουν τα χρέη τους. Κάτι ανάλογο δηλ. που ισχύει και στο πτωχευτικό δίκαιο διεθνώς για επιχειρήσεις που βρίσκονται σε καταστάσεις οικονομικής αδυναμίας.

Το τραγικό στη δεύτερη περίπτωση είναι ότι, η ευρωμνημονιακή κατοχική ελληνική κυβέρνηση, απείχε από την ψηφοφορία, υπακούοντας σε εντολές του ευρωιερατέιου. Η Ελλάδα κράτησε ανέντιμη προδοτική στάση, ενάντια στα εθνικά της συμφέροντα,αναδεικνύοντας έτσι ποιοι κυβερνούν πραγματικά της χώρα μας.

Πέρα από τα παραπάνω και επειδή πολλά έχουν ειπωθεί και γραφεί για την Αργεντινή από τους εγχώριους Γκεμπελίσκους, διαστρεβλωτές της αλήθειας, παρουσιάζουμε ποιο κάτω μια σύντομη ανάλυση για τα τεκταινόμενα στη χώρα αυτή, που αποδεικνύουν περίτρανα ότι υπάρχουν και άλλες βιώσιμες λύσεις από την τραγωδία του ευρωμονόδρομου.

Το γράφημα που παρουσιάζεται πιο πάνω, το οποίο προέρχεται από την World Bank, μιλά από μόνο του για την ικανοποιητική έως εντυπωσιακή οικονομική πορεία της Αργεντινής. Το ίδιο θετικοί είναι και οι άλλοι δείκτες της οικονομίας της χώρας, με την ανεργία να έχει πέσει στο 7%, τον πληθωρισμό να ελέγχεται σε επίπεδα της τάξης του 10%. και το ισοζύγιο πληρωμών να βελτιώνεται σταθερά. 

Η Αργεντίνικη οικονομία μετά την αποδέσμευσή της από τη ζώνη του δολαρίου, κάτι αντίστοιχο δηλ. με την ευρωζώνη, και ύστερα από τη λήψη μέτρων αναπτυξιακής και κοινωνικής πολιτικής, πορεύεται με εντυπωσιακά ανοδικούς ρυθμούς. Αυτό το ζει ο Αργεντίνικος λαός επί δεκαπέντε συνεχόμενα χρόνια. Ο οποίος επί πλέον κέρδισε την αξιοπρέπειά του και γι’αυτό και στηρίζει σταθερά και αδιαλείπτως την κυβέρνηση που ακολούθησε την πολιτική τουArgexit,σε αντιστοιχία με το Grexit.

«Προσοχή να μη γίνουμε Αργεντινή». Αυτό ήταν μέχρι πρόσφατα η κορυφάια φοβική ατάκα των Γκεμπελίσκων του ελληνικού κατεστημένου, οι οποίοι παρουσίαζαν την Αργεντινή ως απολωλός πρόβατο που έχασε το δρόμο του και παραπαίει στη φτώχεια και δυστυχία. Τα ελληνικά συστημικά ΜΜΕ ξεπέρασαν σε διαστρέβλωση της αλήθειας όλα τα διεθνή. Η σύγκρουση ανάμεσα στους Γύπες
των αγορών και ιδιαίτερα του αρχιγύπα Πωλ Σίγκερ, είχε μόνο μία όψη. Όταν ο αρχιγύπας σημείωνε μια προσωρινή νίκη όπως η σύλληψη του Αργεντίνικου πολεμικού πλοίου σε μια χώρα ημιαποικία της Ανατολικής Αφρικής, αυτό γινόταν πρωτοσέλιδο. Όταν μετά από λίγο με απόφαση διεθνών δικαστηρίων, το πλοίο αφενόταν ελεύθερο, η είδηση εξαφανιζόταν.

 Όταν κάποιοι κακοποιοί εισέβαλαν σε super market στο Μπουένος Αύρες σε περίοδο απεργίας των αστυνομικών ( ! ), αυτό εμφανιζόταν σαν λαϊκή εφόρμηση για προμήθειες τροφίμων από τον πεινασμένο Αργεντίνικο λαό. Οι κινητοποιήσεις, οι διαδηλώσεις της κατσαρόλας, οι αιματηρές συγκρούσεις πριν από τη μεγάλη αλλαγή στις αρχές του 2002, εμφανίζονταν στις τηλεοράσεις αδιευκρίνιστα ως σημερινά γεγονότα !

Ήταν τόσο μεγάλη η παραπληροφόρηση για το θέμα που ακόμα και ο επί Νέας Δημοκρατίας κυβερνητικός εκπρόσωπος, προειδοποίησε τον Αλέξη Τσίπρα που ήταν στην αντιπολίτευση τότε, «να προσέχει γιατί θα φύγει με ελικόπτερο, όπως έγινε και στην Αργεντινή!». Ακόμα και από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν τη γνώση ή την ετοιμότητα να του απαντήσουν ότι με ελικόπτερο έφυγε όχι ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης αλλά ο τότε Πρόεδρος Ντε Λα Ρούα, ο αντίστοιχος δηλ. Σαμαράς!

Έχουν περάσει δεκατρία χρόνια από τον Ιανουάριο του 2002 που η Αργεντινή αποσύνδεσε το νόμισμα της, το πέσος, από το δολάριο, βγήκε δηλ. από τη νομισματική ζώνη του δολαρίου. Κάτι αντίστοιχο δηλ. το επισημάινουμε και πάλι, με την ευρωζώνη. Το Μάιο του 2003  αναδεικνύεται Πρόεδρος της χώρας ο Νέστορ Κίρτσνερ, τον οποίο ύστερα από τον πρώιμο θάνατό του, τον  διαδέχεται η σύζυγός του Κριστίνα Κίρτσνερ, Οι Κίρτσνερ κυβερνάνε  μέχρι σήμερα τη χώρα με μεγάλη πλειοψηφία σε όλες τις εκλογές μέχρι σήμερα.

Παρ’ όλες τις λυσσαλέες επιθέσεις και υπονομεύσεις από το διεθνές κατεστημένο των ΜΜΕ σε αγαστή συνεργασία με τους Γύπες-Λωποδύτες των αγορών, η Αργεντινή, ύστερα από πολλές διεθνείς μάχες, κερδίζει τον πόλεμο. Δεκαπέντε συνεχόμενα χρόνια κλείνει η ίδια κυβέρνηση με τη συγκεκριμένη, σταθερή έξυπνη οικονομική και εξωτερική πολιτική και ο λαός συνεχίζει να τη στηρίζει δυναμικά. Δε γνωρίζουμε άλλο τέτοιο παγκόσμιο φαινόμενο με πραγματικές δημοκρατικές διαδικασίες.

Μετά την αδιαμφισβήτη πλέον οικονομική και πολιτική επιτυχία των Κίρτσνερ και του Argexit, που φαίνεται από γραφήματα όπως αυτό της World Bank και όχι μόνο, οι εδώ Γκεμπελίσκοι, έχουν σιωπήσει για την Αργεντινή.

Αλλά το παράδειγμα της Αργεντινής, οφείλουν να το δουν κατάματα ειτέλους οι εδώ «τρικυμιούντες εν κρανίω»,  και ας πράξουν αυτό που πρέπει. Αλλιώς, αλίμονο στη χώρα.