Το αντιμνημονιακό πατριωτικό μέτωπο αριστερών, δεξιών, κεντρώων, είναι εθνική επιταγή;

Του Δημήτρη Βάρου

Στον θεάρεστο καπιταλιστικό κόσμο, ο ρόλος των πολιτικών είναι ένας: Να εξαπατούν τον λαό τους ώστε να αποδέχεται ευχαρίστως μέτρα που είναι εις βάρος του και υπέρ του κεφαλαίου, θεωρώντας ότι αυτό είναι «καλό για την πατρίδα». Γι αυτό και οι πλέον «ψαγμένοι» έχουν την απόλυτη πεποίθηση πως αν οι εκλογές μπορούσαν στ’ αλήθεια να αλλάξουν κάτι θα ήταν παράνομες.
Τρανταχτό παράδειγμα η σημερινή κατάσταση στη χώρα. Μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε πανηγυρικά χάρη στην υπόσχεσή της να καταργήσει μνημόνια και εφαρμοστικούς νόμους, ξόδεψε πέντε μήνες διαπραγματευόμενη μνημόνια, διατηρώντας εν τω μεταξύ στο ακέραιο όλους τους εφαρμοστικούς νόμους των προηγουμένων. Ώσπου τα βρήκε σκούρα, γεγονός απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο για όποιον έχει ένα δράμι μυαλό, αφού «διαπραγματεύτηκε» έτσι όπως «διαπραγματεύονταν» οι Μήλιοι με τους Αθηναίους, κυκλωμένοι από ένα τεράστιο στρατό και στόλο…

Τότε προχώρησε σε δημοψήφισμα.

Ατρόμητοι οι «Μήλιοι» είπαν «ΟΧΙ». Είπαν αυτό που οι εχθροί τους -εντός και εκτός συνόρων- τους προειδοποιούσαν με μια φωνή και με απόλυτη βεβαιότητα ότι θα σημαίνει «όχι στο ευρώ».

Μετά την ανακήρυξη του αποτελέσματος, που πέταξε στα σκουπίδια τη ΝΔ, τα αποκόμματα ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, το Ποτάμι μαζί με τα βρώμικα κανάλια του και όλους τους αλχημιστές δημοσκόπους, ω του θαύματος ο «αριστερός» πρωθυπουργός τους διέσωσε βάζοντας τους κεντρικά στο παιχνίδι και αποδεχόμενος την… εντολή τους: Φέρε μνημόνιο αμέσως. Η ετυμηγορία του λαού είναι «πάση θυσία στο ευρώ»!

Και είμαστε λοιπόν αυτή τη στιγμή μάρτυρες του φαινομένου: 

● Ο πρωθυπουργός του «όχι» να διέρχεται κάτω από τα Καυδιανά δίκρανα των Βρυξελλών εξευτελίζοντας τον τίτλο του Έλληνα πρωθυπουργού. 
● Να αποδέχεται πως δημοκρατικές αξίες, ανθρώπινα δικαιώματα, κοινωνικό κράτος και ευρωπαϊκό κεκτημένο δεν αξίζουν ούτε όσο το χαρτί πάνω στο οποίο γράφτηκαν, αφού προέχουν τα κέρδη των πολυεθνικών τα οποία πρέπει διαρκώς να αυξάνονται και ουδέποτε να φορολογούνται. 
● Να αποδέχεται επίσης πως «Roma locuta est, causa finita est» (Η Ρώμη μίλησε. Η υπόθεση έκλεισε) από τον εντολοδόχο της Φύρερ που προέρχεται από μια τράπεζα άσυλο φοροφυγάδων και πλυντήριο βρόμικου χρήματος η οποία παριστάνει το κράτος υπό το όνομα Λουξεμβούργο.
● Να ικετεύει γονυπετής το ολλανδικό γιουσουφάκι ενός άξιου απόγονου των Ες Ες για ένα ότι να ’ναι μνημόνιο αρκεί να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις αυτών που… έχασαν(!) στο δημοψήφισμα. Οι «Ναι» και οι «Μένουμε Άουσβιτς»…

Οι εν ζωή Έλληνες έχουν βιώσει ουκ ολίγες πολιτικές απάτες τα μεταπολεμικά χρόνια. Από τα αίσχη των γερμανοτσολιάδων που τσακίστηκαν στον πόλεμο αλλά θρονιάστηκαν στην εξουσία, μέχρι τα «στις 18 σοσιαλισμός», «φεύγουν οι βάσεις που μένουν», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και το παραλήρημα του Σημίτη ότι μπαίνοντας στην ΟΝΕ θα γίνουμε ισχυρότεροι και από τη Γερμανία, κάτι το οποίο είναι και διακαής πόθος της τελευταίας…

Η σημερινή όμως απάτη έχει απείρως μεγαλύτερη βαρύτητα γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σε οριακό σημείο. Βαδίζοντας στον δρόμο που βαδίζει δεν θα πεθάνει -αφού ως γνωστόν «ποτέ δεν πεθαίνει»- θα μεταλλαχθεί όμως σε μια Ντίσνεϊ-λαντ, σε ένα απέραντο γερμανικό ριζόρτ  κατοικούμενο από υπερβόρειους, όπου οι ξεναγοί θα δείχνουν τα μάρμαρα και θα μιλούν στα γερμανικά για ένα αρχαίο λαό που ζούσε κάποτε εδώ και μεγαλούργησε. Ένα λαό πεθαμένο, που δεν θα έχει -ως εκ της θέσης του- την ικανότητα να αρθρώσει αντίλογο.

Πως δεν θα γίνει αυτό; Το δημοψήφισμα έδειξε πως είμαστε το 62%. Αν βάλουμε και τα λευκά αρκετών ψηφοφόρων του ΚΚΕ και πολλών που επέλεξαν «ναι» τρομοκρατημένοι από ΜΜΕ και ΑΤΜ, πόσοι είναι οι συνειδητά εθελόδουλοι, οι υπηρέτες της εγχώριας διαπλοκής και οι κολαούζοι της διεθνούς τοκογλυφίας σε αυτόν τον τόπο; Ούτε 10%. Και με ένα φύσημα φεύγουν!

Ποιο είναι το πρόβλημα όμως; Ότι εμείς, το 90%, δεν είμαστε ενωμένοι. Κάτι που κάνει τον Τσόρτσιλ –ο οποίος έλεγε πως αν οι Έλληνες ενωθούν αλίμονο μας- να κοιμάται ήσυχος, εκείνος μεν στο μνήμα του, οι δε σύγχρονοι επικυρίαρχοι στα κρεβάτια τους.

Έτσι κι αλλιώς το «διακύβευμα», ό,τι και να μας λένε οι επαγγελματίες ή μαθητευόμενοι απατεώνες, είναι ένα και ξεκάθαρο:Είτε θα γίνουμε μια αποικία των Γερμανών υπό εκκαθάριση, με στόχο την ενσωμάτωση μας στο 4^ο Ράιχ ως ριζόρτ και ως ειδική οικονομική ζώνη φτηνών ιθαγενών, είτε θα γίνουμε νοικοκυραίοι στον τόπο μας. 

Και σιγά που δεν θα τα καταφέρουμε! Υπήρξαν πολλοί λαοί που εξαφανίστηκαν από εισβολείς. Κανείς που να εξαφανίστηκε από μόνος του.

Μήπως σήμερα, επειδή οι στιγμές είναι τέτοιες, με τον εχθρό να έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα, η ανάγκη να παραμερίσουμε τις όποιες διαφορές μας και να δημιουργήσουμε ένα πατριωτικό,δημοκρατικό,ενιαίο μέτωπο αριστερών, δεξιών, κεντρώων, είναι εθνική επιταγή;

Μετά τις εκλογές που θα αναδείξουν μια νέα υπερ-μνημονιακή κυβέρνηση υπο την καθοδήγηση των Γερμανών επιτηρητών,το νέο ΕΑΜ, το ενιαίο αντιμνημονιακό μέτωπο, χωρίς αριστερές και δεξιές ιδεοληψίες, δεν μπορεί παρά να γίνει πραγματικότητα.Και θα γίνει.