Το παραμύθι για τις διοικητικές μεταρρυθμίσεις και οι "σωτήρες" μας....

Το κεντρικό επιχείρημα των υποστηρικτών της παραμονής μας στην ευρωζώνη είναι ότι, το πρόβλημα της χώρας θα λυθεί αν προχωρήσουμε σε διοικητικές μεταρρυθμίσεις με την προώθηση του εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης, την κατάργηση επαγγελματικών προνομίων, μονοπωλίων και όποιων εργασιακών προνομίων έχουν παραμείνει, με την ορθολογική λειτουργία και αποτελεσματική διαχείριση του ευρύτερου κράτους.

Αναμφίβολα, ο εξορθολογισμός της δημόσιας διοίκησης είναι αναγκαίος για την πρόοδο της χώρας. Όμως, ακόμα και με τις πλέον επιτυχημένες μεταρρυθμίσεις για διοικητικό εκσυγχρονισμό, και πάλι δεν σώζεται η χώρα αν δεν λυθεί το πρόβλημα του χρέους και της ακραίας υφεσιακής πολιτικής με ένα υπερτιμημένο νόμισμα όπως είναι το ευρώ. Και σε τελευταία ανάλυση, αν δεν υπάρχει έλεγχος στην ασκούμενη νομισματική πολιτική προς όφελος της χώρας.

Έχει απόλυτα και αναμφισβήτητα τεκμηριωθεί από σοβαρές επιστημονικές  μελέτες  και ειδικότερα από τον ΟΟΣΑ ότι, οι όποιες μεγαλύτερες δυνατές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις επιτευχθούν όπως αυτές που αναφέρθηκαν ποιο πάνω, μπορούν να επιτύχουν ετήσια ανάπτυξη μόλις 1% του ΑΕΠ.

Με απλά λόγια, με δεδομένη την παραμονή μας μέσα στην ευρωζώνη, αν υποτίθεται ότι καταφέρουμε ως δια μαγείας να γίνουμε από την μια μέρα στην άλλη, κράτος τύπου Ελβετίας ή Σουηδίας, και πάλι το μόνο που θα πετύχουμε είναι ετήσια ανάπτυξη της τάξης  του 1% ετησίως !

Για το θέμα αυτό παραπέμπουμε στη μελέτη του ΟΟΣΑ  : Buis,R., Duval,R.( 2011). Raising potential growth after the crisis : A quantitative assessment of the potential gains from structural reforms in the OECD area and beyond. OECD Economic Department. Working paper No 35), καθώς και στο πρόσφατο βιβλίο με επικεφαλής τον διαπρεπή  οικονομολόγο Dany Rodrik :  Rodrik D, McMillan Μ, Sepulveda C ed . Διαρθρωτική Αλλαγή. Θεμελιώδη Στοιχεία και Ανάπτυξη: Πλαίσιο και Μελέτες Περιπτώσεων .Washington, DC: Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Επισιτιστική Πολιτική. 2017. PDF

Έτσι για να τελειώνουμε με τους φορείς και πρόσωπα τους αναρίθμητους "σωτήρες" που προβάλουν την δήθεν προσωπική τους εξυπνάδα,ικανότητα, γενναιότητα, γοητεία  και καπατσοσύνη  ως το ελιξίριο για τη σωτηρία της χώρας. Αυτό ισχύει για όλα τα κόμματα της μνημονιακής κυβέρνησης και αντιπολίτευσης που ομνύουν στο ευρώ αλλά και στους πολλούς  «μαϊντανούς-σωτήρες» που δημιουργούν άπειρα προσωποπαγή κόμματα ή περιφέρονται στα ΜΜΕ με το ίδια κοινότοπα επιχειρήματα. 

Όλοι αυτοί οι παραμυθατζήδες που διατείνονται με ανέιπωτη έπαρση και πονηρή εξουσιαλαγνία ότι, μπορούν αυτοί ξέρουν και μπορούν να λύσουν τον γόρδιο δεσμό όπου έχουν αποτύχει όλοι οι άλλοι. Αυτοπροβάλλονται ως σωτήρες-ασώματες κεφαλές, με σκοπό να χωθούν στο σύστημα και να πάρουν μερτικό από τις καρέκλες της δοτής εξουσίας που μοιράζει το Βερολίνο. Χορεύουν όλοι τους στον ίδιο ευρωραγιάδικο σκοπό. Είναι όλοι τους για γέλια και για κλάματα.Καραγκιόζηδες.

Αλλά και κάποιοι αφελείς ρομαντικοί που δημιουργούν ξεκομμένες αντιμνημονιακές πολιτικές κινήσεις, ομάδες και ομαδούλες, αλλά  χωρίς πρόθεση σύγκρουσης με την ευρωκατοχή, όχι μόνο δεν έχουν απολύτως καμιά τύχη αλλά σε τελευταία ανάλυση βοηθούν το καθεστώς. Λειτουργούν ως βαλβίδες εκτόνωσης των αγανακτισμένων πολιτών οι οποίοι διοχετεύουν την ενέργειά τους σε στείρες κατευθύνσεις. Είναι όχι μόνο άχρηστοι αλλά και επικίνδυνοι. Έτσι, η ευρωκατοχή και το δίδυμο αδελφάκι της το μνημόνιο της καταστροφής, κερδίζουν χρόνο. Και οδηγούν τη χώρα στον Καιάδα.