Η αναπηρία της ευρωζώνης, οι πονηροί Γερμανοί και ο διαχρονικός τους έρωτας με την Τουρκία

Σύμφωνα με τα στοιχεία όλων των διεθνών οργανισμών, η ευρωζώνη συνεχίζει να βρίσκεται στην ουρά της παγκόσμιας ανάπτυξης και ύστερα από την έλευση της πανδημίας  βυθίζεται βαθύτερα στην ύφεση σε σχέση με τις  περισσότερες χώρες διεθνώς. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το ΑΕΠ της ευρωζώνης  θα μειωθεί κατά 7,9% το 2020, δηλ. σε διπλάσια περίπου επίπεδα απ’ αυτό της παγκόσμιας οικονομίας που

αναμένεται  να  μειωθεί κατά  4,1% στον ίδιο χρόνο. Για τις ΗΠΑ, ο ΟΟΣΑ προβλέπει ύφεση το 2020 κατά 3,8% και για την Κίνα  ανάπτυξη κατά 1,8%. Η γερμανική οικονομία θα έχει τις μικρότερες απώλειες από την κρίση της πανδημίας, καθώς προβλέπεται να συρρικνωθεί φέτος κατά 5,4%. Αντίθετα, η ιταλική και η γαλλική οικονομία θα συρρικνωθούν  κατά 10,5% και 9,5% αντίστοιχα, ενώ οι προβλέψεις για την Ελλάδα  είναι πολύ ποιο δυσοίωνες. Η περιοριστική οικονομική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που εδρεύει στην Φρανκφούρτη και ελέγχεται από το Βερολίνο, έχει οδηγήσει σε ράλι  ανατιμήσεων του υπερτιμημένου ήδη  ευρώ έναντι του δολαρίου και άλλων νομισμάτων διεθνώς. Αυτό έχει ως συνέπεια να ευνοούνται οι εισαγωγές και να δυσχεραίνονται οι εξαγωγές, γεγονός που πλήττει βαρύτατα την αναπτυξιακή διαδικασία ειδικότερα στις χώρες του νότου. Το ακριβό  ευρώ ευνοεί την Γερμανία της οποία η οικονομία  είναι  έντασης κεφαλαίου και τεχνολογίας, όπου  το εργατικό κόστος  έχει χαμηλή συμμετοχή στην παραγωγική διαδικασία, η οποία επιπλέον ενισχύεται από οικονομίες κλίμακος λόγω τραπεζικών, φορολογικών και θεσμικών διευκολύνσεων. Ταυτόχρονα, ο αρνητικός πληθωρισμός που έχει επανέλθει δριμύτερος στην ευρωζώνη, επιβαρύνει  ακόμα περισσότερο το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος ιδιαίτερα  σε  χώρες  όπως η Ελλάδα που έχουν βεβαρυμμένο ιστορικό χρέους.  Δεν είναι φυσικά τυχαίο το γεγονός ότι, το  ισοζύγιο πληρωμών της Γερμανίας έναντι των εταίρων της στην Ευρώπη και ειδικότερα στην ευρωζώνη διευρύνεται συνεχώς, ενώ οι γερμανικές τράπεζες συγκεντρώνουν τα ασημικά των ευρωπαϊκών καταθέσεων ακόμα και με αρνητικά επιτόκια. Έτσι, η Γερμανία γίνεται συνεχώς πλουσιότερη και οι περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές  χώρες συνεχώς φτωχότερες.

Το ιστορικό της θλιβερής οικονομικής πορείας της ευρωζώνης σε σχέση με τη διεθνή οικονομία, όπως και οι προβλέψεις για το μέλλον, σε συνδυασμό με την ειδική περίπτωση της Γερμανίας, οδηγούν σε δύο καίριες διαπιστώσεις. Κατά πρώτο λόγο, στο  αδιαμφισβήτητο πλέον γεγονός ότι η ευρωζώνη έχει χτιστεί σε σαθρά θεμέλια και ακολουθεί πολιτικές υπό την καθοδήγηση του Βερολίνου που αντιστρατεύονται την ανάπτυξη. Και κατά δεύτερο, στο  ότι η Γερμανία ισχυροποιεί συνεχώς τη θέση της έναντι των εταίρων της  μέσα στην ευρωζώνη με όπλο την περιοριστική οικονομική πολιτική και την υπερτίμηση του ευρώ που επιβάλλει το Βερολίνο. Οι διαπιστώσεις αυτές όπως και άλλα απτά οικονομικά δεδομένα, αναδεικνύουν την εγγενή αναπηρία της ευρωζώνης και τους πονηρούς στόχους των Γερμανών που όπως φαίνεται, δεν έχουν απεξαρτηθεί ποτέ από το ιστορικό τους όνειρο για την επικυριαρχία τους πάνω στην Ευρώπη. Μόνο που τώρα, αντί για ερπυστριοφόρα, στούκας και την Γκεστάπο,  χρησιμοποιούν μια πολύ ποιο αποτελεσματική μέθοδο : τον έλεγχο της οικονομίας, των τραπεζών και των ΜΜΕ μέσα από τον έλεγχο του ευρώ. Ελέγχουν τον κουμπαρά και μας χορεύουν, με τους εδώ φιλελέδες -χορευτές να κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν. Και όπως πάντα στη διαδρομή της ιστορίας τους, οι Γερμανοί παραμένουν «ερωτευμένοι» με την Τουρκία, την οποία εξοπλίζουν και της  κλείνουν ανενδοίαστα το μάτι, καταπατώντας όλες εκείνες τις «παράξενες» λέξεις όπως διεθνές δίκαιο, ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, αλτρουϊσμός, διαφωτισμός, κοινή λογική κλπ.